Γράφει ο Κώστας Χαλβατσιώτης.
Εντάξει, ακόμη και τώρα - ίσως και αμέσως μετά το παιχνίδι κάποιοι να έσπευσαν να το κάνουν – δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα πουν «εμείς, το ξέραμε, ότι μπορεί η ομάδα το μπρέϊκ». Μπορεί να πρόκειται όμως για αυτούς που ούτε το ματς δεν ήθελαν να δουν και προγραμμάτισαν βόλτα στη λιακάδα ή και στο Λευκό Πύργο τώρα που είναι της …μόδας. Είναι πολύ πιθανό να μας «ορμήξουν» και ορισμένοι ξερόλες περί των δυνατοτήτων και της κατάστασης της ομάδας. Και είναι σίγουρο πως κάποιοι άλλοι – ελάχιστοι ευτυχώς – είχαν βιαστεί να κακολογήσουν παίκτες και προπονητή μετά το 1-2 της Τετάρτης. Αλλά σκοπός μας δεν είναι να «ανταποδώσουμε» ούτε να στηλιτεύσουμε τους «κακούς ΠΑΟΚτσήδες» (εννοείται βέβαια ότι καταδικάζουμε τους ανεγκέφαλους που πέταξαν την κροτίδα με αποτέλεσμα την τιμωρία αποκλεισμού της έδρας της ομάδας για δύο αγωνιστικές).
Εκείνο που οφείλουμε να κάνουμε όλοι μαζί αντρίκεια, είναι να «βγάλουμε το καπέλο μας» στους παίκτες και στον Σούλη Μαρκόπουλο. Τόσο οι πολλοί που δεν πιστεύαμε μετά το 1-2 το ενδεχόμενο να γίνει «μπρέϊκ» σε μία «κόλαση» που περίμενε την ομάδα – και που όπως αποδείχθηκε ήταν και χειρότερη από τα όσα λέχθηκαν για το «παλατάκι» - όσο και οι λιγότεροι που μετά το -11 του 21΄, ήρθε το +12 και ο θρίαμβος της ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. Δυστυχώς έτσι είναι ο ΠΑΟΚτσής που χαρακτηρίζεται πάντα από τον παρορμητισμό και την βιασύνη του. Ίσως μάλιστα να φταίνε και τα πολλά …«πέτρινα χρόνια» που έζησε ο καθένας και δεν μπορεί ακόμη να πιστέψει. Αλλά αυτά τα παιδιά που έκαναν κατάθεση ψυχής στο Αλεξάνδρειο, μαζί με τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ που έκαναν και κάποιους να δακρύσουν με τον ηρωϊσμό τους, αξίζουν να τους υποκλιθούμε!
Μόνο το δίκαιο ευλογείται
Πριν καν αρχίσει η σειρά των μικρών τελικών, γράψαμε από αυτήν ακριβώς την στήλη για τις δυνατότητες του «ομαδικού» ΠΑΟΚ. Γράψαμε όμως και για τα λάθη και τα ριμπάουντ που μπορούν να κρίνουν τον νικητή. Θυμάστε όμως τι έγινε ως τώρα; Στα τρία πρώτα παιχνίδια που ο «Δικέφαλος» είτε δυσκολεύτηκε για να κερδίσει είτε έχασε, ο αντίπαλος του είχε πάρει τα ριμπάουντ. Και χθες τα κέρδισε! Κι όσο για τα λάθη, στον μεν 1ο αγώνα ο Άρης έκανε πάρα πολλά και ηττήθηκε στον δε 3ο αγώνα ο ΠΑΟΚ έκανε πολλά περισσότερα από τα προηγούμενα παιχνίδια και το «πλήρωσε». Δεν θέλει πολλά λόγια ούτε μακρόσυρτες αναλύσεις. Ο «Δικέφαλος» που μας συνήθισε σε καλό μπάσκετ – τηρουμένων των αναλογιών με ρόστερ χωρίς βάθος στον πάγκο και αξία παικτών στο χρηματιστήριο του μπάσκετ πολύ μικρότερη του αντιπάλου του – μία φορά δεν απέδωσε όπως έπαιζε σε όλο τον β΄ γύρο και βρέθηκε χαμένος. Και με την πλάτη στον τοίχο. Παρεμπιπτόντως πάντα υπό την σκληρή «πολεμική» της διαιτησίας (όπως και στον 4ο αγώνα άλλωστε), είχε να αντιμετωπίσει ομάδες των …οκτώ και όχι των πέντε παικτών. Αλλά επιστρέφοντας στο ίδιο το μπάσκετ, στον 3ο αγώνα δεν έπαιξε τίποτε. Ούτε στην άμυνα ούτε στην επίθεση. Και με 59 πόντους στο γήπεδό του δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Και κυρίως χωρίς ψυχή, δεν είχε καμία τύχη.
Ο Σούλης Μαρκόπουλος όμως ήξερε τι χαρτιά έχει στα χέρια του και πως θα σωθεί η παρτίδα. Και δεν είναι χαρτοκλέφτης σαν κάποιους …Σλοβένους και λοιπούς συγγενείς. Είναι ο πιο τίμιος, που σκύβει το κεφάλι, δουλεύει και φτου κι από την αρχή! Και να τι κατάφερε: να εμφυσήσει στους παίκτες το κίνητρο. Για να έρθει ο Γιαννακίδης μετά το θρίαμβο του Αλεξανδρείου να βροντοφωνάξει: «Ο προπονητής μας, πίστευε σε μας». Βοήθησαν και οι ομιλίες των άλλων δύο του πάγκου προς τους παίκτες, του Σταυρόπουλου και του Ζουρνατζίδη. Αλλά ο Σούλης τους έδειξε ότι «μόνο το δίκαιο ευλογείται»! Και το δίκαιο είναι με την σωστή, την καλύτερη αποδεδειγμένα ομάδα. Έτσι οι παίκτες το αποφάσισαν: σκυλιάζουμε στο παρκέ αφού μπορούμε και είμαστε καλύτεροι. Και να το αποτέλεσμα. Ειδικά με παίκτες που ενδεχομένως όλοι μας (μην ντρέπεστε να το παραδεχθείτε) είχαμε πει ότι είναι για το Ποσειδώνιο… Ο Κρίστμας ντύθηκε «βομβιστής», ο Γκετσέφσκι «δήμιος» και ο Μπούλιαν «συστοιχία Πάτριοτ» και η «κόλαση» του συμπολίτη, όντως πήρε φωτιά. Αλλά ζεμάτισε τον οικοδεσπότη! Μαζί με τους τρεις προαναφερθέντες, όλοι οι άλλοι παίκτες του Μαρκόπουλου άντεξαν την προκλητική και εχθρική διαιτησία (του α΄ μέρους) κι έβγαλαν την καρδιά τους στο παρκέ για να φέρουν την διπλή ανατροπή. Το ήθελαν περισσότερο και το πείσμα τους και το πάθος μέτρησαν όσο ποτέ άλλοτε στην σειρά. Και τώρα θέλουν να δρέψουν και τους καρπούς των κόπων τους, που τους αξίζουν. Την Τετάρτη στο «παλατάκι».
Τώρα θα έχει και έκτο παίκτη
Ναι, είχε και την περασμένη Τετάρτη θα πει κανείς, πολύ κόσμο. ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ! Για μας όλους που ζήσαμε από την Γενεύη και την Ναντ, το ΣΕΦ και τους αλλεπάλληλους τελικούς δύο δεκαετιών, οι 5.000 (μεταξύ των οποίων και οι 2.500 τζαμπατζήδες και οι 5-10 πανηλίθιοι που έκαναν την ζημιά και που απαγορεύεται να φύγουν και από τα σπίτια τους) δεν είναι έδρα που αρμόζει στον ΠΑΟΚ! Όχι, ρε, δεν είναι. Δεν είναι αντάξιο του ΠΑΟΚ που γεμίζει και τέσσερις Τούμπες στην καθισιά του. Και για τέτοια πορεία της ομάδας και για τέτοια προσπάθεια και ανατροπή, δεν φθάνουν ούτε οι 8.250 της maximum χωρητικότητας στο «παλατάκι». Στον τελικό των τελικών της δεκαετίας, στην μοναδική ιστορική στιγμή δεν χωράνε δικαιολογίες ούτε για δουλειές ούτε για υποχρεώσεις. Και το ξέρει αυτό ο κάθε ΠΑΟΚτσής που υποχρέωση και καθήκον είναι μόνο η ομάδα τώρα. Κι όσο για τους «διαμαρτυρόμενους» για την τιμή του εισιτηρίου, ε, όχι αυτούς που έδωσαν χιλιάδες φέτος παντού και δεν έχουν να βάλουν άλλα πέντε ευρώ στα δέκα και να πληρώσουν 15 για ένα εισιτήριο, δεν τους θέλει. Αλλά επειδή είμαστε σίγουροι ότι το μήνυμα – της ομάδας – ελήφθη από όλους και η στιγμή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη για την πρόκριση στην Ευρωλίγκα (φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά και η συμμετοχή στους ομίλους μάλιστα, χωρίς προκριματικά), ο έκτος παίκτης θα είναι παρών. Και μπορεί να γίνει και ο πρώτος και να βάλει αυτός το μπάλα στο καλάθι για να ρίξει νοκ άουτ τον αντίπαλο.
Πηγή: olapaok.gr
Εντάξει, ακόμη και τώρα - ίσως και αμέσως μετά το παιχνίδι κάποιοι να έσπευσαν να το κάνουν – δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα πουν «εμείς, το ξέραμε, ότι μπορεί η ομάδα το μπρέϊκ». Μπορεί να πρόκειται όμως για αυτούς που ούτε το ματς δεν ήθελαν να δουν και προγραμμάτισαν βόλτα στη λιακάδα ή και στο Λευκό Πύργο τώρα που είναι της …μόδας. Είναι πολύ πιθανό να μας «ορμήξουν» και ορισμένοι ξερόλες περί των δυνατοτήτων και της κατάστασης της ομάδας. Και είναι σίγουρο πως κάποιοι άλλοι – ελάχιστοι ευτυχώς – είχαν βιαστεί να κακολογήσουν παίκτες και προπονητή μετά το 1-2 της Τετάρτης. Αλλά σκοπός μας δεν είναι να «ανταποδώσουμε» ούτε να στηλιτεύσουμε τους «κακούς ΠΑΟΚτσήδες» (εννοείται βέβαια ότι καταδικάζουμε τους ανεγκέφαλους που πέταξαν την κροτίδα με αποτέλεσμα την τιμωρία αποκλεισμού της έδρας της ομάδας για δύο αγωνιστικές).
Εκείνο που οφείλουμε να κάνουμε όλοι μαζί αντρίκεια, είναι να «βγάλουμε το καπέλο μας» στους παίκτες και στον Σούλη Μαρκόπουλο. Τόσο οι πολλοί που δεν πιστεύαμε μετά το 1-2 το ενδεχόμενο να γίνει «μπρέϊκ» σε μία «κόλαση» που περίμενε την ομάδα – και που όπως αποδείχθηκε ήταν και χειρότερη από τα όσα λέχθηκαν για το «παλατάκι» - όσο και οι λιγότεροι που μετά το -11 του 21΄, ήρθε το +12 και ο θρίαμβος της ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. Δυστυχώς έτσι είναι ο ΠΑΟΚτσής που χαρακτηρίζεται πάντα από τον παρορμητισμό και την βιασύνη του. Ίσως μάλιστα να φταίνε και τα πολλά …«πέτρινα χρόνια» που έζησε ο καθένας και δεν μπορεί ακόμη να πιστέψει. Αλλά αυτά τα παιδιά που έκαναν κατάθεση ψυχής στο Αλεξάνδρειο, μαζί με τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ που έκαναν και κάποιους να δακρύσουν με τον ηρωϊσμό τους, αξίζουν να τους υποκλιθούμε!
Μόνο το δίκαιο ευλογείται
Πριν καν αρχίσει η σειρά των μικρών τελικών, γράψαμε από αυτήν ακριβώς την στήλη για τις δυνατότητες του «ομαδικού» ΠΑΟΚ. Γράψαμε όμως και για τα λάθη και τα ριμπάουντ που μπορούν να κρίνουν τον νικητή. Θυμάστε όμως τι έγινε ως τώρα; Στα τρία πρώτα παιχνίδια που ο «Δικέφαλος» είτε δυσκολεύτηκε για να κερδίσει είτε έχασε, ο αντίπαλος του είχε πάρει τα ριμπάουντ. Και χθες τα κέρδισε! Κι όσο για τα λάθη, στον μεν 1ο αγώνα ο Άρης έκανε πάρα πολλά και ηττήθηκε στον δε 3ο αγώνα ο ΠΑΟΚ έκανε πολλά περισσότερα από τα προηγούμενα παιχνίδια και το «πλήρωσε». Δεν θέλει πολλά λόγια ούτε μακρόσυρτες αναλύσεις. Ο «Δικέφαλος» που μας συνήθισε σε καλό μπάσκετ – τηρουμένων των αναλογιών με ρόστερ χωρίς βάθος στον πάγκο και αξία παικτών στο χρηματιστήριο του μπάσκετ πολύ μικρότερη του αντιπάλου του – μία φορά δεν απέδωσε όπως έπαιζε σε όλο τον β΄ γύρο και βρέθηκε χαμένος. Και με την πλάτη στον τοίχο. Παρεμπιπτόντως πάντα υπό την σκληρή «πολεμική» της διαιτησίας (όπως και στον 4ο αγώνα άλλωστε), είχε να αντιμετωπίσει ομάδες των …οκτώ και όχι των πέντε παικτών. Αλλά επιστρέφοντας στο ίδιο το μπάσκετ, στον 3ο αγώνα δεν έπαιξε τίποτε. Ούτε στην άμυνα ούτε στην επίθεση. Και με 59 πόντους στο γήπεδό του δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Και κυρίως χωρίς ψυχή, δεν είχε καμία τύχη.
Ο Σούλης Μαρκόπουλος όμως ήξερε τι χαρτιά έχει στα χέρια του και πως θα σωθεί η παρτίδα. Και δεν είναι χαρτοκλέφτης σαν κάποιους …Σλοβένους και λοιπούς συγγενείς. Είναι ο πιο τίμιος, που σκύβει το κεφάλι, δουλεύει και φτου κι από την αρχή! Και να τι κατάφερε: να εμφυσήσει στους παίκτες το κίνητρο. Για να έρθει ο Γιαννακίδης μετά το θρίαμβο του Αλεξανδρείου να βροντοφωνάξει: «Ο προπονητής μας, πίστευε σε μας». Βοήθησαν και οι ομιλίες των άλλων δύο του πάγκου προς τους παίκτες, του Σταυρόπουλου και του Ζουρνατζίδη. Αλλά ο Σούλης τους έδειξε ότι «μόνο το δίκαιο ευλογείται»! Και το δίκαιο είναι με την σωστή, την καλύτερη αποδεδειγμένα ομάδα. Έτσι οι παίκτες το αποφάσισαν: σκυλιάζουμε στο παρκέ αφού μπορούμε και είμαστε καλύτεροι. Και να το αποτέλεσμα. Ειδικά με παίκτες που ενδεχομένως όλοι μας (μην ντρέπεστε να το παραδεχθείτε) είχαμε πει ότι είναι για το Ποσειδώνιο… Ο Κρίστμας ντύθηκε «βομβιστής», ο Γκετσέφσκι «δήμιος» και ο Μπούλιαν «συστοιχία Πάτριοτ» και η «κόλαση» του συμπολίτη, όντως πήρε φωτιά. Αλλά ζεμάτισε τον οικοδεσπότη! Μαζί με τους τρεις προαναφερθέντες, όλοι οι άλλοι παίκτες του Μαρκόπουλου άντεξαν την προκλητική και εχθρική διαιτησία (του α΄ μέρους) κι έβγαλαν την καρδιά τους στο παρκέ για να φέρουν την διπλή ανατροπή. Το ήθελαν περισσότερο και το πείσμα τους και το πάθος μέτρησαν όσο ποτέ άλλοτε στην σειρά. Και τώρα θέλουν να δρέψουν και τους καρπούς των κόπων τους, που τους αξίζουν. Την Τετάρτη στο «παλατάκι».
Τώρα θα έχει και έκτο παίκτη
Ναι, είχε και την περασμένη Τετάρτη θα πει κανείς, πολύ κόσμο. ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ! Για μας όλους που ζήσαμε από την Γενεύη και την Ναντ, το ΣΕΦ και τους αλλεπάλληλους τελικούς δύο δεκαετιών, οι 5.000 (μεταξύ των οποίων και οι 2.500 τζαμπατζήδες και οι 5-10 πανηλίθιοι που έκαναν την ζημιά και που απαγορεύεται να φύγουν και από τα σπίτια τους) δεν είναι έδρα που αρμόζει στον ΠΑΟΚ! Όχι, ρε, δεν είναι. Δεν είναι αντάξιο του ΠΑΟΚ που γεμίζει και τέσσερις Τούμπες στην καθισιά του. Και για τέτοια πορεία της ομάδας και για τέτοια προσπάθεια και ανατροπή, δεν φθάνουν ούτε οι 8.250 της maximum χωρητικότητας στο «παλατάκι». Στον τελικό των τελικών της δεκαετίας, στην μοναδική ιστορική στιγμή δεν χωράνε δικαιολογίες ούτε για δουλειές ούτε για υποχρεώσεις. Και το ξέρει αυτό ο κάθε ΠΑΟΚτσής που υποχρέωση και καθήκον είναι μόνο η ομάδα τώρα. Κι όσο για τους «διαμαρτυρόμενους» για την τιμή του εισιτηρίου, ε, όχι αυτούς που έδωσαν χιλιάδες φέτος παντού και δεν έχουν να βάλουν άλλα πέντε ευρώ στα δέκα και να πληρώσουν 15 για ένα εισιτήριο, δεν τους θέλει. Αλλά επειδή είμαστε σίγουροι ότι το μήνυμα – της ομάδας – ελήφθη από όλους και η στιγμή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη για την πρόκριση στην Ευρωλίγκα (φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά και η συμμετοχή στους ομίλους μάλιστα, χωρίς προκριματικά), ο έκτος παίκτης θα είναι παρών. Και μπορεί να γίνει και ο πρώτος και να βάλει αυτός το μπάλα στο καλάθι για να ρίξει νοκ άουτ τον αντίπαλο.
Πηγή: olapaok.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου