Aυτογκόλ!

Δεν φταίω εγώ.
Οι άλλοι φταίνε.
Πριτς.
Οι άλλοι δεν φταίνε ποτέ...συνήθως φταίμε εμείς. Του Μάνου Αντώναρου

Yπήρχε κάποτε μια μεγάλη δημοσιογράφος-εκδότις, η Ελένη Βλάχου. Διηυθυνε με επιτυχία επί χρόνια την «Καθημερινή». Αυτή λοιπόν η διευθύντρια φώναζε κάθε μέρα τον ευθυμογράφο της εφημερίδας στο γραφείο της, του ζητούσε το κείμενο, τον έβαζε να κάτσει απέναντι της και διάβαζε από μέσα της αυτά που’χε γράψει.
Η συμφωνία ήταν η εξής:
Αν την έβλεπε να χαμογελάει κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης μπορούσε να σηκωθεί να φύγει και να πάει σπίτι του. Το κείμενο θα δημοσιευόταν την επομένη. Αν τέλειωνε την ανάγνωση και δεν είχε χαμογελάσει θα έπρεπε να γράψει ένα άλλο…Όχι να το διορθώσει… να γράψει άλλο.
Ο Μεγιστος Νίκος Τσιφόρος διάβαζε τα κείμενα του στους φίλους του, στη γυναίκα του…στον οποιονδήποτε… αν ο ακροατής δεν γελούσε εκεί που υποτίθετει ότι έχει γράψει το αστείο… έσκιζε το χαρτί και έγραφε ΑΛΛΟ.
Είναι μεγάλη μαγκιά αυτό…
Για μένα αυτό είναι κανόνας.
Αυτός που γράφει δεν μπορεί να είναι κριτής των γραφομένων του. Φυσικά πρέπει να του αρέσουν, αλλά αυτό είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να αρέσουν στους άλλους. Και αυτό ΜΟΝΟ οι άλλοι μπορούν να στο πουν.
Αυτό ακριβώς εννοούσαν η Ελένη Βλάχου και ο Νίκος Τσιφόρος. Απλώς ο καθένας το’κανε με διαφορετικό τρόπο.
Το ακόμα πιο δύσκολο είναι να μη θυμώσεις, εσύ που το’γραψες, αλλά να δεις αυτό που θα έβλεπες αν ήσουν από την άλλη μεριά.
Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο πολύ είχα γελάσει εγώ με το κείμενο που έγραψα με τίτλο «Είμαι υπερ του κ. Τσάκα».
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα. Δεν άρεσε σε κανέναν. Μέχρι και οι φίλοι μου οι συμμορίτες έγραψαν κάτι ευγενικά, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, κανανε μερικές αναλύσεις μπας και βελτιωθεί το πράγμα… αλλά ούτε και σ’ αυτούς άρεσε… Οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν τι εννοούσα. Όχι, δεν είναι αυτοί ανόητοι , αλλά εγώ ήμουν μετρ της ανοησίας που νόμισα ότι ήταν προφανές.
Το gazzetta μου προσφέρει την μοναδική (κι εντελώς άγνωστη για μένα ) πολυτέλεια της ελευθεροτυπίας… Το γράφω και το ανεβάζω. Αυτό είναι θαυμάσιο, όμως εξαφανίζει την «Ελένη Βλάχου» που θα μουδινε πίσω το κείμενο για να γραψω ΑΛΛΟ.
Εδώ ποιος να με σταματήσει;
Ο δεξιός μου δείκτης που πατά το SAVE;
Η απάντηση είναι: Εσείς.
Όπως και έγινε.
Παίρνεις καμμιά 20αριά comment τύπου: «Ν’ταξει σε συμπαθούμε Αντώναρε… αλλά μη ξαναγράψεις τέτοια μαλακία»
Αουτς.
Α όλα κι όλα, η ζωή έχει και «άουτς»…φίλε.
thnxxxxxxxx

πηγή: gazzetta.gr