Πίκρανε η παρουσία του Άρη στην Τρίπολη και επειδή
σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, καθίσταται κατανοητό
πλέον, ένα βασικό πρόβλημα της ομάδας: υπάρχουν ποδοσφαιριστές που
μπορούν να φορέσουν αυτή τη φανέλα και ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν.
Γράφει ο Γιάννης Νάτου.
Δεν κολλάει με τους υπόλοιπους!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Καρίμ Σολτάνι. Πετούσε στην προετοιμασία, υπολογιζόταν ως το κρυφό επιθετικό χαρτί, έκανε λάθος στην πρεμιέρα με συνέπεια να παροπλιστεί και στην Τρίπολη, όπου ο Πρόμπιερζ τον επανέφερε στην ενδεκάδα, έδειχνε με τον τρόπο του πως δεν κολλάει με τους υπόλοιπους. Δεν ήταν, βέβαια, μόνον ο Αλγερινός η μοναδική μουντζούρα στο παιχνίδι του Άρη.
Το χειρότερο απ’ όλα, αυτό που ξένισε και εκνεύρισε, ήταν οι διαδοχικές γιόμες που έκανε ο Άρης από το 60’ και μετά. Έχουν ένα παιχνίδι στο 0-1 απέναντι σε ομάδα που αμύνεται μαζικά στην έδρα της, απλά επειδή δεν είναι καλύτερη και το γνωρίζει, και το μόνο που κάνουν οι «κίτρινοι» είναι μπαλιές 30 μέτρων για το κεφάλι του Τσέζαρεκ ή του Γιάκομπ. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν για μια καλή φάση, έστω; Μηδενικές. Αυτό, άλλωστε, δεν είναι ποδόσφαιρο, λέγεται κλοτσοσκούφι και μία ομάδα με φιλοδοξίες δεν μπορεί να το υιοθετήσει ως ποδοσφαιρική τακτική.
Άφαντος ο Άρης
Μάταια ο Ούμπιντες ζητούσε μπάλα, για ποιο λόγο ωστόσο, ο Πρόμπιερζ δεν τον βοήθησε για να οργανώσει παιχνίδι; Ασφαλώς, ο τραυματισμός του Σανκαρέ του ανέτρεψε τα πλάνα μα, και πάλι, ο Αργεντινός παραμένει η μοναδική πηγή από την οποία μπορεί να προκύψει μία πάσα την κατάλληλη στιγμή και στο κατάλληλο μέρος. Άφαντος ο παίκτης, άφαντος κι ο Άρης, δεν τον ένιωσε καν ο Χακόμπο σε ένα ξεκούραστο απόγευμα.
Το σημαντικότερο, λοιπόν: πέρυσι, όλη τη χρονιά εκτυλισσόταν μια συζήτηση για τους παίκτες, διαλέγουν παιχνίδια ελέγετο. Και ορισμένοι εξ αυτών το παραδέχτηκαν, έκαναν λόγο για διαφορετικό κίνητρο στα ευρωπαϊκά και τα ελληνικά παιχνίδια. Τώρα που δεν υπάρχει Ευρώπη, να’ το πάλι το ίδιο ακριβώς πρόβλημα: στο «Βικελίδης» κόντρα στον Παναθηναϊκό πρώτοι στην μπάλα, τα πόδια στη φωτιά, στην Τρίπολη έτρεχαν μέχρι την μπάλα και τραβούσαν τα πόδια, οι ίδιοι ακριβώς παίκτες.
Τα αυστηρά μέτρα
Διάλεξαν παιχνίδι; Τότε, απλά δεν κάνουν για τον Άρη. Οι «κίτρινοι» είναι καλοί παίκτες, όχι όμως κάτι ιδιαίτερο για να καλύπτουν άλλα αγωνιστικά ελλείμματα με μία έμπνευση της στιγμής, γι’ αυτό και χωρίς πάθος στις κινήσεις τους, δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα.
Είναι τόσο απλό το θέμα, τελικά, που ο Πρόμπιερζ πρέπει να το έχει καταλάβει. Αυτός ο Γερμανός στη φιλοσοφία προπονητής, μπορεί να εμπνευστεί από τα αυστηρά μέτρα που αισθανόμαστε στην υπόλοιπη ζωή μας. Και να τραβήξει αυτιά, δικαίως στη συγκεκριμένη περίσταση...
Πηγή: contra.gr
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Καρίμ Σολτάνι. Πετούσε στην προετοιμασία, υπολογιζόταν ως το κρυφό επιθετικό χαρτί, έκανε λάθος στην πρεμιέρα με συνέπεια να παροπλιστεί και στην Τρίπολη, όπου ο Πρόμπιερζ τον επανέφερε στην ενδεκάδα, έδειχνε με τον τρόπο του πως δεν κολλάει με τους υπόλοιπους. Δεν ήταν, βέβαια, μόνον ο Αλγερινός η μοναδική μουντζούρα στο παιχνίδι του Άρη.
Το χειρότερο απ’ όλα, αυτό που ξένισε και εκνεύρισε, ήταν οι διαδοχικές γιόμες που έκανε ο Άρης από το 60’ και μετά. Έχουν ένα παιχνίδι στο 0-1 απέναντι σε ομάδα που αμύνεται μαζικά στην έδρα της, απλά επειδή δεν είναι καλύτερη και το γνωρίζει, και το μόνο που κάνουν οι «κίτρινοι» είναι μπαλιές 30 μέτρων για το κεφάλι του Τσέζαρεκ ή του Γιάκομπ. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν για μια καλή φάση, έστω; Μηδενικές. Αυτό, άλλωστε, δεν είναι ποδόσφαιρο, λέγεται κλοτσοσκούφι και μία ομάδα με φιλοδοξίες δεν μπορεί να το υιοθετήσει ως ποδοσφαιρική τακτική.
Άφαντος ο Άρης
Μάταια ο Ούμπιντες ζητούσε μπάλα, για ποιο λόγο ωστόσο, ο Πρόμπιερζ δεν τον βοήθησε για να οργανώσει παιχνίδι; Ασφαλώς, ο τραυματισμός του Σανκαρέ του ανέτρεψε τα πλάνα μα, και πάλι, ο Αργεντινός παραμένει η μοναδική πηγή από την οποία μπορεί να προκύψει μία πάσα την κατάλληλη στιγμή και στο κατάλληλο μέρος. Άφαντος ο παίκτης, άφαντος κι ο Άρης, δεν τον ένιωσε καν ο Χακόμπο σε ένα ξεκούραστο απόγευμα.
Το σημαντικότερο, λοιπόν: πέρυσι, όλη τη χρονιά εκτυλισσόταν μια συζήτηση για τους παίκτες, διαλέγουν παιχνίδια ελέγετο. Και ορισμένοι εξ αυτών το παραδέχτηκαν, έκαναν λόγο για διαφορετικό κίνητρο στα ευρωπαϊκά και τα ελληνικά παιχνίδια. Τώρα που δεν υπάρχει Ευρώπη, να’ το πάλι το ίδιο ακριβώς πρόβλημα: στο «Βικελίδης» κόντρα στον Παναθηναϊκό πρώτοι στην μπάλα, τα πόδια στη φωτιά, στην Τρίπολη έτρεχαν μέχρι την μπάλα και τραβούσαν τα πόδια, οι ίδιοι ακριβώς παίκτες.
Τα αυστηρά μέτρα
Διάλεξαν παιχνίδι; Τότε, απλά δεν κάνουν για τον Άρη. Οι «κίτρινοι» είναι καλοί παίκτες, όχι όμως κάτι ιδιαίτερο για να καλύπτουν άλλα αγωνιστικά ελλείμματα με μία έμπνευση της στιγμής, γι’ αυτό και χωρίς πάθος στις κινήσεις τους, δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα.
Είναι τόσο απλό το θέμα, τελικά, που ο Πρόμπιερζ πρέπει να το έχει καταλάβει. Αυτός ο Γερμανός στη φιλοσοφία προπονητής, μπορεί να εμπνευστεί από τα αυστηρά μέτρα που αισθανόμαστε στην υπόλοιπη ζωή μας. Και να τραβήξει αυτιά, δικαίως στη συγκεκριμένη περίσταση...
Πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου