Για τον 25χρονο Ολυμπιονίκη ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του
Λονδίνου ήταν όνειρο ζωής. Ολιγομίλητος όπως πάντα, δεν έλεγε σχεδόν σε
κανέναν πόσο του στοίχισε το γεγονός ότι στο Πεκίνο το 2008 δεν κατάφερε
να ανέβει στο βάθρο.
Το κράτησε για τον εαυτό του και την οικογένεια του και προετοιμαζόταν σιωπηρά για τον μεγάλο στόχο, παρότι στην πορεία… προέκυψαν χρυσά στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του 2010 και του 2011.
Στο Λονδίνο ήρθε για το χρυσό και για τίποτα άλλο. Ο πατέρας και προπονητής του Νίκος φρόντιζε να μην αποσπά την προσοχή του κανένα άλλο γεγονός, παρά μόνο οι αγώνες της 1η Αυγούστου! Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είπε ποτέ στον Ηλία ποιος θα είναι ο πρώτος αντίπαλος του στο Ολυμπιακό τουρνουά και του τόνιζε συνέχεια: «δεν έχει καμία σημασία πως τον λένε, μπες μέσα και νίκησε τον»! Μάλιστα ήταν τέτοια η άγνοια του 25χρονου τζουντόκα, που στο Ολυμπιακό Χωριό έλεγαν κάποιοι για αστείο: «Ο Ηλιάδης ίσως και να μην ξέρει και σε ποια πόλη έχει έρθει»!
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Ηλίας πήγε στους αγώνες του και χωρίς να το καταλάβει κανείς, τσάκισε τον ταλαίπωρο Σλοβένο Ραντλ, ενώ εύκολα επιβλήθηκε και του επόμενου Λιθουανού. Δυστυχώς κόντρα στον Ρώσο Ντενίσοφ βγήκε η κούραση και σε μία κακιά στιγμή έχασε τα σημεία που του στοίχισαν τον αγώνα. Το όνειρο γκρεμίστηκε, το χρυσό μετάλλιο χάθηκε…
Ο Ηλιάδης, όμως, απέδειξε ότι έχει την στόφα σπουδαίου αθλητή, έχει το μέταλλο που χαρακτηρίζει τους κορυφαίους. Τα ξεπέρασε όλα σε χρόνο dt, έκρυψε βαθιά μέσα του την πίκρα για το χαμένο χρυσό και ξεπάστρεψε με πτώση τον Αυστραλό Αντονι.
Δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, παρά να πάρει το μετάλλιο, έστω κι αν ήταν χάλκινο. Είχε τον λόγο του. Στο ExCellτου Λονδίνου, μεταξύ των χιλιάδων θεατών, ήταν η 7χρονη κόρη του Μαρία, που τον έβλεπε για πρώτη φορά να αγωνίζεται σε Ολυμπιακούς. Πως ήταν δυνατόν να χάσει! Δεν της έχει χαλάσει ποτέ το χατίρι, τώρα που του ζήτησε ένα μετάλλιο θα της έλεγε όχι;
Σαν θηρίο στο κλουβί, μπήκε στον αγώνα και νίκησε και τον Βραζιλιάνο, όχι πάντως τόσο εύκολα όπως τους προηγούμενους, αλλά τι σημασία έχει. Ο σκοπός επετεύχθη, ο Ηλίας Ηλιάδης χάλκινος Ολυμπιονίκης το 2012 στο Λονδίνο.
Εβαλε το χέρι του στο εθνόσημο και άρχισε να αφιερώνει το μετάλλιο σε όλους τους Ελληνες που πήγαν στο κλειστό γυμναστήριο του τζούντο, οι οποίοι δεν ήταν και λίγοι. Το αφιέρωσε και την κερκίδα που είχε δημιουργήσει η γυναίκα του η Λία, μαζί με άλλους φίλους και τα παιδιά τους, τα οποία φορούσαν άσπρες μπλούζες που επάνω η κάθε μία είχε από ένα γράμμα στα λατινικά ώστε να σχηματίζεται η λέξη Ιliadis!
Aφού αγκάλιασε τον προπονητή του Νίκο Ηλιάδη, πήγε στην μικτή ζώνη για να μιλήσει στους δημοσιογράφους. Αλλά τι να πει, ήταν ακόμα στους επτά ουρανούς με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του.
Τα μόνα που κατάφερε να ψελλίσει, ότι το μετάλλιο αυτό «θα το πάει στο Αγιο Ορος», για να εκπληρώσει ένα προσωπικό τάμα και ότι το «αφιερώνει σε όλους τους Ελληνες» για τις δύσκολες ώρες που περνάνε. Μετά μαζεύτηκαν γύρω του αρκετοί, από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρο Καπράλο, τον αρχηγό Ισίδωρο Κούβελο και άλλα μέλη της αποστολής, μέχρι Ελληνες του Λονδίνου που ήθελαν να τον συγχαρούν.
Αλλά ο ίδιος κάτι φαινόταν να περίμενε… Το καταλάβαμε όλοι όταν φάνηκε η 7χρονη Μαρία, η μεγάλη του αδυναμία, η οποία μόλις τον είδε βούτηξε στην αγκαλιά του. Αυτός την έκλεισε μέσα στα τεράστια στιβαρά του χέρια και εκείνη την στιγμή, ο χρόνος σταμάτησε!
Σε ολόκληρο το γήπεδο, σε ολόκληρο το Λονδίνο, σε ολόκληρο τον κόσμο δεν υπήρχε τίποτα άλλο για τον Ηλία Ηλιάδη, παρά μόνο η Μαρία του. Το δεύτερο παιδί, ο Ηρακλής όπως είναι το όνομα που θα πάρει, είναι ακόμα μικρός, μόλις εννιά μηνών και μπορεί να περιμένει μέχρι το Ρίο το 2016. Τώρα υπήρχε μόνο η Μαρία!
Επόμενη αγκαλιά για την πάντα διακριτική γυναίκα του, την Λία. Συνεχώς σε δεύτερο ρόλο, δεν διεκδικεί τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά αυτή τη φορά μίλησε, «για τους Ελληνες στους οποίους αφιερώνεται αυτό το μετάλλιο».
Μετά, ξανά αγκαλιά η Μαρία, μην της μείνει το παράπονο… Και λίγο αργότερα και τρίτη αγκαλιά… Είπαμε αδυναμία είναι αυτή.
Αφού πέρασε τον έλεγχο ντόπινγκ, η ένταση άρχισε να υποχωρεί! Ο Ηλίας πλέον απολάμβανε την στιγμή, ξέχασε το χρυσό που δεν ήρθε και βγήκε για την απονομή άλλος άνθρωπος. Χαμογελαστός, ρουφούσε κάθε στιγμή. Ηταν η δική του η στιγμή και δεν ήθελε να χάσει δευτερόλεπτο!
Σε ηλικία 25 ετών δύο Ολυμπιακά μετάλλια και έχει ο Θεός. Αλλωστε το Αγιος Ορος είναι κοντά και μπορεί να κάνει και άλλα τάματα…
Διαβάστε όλο το θέμα στο gazzetta.gr
Το κράτησε για τον εαυτό του και την οικογένεια του και προετοιμαζόταν σιωπηρά για τον μεγάλο στόχο, παρότι στην πορεία… προέκυψαν χρυσά στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του 2010 και του 2011.
Στο Λονδίνο ήρθε για το χρυσό και για τίποτα άλλο. Ο πατέρας και προπονητής του Νίκος φρόντιζε να μην αποσπά την προσοχή του κανένα άλλο γεγονός, παρά μόνο οι αγώνες της 1η Αυγούστου! Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είπε ποτέ στον Ηλία ποιος θα είναι ο πρώτος αντίπαλος του στο Ολυμπιακό τουρνουά και του τόνιζε συνέχεια: «δεν έχει καμία σημασία πως τον λένε, μπες μέσα και νίκησε τον»! Μάλιστα ήταν τέτοια η άγνοια του 25χρονου τζουντόκα, που στο Ολυμπιακό Χωριό έλεγαν κάποιοι για αστείο: «Ο Ηλιάδης ίσως και να μην ξέρει και σε ποια πόλη έχει έρθει»!
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Ηλίας πήγε στους αγώνες του και χωρίς να το καταλάβει κανείς, τσάκισε τον ταλαίπωρο Σλοβένο Ραντλ, ενώ εύκολα επιβλήθηκε και του επόμενου Λιθουανού. Δυστυχώς κόντρα στον Ρώσο Ντενίσοφ βγήκε η κούραση και σε μία κακιά στιγμή έχασε τα σημεία που του στοίχισαν τον αγώνα. Το όνειρο γκρεμίστηκε, το χρυσό μετάλλιο χάθηκε…
Ο Ηλιάδης, όμως, απέδειξε ότι έχει την στόφα σπουδαίου αθλητή, έχει το μέταλλο που χαρακτηρίζει τους κορυφαίους. Τα ξεπέρασε όλα σε χρόνο dt, έκρυψε βαθιά μέσα του την πίκρα για το χαμένο χρυσό και ξεπάστρεψε με πτώση τον Αυστραλό Αντονι.
Δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, παρά να πάρει το μετάλλιο, έστω κι αν ήταν χάλκινο. Είχε τον λόγο του. Στο ExCellτου Λονδίνου, μεταξύ των χιλιάδων θεατών, ήταν η 7χρονη κόρη του Μαρία, που τον έβλεπε για πρώτη φορά να αγωνίζεται σε Ολυμπιακούς. Πως ήταν δυνατόν να χάσει! Δεν της έχει χαλάσει ποτέ το χατίρι, τώρα που του ζήτησε ένα μετάλλιο θα της έλεγε όχι;
Σαν θηρίο στο κλουβί, μπήκε στον αγώνα και νίκησε και τον Βραζιλιάνο, όχι πάντως τόσο εύκολα όπως τους προηγούμενους, αλλά τι σημασία έχει. Ο σκοπός επετεύχθη, ο Ηλίας Ηλιάδης χάλκινος Ολυμπιονίκης το 2012 στο Λονδίνο.
Εβαλε το χέρι του στο εθνόσημο και άρχισε να αφιερώνει το μετάλλιο σε όλους τους Ελληνες που πήγαν στο κλειστό γυμναστήριο του τζούντο, οι οποίοι δεν ήταν και λίγοι. Το αφιέρωσε και την κερκίδα που είχε δημιουργήσει η γυναίκα του η Λία, μαζί με άλλους φίλους και τα παιδιά τους, τα οποία φορούσαν άσπρες μπλούζες που επάνω η κάθε μία είχε από ένα γράμμα στα λατινικά ώστε να σχηματίζεται η λέξη Ιliadis!
Aφού αγκάλιασε τον προπονητή του Νίκο Ηλιάδη, πήγε στην μικτή ζώνη για να μιλήσει στους δημοσιογράφους. Αλλά τι να πει, ήταν ακόμα στους επτά ουρανούς με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του.
Τα μόνα που κατάφερε να ψελλίσει, ότι το μετάλλιο αυτό «θα το πάει στο Αγιο Ορος», για να εκπληρώσει ένα προσωπικό τάμα και ότι το «αφιερώνει σε όλους τους Ελληνες» για τις δύσκολες ώρες που περνάνε. Μετά μαζεύτηκαν γύρω του αρκετοί, από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρο Καπράλο, τον αρχηγό Ισίδωρο Κούβελο και άλλα μέλη της αποστολής, μέχρι Ελληνες του Λονδίνου που ήθελαν να τον συγχαρούν.
Αλλά ο ίδιος κάτι φαινόταν να περίμενε… Το καταλάβαμε όλοι όταν φάνηκε η 7χρονη Μαρία, η μεγάλη του αδυναμία, η οποία μόλις τον είδε βούτηξε στην αγκαλιά του. Αυτός την έκλεισε μέσα στα τεράστια στιβαρά του χέρια και εκείνη την στιγμή, ο χρόνος σταμάτησε!
Σε ολόκληρο το γήπεδο, σε ολόκληρο το Λονδίνο, σε ολόκληρο τον κόσμο δεν υπήρχε τίποτα άλλο για τον Ηλία Ηλιάδη, παρά μόνο η Μαρία του. Το δεύτερο παιδί, ο Ηρακλής όπως είναι το όνομα που θα πάρει, είναι ακόμα μικρός, μόλις εννιά μηνών και μπορεί να περιμένει μέχρι το Ρίο το 2016. Τώρα υπήρχε μόνο η Μαρία!
Επόμενη αγκαλιά για την πάντα διακριτική γυναίκα του, την Λία. Συνεχώς σε δεύτερο ρόλο, δεν διεκδικεί τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά αυτή τη φορά μίλησε, «για τους Ελληνες στους οποίους αφιερώνεται αυτό το μετάλλιο».
Μετά, ξανά αγκαλιά η Μαρία, μην της μείνει το παράπονο… Και λίγο αργότερα και τρίτη αγκαλιά… Είπαμε αδυναμία είναι αυτή.
Αφού πέρασε τον έλεγχο ντόπινγκ, η ένταση άρχισε να υποχωρεί! Ο Ηλίας πλέον απολάμβανε την στιγμή, ξέχασε το χρυσό που δεν ήρθε και βγήκε για την απονομή άλλος άνθρωπος. Χαμογελαστός, ρουφούσε κάθε στιγμή. Ηταν η δική του η στιγμή και δεν ήθελε να χάσει δευτερόλεπτο!
Σε ηλικία 25 ετών δύο Ολυμπιακά μετάλλια και έχει ο Θεός. Αλλωστε το Αγιος Ορος είναι κοντά και μπορεί να κάνει και άλλα τάματα…
Διαβάστε όλο το θέμα στο gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου