Σίγουρα οι περισσότεροι δεν περίμεναν να την πατήσει πάλι ο Μουρίνιο... Γράφει ο Νίκος Ασημακόπουλος.
Οταν πας να παίξεις στο +6 από τον άλλον, έχεις 5 στα 5 στον όμιλό σου
στο Champions League, δίνεις την εντύπωση όλο τον προηγούμενο καιρό ότι
πατάς καλύτερα, βάζεις και γκολ στα 24 πρώτα δευτερόλεπτα και στο τέλος
χάνεις ήσυχα κι απλά, τότε δεν είναι «θέμα τύχης», όπως είπε μετά το
τέλος του ματς ο «special 1», αλλά η απόδειξη της αποτυχίας σου να
φτιάξεις την αντι-Μπάρτσα που ονειρεύτηκες και προσπάθησες.
ΕΝΑΜΙΣΗ χρόνο δούλεψε ο κορυφαίος, ίσως, προπονητής ποδοσφαίρου στον κόσμο, ψάχνοντας τον τρόπο με τον οποίο θα κατάφερνε να νικήσει το θηρίο που ο ίδιος διάλεξε να έχει από πέρυσι απέναντί του. Τελικά, όχι μόνο δεν μπόρεσε και ξαναβρέθηκε από κάτω, αλλά το χειρότερο είναι πως κατάλαβε ότι είναι ακόμη στην αρχή μιας προσπάθειας που δεν αποκλείεται να πάρει δύο, τρία, ίσως και τέσσερα χρόνια ακόμη, χωρίς κανένας να του δίνει την παραμικρή εγγύηση ότι στο τέλος θα πετύχει κάτι καλύτερο.
ΟΤΑΝ ολόκληρος Μουρίνιο, λοιπόν, έφαγε μήνες και μήνες μελετώντας τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε ν' αντιμετωπίσει και να νικήσει μια και μόνο συγκεκριμένη ομάδα με την οποία υπάρχει το πρόβλημα, χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτ' άλλο, κι ο Γκουαρντιόλα από τον απέναντι πάγκο με δύο-τρεις μικρές και απλές κινήσεις, μισό κλικ δεξιά - μισό αριστερά, τον έβγαλε πάλι νοκ άουτ και μάλιστα μέσα στις χειρότερες δυνατές για την ομάδα του συνθήκες, τότε σημαίνει πως οι διαφορές είναι μεγάλες κι έχουν να κάνουν όχι μόνο με την τακτική, την ποιότητα των παικτών και τη δουλειά των δύο προπονητών, αλλά με μια τεράστια διαφορά στη δομή και στη φιλοσοφία που δεν αντιμετωπίζεται σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, αλλά ίσως και να μην μπορεί ν' αλλάξει, αν δεν έρθει πρώτα η στιγμή την παρακμής για την Μπαρτσελόνα που θα ξαναβγάλει αυτόματα τη Ρεάλ Μαδρίτης στον αφρό.
ΙΔΙΑ περίπτωση σε μικρογραφία, με το δικό μας μπασκετικό Παναθηναϊκό, απέναντι στον Ολυμπιακό τα τελευταία εννέα χρόνια. Οι δύο συνήθως καλύτερες ομάδες της Ευρώπης στο μπάσκετ παίζουν μπουνιές μεταξύ τους, με τον Παναθηναϊκό να είναι, όμως, ο απόλυτος κυρίαρχος, και τον Ολυμπιακό να ψάχνει και με τον Ιβκοβιτς και με τον Γιαννάκη και με όλους τους προηγούμενους κόουτς να βρει το αντίδοτο. Δεν τα καταφέρνει, χωρίς να είναι κακοί, ή να φταίνε αναγκαστικά, οι προπονητές.
ΚΙ έτσι, ενώ τα προηγούμενα, τουλάχιστον, χρόνια ο Ολυμπιακός κυριαρχούσε παντού και πετύχαινε πράγματα, όταν ερχόταν η στιγμή των play offs του ελληνικού πρωταθλήματος, εκεί όπου κρίνεται η χρονιά, το αποτέλεσμα ήταν και είναι ένα και το αυτό: πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός και ο δεύτερος... τίποτα! Οπως περίπου και στην Ισπανία...
Πηγή: Ελευθεροτυπία
ΕΝΑΜΙΣΗ χρόνο δούλεψε ο κορυφαίος, ίσως, προπονητής ποδοσφαίρου στον κόσμο, ψάχνοντας τον τρόπο με τον οποίο θα κατάφερνε να νικήσει το θηρίο που ο ίδιος διάλεξε να έχει από πέρυσι απέναντί του. Τελικά, όχι μόνο δεν μπόρεσε και ξαναβρέθηκε από κάτω, αλλά το χειρότερο είναι πως κατάλαβε ότι είναι ακόμη στην αρχή μιας προσπάθειας που δεν αποκλείεται να πάρει δύο, τρία, ίσως και τέσσερα χρόνια ακόμη, χωρίς κανένας να του δίνει την παραμικρή εγγύηση ότι στο τέλος θα πετύχει κάτι καλύτερο.
ΟΤΑΝ ολόκληρος Μουρίνιο, λοιπόν, έφαγε μήνες και μήνες μελετώντας τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε ν' αντιμετωπίσει και να νικήσει μια και μόνο συγκεκριμένη ομάδα με την οποία υπάρχει το πρόβλημα, χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτ' άλλο, κι ο Γκουαρντιόλα από τον απέναντι πάγκο με δύο-τρεις μικρές και απλές κινήσεις, μισό κλικ δεξιά - μισό αριστερά, τον έβγαλε πάλι νοκ άουτ και μάλιστα μέσα στις χειρότερες δυνατές για την ομάδα του συνθήκες, τότε σημαίνει πως οι διαφορές είναι μεγάλες κι έχουν να κάνουν όχι μόνο με την τακτική, την ποιότητα των παικτών και τη δουλειά των δύο προπονητών, αλλά με μια τεράστια διαφορά στη δομή και στη φιλοσοφία που δεν αντιμετωπίζεται σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, αλλά ίσως και να μην μπορεί ν' αλλάξει, αν δεν έρθει πρώτα η στιγμή την παρακμής για την Μπαρτσελόνα που θα ξαναβγάλει αυτόματα τη Ρεάλ Μαδρίτης στον αφρό.
ΙΔΙΑ περίπτωση σε μικρογραφία, με το δικό μας μπασκετικό Παναθηναϊκό, απέναντι στον Ολυμπιακό τα τελευταία εννέα χρόνια. Οι δύο συνήθως καλύτερες ομάδες της Ευρώπης στο μπάσκετ παίζουν μπουνιές μεταξύ τους, με τον Παναθηναϊκό να είναι, όμως, ο απόλυτος κυρίαρχος, και τον Ολυμπιακό να ψάχνει και με τον Ιβκοβιτς και με τον Γιαννάκη και με όλους τους προηγούμενους κόουτς να βρει το αντίδοτο. Δεν τα καταφέρνει, χωρίς να είναι κακοί, ή να φταίνε αναγκαστικά, οι προπονητές.
ΚΙ έτσι, ενώ τα προηγούμενα, τουλάχιστον, χρόνια ο Ολυμπιακός κυριαρχούσε παντού και πετύχαινε πράγματα, όταν ερχόταν η στιγμή των play offs του ελληνικού πρωταθλήματος, εκεί όπου κρίνεται η χρονιά, το αποτέλεσμα ήταν και είναι ένα και το αυτό: πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός και ο δεύτερος... τίποτα! Οπως περίπου και στην Ισπανία...
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου