Εκεί που σταματάει η λογική...!!

Ο Μιχάλης Τσόχος δεν απορεί με τα λεφτά που σκορπούν οι Αραβες, ούτε με το σχέδιο της Σαχτάρ, αλλά με τους μεγάλους ελληνικούς συλλόγους. Διαβάστε γιατί...

Από τον περασμένο Γενάρη η Σίτι είχε προσπαθήσει να πάρει τον Φερναντίνιο από την Σαχτάρ, αλλά δεν τα είχε καταφέρει. Δεν ήταν θέμα χρημάτων, ήταν θέμα διάθεσης των Ουκρανών. Είχαν ήδη προκριθεί στους “16” του Τσάμπιονς Λιγκ έχοντας αποκλείσει την πρωταθλήτρια Ευρώπης Τσέλσι, είχαν κληρωθεί με την Ντόρτμουντ, που τότε δεν έμοιαζε μεγαθήριο στα μάτια τους και ήλπιζαν σε μεγάλα πράγματα.

Συνεπώς είπαν “όχι” και έδωσαν ραντεβού με την Σίτι για τις αρχές του καλοκαιριού. Η Σίτι επανήλθε, πλήρωσε 30 εκατ. λίρες και τον απέκτησε στις 6 Ιουνίου. Η Σαχτάρ το είχε πάρει απόφαση ότι θα τον έδινε και έπραξε αυτό που θα έκανε κάθε σοβαρή ομάδα στον πλανήτη και δεν έκανε ποτέ καμία ελληνική ομάδα. Βρήκε τον αντικαταστάτη του και τον ανακοίνωσε την ίδια μέρα με την πώληση του Φερναντίνιο. Μόλις με 2 ώρες διαφορά.

Η μία ανακοίνωση της Σαχτάρ στο επίσημο site της έλεγε “Ο Φερναντίνιο στην Σίτι με 40 εκατ. ευρώ” και η επόμενη ανέφερε “Ο Γουέλινγκτον Νεμ στην Σαχτάρ με 9 εκατ. ευρώ”. Βραζιλιάνος έφυγε, Βραζιλιάνος ήρθε. Ο Νεμ είναι τρία εκατοστά πιο κοντός και δύο κιλά πιο βαρύς από τον Φερναντίνιο. Παίζει σχεδόν στην ίδια θέση με τον συμπατριώτη του, έχει δύο γεμάτες χρονιές στην Βραζιλία με την Φλουμινένσε, έχει παίξει ήδη 3 φορές στην Εθνική Ανδρών της Βραζιλίας πριν καν κλείσει τα 22 του και για αυτόν ακούγονται τα καλύτερα (όσοι παίζετε FM, τον έχετε σίγουρα εντοπίσει...).

“Αν αναζητούσες έναν κλώνο του Φερναντίνιο, θα έπαιρνες τον Νεμ”, διάβασα ένα σχόλιο Βραζιλιάνου δημοσιογράφου και πραγματικά με έπιασε το παράπονο...

Προσπάθησα να θυμηθώ μία φορά που μεγάλη ελληνική ομάδα, πούλησε ή είδε τον καλύτερό της παίκτη να σταματά το ποδόσφαιρο και είχε βρει τον αντικαταστάτη του. Προσέξτε όχι να πάρει κάποιον για να πει ότι πήρε, αλλά να έχει κλείσει τον διάδοχο, ο οποίος ανεξάρτητα από το αν έπιασε ή όχι, είχε τα ίδια αγωνιστικά χαρακτηριστικά με τον προκάτοχό του.

Θυμάμαι ας πούμε στον Ολυμπιακό δύο χρόνια να είναι θέμα συζήτησης ότι θα σταματήσει τη μπάλα ο Τζόρτζεβιτς. Φυσικά αυτά τα δύο χρόνια κανείς δεν έψαξε να βρει κάτι ανάλογο και εν τέλει αποκτήθηκε ο Ριέρα! Καμία σχέση δηλαδή με τον Τζόλε. Επαναλαμβάνω, δεν εξετάζω αν είναι καλός ή κακός παίκτης αυτός που ήρθε για να καλύψει ένα κενό, αλλά αν έχει τα ίδια αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Δείτε ας πούμε τι γίνεται από πέρυσι το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό με τον διάδοχο του Ιμπαγάσα... Ο Μασάντο; Δείτε τι έγινε στον Παναθηναϊκό με τον Σισέ, που ήταν γνωστό ότι θα φύγει μήνες πριν αποχωρήσει. Ο Τοτσέ; Αφήστε την ποιότητα που προφανώς θα ήταν κατώτερη λόγω χρημάτων, αλλά δείτε το στυλ... Μα τον πιο αργό φορ που υπάρχει, για να αντικαταστήσει τον πιο γρήγορο;

Αν συνεχίσω να φέρνω παραδείγματα δεν θα τελειώσω ποτέ. Πιθανόν να έχει υπάρξει κάποια περίπτωση που μου διαφεύγει, αλλά ο κανόνας είναι αυτός που περιέγραψα. Ο Τοτσέ αντί του Σισέ και ο Μασάντο για αντι- Ιμπαγάσα. Μετά για να καλυφθούν οι ελληνικές ομάδες αρχίζουν τα “ένας ήταν ο Σισέ και δεν υπάρχει άλλος” ή “δεν βρίσκεις άλλο Τζόρτζεβιτς” και καθαρίζουν.

Ολο αυτό όμως δεν είναι μόνο θέμα σκάουτινγκ. Είναι θέμα οργάνωσης και δομής του συλλόγου. Για παράδειγμα η Σαχτάρ εδώ και σχεδόν μία δεκαετία ψωνίζει σχεδόν αποκλειστικά Βραζιλιάνους. Σήμερα το ρόστερ της έχει παίκτες από την Ουκρανία, την Βραζιλία, έναν Κροάτη και ένα Τσέχο. Τίποτα άλλο. Στο παγωμένο Ντόνετσκ έχει φτιάξει ένα μικρό χωρίο στο οποίο κατοικούν όλοι οι Βραζιλιάνοι παίκτες της, με τις οικογένειές τους και το οποίο καλύπτει όλες τις αγαπημένες συνήθειές τους, έτσι ώστε να μην νοσταλγούν την πατρίδα. Λάθος επιλογές, ή επιλογές που δεν της βγήκαν ασφαλώς και έχει κάνει, αλλά το μοντέλο στηρίζεται χρόνια τώρα. Από τότε δε που ο πρόεδρος της έκανε το λάθος να περάσει το καπρίτσιο του με τον Καστίγιο, από το σχέδιο δεν έφυγε ποτέ!

Επιστρέψτε τώρα στην Ελλάδα και βρείτε μου μία ομάδα που εφάρμοσε ένα μοντέλο, ένα σχέδιο, για πάνω από ένα χρόνο.

Παίρνει ο ΠΑΟ τον Φερέιρα γεμίζει το ρόστερ από Πορτογάλους και Αφρικανούς που έπαιζαν στην Πορτογαλία. Φεύγει ο Φερέιρα, είναι να φύγουν κι' όλοι όσοι έφερε. Έρχεται ο Αναστασίου. Το δικό του μοντέλο είναι το ολλανδικό και επιλέγει παίκτες από τις Κάτω Χώρες και την Σκανδιναβία για να παίξει φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο. Μακάρι να του βγει του ανθρώπου το σχέδιο, αλλά αν φύγει στα μέσα της περιόδου, το πιθανότερο είναι να αποκτηθεί Ιταλός προπονητής που θα θέλει να παίξει κατενάτσιο και όλοι αυτοί οι παίκτες που έφερε ο Αναστασίου θα του είναι άχρηστοι.

Παίρνει ο Ολυμπιακός τον Βαλβέρδε. Γεμίζει με Ισπανούς το ρόστερ, παίζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Στο μεσοδιάστημα αναλαμβάνει τεχνικός διευθυντής ο Κοβάσεβιτς, να σου και ένα καράβι Σέρβοι... Φεύγει ο Βαλβέρδε, εξαφανίζονται οι Ισπανοί, φεύγει ο Ντάρκο, προς εξαφάνιση και οι Σέρβοι. Τον Βαλβέρδε που έπαιζε ποδόσφαιρο κατοχής και πίεσης ψηλά διαδέχεται ο Ζαρντίμ!!! Προπονητής που παίζει κλειστά και πίσω! Το πλάνο λέει μεταγραφές Ελλήνων κυρίως γιατί πρέπει να υπάρξει ελληνοποίηση... Σε λίγους μήνες φεύγει ο Ζαρντίμ, έρχεται ο Μίτσελ, πάρε ξανά στο προσκήνιο όλη την Πριμέρα Ντιβιζιόν. “Τα κλειδιά του μαγαζιού στον Μίτσελ, θα κάνει ότι θέλει” δηλώνει επισήμως ο Ολυμπιακός τέλη Μαϊου και αρχές Ιουνίου ανακοινώνει Καρεμπέ, Ισά οι οποίοι στη συνέντευξη Τύπου δίνουν στη δημοσιότητα το μεταγραφικό πλάνο τους για τον Ολυμπιακό!!! Εξαφανίζονται οι Ισπανοί από το προσκήνιο και γεμίζει ο τόπος με Γάλλους στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων!

Δεν φταίει ούτε η κρίση, ούτε η έλλειψη ταλέντου, ούτε τα λιγότερα λεφτά που υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό που φταίει είναι που εκεί που σταματά η λογική έρχεται ο σχεδιασμός των ελληνικών συλλόγων...

Πηγή: gazzetta.gr