Ρεαλισμός VS οπαδικά θέλω!!

O Σταύρος Κόλκας σχολιάζει τις υποθέσεις των Σαλπιγγίδη και Κοντρέρας

Σε μια συζήτηση που είχα με φίλους μου το μεσημέρι, διαπίστωσα πως δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε γιατί μπερδεύουμε την πραγματικότητα, με το γιατί υπάρχει αυτή σήμερα και την αλήθεια για το αύριο. Και για αυτόν τον λόγο, νομίζω πως πρέπει επιτέλους να διαχωρίσουμε κάποια πράγματα.
Το οπαδικό θέλω είναι απλό. Κανένας δεν θέλει να φύγει ο Κοντρέρας, ελάχιστοι θέλουν να φύγει ο Σαλπιγγίδης και αυτοί γίνονται ακόμη λιγότεροι αν δεν αντικατασταθεί.
Δεν γεννήθηκε ακόμη οπαδός που να ζήτησε να φύγει ένας καλός ποδοσφαιριστής ακόμη και όταν αυτός δημιουργούσε κάποια προβλήματα. Ο οπαδός και τα θέλω του, είναι πολύ ξεκάθαρα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που η Τούμπα αποθέωσε τον Σαλπιγγίδη εχθές. Δε θέλει η Τούμπα να φύγει ο Σαλπιγγίδης και το ίδιο θα κάνει για τον Κοντρέρας. Αυτός είναι ο ρόλος του οπαδού και πολλές φορές φέρνει μία ισορροπία γύρω από το πως πρέπει να σκέφτεται μία ΠΑΕ, η οποία ναι μεν είναι εταιρία, αλλά γύρω της υπάρχει συναίσθημα. Δεν είναι σαν μία άλλη, που πχ δεν μου αρέσει το πιλάφι σου και θα πάρω άλλο. Δεν πρόκειται να κλάψει ποτέ κανείς για το πιλάφι.
Η πραγματικότητα, αυτή που καταγράφουμε στο ρεπορτάζ, δεν σημαίνει αυτομάτως πως υιοθετούμε τις πρακτικές που ακολουθούνται. Δηλαδή πως είναι δυνατόν να μη γράψει ένας ρεπόρτερ πως συναντήθηκαν Βρύζας – Κοντρέρας και το κλίμα δεν είναι καλό; Δε σημαίνει πως ο ρεπόρτερ δεν θέλει να μείνει ο Κοντρέρας. Σημαίνει πως ο ΠΑΟΚ και ο παίκτης έχουν διαφορές. Συμβαίνει και αλλού, δεν είναι κάτι αποκλειστικό, κάτι δικό μας.
Τότε, μπαίνει στη κουβέντα το γιατί φτάσαμε εδώ. Και αυτό έχει καταγραφεί αλλά όταν το υπενθυμίζουμε σε ότι κι αν συμβαίνει μάλλον θα χάσουμε τα αυγά και τα πασχάλια. Κακοί χειρισμοί, εγωκεντρική διαχείριση της ΠΑΕ, όχι και τόσο σοβαρή εταιρική συμπεριφορά, παραγοντισμός κατώτερου επιπέδου σε συνδυασμό με την τρέχουσα κρίση, έφτασαν τον ΠΑΟΚ εδώ. Τώρα τι κάνουμε…
Ο ρεαλισμός φέρνει στο μυαλό μου το ενδεχόμενο μελλοντικά να ψάχνουμε για ΑΦΜ αν δεν σοβαρευτούμε. Δεν κινδυνολογώ καθόλου και σας παραθέτω την βασική μου φοβία.
Για να μη συμβεί αυτό, θα πρέπει όλοι να βάλουν ένα λιθαράκι. Πρώτη η διοίκηση ώστε να ξεκαθαρίσει το πλάνο της και το πως θα διαχειριστεί την κατάσταση. Δεύτεροι οι παίκτες οι οποίοι θα πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους και όταν κληθούν να μιλήσουν για νέα συμφωνία, να είναι πιο διαλλακτικοί.
Γίνεται κουβέντα για τον Σαλπιγγίδη. Το πιο τραβηγμένο παράδειγμα είναι το δικό του, αφού εγώ νομίζω πως θέλει να μείνει, ο ΠΑΟΚ αντιλαμβάνεται πως θα είναι ήττα για τον σύλλογο άμα φύγει, αλλά δεν μπορεί να σηκώσει ένα συμβόλαιο που υπέγραψε προ κρίσης και με τη νέα εφορία. Εδώ χρειάζεται η συμμετοχή και των δύο για να προχωρήσει η συνεργασία.
Γίνεται κουβέντα για τον Κοντρέρας, του οποίου το συμβόλαιο τελειώνει το καλοκαίρι. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να του δώσει πάνω από 350 χιλιάδες ευρώ. Αυτό που τρέχει και είναι στα 600, είναι με 22% εφορία. Άρα, αν του δώσει πχ 400 με τη νέα εφορία είναι μία η άλλη. Δεν θα υπάρχει μείωση. Έτσι λοιπόν, αν γίνει πρόταση στον παίκτη θα πρέπει και αυτός να κατανοήσει το τι ακριβώς συμβαίνει εδώ. Αν η Κόλο – Κόλο του δίνει περισσότερα και τον πληρώνει στην ώρα του, είναι δικαίωμά του να κάνει ότι ακριβώς θέλει.
Αυτή είναι η αλήθεια, η οποία δεν αρέσει σε κανέναν μας και είναι άσχετη με τα οπαδικά θέλω.
Συνήθως ακούω πως επιχειρούμε να προετοιμάσουμε το έδαφος, λες και είμαστε τίποτα αγρότες που περιμένουμε επιδότηση για να πάρουμε και εμείς Καγιέν. Αν μέσα από την αλήθεια που δεν λένε οι διοικητικοί εμφανίζεσαι εσύ να την καταγράφεις γιατί αυτή είναι η δουλειά σου, δε σημαίνει πως εσύ είσαι ο λάθος αλλά μία διοίκηση που μέχρι σήμερα δεν έχει δείξει το σθένος να σου εμφανίσει μία πραγματικότητα που ούτως ή άλλως θα αποκαλυφθεί άμεσα.
Δεν γίνεται να κάνεις εσύ τη δουλειά σου και να αφομοιώνεσαι με κάποιον που δεν την κάνει.
Όπως για παράδειγμα, άκουσα διάφορα για ένα ρεπορτάζ που έκανα για τον Μπόλονι. Για όσους θυμούνται, εγώ αναφερόμουν στον Μπόλονι πολύ πριν τον κλείσουμε γιατί λόγω ιδιότητας γνώριζα ποιοι προπονητές ήταν διαθέσιμοι και λόγω βιογραφικού ο συγκεκριμένος με έψηνε.
Όταν κατέγραψα τη διοικητική δυσφορία μετά την ισοπαλία εναντίον της Κέρκυρας, γράφοντας πως αν συνεχίσει να χάνει βαθμούς ο Μπόλονι εντός των συνόρων, μάλλον θα αρχίσει να μετρά αντίστροφα, αυτό δε σήμαινε πως εγώ θέλω να φάω έναν προπονητή που ήθελα στον ΠΑΟΚ, αλλά πως η διοίκηση δεν είναι σε θέση να βγάλει συνεννόηση μαζί του για διάφορους λόγους. Και αυτό ήταν γεγονός.
Έκτοτε, ο ΠΑΟΚ λειτούργησε καλύτερα, έχει δύο νίκες και μία ισοπαλία στα Γιάννενα, πέρασε στην επόμενη φάση του Γιουρόπα Λιγκ και πήρε μία ανάσα στο πρωτάθλημα μέσα από ορθολογική αγωνιστική προσέγγιση. Ήταν μία κρίση που πέρασε.
Στα συν του Μπόλονι από τότε, η κάλυψη του Σάλπι, το εύγε στον Ίβιτς, το μπάσιμο του Σταφυλίδη στην ομάδα και ο τρόπος δουλειάς του στη καθημερινότητα. Στη τελική, ίσως και να χρειαζόταν μία άρνηση για να λειτουργήσει καλύτερα. Το παράδειγμα Γκαρσία είναι το πλέον ενδεικτικό στο ότι καμιά φορά θα πρέπει να γίνεσαι και κακός.
Σε αυτή την κρίσιμη καμπή που περνάει ο ΠΑΟΚ, όλοι πρέπει να βάζουμε τη γλώσσα στο μυαλό πριν μιλήσουμε. Και το βασικότερο, όποιος δεν αντέχει την αλήθεια και την μπερδεύει με το οπαδικό θέλω και τα όσα την έφτασαν την ΠΑΕ μέχρι εδώ, δεν προσφέρει υπηρεσίες στον ΠΑΟΚ.
Πηγή: paok24.gr