Η σημαία στον ιστό τη νύχτα ενός μεγάλου αντίο!!

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει για την εικόνα του Ζανετι να μπαίνει στο γήπεδο ξανά δυνατός, που έμοιαζε προς τη εξέδρα ως άτυπη εγγύηση πως η επόμενη μέρα θα κυλήσει ομαλά!

Με τον Μάσιμο Μοράτι να παρακολουθεί για τελευταία φορά ύστερα από 18 χρόνια την ομάδα της καρδιάς του ως ιδιοκτήτης, η Ιντερ νίκησε τη Λιβόρνο με 2-0 το Σάββατο, σε ένα ματς που είχε έντονη συναισθηματική φόρτιση. Οχι όμως μόνο λόγω του αντίο του ανθρώπου που ξανάκανε τους «νερατζούρι» πρωταγωνιστές, αλλά επειδή επέστρεψε στα γήπεδα το σήμα κατατεθέν της σύγχρονης ιστορίας της Ιντερ, ο Χαβιέρ Ζανέτι! Στα 40 του χρόνια ο Αργεντινός που ξεπέρασε ακόμη και τη μυθική φυσιογνωμία του Τζιασίντο Φακέτι στις καρδιές των οπαδών της Ιντερ, κατάφερε να νικήσει τον σοβαρότατο τραυματισμό του και να ξαναμπεί γερός στο γήπεδο. Το είχε υποσχεθεί την επόμενη μέρα της εγχείρησής του, τον Απρίλιο μετά τον τραυματισμό κόντρα στην Παλέρμο που θα ανάγκαζε οποιονδήποτε φυσιολογικό άνθρωπο στα 40 του χρόνια να αποδεχτεί πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου! Ο Ζανέτι όμως δεν επονομάστηκε τυχαία βιονικός. Περίπου επτά μήνες μετά κατόρθωσε να ξαναπατήσει το χορτάρι και η είσοδός του στο 87' έγινε δεκτή λες και σημειώθηκε γκολ!

Ο Ζανέτι δεν έγινε τυχαία το αγαπημένο παιδί της εξέδρας. Εφτασε το 1995 στο Μιλάνο και όπως έχει πει, περίμενε μετά από λίγα χρόνια να ολοκληρώσει την παρουσία του, πλην όμως αγαπήθηκε πολύ, αλλά και ο ίδιος αγάπησε την Ιντερ. Εγινε αρχηγός, δεν έλειπε σχεδόν ποτέ από παιχνίδια και ο ίδιος ο Φακέτι ως πρόεδρος πια, το 2000 τον είχε χρίσει και επίσημα διάδοχό του! Το κοντέρ έγραφε διαρκώς και κάποια στιγμή ξεπέρασε ακόμη και τις 758 παρουσίες του Τζιουζέπε Μπέργκομι. Και το εκπληκτικό στατιστικό της καριέρας του είναι πως σε 534 ματς στο Καμπιονάτο, δεν είχε δει ποτέ κόκκινη κάρτα!

Ο Ζανέτι είχε πει πριν μερικά χρόνια που ήθελε ο Μοράτι να αποχωρήσει πως δεν φαντάζεται την Ιντερ χωρίς τον signor presidente! Η μέρα όμως αυτή έφτασε. Χωρίς τον Μοράτι, η ζωή στο «Απιάνο Τζεντίλε» δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Ο πρόεδρος που παιδί έβλεπε τον πατέρα του Αντζελο να μετατρέπει τους «νερατζούρι» σε πανίσχυρη ομάδα στα μέσα της δεκαετίας του '60, μπήκε στο ποδόσφαιρο για να πετύχει το ίδιο. Εμοιαζε αδύνατο αφού για χρόνια ταλαιπωρήθηκε, με την Ιντερ να μην καταφέρνει ούτε καν το «σκουντέτο» να κατακτήσει. Όταν όμως λόγω του calciopolis αναρριχήθηκε στην κορυφή, έμεινε εκεί για πέντε σεζόν. Υπό τις οδηγίες του Μουρίνιο εκείνο τον μαγικό Μάιο του 2010 ολοκλήρωσε το τρεμπλ με τη νίκη επί της Μπάγερν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά η αντίστροφη μέτρηση για την κάθοδο από τον… Ολυμπο είχε ξεκινήσει. Το αντίο του Μοράτι έρχεται σε μία στιγμή που η Ιντερ οφείλει να χτίσει το μέλλον της. Ωστόσο είναι αλληγορική η σημασία που έχει γι' αυτή την ομαλή μετάβαση στο αύριο, η επιστροφή της σημαίας στον ιστό. Η καλοκαιρινή ανανέωση του συμβολαίου του Χαβιέρ Ζανέτι δεν είχε μόνο για τον Αργεντινό σημασία και αξία, αλλά για όλη την ομάδα. Ο Ζανέτι, όχι τόσο αγωνιστικά όσο ψυχολογικά, είναι η ζωντανή απόδειξη σε όλους πως η θέληση παραμένει το μεγαλύτερο προσόν ενός αθλητή. Και η εικόνα του να μπαίνει στο γήπεδο ξανά δυνατός έμοιαζε προς τη εξέδρα ως μία άτυπη εγγύηση πως όλα θα κυλήσουν ομαλά!
Πηγή: sport-fm.gr