Ένα από τα παράδοξα στις περιόδους μεγάλων κρίσεων
ή καταστροφών είναι η εμμονή των ανθρώπων στις μικρές καθημερινές τους
συνήθειες. Γράφει ο Παντελής Καψής.
Ίσως γιατί μέσα στο χάος και την αβεβαιότητα τους δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας.
Σε ένα καταπληκτικό του διήγημα ένας νέος γερμανός συγγραφέας - έχω ξεχάσει το όνομα - περιγράφει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μετά τον βομβαρδισμό της Δρέσδης που βγαίνει όπως κάθε μέρα στις 5 το απόγευμα στο μπαλκόνι να πιει τον καφέ του. Μόνο που το σπίτι τους είναι το μοναδικό που έχει μείνει όρθιο και από κάτω περνάνε μακριές σειρές προσφύγων που έχουν μείνει άστεγοι.
Θυμήθηκα τη σκηνή διαβάζοντας την χθεσινή ειδησεογραφία. Όλα συνεχίζουν όπως πριν. Οι εφοριακοί απεργούν, τα ταξί κατεβάζουν ξανά χειρόφρενο, οι σκουπιδιάρηδες μας απειλούν και πάλι όπως και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και βέβαια οι πανεπιστημιακοί το χαβά τους - υπόδειγμα συμπεριφοράς πνευματικών ταγών.
Θα έλεγε κανείς ότι είμαστε μια χώρα μέσα στην καλή χαρά. Οι ευρωπαίοι δεν απειλούν να μας κόψουν την βοήθεια, τα ταμεία δεν είναι άδεια και δεν απέχουμε λίγες μόλις ημέρες πια από τη στάση πληρωμών - να μην πληρωθούν δηλαδή καθόλου αυτοί που σήμερα απεργούν, να μη μπορούμε να πάρουμε τα χρήματά μας από τις τράπεζες και πιθανότατα να δούμε την πόρτα της εξόδου από την ευρωζώνη.
Δεν έχουμε καταλάβει τίποτα. Κι έχουμε καταφέρει να στρέψουμε εναντίον μας όλη σχεδόν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με την αναξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος και την πεισματική άρνηση της κοινωνίας να αποδεχθεί τις σκληρές πράγματι θυσίες, για το συλλογικό μας καλό όμως, για να αποφύγουμε πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Μάστορες της υπεκφυγής έχουμε ο καθένας χτίσει την δική μας θεωρία γιατί πάντοτε φταίνε οι άλλοι, γιατί κανείς μας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Κι έχουμε πείσει τους Ευρωπαίους - το λένε πια ανοιχτά - ότι δεν έχουν λόγο να μας χρηματοδοτούν - ας κάνουμε μόνοι μας ότι καταλαβαίνουμε.
Έστω και στο παρά πέντε η κυβέρνηση δείχνει να ξύπνησε. Οι υπουργοί που κωλυσιεργούσαν για να μη χαλάσουν το προσωπικό τους προφίλ ή για να υπερασπιστούν την χαμένη τιμή της όποιας ιδεολογίας τους κατάλαβαν τι χειρότερα κινδυνεύουν να πάθουν αν στη δική τους "βάρδια" η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών.
Όλοι γνωρίζουν όμως ότι οι υποσχέσεις δεν φτάνουν, ότι η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που εξαγγέλθηκαν θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Κι ακόμα κι έτσι - ακόμα και αν όλα πάνε καλά δηλαδή - η σωτηρία μας θα είναι οριακή.
Εμείς όμως εκεί με τις ψευδαισθήσεις μας ως το τέλος!
Πηγή: tovima.gr
Σε ένα καταπληκτικό του διήγημα ένας νέος γερμανός συγγραφέας - έχω ξεχάσει το όνομα - περιγράφει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μετά τον βομβαρδισμό της Δρέσδης που βγαίνει όπως κάθε μέρα στις 5 το απόγευμα στο μπαλκόνι να πιει τον καφέ του. Μόνο που το σπίτι τους είναι το μοναδικό που έχει μείνει όρθιο και από κάτω περνάνε μακριές σειρές προσφύγων που έχουν μείνει άστεγοι.
Θυμήθηκα τη σκηνή διαβάζοντας την χθεσινή ειδησεογραφία. Όλα συνεχίζουν όπως πριν. Οι εφοριακοί απεργούν, τα ταξί κατεβάζουν ξανά χειρόφρενο, οι σκουπιδιάρηδες μας απειλούν και πάλι όπως και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και βέβαια οι πανεπιστημιακοί το χαβά τους - υπόδειγμα συμπεριφοράς πνευματικών ταγών.
Θα έλεγε κανείς ότι είμαστε μια χώρα μέσα στην καλή χαρά. Οι ευρωπαίοι δεν απειλούν να μας κόψουν την βοήθεια, τα ταμεία δεν είναι άδεια και δεν απέχουμε λίγες μόλις ημέρες πια από τη στάση πληρωμών - να μην πληρωθούν δηλαδή καθόλου αυτοί που σήμερα απεργούν, να μη μπορούμε να πάρουμε τα χρήματά μας από τις τράπεζες και πιθανότατα να δούμε την πόρτα της εξόδου από την ευρωζώνη.
Δεν έχουμε καταλάβει τίποτα. Κι έχουμε καταφέρει να στρέψουμε εναντίον μας όλη σχεδόν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με την αναξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος και την πεισματική άρνηση της κοινωνίας να αποδεχθεί τις σκληρές πράγματι θυσίες, για το συλλογικό μας καλό όμως, για να αποφύγουμε πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Μάστορες της υπεκφυγής έχουμε ο καθένας χτίσει την δική μας θεωρία γιατί πάντοτε φταίνε οι άλλοι, γιατί κανείς μας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Κι έχουμε πείσει τους Ευρωπαίους - το λένε πια ανοιχτά - ότι δεν έχουν λόγο να μας χρηματοδοτούν - ας κάνουμε μόνοι μας ότι καταλαβαίνουμε.
Έστω και στο παρά πέντε η κυβέρνηση δείχνει να ξύπνησε. Οι υπουργοί που κωλυσιεργούσαν για να μη χαλάσουν το προσωπικό τους προφίλ ή για να υπερασπιστούν την χαμένη τιμή της όποιας ιδεολογίας τους κατάλαβαν τι χειρότερα κινδυνεύουν να πάθουν αν στη δική τους "βάρδια" η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών.
Όλοι γνωρίζουν όμως ότι οι υποσχέσεις δεν φτάνουν, ότι η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που εξαγγέλθηκαν θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Κι ακόμα κι έτσι - ακόμα και αν όλα πάνε καλά δηλαδή - η σωτηρία μας θα είναι οριακή.
Εμείς όμως εκεί με τις ψευδαισθήσεις μας ως το τέλος!
Πηγή: tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου