Είμαστε φίλοι εμείς εδώ.
Εσείς κι εγώ, εσείς αναμεταξύ σας, εγώ μπλεγμένος αναμεταξύ μας…
Βάζω ένα θέμα κι από κάτω το κουβεντιάζουμε… η μεγάλη μου χαρά είναι όταν κάποιος/α γράφει: «όπως σου έχω ξαναπεί πριν δυο βδομάδες… μπλα-μπλα-μπλα!»
Ναι, είμαστε φίλοι που μαζευόμαστε να πάιξουμε μια ποκίτσα και κάποιος (εγώ) σηκώνει το τηλέφωνο και σας καλεί.
Είμαστε περισσότερο φίλοι από ο,τι είναι friends στο Facebook…
Πιθανότατα να μη συναντηθούμε ποτέ. Να μην μάθουμε ποτέ λεπτομέρειες. Μπορεί ούτε καν το όνομα να μην πέσει στο τραπέζι.
Ομως συναντιόμαστε και τα λέμε και μάλιστα έξω από τα δόντια… όχι ΠΙΑ για να πονέσει ο ένας τον άλλον, αλλά για να μιλήσουμε.Να πούμε τις αλήθειες μας… Και αν τυχόν γεννηθεί καλά το μωράκι που περιμένω, είμαι σίγουρος ότι θα χαρείτε.
Και εγώ αντιστοίχως και αναμεταξύ μας αντιστοίχως…
Ε «είμαστε φίλοι» λέγεται αυτό.
Αυτό δεν θα μπορούσα ποτέ να το εξηγήσω (έστω και αν υποθετικά το γνωριζα) σε κανέναν 20 χρόνια πριν.
Το internet δεν είναι tool.
Ο άνθρωπος από την πρώτη μέρα που δάγκωσε το μήλο κυνηγά ένα πράγμα: Το άγνωστο.
Το internet ήρθε και έβαλε μπρος (δεξιότητες) του άνθρωπου, που μέχρι εκείνη τη στιγμή υπολειτουργούσαν.
Μαθαίνεις το άγνωστο παραμένοντας ο ίδιος (αν θες) άγνωστος.
Δεν είναι αστείο αυτό.
Αυτό το πράγμα επηρρέασε το σεξ, το συναίσθημα, τις φοβίες, τις ευκαιρίες, τη γνώση, τις δοξασίες … και έδειξε (δείχνει) δρόμους, που μέχρι τότε δεν περνούσαν από το μυαλό μας.
Ανεβάζετε στο Youtube ένα video με τον γιό σας να σκάσει στα γέλια παίζοντας με μια μπάλλα… και την άλλη μέρα ξυπνάτε και το’χουν 25.000.000 άνθρωποι.
Καλημέρα!
Η ζωή σας μόλις άλλαξε.
Η ζωή μας είχε αλλάξει πριν τα spreads τον Γιωργάκη και τον Κωστάκη… είχε αλλάξει από τότε που μας έδωσαν τα φράγκα… Δεν καταλάβαμε ότι αυτά ήταν χρήματα στοκατζίδικα… Ηταν ας πούμε το αποχαιρετιστήριο πάρτι για την ζωή, που μέχρι τότε ξέραμε ή σωστότερα: Μια χαρά τους ΤΑ ξεπλύναμε.
Ηταν το τέλος του χρήματος. Τι ακολουθεί; Α, δεν ξέρω ρωτείστε τον Mark Zuckerberg …προς Θεού όμως μη ρωτήσετε τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Τώρα που μιλάμε είμαστε στο κενό της αλλαγής…
Κλίκ-κλακ.
Ούτε στο κλίκ ούτε στο κλακ …στην παύλα είμαστε.
Αυτή η παύλα θα διαρκέσει καμμιά 5ετία… Είναι κρίσιμη 5ετία. Είναι κρίσιμη γιατί άλλοι θα μείνουν στο κλίκ και άλλοι θα αρπαχθούν από το κλακ.
Ακόμα και αν ιδεατά η Ελλάδα βρεί αύριο έναν ηγέτη που θα κτυπήσει το χέρι στην Ευρώπη και με έναν πύρηνο λόγο τους εξηγήσει για ποια χώρα μιλάνε… και δεν με πιάνει το εθνικιστικό μου… απλώς οι Ευρωπαίοι έχουν ξεχάσει επειδή εμείς δεν τους το θυμίζουμε… Αντί να φωτίσουμε την Ακρόπολη… την σκοτινιάζουμε τα βράδια…. Τι να πώ!!! Μήπως πρέπει να ζητήσουμε την άδεια της τρόϊκας; …ακόμα λοιπόν κι αν τον βρεί αυτόν τον ηγέτη που θα κάνει την Ευρώπη να τον ακούσει όχι με λογιστικούς όρους…. Ακόμα και τότε…η Ελλάδα του αύριο… δεν θα’ναι ποτέ ή ίδια με αυτή που γνωρίζαμε μέχρι προ 2ετίας.
Εχουμε διαπραγματευθεί σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές για την πατρίδα με τους Τούρκους, με τους Γερμανούς, με τους Βούλγαρους, με τους Ιταλούς, με τους Πέρσες… Κάθε φορά με κάποιον συγκεκριμένο κύριο… είτε λεγόταν Χίτλερ, Μουσολίνι, Ξέρξης, Γκλιγκόροφ, Κίσσινγκερ κ.λ.π. Αυτή εδώ είναι η πρώτη φορά που ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με μία… τρόϊκα.
Αυτό από μόνο του είναι επιστημονική φαντασία.
Και όμως είναι αλήθεια.
Ποιος έμπορος στα επόμενα χρόνια θα πουλάει από μαγαζιά; Τι να το κάνεις το μαγαζί, όταν έχεις e-shop; Ναι, αλλά αν δεν υπάρχουν μαγαζιά τι αξία θα έχει η ακίνητη περιουσία;
Καλώς τους!
Αυτό ακριβώς λέω.
Η ζωή ά-λ-λ-α-ξ-ε. Και ας δώσει επιτέλους κανείς τη δέουσα προσοχή στο ρήμα «αλλάζω»…
Δεν σας έκανε εντύπωση που μας «χάρισαν» με τόση ευκολία τόσα υπέροχα αυτοκίνητα; Ισως κάποιοι θυμούνται ότι μέχρι πρόσφατα το αυτοκίνητο ήταν το απόλυτο όνειρο του Ελληνα… Ξέρετε γιατί μας τα έδωσαν; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο που οι εφημερίδες χαρίζουν CD… Ποιος σύγχρονος άνθρωπος καλέ, ακούει CD… Για πήγαινε σε έναν πιτσιρικά και πές του τη λέξη CD και μετά έλα να μου πείς, τι σου’πε… Στοκαδούρα χαρίζουν…
Το ίδιο και με το αυτοκίνητο…
Τι να το κάνεις σε 10 χρόνια από τώρα ένα βενζινοκίνητο αυτοκίνητο; Κίνηση με πετρέλαιο…. Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Συνιστώ να αρπαχθείτε από το κλακ.
Μικροί μεγάλοι… δεν έχει σημασία η ηλικία… στην Αγρια Δύση δεν πήγαν μόνο παιδιά.
Οι πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι επίσης στοκ σαν τα CD.
Δεν μπορούν να μας σώσουν…
Και να θέλουν δεν μπορούν και δεν μπορούν επειδή δεν ξέρουν πώς.
Δεν έχει και καμμία σημασία βλέπετε… ακόμα και να μας χαρίσουν το χρέος και μας δώσουν και 1-2 δόσεις χαρτζηλίκι… η Ελλάδα δεν θα’ναι ποτέ αυτή που ήταν πριν το μνημόνιο… με άλλα λόγια: πριν μας πάρουν πίσω τα δώρα που μας έδωσαν.
Σκφθείτε νέες δουλειές.
Σκεφθείτε ανάποδα.
Σκεφθείτε μπροστά.
Εμείς εδώ είμαστε όλοι. Με έναν ιδιοτυπο τρόπο…. Αλλά φίλοι. Επιμένω: Δεν είναι αστείο αυτό.
Οι κοινωνίες στο εγγύς μέλλον δεν θα φτιάχονται όπως χθες.
Και πολύ φοβάμαι ότι αυτές οι κοινωνίες δεν θα χρειάζονται αυτοκίνητα.
πηγή: gazzetta.gr
Εσείς κι εγώ, εσείς αναμεταξύ σας, εγώ μπλεγμένος αναμεταξύ μας…
Βάζω ένα θέμα κι από κάτω το κουβεντιάζουμε… η μεγάλη μου χαρά είναι όταν κάποιος/α γράφει: «όπως σου έχω ξαναπεί πριν δυο βδομάδες… μπλα-μπλα-μπλα!»
Ναι, είμαστε φίλοι που μαζευόμαστε να πάιξουμε μια ποκίτσα και κάποιος (εγώ) σηκώνει το τηλέφωνο και σας καλεί.
Είμαστε περισσότερο φίλοι από ο,τι είναι friends στο Facebook…
Πιθανότατα να μη συναντηθούμε ποτέ. Να μην μάθουμε ποτέ λεπτομέρειες. Μπορεί ούτε καν το όνομα να μην πέσει στο τραπέζι.
Ομως συναντιόμαστε και τα λέμε και μάλιστα έξω από τα δόντια… όχι ΠΙΑ για να πονέσει ο ένας τον άλλον, αλλά για να μιλήσουμε.Να πούμε τις αλήθειες μας… Και αν τυχόν γεννηθεί καλά το μωράκι που περιμένω, είμαι σίγουρος ότι θα χαρείτε.
Και εγώ αντιστοίχως και αναμεταξύ μας αντιστοίχως…
Ε «είμαστε φίλοι» λέγεται αυτό.
Αυτό δεν θα μπορούσα ποτέ να το εξηγήσω (έστω και αν υποθετικά το γνωριζα) σε κανέναν 20 χρόνια πριν.
Το internet δεν είναι tool.
Ο άνθρωπος από την πρώτη μέρα που δάγκωσε το μήλο κυνηγά ένα πράγμα: Το άγνωστο.
Το internet ήρθε και έβαλε μπρος (δεξιότητες) του άνθρωπου, που μέχρι εκείνη τη στιγμή υπολειτουργούσαν.
Μαθαίνεις το άγνωστο παραμένοντας ο ίδιος (αν θες) άγνωστος.
Δεν είναι αστείο αυτό.
Αυτό το πράγμα επηρρέασε το σεξ, το συναίσθημα, τις φοβίες, τις ευκαιρίες, τη γνώση, τις δοξασίες … και έδειξε (δείχνει) δρόμους, που μέχρι τότε δεν περνούσαν από το μυαλό μας.
Ανεβάζετε στο Youtube ένα video με τον γιό σας να σκάσει στα γέλια παίζοντας με μια μπάλλα… και την άλλη μέρα ξυπνάτε και το’χουν 25.000.000 άνθρωποι.
Καλημέρα!
Η ζωή σας μόλις άλλαξε.
Η ζωή μας είχε αλλάξει πριν τα spreads τον Γιωργάκη και τον Κωστάκη… είχε αλλάξει από τότε που μας έδωσαν τα φράγκα… Δεν καταλάβαμε ότι αυτά ήταν χρήματα στοκατζίδικα… Ηταν ας πούμε το αποχαιρετιστήριο πάρτι για την ζωή, που μέχρι τότε ξέραμε ή σωστότερα: Μια χαρά τους ΤΑ ξεπλύναμε.
Ηταν το τέλος του χρήματος. Τι ακολουθεί; Α, δεν ξέρω ρωτείστε τον Mark Zuckerberg …προς Θεού όμως μη ρωτήσετε τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Τώρα που μιλάμε είμαστε στο κενό της αλλαγής…
Κλίκ-κλακ.
Ούτε στο κλίκ ούτε στο κλακ …στην παύλα είμαστε.
Αυτή η παύλα θα διαρκέσει καμμιά 5ετία… Είναι κρίσιμη 5ετία. Είναι κρίσιμη γιατί άλλοι θα μείνουν στο κλίκ και άλλοι θα αρπαχθούν από το κλακ.
Ακόμα και αν ιδεατά η Ελλάδα βρεί αύριο έναν ηγέτη που θα κτυπήσει το χέρι στην Ευρώπη και με έναν πύρηνο λόγο τους εξηγήσει για ποια χώρα μιλάνε… και δεν με πιάνει το εθνικιστικό μου… απλώς οι Ευρωπαίοι έχουν ξεχάσει επειδή εμείς δεν τους το θυμίζουμε… Αντί να φωτίσουμε την Ακρόπολη… την σκοτινιάζουμε τα βράδια…. Τι να πώ!!! Μήπως πρέπει να ζητήσουμε την άδεια της τρόϊκας; …ακόμα λοιπόν κι αν τον βρεί αυτόν τον ηγέτη που θα κάνει την Ευρώπη να τον ακούσει όχι με λογιστικούς όρους…. Ακόμα και τότε…η Ελλάδα του αύριο… δεν θα’ναι ποτέ ή ίδια με αυτή που γνωρίζαμε μέχρι προ 2ετίας.
Εχουμε διαπραγματευθεί σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές για την πατρίδα με τους Τούρκους, με τους Γερμανούς, με τους Βούλγαρους, με τους Ιταλούς, με τους Πέρσες… Κάθε φορά με κάποιον συγκεκριμένο κύριο… είτε λεγόταν Χίτλερ, Μουσολίνι, Ξέρξης, Γκλιγκόροφ, Κίσσινγκερ κ.λ.π. Αυτή εδώ είναι η πρώτη φορά που ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με μία… τρόϊκα.
Αυτό από μόνο του είναι επιστημονική φαντασία.
Και όμως είναι αλήθεια.
Ποιος έμπορος στα επόμενα χρόνια θα πουλάει από μαγαζιά; Τι να το κάνεις το μαγαζί, όταν έχεις e-shop; Ναι, αλλά αν δεν υπάρχουν μαγαζιά τι αξία θα έχει η ακίνητη περιουσία;
Καλώς τους!
Αυτό ακριβώς λέω.
Η ζωή ά-λ-λ-α-ξ-ε. Και ας δώσει επιτέλους κανείς τη δέουσα προσοχή στο ρήμα «αλλάζω»…
Δεν σας έκανε εντύπωση που μας «χάρισαν» με τόση ευκολία τόσα υπέροχα αυτοκίνητα; Ισως κάποιοι θυμούνται ότι μέχρι πρόσφατα το αυτοκίνητο ήταν το απόλυτο όνειρο του Ελληνα… Ξέρετε γιατί μας τα έδωσαν; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο που οι εφημερίδες χαρίζουν CD… Ποιος σύγχρονος άνθρωπος καλέ, ακούει CD… Για πήγαινε σε έναν πιτσιρικά και πές του τη λέξη CD και μετά έλα να μου πείς, τι σου’πε… Στοκαδούρα χαρίζουν…
Το ίδιο και με το αυτοκίνητο…
Τι να το κάνεις σε 10 χρόνια από τώρα ένα βενζινοκίνητο αυτοκίνητο; Κίνηση με πετρέλαιο…. Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Συνιστώ να αρπαχθείτε από το κλακ.
Μικροί μεγάλοι… δεν έχει σημασία η ηλικία… στην Αγρια Δύση δεν πήγαν μόνο παιδιά.
Οι πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι επίσης στοκ σαν τα CD.
Δεν μπορούν να μας σώσουν…
Και να θέλουν δεν μπορούν και δεν μπορούν επειδή δεν ξέρουν πώς.
Δεν έχει και καμμία σημασία βλέπετε… ακόμα και να μας χαρίσουν το χρέος και μας δώσουν και 1-2 δόσεις χαρτζηλίκι… η Ελλάδα δεν θα’ναι ποτέ αυτή που ήταν πριν το μνημόνιο… με άλλα λόγια: πριν μας πάρουν πίσω τα δώρα που μας έδωσαν.
Σκφθείτε νέες δουλειές.
Σκεφθείτε ανάποδα.
Σκεφθείτε μπροστά.
Εμείς εδώ είμαστε όλοι. Με έναν ιδιοτυπο τρόπο…. Αλλά φίλοι. Επιμένω: Δεν είναι αστείο αυτό.
Οι κοινωνίες στο εγγύς μέλλον δεν θα φτιάχονται όπως χθες.
Και πολύ φοβάμαι ότι αυτές οι κοινωνίες δεν θα χρειάζονται αυτοκίνητα.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου