Εζησα λεπτό προς λεπτό, από
μακριά, ως προνομιούχος τηλεθεατής το Σάββατο δύο μεγάλα ντέρμπι
πρωταθλήματος. Χρονικά, έζησα πρώτο το ντέρμπι της Κοιλάδας του Ρουρ, το
πιο παραδοσιακό γερμανικό ντέρμπι, το Σάλκε - Ντόρτμουντ, που αφορά
τουλάχιστον 5,5 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στην περιοχή και έγινε σε
ένα κατάμεστο γήπεδο, το οποίο είχε περίπου 67 χιλιάδες θεατές, εκ των
οποίων οι έξι χιλιάδες ήταν οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας. Το
“επεισόδιο” όλης της υπόθεσης ήταν ένα καπνογόνο που έπεσε στον
αγωνιστικό χώρο πριν από την έναρξη του ντέρμπι, από την πλευρά των
οπαδών της Ντόρτμουντ, αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. Και τέλος.
Κι ήρθε μετά το ντέρμπι ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και την Ρεάλ. Σε ένα γήπεδο που είχε 98 χιλιάδες θεατές. Ενα ματς πολύ υψηλής έντασης, το οποίο είχε και αμφισβητούμενες φάσεις, δηλαδή στιγμές που οι δύο ομάδες ένιωσαν αδικημένες από την απόφαση του διαιτητή. “Επεισόδιο”; Απολύτως κανένα.
Και τώρα, μετά από αυτά τα ντέρμπι έρχεται η ώρα της προετοιμασίας για την ελληνική έκδοση του “κλάσικο”. Ετοιμαζόμαστε για το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός. Στην προετοιμασία για το γερμανικό και το ισπανικό ντέρμπι, η δουλειά μας, των media, ήταν να αναλύσουμε σε βάθος κάθε ποδοσφαιρική και αγωνιστική διάσταση των αγώνων, να συγκρίνουμε τις δύο ομάδες, να μιλήσουμε για τους πρωταγωνιστές τους, τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές. Στην προετοιμασία για το ελληνικό ντέρμπι, η δουλειά μας είναι να αναφερθούμε στην ένταση που δημιουργούν ή διογκώνουν οι ανακοινώσεις, οι “καταγγελίες”, οι βολές και οι σπόντες, ο τσαμπουκάς, το παραγοντικό μπρα ντε φερ και να κάνουμε ρεπορτάζ για την ασφάλεια των συνθηκών διεξαγωγής του παιχνιδιού. Στο ισπανικό και το γερμανικό ντέρμπι οι αναλυτές επιχειρούσαν να προβλέψουν πόσο θα λήξει. Στο ελληνικό οι αναλυτές επιχειρούν να αντιληφθούν και να εκτιμήσουν αν θα λήξει. Στοιχηματικά, στο γερμανικό ντέρμπι η πιθανή πρόβλεψη που “πλήρωνε” ήταν το 3-2, που παρά λίγο να έρθει. Στο ισπανικό το “όβερ” και το “γκολ γκολ”. Στο ελληνικό η “διακοπή”.
Δεν είναι της στιγμής να κουβεντιάσουμε ποιος φταίει, ποιος το ξεκίνησε, τα “πώς” και τα “γιατί”. Θα χάσουμε χρόνο με τις αναφορές στο προπατορικό αμάρτημα. Νόημα θα είχε κυρίως μια συζήτηση που θα βοηθούσε τους ίδιους τους επιχειρηματίες που επενδύουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, και κατ’ επέκταση το σύνολο της αγοράς του ποδοσφαίρου, να αντιληφθούν το μέγεθος της ζημιάς που θα προκληθεί για πολλοστή φορά στην επιχείρησή τους αν το ντέρμπι επιβεβαιώσει τις προβλέψεις και δεν γεννήσει αγωνιστικά επιτεύγματα, δεν αναδείξει ποδοσφαιρικούς πρωταγωνιστές, αν αυτό γίνει και πάλι ένα ντέρμπι για τα δελτία ειδήσεων, τα αστυνομικά δελτία και τους τηλεδικαστές που θα καταδικάσουν τα επεισόδια και θα μιλήσουν για την ανάγκη να πατάξει το ποδόσφαιρο τη βία.
Μ’ όσα έχω ακούσει και αντιληφθεί στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, μ’ όσα ζω και καταλαβαίνω τις τελευταίες ημέρες και ώρες, προφανώς θα σας πρότεινα να παίξετε “διακοπή” το ντέρμπι. Είναι η καλύτερη στοιχηματική προσέγγιση αυτού του παιχνιδιού. Η πιο ασφαλής. Διότι όλοι, μα όλοι κάνουν ότι μπορούν για να το “δέσουν” αυτό το στοίχημα. Λες κι είναι “στημένο”. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ή κάποια δύναμη ικανή, εδώ που είναι σήμερα τα πράγματα, να προλάβει το κακό που όλοι βλέπουμε ότι έρχεται. Οι ευχές δεν λύνουν ποτέ τα προβλήματα, αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω σήμερα είναι να ευχηθώ την έκπληξη: να παιχτεί και να τελειώσει το ντέρμπι στο τερέν της Λεωφόρου, να μη το αποφασίσει κανένας διαιτητής, και να νικήσει ο καλύτερος. Στο μυαλό μου, η τελευταία μου πρόταση έχει ελάχιστες πιθανότητες επαλήθευσης. Κι είναι τέτοια η έκπτωση που έχουμε αναγκαστεί να κάνουμε στις προσδοκίες μας, που το μόνο που πραγματικά εύχομαι είναι ένα ντέρμπι χωρίς θύματα. Και ντρέπομαι πολύ γι’ αυτό.
Κι ήρθε μετά το ντέρμπι ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και την Ρεάλ. Σε ένα γήπεδο που είχε 98 χιλιάδες θεατές. Ενα ματς πολύ υψηλής έντασης, το οποίο είχε και αμφισβητούμενες φάσεις, δηλαδή στιγμές που οι δύο ομάδες ένιωσαν αδικημένες από την απόφαση του διαιτητή. “Επεισόδιο”; Απολύτως κανένα.
Και τώρα, μετά από αυτά τα ντέρμπι έρχεται η ώρα της προετοιμασίας για την ελληνική έκδοση του “κλάσικο”. Ετοιμαζόμαστε για το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός. Στην προετοιμασία για το γερμανικό και το ισπανικό ντέρμπι, η δουλειά μας, των media, ήταν να αναλύσουμε σε βάθος κάθε ποδοσφαιρική και αγωνιστική διάσταση των αγώνων, να συγκρίνουμε τις δύο ομάδες, να μιλήσουμε για τους πρωταγωνιστές τους, τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές. Στην προετοιμασία για το ελληνικό ντέρμπι, η δουλειά μας είναι να αναφερθούμε στην ένταση που δημιουργούν ή διογκώνουν οι ανακοινώσεις, οι “καταγγελίες”, οι βολές και οι σπόντες, ο τσαμπουκάς, το παραγοντικό μπρα ντε φερ και να κάνουμε ρεπορτάζ για την ασφάλεια των συνθηκών διεξαγωγής του παιχνιδιού. Στο ισπανικό και το γερμανικό ντέρμπι οι αναλυτές επιχειρούσαν να προβλέψουν πόσο θα λήξει. Στο ελληνικό οι αναλυτές επιχειρούν να αντιληφθούν και να εκτιμήσουν αν θα λήξει. Στοιχηματικά, στο γερμανικό ντέρμπι η πιθανή πρόβλεψη που “πλήρωνε” ήταν το 3-2, που παρά λίγο να έρθει. Στο ισπανικό το “όβερ” και το “γκολ γκολ”. Στο ελληνικό η “διακοπή”.
Δεν είναι της στιγμής να κουβεντιάσουμε ποιος φταίει, ποιος το ξεκίνησε, τα “πώς” και τα “γιατί”. Θα χάσουμε χρόνο με τις αναφορές στο προπατορικό αμάρτημα. Νόημα θα είχε κυρίως μια συζήτηση που θα βοηθούσε τους ίδιους τους επιχειρηματίες που επενδύουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, και κατ’ επέκταση το σύνολο της αγοράς του ποδοσφαίρου, να αντιληφθούν το μέγεθος της ζημιάς που θα προκληθεί για πολλοστή φορά στην επιχείρησή τους αν το ντέρμπι επιβεβαιώσει τις προβλέψεις και δεν γεννήσει αγωνιστικά επιτεύγματα, δεν αναδείξει ποδοσφαιρικούς πρωταγωνιστές, αν αυτό γίνει και πάλι ένα ντέρμπι για τα δελτία ειδήσεων, τα αστυνομικά δελτία και τους τηλεδικαστές που θα καταδικάσουν τα επεισόδια και θα μιλήσουν για την ανάγκη να πατάξει το ποδόσφαιρο τη βία.
Μ’ όσα έχω ακούσει και αντιληφθεί στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, μ’ όσα ζω και καταλαβαίνω τις τελευταίες ημέρες και ώρες, προφανώς θα σας πρότεινα να παίξετε “διακοπή” το ντέρμπι. Είναι η καλύτερη στοιχηματική προσέγγιση αυτού του παιχνιδιού. Η πιο ασφαλής. Διότι όλοι, μα όλοι κάνουν ότι μπορούν για να το “δέσουν” αυτό το στοίχημα. Λες κι είναι “στημένο”. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ή κάποια δύναμη ικανή, εδώ που είναι σήμερα τα πράγματα, να προλάβει το κακό που όλοι βλέπουμε ότι έρχεται. Οι ευχές δεν λύνουν ποτέ τα προβλήματα, αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω σήμερα είναι να ευχηθώ την έκπληξη: να παιχτεί και να τελειώσει το ντέρμπι στο τερέν της Λεωφόρου, να μη το αποφασίσει κανένας διαιτητής, και να νικήσει ο καλύτερος. Στο μυαλό μου, η τελευταία μου πρόταση έχει ελάχιστες πιθανότητες επαλήθευσης. Κι είναι τέτοια η έκπτωση που έχουμε αναγκαστεί να κάνουμε στις προσδοκίες μας, που το μόνο που πραγματικά εύχομαι είναι ένα ντέρμπι χωρίς θύματα. Και ντρέπομαι πολύ γι’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου