Την εποχή που ο περίφημος Αμερικανός Καρλ Λιούις
και το φόβητρό του στα 100 μ., ο Καναδός Μπεν Τζόνσον, μεσουρανούσαν
στους διεθνείς στίβους, κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1980, τα
διεθνή πρακτορεία ειδήσεων έστειλαν -θυμάμαι- μια ανταπόκριση από τους
τόπους προπόνησης των δύο πρωταθλητών.
Γράφει ο Τάσος Παπαχρήστου.
Πρέπει να ήταν λίγους μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988.
Μεταξύ άλλων και εν όψει της μεγάλης μονομαχίας των δύο τους στη Σεούλ για το χρυσό μετάλλιο και γιατί όχι ακόμα και για ένα παγκόσμιο ρεκόρ, αναφέρθηκε ότι ο πρώτος πληρώνει 50 δολάρια το μήνα ώστε να προπονείται στο στάδιο της πόλης του και ο δεύτερος 60 δολάρια για τον ίδιο λόγο στο Τορόντο.
Η είδηση προκάλεσε τεράστια εντύπωση εκείνη την εποχή στην Ελλάδα.
Οι αθλητές μας αλλά και το κοινό μονολογούσαν «πώς είναι δυνατόν να πληρώνουν από την τσέπη τους τόσο μεγάλοι πρωταθλητές;».
Οι παλαιότεροι είχαν ακούσει -βλέπετε- εκείνη την ιστορία επί Χούντας, όταν ένας αντισυνταγματάρχης των καταδρομών απείλησε τον διευθυντή εθνικού σταδίου να ανοίξει τις κλειστές θύρες ώστε να εισέλθει και να προπονηθεί σε ημέρα αργίας μια από τις βεντέτες του ελληνικού στίβου εκείνη την εποχή εν όψει των Βαλκανικών Αγώνων.
Στην Ελλάδα ο αθλητισμός δεν απαιτούσε μέχρι πρόσφατα ούτε δραχμή -ούτε ευρώ λίγο αργότερα- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Σε κάποια αθλήματα οι γονείς πλήρωναν για τη χρήση εγκαταστάσεων σε ακαδημίες συλλόγων, αλλά όχι για εν ενεργεία αθλητές.
Τώρα τα πράγματα αλλάζουν και στην Ελλάδα. Ας όψεται η οικονομική κρίση και οι περικοπές.
Κλειστά και ανοιχτά στάδια ή άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις είναι βέβαιο ότι θα κλείσουν ή θα περιορίσουν αισθητά τη λειτουργία τους.
Δεν υπάρχουν χρήματα για υπαλλήλους και πολύ περισσότερο για πετρέλαιο.
Ηδη πολλοί αθλητές βάζουν και από την τσέπη τους χρήματα για την αγορά πετρελαίου σε πισίνες, ενώ οι ομοσπονδίες μάχονται ώστε να αποφύγουν να πληρώνουν χαράτσι σε αθλητικές εγκαταστάσεις για τη χρήση και για τη διαμονή σε ξενώνες επιλέκτων αθλητών τους.
Είναι βέβαιο ότι όσο ο καιρός θα περνάει υπό καθεστώς κρίσης ο αθλητισμός από τη μία μεριά θα επανέρχεται σε ερασιτεχνικό καθεστώς και από την άλλη θα πρέπει να πληρώνει, ως επαγγελματικός, διάφορες απαιτήσεις ή υποχρεώσεις.
Πηγή: Goal
Πρέπει να ήταν λίγους μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988.
Μεταξύ άλλων και εν όψει της μεγάλης μονομαχίας των δύο τους στη Σεούλ για το χρυσό μετάλλιο και γιατί όχι ακόμα και για ένα παγκόσμιο ρεκόρ, αναφέρθηκε ότι ο πρώτος πληρώνει 50 δολάρια το μήνα ώστε να προπονείται στο στάδιο της πόλης του και ο δεύτερος 60 δολάρια για τον ίδιο λόγο στο Τορόντο.
Η είδηση προκάλεσε τεράστια εντύπωση εκείνη την εποχή στην Ελλάδα.
Οι αθλητές μας αλλά και το κοινό μονολογούσαν «πώς είναι δυνατόν να πληρώνουν από την τσέπη τους τόσο μεγάλοι πρωταθλητές;».
Οι παλαιότεροι είχαν ακούσει -βλέπετε- εκείνη την ιστορία επί Χούντας, όταν ένας αντισυνταγματάρχης των καταδρομών απείλησε τον διευθυντή εθνικού σταδίου να ανοίξει τις κλειστές θύρες ώστε να εισέλθει και να προπονηθεί σε ημέρα αργίας μια από τις βεντέτες του ελληνικού στίβου εκείνη την εποχή εν όψει των Βαλκανικών Αγώνων.
Στην Ελλάδα ο αθλητισμός δεν απαιτούσε μέχρι πρόσφατα ούτε δραχμή -ούτε ευρώ λίγο αργότερα- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Σε κάποια αθλήματα οι γονείς πλήρωναν για τη χρήση εγκαταστάσεων σε ακαδημίες συλλόγων, αλλά όχι για εν ενεργεία αθλητές.
Τώρα τα πράγματα αλλάζουν και στην Ελλάδα. Ας όψεται η οικονομική κρίση και οι περικοπές.
Κλειστά και ανοιχτά στάδια ή άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις είναι βέβαιο ότι θα κλείσουν ή θα περιορίσουν αισθητά τη λειτουργία τους.
Δεν υπάρχουν χρήματα για υπαλλήλους και πολύ περισσότερο για πετρέλαιο.
Ηδη πολλοί αθλητές βάζουν και από την τσέπη τους χρήματα για την αγορά πετρελαίου σε πισίνες, ενώ οι ομοσπονδίες μάχονται ώστε να αποφύγουν να πληρώνουν χαράτσι σε αθλητικές εγκαταστάσεις για τη χρήση και για τη διαμονή σε ξενώνες επιλέκτων αθλητών τους.
Είναι βέβαιο ότι όσο ο καιρός θα περνάει υπό καθεστώς κρίσης ο αθλητισμός από τη μία μεριά θα επανέρχεται σε ερασιτεχνικό καθεστώς και από την άλλη θα πρέπει να πληρώνει, ως επαγγελματικός, διάφορες απαιτήσεις ή υποχρεώσεις.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου