Ο Μάνος Αντώναρος διαφωνεί με την άποψη ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό κωλοχανείο της Ευρώπης.
Σας έχω γράψει 100 φορές τους λόγους που βασικά τους σιχαίνομαι. Και η σιχασιά μετατράπηκε σήμερα σε κάτι χειρότερο: σε πλήξη.
Ανάμεσα τους υπάρχουν βέβαια και μερικοί που είναι κύριοι. Με «Κ» κεφαλαίο. Και μερικές κυρίες, επίσης με «Κ» κεφαλαίο.
Δυστυχώς τους περισσότερους δεν τους γνωρίζετε, δεν σας λέει τίποτε το όνομά τους και πιθανότατα δεν θα τους μάθετε και ποτέ.
Πολύ τελευταία (πριν από μερικούς μόλις μήνες) γνωρισα –ενώ δεν το φανταζόμουν ότι μπορούσε να ξανασυμβεί- και έναν ακόμα κύριο: Τον κύριο Βασίλη Παπαθεοδώρου. Τον διευθυντή του gazzetta.
Νομίζετε ότι τον κανακεύω; Στα παπάρια μου κι αν το νομίζετε… εγώ γράφω πιά επειδή μ’ αρέσει να γράφω και όχι επειδή ζω απ’ αυτό… Αλλά ακόμα και αν τον κανακεύω, καλά κάνω, γιατί τ' αξίζει.
Ο άνθρωπος είναι κύριος και εξαιρετικός δημοσιογράφος και σας το λέω εγώ, που τους γνωρισα ΟΛΟΥΣ λέμε… Είναι τιμή μου, που εργάζομαι υπό τη διεύθυνσή του… Όχι υπό τις οδηγίες του (που επίσης θα’ταν τιμή μου) αλλά είναι ο διευθυντής μου και τον σέβομαι.
Θα μπορούσα να σας πω και άλλα για τον Βασίλη, αλλά συγκρατούμαι επειδή θα πάθει εγκεφαλικό. Να φαντασθείτε ότι γράφω αυτό το άρθρο αργά το βράδι, λίγες ώρες πριν φύγω για το Μόναχο, ακριβώς για να μην μπορεί να με βρεί και χαχαχαχαχαχα κυνηγήσει…
Ο (μεγάλος) πρόλογος μοιάζει με ύμνο, αλλά δεν ήταν αυτος ο σκοπός μου. Ημουν έτοιμος να γράψω για το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα και πώς το είδα από το internet, πράγμα που σημαίνει ότι η τηλεόραση έχει πεθάνει και δεν το ξέρει. Ηθελα να γράψω γι’ αυτόν τον τρομερό κάγκουρα τον Ρονάλντο, που στα δύσκολα είναι για κλωτσιές (θυμηθείτε ότι είμαι Ρεάλ) και για τον αγαπημένο μου Μουρίνιο, που του΄χει πάρει τα σώβρακα κα-νο-νι-κά ο Γκουαρντιόλα.
Το’χα έτοιμο το άρθρο στο μυαλό μου, καθώς έφτιαχνα τη βαλίτσα μου, καθώς πήγα να δω αν κοιμάται γαλήνια η κόρη μου και καθώς συζητούσα με τη γυναίκα μου, που θα πάμε να φάμε σπέτσλε και σνίτσελ… Ημουν εντελώς έτοιμος σας λέω… μπαίνω στο gazzetta μπας και έχει συμβεί κάτι το τρομερό και διαβάζω στο άρθρο του Βασίλη:
«Ζούμε στο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό κωλοχανείο της Ευρώπης!»
Αμέσως χάθηκαν από το μυαλό μου το Ελ Κλάσικο, ο Μουρίνιο, ο Κάγκουρας και η ξεγυρισμένη 3άρα.
Τι να λέμε τώρα!!!
Κωλοχανείο. Η λέξη μοιάζει άγαρμπη, αλλά είναι εξαιρετικά κομψή για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τι σημαίνει «κωλοχανείο»; Ενας χώρος που είναι ανοργάνωτος… Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη «μπουρδέλο», αλλά είναι γνωστό και αποδεδειγμένο ότι τα μπουρδέλα είναι πολύ καλά οργανωμένα…
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μια ροχάλα στα μούτρα του καθενός μας.
Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που φτύνουν… που στη κυριολεξία φτύνουν. Μπορώ να σου χώσω κλωτσιά αμα το κάνεις…
Κι όμως φίλοι μου σας ροχαλιάζουν και σεις συνεχίζετε να τους επεφημείτε. Δεν καταλαβαίνω γιατί… Αποκλείεται να σας αρέσει που σας φτύνουν.
Κύριε διευθυντά!
Αγαπητέ μου Βασίλη, καταλαβαίνω που είσαι τόσο ευγενικός και χαρακτηρίζεις ανοργάνωτο χώρο (κωλοχανείο ντέ!) το ελληνικό ποδόσφαιρο….
Σ’ αγαπώ που είσαι τόσο ευγενικός και χρησιμοποιείς κομψές λέξεις στον θυμό σου. Κάνεις όμως λάθος.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι απλώς βρωμέρό σκατό στον πελώριο βόθρο, όπου μας έχουν αναγκάσει να ζούμε μερικοί ξεφτιλισμένοι κοπρίτες.
Φεύγω για δουλειές και για να αλλάξω τον αέρα μου.
Δεν αντέχω άλλο τη δισωδία.
Θα σας γράφω από κεί.
Αν στο μεταξύ κάποιος τραβήξει το εθνικό καζανάκι, θα με υποχρεώσει.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου