Συγκρατημένη αισιοδοξία για τη διαλεύκανση της υπόθεσης των «στημένων» ποδοσφαιρικών αγώνων, που διαβίβασε η ΟΥΕΦΑ στις ελληνικές αρχές, προκάλεσαν, με μια πρώτη ματιά, τα όσα είδαν το φως, υπό μορφή δικαστικού ρεπορτάζ, τις τελευταίες ημέρες.
Γράφει ο Φίλιππος Συρίγος...
Δεκαπέντε παίκτες, που στοιχημάτισαν σε ορισμένους από τους ύποπτους αγώνες, κλήθηκαν και έδωσαν εξηγήσεις στους αρμόδιους εισαγγελείς, ενώ σε μια δεύτερη φάση προεξοφλούνται ποινικές διώξεις εναντίον όσων εξ αυτών προκύψει ότι ήταν μυημένοι στα στησίματα και, ως εκ τούτου, ποντάρισαν εκ του ασφαλούς!
Παρ' όλ' αυτά όμως, η υπόθεση των «στημένων» αγώνων δεν έχει ακόμα «δέσει», δηλαδή δεν έχει αποδειχθεί ότι οι υποψίες που αναπήδησαν μέσα από την παρακολούθηση του στοιχηματισμού ήταν πράγματι βάσιμες. Πράγμα που δεν αναμένεται να προκύψει, πριν η έρευνα ασχοληθεί με εκείνους τους παράγοντες, ποδοσφαιριστές ή διαιτητές, οι οποίοι ενδεχομένως έχουν εμπλακεί σ' αυτή την ιστορία.
Πρώτη ανησυχητική διαπίστωση, εάν και εφόσον οι πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν είναι ακριβείς, αποτελεί το ότι, ύστερα από τόσο καιρό, οι έρευνες φαίνεται να βρίσκονται ακόμα στα σπάργανα. Και δεύτερη, ότι οι ύποπτοι αγώνες εξακολουθούν να είναι απλά ύποπτοι και όχι στημένοι.
Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, όμως, δημιουργεί εύλογες απορίες η κλήτευση των 15 υπόπτων παικτών και η πιθανολογούμενη άσκηση ποινικών διώξεων σε όσους εξ αυτών δεν πείσουν ότι στοιχημάτισαν από έμπνευση και όχι λόγω γνώσης του... μαγειρεμένου αποτελέσματος.
Για ποιο πράγμα θα διωχθούν, λοιπόν, οι παίκτες που θα θεωρηθούν μυημένοι, αφού οι αγώνες επί των οποίων στοιχημάτισαν θα εξακολουθούν να θεωρούνται απλώς ώς ύποπτοι; Και πώς αλήθεια μπορεί να προκύψει η πιθανολογούμενη μύησή τους, χωρίς να έχουν προηγουμένως αποκαλυφθεί τα κυκλώματα που έστησαν τους αγώνες, ώστε να υπάρξουν, ενδεχομένως, ομολογίες για τα πρόσωπα που ανέλαβαν τον στοιχηματισμό;
Ακούγεται, βέβαια, ότι οι ύποπτοι παίκτες στοιχημάτισαν μεγάλα ποσά και αποκόμισαν ανάλογα κέρδη, κατακερματίζοντας τα στοιχήματά τους, έτσι ώστε να αποφύγουν τον φραγμό του «πλαφόν» (όπου αυτό υπάρχει), και τις αναπόφευκτες υποψίες που θα προκαλούσαν μερικά τεράστια μονοκόματα πονταρίσματα.
Μάλιστα... Αλλά γιατί, παρακαλώ, ένας παίκτης δεν έχει το δικαίωμα να στοιχηματίζει ανάλογα με το όριο σε όσες εταιρείες του κάνει κέφι; Και το σημαντικότερο απ' όλα, γιατί όταν κάνει κάτι τέτοιο, κινδυνεύει να βρεθεί μπλεγμένος μόνο στην περίπτωση που θα κερδίσει και ποτέ στην περίπτωση που θα χάσει;
Φαινομενικά, γιατί το κέρδος και όχι η χασούρα υποδεικνύουν το μαγείρεμα, αλλά επί της ουσίας, γιατί όταν ο παίκτης κερδίζει, χάνουν οι εταιρείες στοιχημάτων, ενώ αντίθετα, όταν ο παίκτης χάνει, οι εταιρείες κερδίζουν!
Αρα λοιπόν καταλήγουμε στην ποινικοποίηση του κέρδους και στην ...αμνήστευση της χασούρας, πράγμα που, με μια πρώτη αθώα ματιά, μοιάζει λίγο παράξενο. Γιατί ένα κράτος που ενδιαφέρεται ειλικρινά για τους πολίτες του, θα έπρεπε να προστατεύει αυτούς που χάνουν και όχι να κυνηγάει αυτούς που κερδίζουν... Ετσι δεν είναι;
Θα πει ίσως κανείς, «εντάξει, αλλά με αυτούς που επιτυγχάνουν κέρδη μέσω της διαφθοράς των πρωταγωνιστών ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, τα πράγματα δεν διαφέρουν;»
Ασφαλώς και διαφέρουν αλλά και πάλι η παρέμβαση της πολιτείας δεν αποσκοπεί στην ουσιαστική πάταξη της διαφθοράς που πλήττει τον αθλητισμό λόγω του στοιχήματος, αλλά στην προστασία των εταιρειών από τους αετονύχηδες παίκτες.
Γιατί, αν πράγματι, όχι μόνο η ελληνική πολιτεία, αλλά και η παγκόσμια κοινωνία, ήθελαν να προστατεύσουν το ποδόσφαιρο και όλο τον αθλητισμό, από την αναπόφευκτη διαφθορά που προκαλεί το στοίχημα, τότε θα καταργούσαν την αιτία του κακού (δηλαδή το στοίχημα), αντί να κυνηγάνε εκείνους που επωφελούνται απ' αυτό (δηλαδή τα πάσης φύσεως λαμόγια...).
Ομως, σε μια τέτοια περίπτωση θα τέλειωναν οι ...άγιες εταιρείες και ταυτόχρονα θα πάθαιναν τεράστια οικονομική ζημιά το ποδόσφαιρο και ο υπόλοιπος αθλητισμός, που ουσιαστικά τρέφονται από τη διαφθορά τους...
Φαύλος κύκλος, ε; Ναι, αλλά η αποκάλυψή του νομίζω ότι βοηθάει να κατανοήσουμε σε βάθος τα πράγματα και όχι να επενδύουμε ελπίδες στους μηχανισμούς που εντέλει έχει εφεύρει το ίδιο το σύστημα, για να εξασφαλίζει την ισχύ του.
Πηγή: Ελευθεροτυπία.
Δεκαπέντε παίκτες, που στοιχημάτισαν σε ορισμένους από τους ύποπτους αγώνες, κλήθηκαν και έδωσαν εξηγήσεις στους αρμόδιους εισαγγελείς, ενώ σε μια δεύτερη φάση προεξοφλούνται ποινικές διώξεις εναντίον όσων εξ αυτών προκύψει ότι ήταν μυημένοι στα στησίματα και, ως εκ τούτου, ποντάρισαν εκ του ασφαλούς!
Παρ' όλ' αυτά όμως, η υπόθεση των «στημένων» αγώνων δεν έχει ακόμα «δέσει», δηλαδή δεν έχει αποδειχθεί ότι οι υποψίες που αναπήδησαν μέσα από την παρακολούθηση του στοιχηματισμού ήταν πράγματι βάσιμες. Πράγμα που δεν αναμένεται να προκύψει, πριν η έρευνα ασχοληθεί με εκείνους τους παράγοντες, ποδοσφαιριστές ή διαιτητές, οι οποίοι ενδεχομένως έχουν εμπλακεί σ' αυτή την ιστορία.
Πρώτη ανησυχητική διαπίστωση, εάν και εφόσον οι πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν είναι ακριβείς, αποτελεί το ότι, ύστερα από τόσο καιρό, οι έρευνες φαίνεται να βρίσκονται ακόμα στα σπάργανα. Και δεύτερη, ότι οι ύποπτοι αγώνες εξακολουθούν να είναι απλά ύποπτοι και όχι στημένοι.
Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, όμως, δημιουργεί εύλογες απορίες η κλήτευση των 15 υπόπτων παικτών και η πιθανολογούμενη άσκηση ποινικών διώξεων σε όσους εξ αυτών δεν πείσουν ότι στοιχημάτισαν από έμπνευση και όχι λόγω γνώσης του... μαγειρεμένου αποτελέσματος.
Για ποιο πράγμα θα διωχθούν, λοιπόν, οι παίκτες που θα θεωρηθούν μυημένοι, αφού οι αγώνες επί των οποίων στοιχημάτισαν θα εξακολουθούν να θεωρούνται απλώς ώς ύποπτοι; Και πώς αλήθεια μπορεί να προκύψει η πιθανολογούμενη μύησή τους, χωρίς να έχουν προηγουμένως αποκαλυφθεί τα κυκλώματα που έστησαν τους αγώνες, ώστε να υπάρξουν, ενδεχομένως, ομολογίες για τα πρόσωπα που ανέλαβαν τον στοιχηματισμό;
Ακούγεται, βέβαια, ότι οι ύποπτοι παίκτες στοιχημάτισαν μεγάλα ποσά και αποκόμισαν ανάλογα κέρδη, κατακερματίζοντας τα στοιχήματά τους, έτσι ώστε να αποφύγουν τον φραγμό του «πλαφόν» (όπου αυτό υπάρχει), και τις αναπόφευκτες υποψίες που θα προκαλούσαν μερικά τεράστια μονοκόματα πονταρίσματα.
Μάλιστα... Αλλά γιατί, παρακαλώ, ένας παίκτης δεν έχει το δικαίωμα να στοιχηματίζει ανάλογα με το όριο σε όσες εταιρείες του κάνει κέφι; Και το σημαντικότερο απ' όλα, γιατί όταν κάνει κάτι τέτοιο, κινδυνεύει να βρεθεί μπλεγμένος μόνο στην περίπτωση που θα κερδίσει και ποτέ στην περίπτωση που θα χάσει;
Φαινομενικά, γιατί το κέρδος και όχι η χασούρα υποδεικνύουν το μαγείρεμα, αλλά επί της ουσίας, γιατί όταν ο παίκτης κερδίζει, χάνουν οι εταιρείες στοιχημάτων, ενώ αντίθετα, όταν ο παίκτης χάνει, οι εταιρείες κερδίζουν!
Αρα λοιπόν καταλήγουμε στην ποινικοποίηση του κέρδους και στην ...αμνήστευση της χασούρας, πράγμα που, με μια πρώτη αθώα ματιά, μοιάζει λίγο παράξενο. Γιατί ένα κράτος που ενδιαφέρεται ειλικρινά για τους πολίτες του, θα έπρεπε να προστατεύει αυτούς που χάνουν και όχι να κυνηγάει αυτούς που κερδίζουν... Ετσι δεν είναι;
Θα πει ίσως κανείς, «εντάξει, αλλά με αυτούς που επιτυγχάνουν κέρδη μέσω της διαφθοράς των πρωταγωνιστών ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, τα πράγματα δεν διαφέρουν;»
Ασφαλώς και διαφέρουν αλλά και πάλι η παρέμβαση της πολιτείας δεν αποσκοπεί στην ουσιαστική πάταξη της διαφθοράς που πλήττει τον αθλητισμό λόγω του στοιχήματος, αλλά στην προστασία των εταιρειών από τους αετονύχηδες παίκτες.
Γιατί, αν πράγματι, όχι μόνο η ελληνική πολιτεία, αλλά και η παγκόσμια κοινωνία, ήθελαν να προστατεύσουν το ποδόσφαιρο και όλο τον αθλητισμό, από την αναπόφευκτη διαφθορά που προκαλεί το στοίχημα, τότε θα καταργούσαν την αιτία του κακού (δηλαδή το στοίχημα), αντί να κυνηγάνε εκείνους που επωφελούνται απ' αυτό (δηλαδή τα πάσης φύσεως λαμόγια...).
Ομως, σε μια τέτοια περίπτωση θα τέλειωναν οι ...άγιες εταιρείες και ταυτόχρονα θα πάθαιναν τεράστια οικονομική ζημιά το ποδόσφαιρο και ο υπόλοιπος αθλητισμός, που ουσιαστικά τρέφονται από τη διαφθορά τους...
Φαύλος κύκλος, ε; Ναι, αλλά η αποκάλυψή του νομίζω ότι βοηθάει να κατανοήσουμε σε βάθος τα πράγματα και όχι να επενδύουμε ελπίδες στους μηχανισμούς που εντέλει έχει εφεύρει το ίδιο το σύστημα, για να εξασφαλίζει την ισχύ του.
Πηγή: Ελευθεροτυπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου