Θα ήταν φυσικά μεγάλη χαζομάρα να πίστευε κάποιος
ότι τα ματς τα στήνουν μόνο κάτι τύποι σαν τον Μπέο και τον Τσακογιάννη.
Γράφει ο Νίκος Ασημακόπουλος.
Γινόταν, γίνεται και θα γίνεται και στις καλύτερες οικογένειες. Στο
υψηλότερο επίπεδο. Από τη β' κατηγορία της Ελλάδας μέχρι το Champions
League και το Μουντιάλ.
ΣΑΝ το 7-1 της Λιόν στην Ντιναμό του Ζάγκρεμπ έχουμε και άλλα πολλά, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αποτυπωμένη στο μυαλό του περισσότερου κόσμου το 6-0 της Αργεντινής απέναντι στο Περού στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978. Ποτέ κανένας δεν κάθησε να τα ψάξει όλα αυτά στα σοβαρά. Οι όποιες έρευνες για «ύποπτα», «διεφθαρμένα», ή όπως αλλιώς λέγονται, παιχνίδια έχουν γίνει μόνο σε εθνικά πρωταθλήματα με μικρές ή μεγάλες καμπάνες. Και η αλήθεια είναι όσο πιο... υπεράνω είναι η διοργάνωση τόσο πιο πολύ κουκουλώνονται τα πράγματα, για να μη χάσει τη λάμψη του ο κάθε γκλαμουράτος θεσμός.
ΤΟ 7-1 λοιπόν έχει ξαναγίνει πεντακόσιες φορές σε διάφορες εκδοχές. Μια ομάδα, όπως τώρα η Λιόν, που ψάχνει το μεγάλο σκορ για να προκριθεί, βρίσκεται απέναντι σε κάποια αδιάφορη σαν την Ντιναμό του Ζάγκρεμπ και την ξεσκίζει χωρίς αντίσταση. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία...
ΤΟ μεγαλύτερο σκάνδαλο λοιπόν για μένα είναι, ότι την ίδια ώρα, οι ίδιοι οι διαιτητές ακύρωσαν δύο κανονικά γκολ του Αγιαξ στο δικό του 3-0 από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Αν μετρούσε τουλάχιστον το ένα, θα περνούσε ο Αγιαξ 2ος στους «16» του Champions League ακόμη κι αν έχανε, ενώ η Λιόν θα έπρεπε να φτάσει στο 9-1 και πάνω για να μπορέσει να προκριθεί αυτή.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ κανείς ότι στο τελευταίο αυτό ματς αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα με τη συμμετοχή της διαιτησίας. Κι αυτό είναι το χειρότερο για την UEFA, η οποία σφυρίζει αδιάφορα, δεν ψάχνει πουθενά και για τίποτα, και... όλα καλά καμωμένα.
ΑΠΟ την άλλη βέβαια είναι παραπάνω από αστείο να συγκρίνει κάποιος το 7-1 της Λιόν με το 3-2 της Μαρσέιγ την Τρίτη στο Ντόρτμουντ, από το οποίο βγήκε off ο Ολυμπιακός. Ούτε από τη μορφή εκείνου του ματς ούτε από το σκορ, έτσι όπως εξελίχθηκε, μπορεί κάποιος να εξάγει το συμπέρασμα ότι έγινε κάτι το... φοβερά ύποπτο. Μια ομάδα, όπως η Μπορούσια που χτυπάει στα ίσια από την αρχή το παιχνίδι και στο τέλος οι παίκτες της βλέπουν ότι καταντάει χαμένη υπόθεση, ακούγεται πολύ λογικό να χαλαρώνουν, να τα παρατάνε και να τρώνε δύο γκολ που γι' αυτούς δεν έλεγαν τίποτα. Εκτός αν δεχτούμε ότι όπου υπάρχει γαλλική ομάδα μυρίζει το πράγμα, επειδή πρόεδρος της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας είναι ο Πλατινί...
Πηγή: Ελευθεροτυπία
ΣΑΝ το 7-1 της Λιόν στην Ντιναμό του Ζάγκρεμπ έχουμε και άλλα πολλά, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αποτυπωμένη στο μυαλό του περισσότερου κόσμου το 6-0 της Αργεντινής απέναντι στο Περού στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978. Ποτέ κανένας δεν κάθησε να τα ψάξει όλα αυτά στα σοβαρά. Οι όποιες έρευνες για «ύποπτα», «διεφθαρμένα», ή όπως αλλιώς λέγονται, παιχνίδια έχουν γίνει μόνο σε εθνικά πρωταθλήματα με μικρές ή μεγάλες καμπάνες. Και η αλήθεια είναι όσο πιο... υπεράνω είναι η διοργάνωση τόσο πιο πολύ κουκουλώνονται τα πράγματα, για να μη χάσει τη λάμψη του ο κάθε γκλαμουράτος θεσμός.
ΤΟ 7-1 λοιπόν έχει ξαναγίνει πεντακόσιες φορές σε διάφορες εκδοχές. Μια ομάδα, όπως τώρα η Λιόν, που ψάχνει το μεγάλο σκορ για να προκριθεί, βρίσκεται απέναντι σε κάποια αδιάφορη σαν την Ντιναμό του Ζάγκρεμπ και την ξεσκίζει χωρίς αντίσταση. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία...
ΤΟ μεγαλύτερο σκάνδαλο λοιπόν για μένα είναι, ότι την ίδια ώρα, οι ίδιοι οι διαιτητές ακύρωσαν δύο κανονικά γκολ του Αγιαξ στο δικό του 3-0 από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Αν μετρούσε τουλάχιστον το ένα, θα περνούσε ο Αγιαξ 2ος στους «16» του Champions League ακόμη κι αν έχανε, ενώ η Λιόν θα έπρεπε να φτάσει στο 9-1 και πάνω για να μπορέσει να προκριθεί αυτή.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ κανείς ότι στο τελευταίο αυτό ματς αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα με τη συμμετοχή της διαιτησίας. Κι αυτό είναι το χειρότερο για την UEFA, η οποία σφυρίζει αδιάφορα, δεν ψάχνει πουθενά και για τίποτα, και... όλα καλά καμωμένα.
ΑΠΟ την άλλη βέβαια είναι παραπάνω από αστείο να συγκρίνει κάποιος το 7-1 της Λιόν με το 3-2 της Μαρσέιγ την Τρίτη στο Ντόρτμουντ, από το οποίο βγήκε off ο Ολυμπιακός. Ούτε από τη μορφή εκείνου του ματς ούτε από το σκορ, έτσι όπως εξελίχθηκε, μπορεί κάποιος να εξάγει το συμπέρασμα ότι έγινε κάτι το... φοβερά ύποπτο. Μια ομάδα, όπως η Μπορούσια που χτυπάει στα ίσια από την αρχή το παιχνίδι και στο τέλος οι παίκτες της βλέπουν ότι καταντάει χαμένη υπόθεση, ακούγεται πολύ λογικό να χαλαρώνουν, να τα παρατάνε και να τρώνε δύο γκολ που γι' αυτούς δεν έλεγαν τίποτα. Εκτός αν δεχτούμε ότι όπου υπάρχει γαλλική ομάδα μυρίζει το πράγμα, επειδή πρόεδρος της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας είναι ο Πλατινί...
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου