Οσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος
λέει μια παροιμία που τη βίωσε στο πετσί του χθες το βράδυ ο Ολυμπιακός,
που από καβάλα στο (βασικό) άλογο, παραλίγο να πέσει και να τσακιστεί!
Γράφει ο Βασίλης Σκουντής.
Στον επίλογο μιας συγκλονιστικής μπασκετικής παρτίδας, ο Ολυμπιακός
πέτυχε τη νίκη, η Κάχα Λαμποράλ γνώρισε την ήττα, αλλά οι δυο ομάδες
πήγαν ισόπαλες στα αποδυτήρια!
Μια ισοπαλία (από το 79-81 στο 84-82) που υπήρξε προϊόν της αμυντικής ολιγωρίας και του (μέχρι αποδείξεως του εναντίου) μοιραίου λάθους του κατά τα άλλα πολυτιμότατου Κώστα Παπανικολάου με αποτέλεσμα ο διάολος, που λέγεται Σαν Εμετέριο, να παίξει και για τον απόντα Τελέτοβιτς και με πέντε γρήγορους πόντους να ροκανίσει τους επτά πόντους στους δύο. Κρίμα, διότι, όπως είπε και ο Ιβκοβιτς στο προτελευταίο τάιμ άουτ, «αξίζουμε να νικήσουμε», εννοώντας προφανώς ότι «αξίζουμε να καλύψουμε και το -2»!
Βεβαίως η νίκη είναι... νίκη και ο Ολυμπιακός μπορεί να απώλεσε το διαφαινόμενο πλεονέκτημά του, αλλά δεν καταδικάστηκε κιόλας. Ας φροντίσει να βγάλει τα χθεσινά σπασμένα την ερχόμενη εβδομάδα κόντρα στην Καντού και σε δεκαπέντε μέρες στην (αποδυναμωμένη, μετά το φευγιό του Μπατούμ) Νανσί, για να αποσείσει τις χθεσινές ενοχές του.
Το ματς ήταν όντως συναρπαστικό, με τον Ολυμπιακό να μοιάζει κοιμισμένος στην πρώτη περίοδο, αλλά να (παίρνει ενέργεια και πάθος από τον Παπανικολάου και) να αφυπνίζεται στη συνέχεια και να επιβάλλει το παιχνίδι του.
Τη στιγμή που ο Τελέτοβιτς έπαιζε σαν τον (θου, Κύριε, φυλακή τω στόματί μου) Λάρι Μπερντ, ο Ολυμπιακός είχε έξυπνο και αποτελεσματικό κοουτσάρισμα από τον Ιβκοβιτς, αντιπαρέβαλε τον επιθετικό πλουραλισμό του, έβγαινε από την εξάρτηση και τον εθισμό του από τον Σπανούλη, διάβαζε καλά τις καταστάσεις και φαινόταν ικανός να επιβιώσει σε ένα κολασμένο ματς.
Επιβίωσε βεβαίως, απλώς στο τέλος μίκρυνε ο ίδιος τη μεγάλη νίκη του!
Πηγή: Goal
Μια ισοπαλία (από το 79-81 στο 84-82) που υπήρξε προϊόν της αμυντικής ολιγωρίας και του (μέχρι αποδείξεως του εναντίου) μοιραίου λάθους του κατά τα άλλα πολυτιμότατου Κώστα Παπανικολάου με αποτέλεσμα ο διάολος, που λέγεται Σαν Εμετέριο, να παίξει και για τον απόντα Τελέτοβιτς και με πέντε γρήγορους πόντους να ροκανίσει τους επτά πόντους στους δύο. Κρίμα, διότι, όπως είπε και ο Ιβκοβιτς στο προτελευταίο τάιμ άουτ, «αξίζουμε να νικήσουμε», εννοώντας προφανώς ότι «αξίζουμε να καλύψουμε και το -2»!
Βεβαίως η νίκη είναι... νίκη και ο Ολυμπιακός μπορεί να απώλεσε το διαφαινόμενο πλεονέκτημά του, αλλά δεν καταδικάστηκε κιόλας. Ας φροντίσει να βγάλει τα χθεσινά σπασμένα την ερχόμενη εβδομάδα κόντρα στην Καντού και σε δεκαπέντε μέρες στην (αποδυναμωμένη, μετά το φευγιό του Μπατούμ) Νανσί, για να αποσείσει τις χθεσινές ενοχές του.
Το ματς ήταν όντως συναρπαστικό, με τον Ολυμπιακό να μοιάζει κοιμισμένος στην πρώτη περίοδο, αλλά να (παίρνει ενέργεια και πάθος από τον Παπανικολάου και) να αφυπνίζεται στη συνέχεια και να επιβάλλει το παιχνίδι του.
Τη στιγμή που ο Τελέτοβιτς έπαιζε σαν τον (θου, Κύριε, φυλακή τω στόματί μου) Λάρι Μπερντ, ο Ολυμπιακός είχε έξυπνο και αποτελεσματικό κοουτσάρισμα από τον Ιβκοβιτς, αντιπαρέβαλε τον επιθετικό πλουραλισμό του, έβγαινε από την εξάρτηση και τον εθισμό του από τον Σπανούλη, διάβαζε καλά τις καταστάσεις και φαινόταν ικανός να επιβιώσει σε ένα κολασμένο ματς.
Επιβίωσε βεβαίως, απλώς στο τέλος μίκρυνε ο ίδιος τη μεγάλη νίκη του!
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου