Ρεάλ – Ντόρτμουντ : 2-0 | Νίκη με ξέσπασμα – πρόκριση με διάρκεια!!

Το τέλος του ημιτελικού στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» βρήκε νικήτρια την Ρεάλ αλλά φιναλίστ στον τελικό την Ντόρτμουντ. Το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα ήταν η αιτία για την συμπεριφορά των ομάδων στο γήπεδο. Οι Ισπανοί ήθελαν όσο τίποτα να σκοράρουν νωρίς και να διεκδικήσουν την πρόκριση με μεγαλύτερη άνεση χρόνο, οι Γερμανοί έκαναν τα πάντα ώστε να κλέψουν χρόνο και να τελειώσουν τον αγώνα. Η σκοπιμότητα επέβαλλε τους κανόνες της στο παιχνίδι.
Ο σχηματισμός της κάθε ομάδας δεν έκρυβε εκπλήξεις. Ο Μουρίνιο εμπιστεύθηκε τον Εσιέν για δεξί μπακ, τον Μόντριτς στην θέση του Κεντίρα και τον Ντι Μαρία στην φυσική του θέση. Αυτές ήταν οι αλλαγές σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Ο Κλοπ κατέβασε την ίδια ενδεκάδα με διαφοροποιημένη, φυσιολογικά τακτική.

Η Ρεάλ τα «έδωσε όλα» στο χορτάρι

Η υποχρέωση της Ρεάλ να ανατρέψει το εις βάρος της σκορ του πρώτου αγώνα ήταν ο βασικός παράγοντας που επηρέασαν την τακτική του Μουρίνιο. Έπρεπε η ομάδα του να πετύχει τρία τέρματα για να προκριθεί. Λογικά , για τον σχεδιασμό του, τοποθέτησε στην αρχική ενδεκάδα τον Μόντριτς. Αυτή την φορά όμως ως αμυντικό χαφ και όχι πίσω από τον κεντρικό επιθετικό. Ρίσκο αλλά δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Συνέβαλε στην κατοχή της μπάλας αλλά το μηδέν πάσες προς τον Ιγκουαΐν είναι μάλλον απογοητευτικό στατιστικό για την συνολική απόδοση του. Οι πάσες προς τα πλάγια είχαν σκοπό το σπάσιμο της άμυνας των Γερμανών, κάτι που το κατάφερε η Ρεάλ στο πρώτο 25ολεπτό , όταν όμως ισορρόπησε το παιχνίδι η Ντόρτμουντ φάνηκε η ανασταλτική του αδυναμία.
Το τρικ του Μουρίνιο να υπερφορτώσει την δεξιά πλευρά του δούλεψε όσο ο Κλοπ προσπαθούσε να καταλάβει πως παίζει η Ρεάλ. Ο Ντι Μαρία συνέκλινε στον άξονα, έκανε χώρο για τον Εσιέν ο οποίος έπαιζε overlap, ο Ιγκουαΐν παρέσερνε τον κεντρικό αμυντικό προς τα δεξιά. Όλες αυτές οι κινήσεις είχαν σκοπό την δημιουργία χώρου στον Ρονάλντο μέσα στην περιοχή και την αποδυνάμωση του άξονα για τυχόν σουτ από Οζίλ ή Μόντριτς έξω από την περιοχή. Κατάφεραν να απειλήσουν , ειδικά δύο περιπτώσεις είναι κραυγαλέες ευκαιρίες, του Οζίλ και του Ρονάλντο. Μετά όμως το πέρας το 25 πρώτων λεπτών , όλος αυτός ο σχεδιασμός, ο ενθουσιασμός, η πίστη για το αποτέλεσμα άρχισαν να φθίνουν. Εκεί φάνηκε η απουσία κάποιου άλλου σχεδίου αλλά και κάτι πιο σημαντικό: η έλλειψη ποιοτικών λύσεων στον πάγκο. Παικτών που μπορούν να αλλάξουν την ροή ενός αγώνα.

• Σχηματισμός 4-2-3-1
• Η γραμμή της άμυνας ήταν κάτω από το κέντρο.
• Πίεση στη μπάλα.
• «Άπλωμα» των παικτών σε όλο το πλάτος του γηπέδου
• Overlap των πλάγιων αμυντικών
• Κάθετο παιχνίδι.

Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά της κυριαρχίας της στην αρχή του παιχνιδιού.
Η συνέχεια όμως ήταν διαφορετική.

• Από την στιγμή που οι Γερμανοί σταμάτησαν τις απειλές από δεξιά, σταμάτησε η κάθετη ανάπτυξη.
• Χάθηκαν όλες οι μονομαχίες στο κέντρο.
• Η άμυνα έπαιζε με το ρίσκο του «1 με έναν 1».
• Το passing game αναλώθηκε σε κοντινές πάσες χωρίς δυνατότητα απειλής
• Χάθηκε η δυνατότητα επιβολής του ρυθμού.
• Η είσοδος της Ρεάλ από το ημίχρονο ήταν ότι πιο απογοητευτικό μπορούσε να παρουσιάσει. Στα μάτια μου φάνηκε ότι στους «μερένχες» λείπουν συστατικά για να είναι ΟΜΑΔΑ.

Το τελευταίο δεκάλεπτο , που γέννησε ελπίδες ανατροπής, δεν βασίζεται σε κάποιο προπονητικό σχέδιο ή τακτική. Περισσότερο ρόλο έπαιξε ο εγωισμός και η αξιοπρέπεια κάποιων ποδοσφαιριστών τουλάχιστον να φύγουν νικητές έστω χωρίς ουσία. Η κακή ατομική απόδοση παικτών που αποτελούν βαρόμετρο στοίχισε στην συνολική εμφάνιση της Ρεάλ.

Τα στατιστικά του αγώνα

Ντόρτμουντ χωρίς ρίσκο

Ο Κλοπ έδειξε ότι έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στους νεαρούς ποδοσφαιριστές του. Πως αλλιώς να εξηγηθεί η συνειδητή επιλογή των λίγων επιθέσεων με πρωταρχικό στόχο το κράτημα της μπάλας και το σπάσιμο του ρυθμού όταν χρειαζόταν. Πώς να δικαιολογήσουμε το γεγονός ότι στην συνεχόμενη πίεση της Ρεάλ, οι παίκτες του αναζητούσαν την σίγουρη πάσα, αδιαφορώντας για την εκμετάλλευση του κενού χώρου.
Χθες η Ντόρτμουντ έδειξε ότι εκτός από το ανακαλύπτει και να εξελίσσει ποδοσφαιριστές, ξέρει να δημιουργεί ηγέτες. Ο Χούμελς κράτησε όρθια την ομάδα του στη πίεση των Ισπανών. Πιθανόν αυτή την στιγμή να είναι ο καλύτερος αμυντικός στην Ευρώπη. Κόβει, προωθείται, μαρκάρει, βλέπει γήπεδο, πασάρει, κατευθύνει. Ένας ολοκληρωμένος κεντρικός αμυντικός.
Από κει και πέρα ο Κλοπ απαίτησε μηδενικό ρίσκο, αναμονή και «φάγωμα» χρόνου, πολλές γρήγορες πάσες, αλλαγή τέμπο παιχνιδιού με ατομικές προσπάθειες. Ο τραυματισμός του Γκέτσε του στέρησε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχημένων μεταβιβάσεων, κάτι που φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο , με μισό γήπεδο άδειο να μην γίνεται σωστά η επίθεση.

• Σχηματισμός 4-2-3-1
• Όλες οι γραμμές ήταν οπισθοχωρημένες , με αρχή την γραμμή άμυνας έξω από τη περιοχή.
• Κοντινές αποστάσεις γραμμών.
• Η απομόνωση του Λεβαντόφσκι στην επίθεση αυτή την φορά λειτούργησε μέτρια. Ο ρόλος του target man του ταιριάζει αλλά σε τέτοιους αγώνες, υψηλής έντασης και κατανάλωσης ενέργειας χρειάζεται περισσότερες βοήθειες.
• Αδυναμία η αρχή του παιχνιδιού γιατί στην ζώνη που εφάρμοσαν στην άμυνα χάθηκαν μαρκαρίσματα με αποτέλεσμα να υπάρχουν κενά μεταξύ των παικτών στην ίδια γραμμή.
• Τις δύο ευκαιρίες που έχασε η Ντόρτμουντ με Λεβαντόφσκι (δοκάρι) και Γκοντογκάν (απέκρουσε ο Λόπεθ) δεν τις τοποθετώ σε τακτική ανάλυση. Δείχνουν όμως την απειρία ή αν θέλετε το «killer instinct» της ομάδας. Σ’ αυτό το σημείο οι Γερμανοί θέλουν δουλειά. Μέσα από τέτοιες προκρίσεις καταφέρνουν να «σφυρηλατούν» την ομάδα.

Συμπέρασμα

Στον πιο σημαντικό αγώνα της χρονιάς η Ρεάλ προσπάθησε πάρα πολύ. Η καταγραφή των στοιχείων έδειξε ότι σχεδόν σε όλους τους τομείς έκανε ρεκόρ φετινής περιόδου στο Champions League. Ούτε αυτό ήταν αρκετό για να προκριθεί στον τελικό. Θα περιμένουμε να την δούμε την επόμενη χρονιά.
Για την Ντόρτμουντ το βήμα αυτό είναι ένα ακόμα παράσημο γι’ αυτό το καταπληκτικό ποδόσφαιρο που μας έδειξαν όλη την χρονιά. Η διάρκεια της εντυπωσιάζει και είναι άξιο αναφοράς ότι μπόρεσε να ανταπεξήλθε όλων των υποχρεώσεων της κάνοντας πάντα τόσο δυναμικές εμφανίσεις.
Πηγή: overlap.gr