Ο Αντώνης Σαμαράς που έσωσε τον 13ο και τον 14ο μισθό. Ο Γιώργος
Καρατζαφέρης που ξεκαθάρισε: «Δεν θα επιτρέψω την εξαθλίωση που θα φέρει
εξέγερση». Η πολιτική του ανάλυση προς τους τροϊκανούς είναι
εκπληκτική: με όλα αυτά τα μέτρα το αποτέλεσμα θα είναι να έρθει η
Αριστερά στις εκλογές πρώτο κόμμα και να αναβιώσει στην Ευρώπη του 21ου
αιώνα ο κομμουνισμός.
Εδώ δεν τα βρίσκουν οι αριστεροί μεταξύ τους θέλει σώνει και καλά να τους ενώσει και να τους κάνει κυβέρνηση ο Καρατζαφέρης. Για να φοβίσει δήθεν το ΔΝΤ για να μην πάρει άλλα μέτρα. Αν κυβερνήσουνε, σου λέει, οι κομμουνιστές, όχι μόνο θα πάρουνε τα σπίτια και τις περιουσίες των νοικοκυραίων, αλλά δεν θα δώσουνε ούτε σέντζι για τα χρωστούμενα. Σε τόσο στιβαρά χέρια βρίσκεται η Ελλάδα. Ο Παπανδρέου φτάνει μέχρι την Κόστα Ρίκα για να παλέψει για την πατρίδα. Ο Σαμαράς, όπως λέει ο ίδιος, είναι ο πρώτος που κάνει διαπραγμάτευση κι έχει βάλει τα δύο πόδια των τροϊκανών σ' ένα παπούτσι.
Ο Καρατζαφέρης, εκτός απ' όλα τα άλλα, παίζει -όπως είπε ο Τσίπρας- και το ρόλο του κονφερασιέ. Εχει αναλάβει την ενημέρωση της κοινής γνώμης σχετικά με τις διαπραγματεύσεις. Ουδεμία ανησυχία λοιπόν. Οι στιγμές μπορεί να είναι κρίσιμες. Η χώρα μπορεί να κρέμεται σε μια κλωστή, όπως λέει και ξαναλέει ο Βενιζέλος, αλλά η πατρίδα είναι σε καλά χέρια. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους τρεις Ηρακλείς που στηρίζουν τη γιγαντιαία προσπάθεια της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ολοι οι υπουργοί δίνουν τη μάχη τους, ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Η εξομολόγηση της Αννας (με τα εκατό ταγέρ) Διαμαντοπούλου ήταν συγκλονιστική: «Είμαι είκοσι χρόνια στην πολιτική κι έβαλα τα κλάματα για πρώτη φορά, όταν διαπίστωσα ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τα σχολικά βιβλία». Τύφλα να 'χει η Κατίνα Παξινού.
Για τέτοιο ταλέντο μιλάμε. Εκλαψε η γυναίκα. Εκλαψε για τα σχολικά βιβλία. Για όλα τα άλλα που έχει κάνει στην εικοσάχρονη πολιτική καριέρα της είναι υπερήφανη: για τους προϋπολογισμούς που ψήφισε επί ισχυρής Ελλάδας του Σημίτη και τον υπερδανεισμό της χώρας. Για το χρηματιστήριο. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες των 50 δισ. Για τους διορισμούς στο Δημόσιο. Τίποτα απ' αυτά δεν την ενόχλησε. Οπως δεν την ενοχλεί τώρα που τα παιδάκια στα δημοτικά σχολεία λιποθυμάνε από την ασιτία. Δεν την ενοχλούν τα συσσίτια. Δεν την ενοχλούν οι άστεγοι. Δεν την ενοχλούν οι αυτοκτονίες. Δεν την ενοχλούν η φτώχεια και η εξαθλίωση. Οπως δεν την ενοχλεί το ένα εκατομμύριο άνεργοι. Για τίποτα απ' αυτά δεν έκλαψε. Εβαλε τα κλάματα μόνο όταν λόγω αυτών των καταραμένων των βιβλίων χάλασε το προφίλ της ως υπουργού Παιδείας. Αυτά.
«Αναγνωρίζει μόνο αφεντικά και εκλεγμένους πρωθυπουργούς»
ΜΙΑ λύση όταν μια χώρα ψάχνει για λεφτά είναι ο εσωτερικός δανεισμός. Οπως γίνεται σε μεγάλο βαθμό στην Ιαπωνία. Αντί να σου πίνουνε το αίμα οι τοκογλύφοι του ΔΝΤ κι οι πάσης φύσεως τραπεζίτες, να σου δανείζουν οι πολίτες σου. Χωρίς να σε εκβιάζουν και να σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό, όπως οι τροϊκανοί. Και με μικρό επιτόκιο. Εκδίδει, λοιπόν, η Ελλάδα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο δεκαετούς διάρκειας. Και καλούνται οι πολίτες να συνεισφέρουν. Ο καθένας ανάλογα με το βαλάντιο του. Καταρχήν δηλαδή οι επιχειρηματίες. Για να δείξουν πόσο πατριώτες είναι και πόσο αγαπάνε την Ελλάδα.
Η οικογένεια Αγγελόπουλου, η οικογένεια Βαρδινογιάννη, η οικογένεια Λάτση, ο Κόκκαλης, ο Βγενόπουλος, ο Μελισσανίδης και πάει λέγοντας. Να δώσουν μετρητά για να σωθεί η πατρίδα και να πάρουνε ως εγγύηση ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Κι από κει και πέρα, ο καθένας να βοηθήσει ανάλογα με τις δυνάμεις του. Οι λίγοι θα βάλουνε πολλά και οι πολλοί λίγα. Τι θα κάνει σε μια τέτοια περίπτωση ο Βαγγέλης (φωτό), που είναι αποδεδειγμένα και φιλάνθρωπος και πατριώτης, αν δηλαδή ο Παπαδήμος ως πρωθυπουργός απευθύνει σχετικό κάλεσμα; Σαν να βλέπω μπροστά μου τον Καραπαπά και να τον ακούω να λέει: «Ο πρόεδρος θέλει να βοηθήσει, αλλά δεν μιλάει με διορισμένους και περαστικούς. Δεν κάθεται στο ίδιο τραπέζι με υπαλλήλους. Αναγνωρίζει μόνο αφεντικά και εκλεγμένους πρωθυπουργούς».
Οι Ελληνες θα πληρώσουν πάλι
ΧΩΡΙΣ οι άλλοι να πηγαίνουνε πίσω, αυτός ο Καρατζαφέρης είναι «πολιτικός απατεώνας» τεράστιου βεληνεκούς: «Αν βρούμε, αν επινοήσουμε ισοδύναμα, τότε αποφεύγουμε τα δυσάρεστα». Αν είμαστε έξυπνοι δηλαδή και βρούμε να κόψουμε κάτι άλλο, δεν θα κόψουμε μισθούς και συντάξεις. Και τι αλλάζει όμως με τα ισοδύναμα; Αν αντί να κοπούνε 4 δισ. από μισθούς και συντάξεις, τα κόψουνε από κάπου αλλού; Απολύτως τίποτα. Πάλι από τον κόσμο θα λείψουνε αυτά τα λεφτά. Ποιος θα πληρώσει δηλαδή τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, που ήδη έχει αποφασιστεί σαν ισοδύναμο;
Οι ασφαλισμένοι. Ο κόσμος. Τι συνέπειες θα έχει η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, που πάει να αποφασιστεί σαν ισοδύναμο; Λιγότερο αποθεματικό στα ταμεία, λιγότερα διαθέσιμα για παροχές και συντάξεις. Η μοναδική διαφορά είναι ότι με τα ισοδύναμα η απώλεια θα είναι άμεση. Οχι έμμεση στο εκκαθαριστικό. Οταν η περικοπή γίνει, λοιπόν, μέσω τον ισοδύναμων οι Ελληνες θα την πληρώσουνε πάλι. Δεν πρόκειται να την πληρώσουνε Αλβανοί, Σέρβοι ή Ρουμάνοι. Στον κόσμο καταλήγουν τα ισοδύναμα.
Πηγή: Goal
Εδώ δεν τα βρίσκουν οι αριστεροί μεταξύ τους θέλει σώνει και καλά να τους ενώσει και να τους κάνει κυβέρνηση ο Καρατζαφέρης. Για να φοβίσει δήθεν το ΔΝΤ για να μην πάρει άλλα μέτρα. Αν κυβερνήσουνε, σου λέει, οι κομμουνιστές, όχι μόνο θα πάρουνε τα σπίτια και τις περιουσίες των νοικοκυραίων, αλλά δεν θα δώσουνε ούτε σέντζι για τα χρωστούμενα. Σε τόσο στιβαρά χέρια βρίσκεται η Ελλάδα. Ο Παπανδρέου φτάνει μέχρι την Κόστα Ρίκα για να παλέψει για την πατρίδα. Ο Σαμαράς, όπως λέει ο ίδιος, είναι ο πρώτος που κάνει διαπραγμάτευση κι έχει βάλει τα δύο πόδια των τροϊκανών σ' ένα παπούτσι.
Ο Καρατζαφέρης, εκτός απ' όλα τα άλλα, παίζει -όπως είπε ο Τσίπρας- και το ρόλο του κονφερασιέ. Εχει αναλάβει την ενημέρωση της κοινής γνώμης σχετικά με τις διαπραγματεύσεις. Ουδεμία ανησυχία λοιπόν. Οι στιγμές μπορεί να είναι κρίσιμες. Η χώρα μπορεί να κρέμεται σε μια κλωστή, όπως λέει και ξαναλέει ο Βενιζέλος, αλλά η πατρίδα είναι σε καλά χέρια. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους τρεις Ηρακλείς που στηρίζουν τη γιγαντιαία προσπάθεια της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ολοι οι υπουργοί δίνουν τη μάχη τους, ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Η εξομολόγηση της Αννας (με τα εκατό ταγέρ) Διαμαντοπούλου ήταν συγκλονιστική: «Είμαι είκοσι χρόνια στην πολιτική κι έβαλα τα κλάματα για πρώτη φορά, όταν διαπίστωσα ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τα σχολικά βιβλία». Τύφλα να 'χει η Κατίνα Παξινού.
Για τέτοιο ταλέντο μιλάμε. Εκλαψε η γυναίκα. Εκλαψε για τα σχολικά βιβλία. Για όλα τα άλλα που έχει κάνει στην εικοσάχρονη πολιτική καριέρα της είναι υπερήφανη: για τους προϋπολογισμούς που ψήφισε επί ισχυρής Ελλάδας του Σημίτη και τον υπερδανεισμό της χώρας. Για το χρηματιστήριο. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες των 50 δισ. Για τους διορισμούς στο Δημόσιο. Τίποτα απ' αυτά δεν την ενόχλησε. Οπως δεν την ενοχλεί τώρα που τα παιδάκια στα δημοτικά σχολεία λιποθυμάνε από την ασιτία. Δεν την ενοχλούν τα συσσίτια. Δεν την ενοχλούν οι άστεγοι. Δεν την ενοχλούν οι αυτοκτονίες. Δεν την ενοχλούν η φτώχεια και η εξαθλίωση. Οπως δεν την ενοχλεί το ένα εκατομμύριο άνεργοι. Για τίποτα απ' αυτά δεν έκλαψε. Εβαλε τα κλάματα μόνο όταν λόγω αυτών των καταραμένων των βιβλίων χάλασε το προφίλ της ως υπουργού Παιδείας. Αυτά.
«Αναγνωρίζει μόνο αφεντικά και εκλεγμένους πρωθυπουργούς»
ΜΙΑ λύση όταν μια χώρα ψάχνει για λεφτά είναι ο εσωτερικός δανεισμός. Οπως γίνεται σε μεγάλο βαθμό στην Ιαπωνία. Αντί να σου πίνουνε το αίμα οι τοκογλύφοι του ΔΝΤ κι οι πάσης φύσεως τραπεζίτες, να σου δανείζουν οι πολίτες σου. Χωρίς να σε εκβιάζουν και να σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό, όπως οι τροϊκανοί. Και με μικρό επιτόκιο. Εκδίδει, λοιπόν, η Ελλάδα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο δεκαετούς διάρκειας. Και καλούνται οι πολίτες να συνεισφέρουν. Ο καθένας ανάλογα με το βαλάντιο του. Καταρχήν δηλαδή οι επιχειρηματίες. Για να δείξουν πόσο πατριώτες είναι και πόσο αγαπάνε την Ελλάδα.
Η οικογένεια Αγγελόπουλου, η οικογένεια Βαρδινογιάννη, η οικογένεια Λάτση, ο Κόκκαλης, ο Βγενόπουλος, ο Μελισσανίδης και πάει λέγοντας. Να δώσουν μετρητά για να σωθεί η πατρίδα και να πάρουνε ως εγγύηση ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Κι από κει και πέρα, ο καθένας να βοηθήσει ανάλογα με τις δυνάμεις του. Οι λίγοι θα βάλουνε πολλά και οι πολλοί λίγα. Τι θα κάνει σε μια τέτοια περίπτωση ο Βαγγέλης (φωτό), που είναι αποδεδειγμένα και φιλάνθρωπος και πατριώτης, αν δηλαδή ο Παπαδήμος ως πρωθυπουργός απευθύνει σχετικό κάλεσμα; Σαν να βλέπω μπροστά μου τον Καραπαπά και να τον ακούω να λέει: «Ο πρόεδρος θέλει να βοηθήσει, αλλά δεν μιλάει με διορισμένους και περαστικούς. Δεν κάθεται στο ίδιο τραπέζι με υπαλλήλους. Αναγνωρίζει μόνο αφεντικά και εκλεγμένους πρωθυπουργούς».
Οι Ελληνες θα πληρώσουν πάλι
ΧΩΡΙΣ οι άλλοι να πηγαίνουνε πίσω, αυτός ο Καρατζαφέρης είναι «πολιτικός απατεώνας» τεράστιου βεληνεκούς: «Αν βρούμε, αν επινοήσουμε ισοδύναμα, τότε αποφεύγουμε τα δυσάρεστα». Αν είμαστε έξυπνοι δηλαδή και βρούμε να κόψουμε κάτι άλλο, δεν θα κόψουμε μισθούς και συντάξεις. Και τι αλλάζει όμως με τα ισοδύναμα; Αν αντί να κοπούνε 4 δισ. από μισθούς και συντάξεις, τα κόψουνε από κάπου αλλού; Απολύτως τίποτα. Πάλι από τον κόσμο θα λείψουνε αυτά τα λεφτά. Ποιος θα πληρώσει δηλαδή τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, που ήδη έχει αποφασιστεί σαν ισοδύναμο;
Οι ασφαλισμένοι. Ο κόσμος. Τι συνέπειες θα έχει η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, που πάει να αποφασιστεί σαν ισοδύναμο; Λιγότερο αποθεματικό στα ταμεία, λιγότερα διαθέσιμα για παροχές και συντάξεις. Η μοναδική διαφορά είναι ότι με τα ισοδύναμα η απώλεια θα είναι άμεση. Οχι έμμεση στο εκκαθαριστικό. Οταν η περικοπή γίνει, λοιπόν, μέσω τον ισοδύναμων οι Ελληνες θα την πληρώσουνε πάλι. Δεν πρόκειται να την πληρώσουνε Αλβανοί, Σέρβοι ή Ρουμάνοι. Στον κόσμο καταλήγουν τα ισοδύναμα.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου