Ο Ball Boy Γιώργος Καραμάνος γράφει για τις απαιτήσεις, τις τάσεις φυγής του φυσικού ηγέτη της Ρεάλ και το λάθος που δεν πρέπει να επαναλάβει ο Πέρεθ.
Συνηθίζεται στο ποδόσφαιρο τα
φώτα της δημοσιότητας να είναι πιο φωτεινά καθώς ξεκινάς να κοιτάζεις
την 11άδα από την κορυφή και πηγαίνοντας προς τα πίσω, να χαμηλώνουν.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως την «Χρυσή Μπάλα» την έχουν απονείμει
μονάχα σε έναν τερματοφύλακα (Λεβ Γιασίν 1963) και έναν αμυντικό (Φάμπιο
Καναβάρο 2006) στην ιστορία του θεσμού. Ούτε καν ο τεράστιος Πάολο
Μαλντίνι δεν πήρε τέτοια χαρά καταξίωσης από τους επίσημους φωστήρες του
αθλήματος. Λογικό είναι λοιπόν άπαντες στη Ρεάλ να ασχολούνται με τον
Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Γκάρεθ Μπέιλ και όχι τόσο με τον Σέρχιο
Ράμος. Τουλάχιστον όχι όσο θα του έπρεπε βάσει προσφοράς. Αυτό λοιπόν
είναι το καυτό θέμα που θα κληθεί -εάν δεν το έχει ήδη κάνει- να
διαχειριστεί ο Φλορεντίνο Πέρεθ: η δυσφορία του ηγέτη της οπισθοφυλακής
του, τον οποίο γλυκοκοιτάζουν όλοι οι ανταγωνιστές...
Ο πιτσιρικάς Γκαλάκτικο
Το καλοκαίρι του 2005, ο Φλορεντίνο θα κατέβαλε τη δεύτερη από τις τρεις συνολικά ρήτρες (Λουίς Φίγκο, Ασιέρ Ιγιαραμέντι) που έχει αποπληρώσει ως πρόεδρος της Βασίλισσας. Τα 27 εκατ. ευρώ που είχε δώσει στη Σεβίλλη για τον 18χρονο τότε δεξιό μπακ, ήταν μάλιστα τα πρώτα και τελευταία που θα πρόσφερε για Ισπανό παίκτη στην αρχική θητεία του, τότε δηλαδή που έχτιζε τους Γκαλάκτικος, καθώς μισό χρόνο αργότερα θα ερχόταν η παραίτηση του. Ωστόσο, θα προλάβαινε να διαπιστώσει πως τα χρήματα του είχαν πιάσει τόπο, με τον πιτσιρικά από το μικρό Κάμας (λίγο έξω από τη Σεβίλλη) να παίρνει φανέλα βασικού με το καλημέρα και να μην την παραδίδει ποτέ ξανά.
Στα οκτώ χρόνια που ακολούθησαν στη Μαδρίτη, ο Σέρχιο Ράμος πέρασε καλές και άσχημες στιγμές, οι οποίες περιελάμβαναν τίτλους και προσωπική αποθέωση, αλλά και ταπεινώσεις σε συλλογικό επίπεδο, σε συνδυασμό με σκληρή κριτική για τα ατομικά λάθη του. Μέσα απ' όλα αυτά όμως κατάφερε να ανέλθει στα υψηλότερα πατώματα της εκλεκτής κοινωνίας των κορυφαίων σέντερ μπακ του κόσμου, κάτι που ήρθε και χάρη στους τρεις τεράστιους τίτλους με την Εθνική Ισπανίας. Πλέον, με τα καλά και άσχημα του, δεν υπάρχει κανείς που να μην παραδέχεται ότι στα 27 του, είναι ένας από τους καλύτερους στην θέση του και για πολλούς ο TOP κεντρικός αμυντικός.
Αναπόφευκτες συγκρίσεις, λογικές απαιτήσεις
Επόμενο ήταν λοιπόν ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα αξίωνε παραπάνω χρήματα. Αυτό συμβαίνει τώρα, καθώς αμείβεται με 5,5 εκατ. ετησίως, ενώ μέχρι το 2011 εισέπραττε 3,5. Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια εκείνος σκιζόταν, για να βλέπει τον κάθε περαστικό Κακά να παίρνει 10+ εκατ. για να βρίσκεται μεταξύ εξέδρας και πάγκου. Τώρα έχει μπροστά του το παράδειγμα της ανανέωσης του Κριστιάνο (18 εκατ.), αλλά και τον Μπέιλ με το συμβόλαιο των 12 εκατ. Καπως έτσι έφτασε η στιγμή να ζητήσει οι δικές του απολαβές να ανέλθουν στα 8 εκατ., νούμερο που με βάση τα παραπάνω, μοιάζει απόλυτα λογικό. Ωστόσο, ο Ισπανός αμυντικός ίσως να μην έμπαινε σε αυτό το... τριπάκι εάν ο αδερφός και μάνατζερ του, Ρενέ Ράμος δεν του έριχνε στο τραπέζι τέσσερις+1 υπέροχες προτάσεις.
Οι μνηστήρες
Μπάγερν, Μαν. Σίτι, Τσέλσι, Παρί -και πιο... υποχθόνια η Μπαρτσελόνα- ασχολούνται από το καλοκαίρι σοβαρά μαζί του και όλες τους (εκτός Μπάρτσα που έχει ταβάνι όσα παίρνει ο Πικέ, δηλαδή 7 εκατ. και ίσως τη Μπάγερν) του προσφέρουν απολαβές με διψήφιο νούμερο. Μάλιστα ο Πεπ Γκουαρδίολα φέρεται να έχει μιλήσει μαζί του και προσωπικά, δηλώνοντας του πως τον θεωρεί τον καλύτερο συμπατριώτη του σέντερ μπακ και ότι τον θέλει πολύ. Επίσης, έχει πείσει τους Ρουμενίγκε-Χένες ότι αξίζει να δώσουν 40 εκατ. για να τον κάνουν δικό τους. Τα ίδια και περισσότερα έχουν την ευκολία να προσφέρουν και όλοι οι ζάμπλουτοι αντίζηλοι από Αγγλία και Γαλλία.
Το... ξενέρωμα με Καρλέτο
Το εν λόγω ποσό πάντως φαντάζει σε πρώτη φάση μικρό. Σε ανύποπτο χρόνο ο Πέρεθ έχει ξεκόψει την περίπτωση παραχώρησης του, με το συμβόλαιο του να έχει ισχύ έως το 2017: «Η ρήτρα του είναι 150 εκατ. Οποιος τον θέλει, ας την πληρώσει, γιατί ειδάλλως ο Σέρχιο Ράμος δεν πωλείται!» Η ιστορία βέβαια έχει δείξει πως δεν μπορείς εύκολα να κρατήσεις έναν τόσο μεγάλο δυσαρεστημένο παίκτη με το έτσι θέλω. Και ο Σέρχιο Ράμος δεν απολαμβάνει φέτος το παιχνίδι στη Ρεάλ. Τούτο δεν έχει να κάνει μόνο με τα χρήματα, αλλά και με τις εμπνεύσεις του Κάρλο Αντσελότι. Κόντρα στη Γιουβέντους τον έβαλε δεξιό μπακ και στο Clasico είχε την απίθανη ιδέα να τον τοποθετήσει ως κόφτη, με συνέπεια να τον αντικαταστήσει κιόλας επειδή δεν ήταν καλός σε αυτή την θέση.
«Μπορώ να παίξω σε πολλές θέσεις, αλλά αυτό που μου ταιριάζει καλύτερα είναι κεντρικός αμυντικός», έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξη του. Η αλήθεια είναι όμως πως αυτή την περίοδο δεν τα πηγαίνει και πολύ καλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στα τρία ματς που δεν έχει παίξει φέτος, η ομάδα του έχει δεχτεί μόλις δύο γκολ και έχει βάλει 13 (Χετάφε 4-1, Κοπεγχάγη 4-0, Σοσιεδάδ 5-1)! Ολα αυτά συνηγορούν στο ότι δεν έχει όρεξη, κίνητρο ή τέλος πάντως ότι αυτές οι καταστάσεις σε κάνουν να σκέφτεσαι πως χρειάζεσαι μία αλλαγή. Συμβαίνει σε όλες τις δουλειές, σε όλες τις καλές οικογένειες.
Από τον Μαλντίνι στον Μακελελέ
«Ο Σέρχιο Ράμος τα έχει όλα: ταχύτητα, δύναμη, τεχνική, εξυπνάδα και θα μπορούσε να θεωρηθεί κάποια στιγμή ως ο διάδοχος μου», είχε ομολογήσει δημοσίως μετά από μία συνάντηση του με τον ίδιο το 2010 ο Πάολο Μαλντίνι. Ο Ιταλός επέστρεψε στο θέμα τον περασμένο Αύγουστο, για να εξηγήσει τα πως, τα γιατί και για να προσφέρει τις συμβουλές του: «Ο Σέρχιο Ράμος βρίσκεται ελάχιστα πίσω από τον Τιάγκο Σίλβα. Ωστόσο, για να γίνει ο κορυφαίος και να παίζει τέλεια, οφείλει να κάνει δύο συγκεκριμένα πράγματα. Το ένα είναι να μην χάνει την προσήλωση του σε στιγμές του αγώνα, κάτι που βλέπω ότι του συμβαίνει συχνά. Το δεύτερο είναι το να παίζει σε αυτή την θέση και να μην αλλάζει ποτέ, ώστε να εξελίσσεται διαρκώς μέσα από τις εμπειρίες του. Τότε ναι, θα γίνει ο κορυφαίος!»
Οταν μιλάει έτσι ο Μαλντίνι, δεν υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσεις. Το ζήτημα όμως είναι ο Πέρεθ να ακούσει και να σκεφτεί καλύτερα την περίπτωση του παίκτη που στο παρελθόν έχει παραδεχτεί ότι είναι ο αγαπημένος του. Τα 8 εκατ. ο Σέρχιο Ράμος τα αξίζει-τα ιδρώνει και με το παραπάνω. Εάν δεν ικανοποιήσει την επιθυμία του, τότε αργά ή γρήγορα θα τον χάσει. Μέχρι τότε όμως σίγουρα θα έχει τον ηγέτη της άμυνας του ξενερωμένο. Γιατί αυτός είναι ο ηγέτης και κανένας Πέπε. Ο Σέρχιο Ράμος είναι το αγωνιστικό παρόν και το μέλλον του συλλόγου και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εξελιχτεί σε περίπτωση Κλοντ Μακελελέ. Τότε που (2003) αντί ο Φλορεντίνο να του κάνει μία μικρή αύξηση που ζητούσε (σ.σ.: ήταν ο κορυφαίος της ομάδας), τον πούλησε στην Τσέλσι, λέγοντας το αξιομνημόνευτο: «Μην ανησυχείτε, θα πάρουμε καλύτερο», για να αγοράσει λίγο καιρό αργότερα τον Τόμας Γκράβεσεν και μετά από μία χρονιά τον Πάμπλο Γκαρσία...
Ο πιτσιρικάς Γκαλάκτικο
Το καλοκαίρι του 2005, ο Φλορεντίνο θα κατέβαλε τη δεύτερη από τις τρεις συνολικά ρήτρες (Λουίς Φίγκο, Ασιέρ Ιγιαραμέντι) που έχει αποπληρώσει ως πρόεδρος της Βασίλισσας. Τα 27 εκατ. ευρώ που είχε δώσει στη Σεβίλλη για τον 18χρονο τότε δεξιό μπακ, ήταν μάλιστα τα πρώτα και τελευταία που θα πρόσφερε για Ισπανό παίκτη στην αρχική θητεία του, τότε δηλαδή που έχτιζε τους Γκαλάκτικος, καθώς μισό χρόνο αργότερα θα ερχόταν η παραίτηση του. Ωστόσο, θα προλάβαινε να διαπιστώσει πως τα χρήματα του είχαν πιάσει τόπο, με τον πιτσιρικά από το μικρό Κάμας (λίγο έξω από τη Σεβίλλη) να παίρνει φανέλα βασικού με το καλημέρα και να μην την παραδίδει ποτέ ξανά.
Στα οκτώ χρόνια που ακολούθησαν στη Μαδρίτη, ο Σέρχιο Ράμος πέρασε καλές και άσχημες στιγμές, οι οποίες περιελάμβαναν τίτλους και προσωπική αποθέωση, αλλά και ταπεινώσεις σε συλλογικό επίπεδο, σε συνδυασμό με σκληρή κριτική για τα ατομικά λάθη του. Μέσα απ' όλα αυτά όμως κατάφερε να ανέλθει στα υψηλότερα πατώματα της εκλεκτής κοινωνίας των κορυφαίων σέντερ μπακ του κόσμου, κάτι που ήρθε και χάρη στους τρεις τεράστιους τίτλους με την Εθνική Ισπανίας. Πλέον, με τα καλά και άσχημα του, δεν υπάρχει κανείς που να μην παραδέχεται ότι στα 27 του, είναι ένας από τους καλύτερους στην θέση του και για πολλούς ο TOP κεντρικός αμυντικός.
Αναπόφευκτες συγκρίσεις, λογικές απαιτήσεις
Επόμενο ήταν λοιπόν ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα αξίωνε παραπάνω χρήματα. Αυτό συμβαίνει τώρα, καθώς αμείβεται με 5,5 εκατ. ετησίως, ενώ μέχρι το 2011 εισέπραττε 3,5. Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια εκείνος σκιζόταν, για να βλέπει τον κάθε περαστικό Κακά να παίρνει 10+ εκατ. για να βρίσκεται μεταξύ εξέδρας και πάγκου. Τώρα έχει μπροστά του το παράδειγμα της ανανέωσης του Κριστιάνο (18 εκατ.), αλλά και τον Μπέιλ με το συμβόλαιο των 12 εκατ. Καπως έτσι έφτασε η στιγμή να ζητήσει οι δικές του απολαβές να ανέλθουν στα 8 εκατ., νούμερο που με βάση τα παραπάνω, μοιάζει απόλυτα λογικό. Ωστόσο, ο Ισπανός αμυντικός ίσως να μην έμπαινε σε αυτό το... τριπάκι εάν ο αδερφός και μάνατζερ του, Ρενέ Ράμος δεν του έριχνε στο τραπέζι τέσσερις+1 υπέροχες προτάσεις.
Οι μνηστήρες
Μπάγερν, Μαν. Σίτι, Τσέλσι, Παρί -και πιο... υποχθόνια η Μπαρτσελόνα- ασχολούνται από το καλοκαίρι σοβαρά μαζί του και όλες τους (εκτός Μπάρτσα που έχει ταβάνι όσα παίρνει ο Πικέ, δηλαδή 7 εκατ. και ίσως τη Μπάγερν) του προσφέρουν απολαβές με διψήφιο νούμερο. Μάλιστα ο Πεπ Γκουαρδίολα φέρεται να έχει μιλήσει μαζί του και προσωπικά, δηλώνοντας του πως τον θεωρεί τον καλύτερο συμπατριώτη του σέντερ μπακ και ότι τον θέλει πολύ. Επίσης, έχει πείσει τους Ρουμενίγκε-Χένες ότι αξίζει να δώσουν 40 εκατ. για να τον κάνουν δικό τους. Τα ίδια και περισσότερα έχουν την ευκολία να προσφέρουν και όλοι οι ζάμπλουτοι αντίζηλοι από Αγγλία και Γαλλία.
Το... ξενέρωμα με Καρλέτο
Το εν λόγω ποσό πάντως φαντάζει σε πρώτη φάση μικρό. Σε ανύποπτο χρόνο ο Πέρεθ έχει ξεκόψει την περίπτωση παραχώρησης του, με το συμβόλαιο του να έχει ισχύ έως το 2017: «Η ρήτρα του είναι 150 εκατ. Οποιος τον θέλει, ας την πληρώσει, γιατί ειδάλλως ο Σέρχιο Ράμος δεν πωλείται!» Η ιστορία βέβαια έχει δείξει πως δεν μπορείς εύκολα να κρατήσεις έναν τόσο μεγάλο δυσαρεστημένο παίκτη με το έτσι θέλω. Και ο Σέρχιο Ράμος δεν απολαμβάνει φέτος το παιχνίδι στη Ρεάλ. Τούτο δεν έχει να κάνει μόνο με τα χρήματα, αλλά και με τις εμπνεύσεις του Κάρλο Αντσελότι. Κόντρα στη Γιουβέντους τον έβαλε δεξιό μπακ και στο Clasico είχε την απίθανη ιδέα να τον τοποθετήσει ως κόφτη, με συνέπεια να τον αντικαταστήσει κιόλας επειδή δεν ήταν καλός σε αυτή την θέση.
«Μπορώ να παίξω σε πολλές θέσεις, αλλά αυτό που μου ταιριάζει καλύτερα είναι κεντρικός αμυντικός», έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξη του. Η αλήθεια είναι όμως πως αυτή την περίοδο δεν τα πηγαίνει και πολύ καλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στα τρία ματς που δεν έχει παίξει φέτος, η ομάδα του έχει δεχτεί μόλις δύο γκολ και έχει βάλει 13 (Χετάφε 4-1, Κοπεγχάγη 4-0, Σοσιεδάδ 5-1)! Ολα αυτά συνηγορούν στο ότι δεν έχει όρεξη, κίνητρο ή τέλος πάντως ότι αυτές οι καταστάσεις σε κάνουν να σκέφτεσαι πως χρειάζεσαι μία αλλαγή. Συμβαίνει σε όλες τις δουλειές, σε όλες τις καλές οικογένειες.
Από τον Μαλντίνι στον Μακελελέ
«Ο Σέρχιο Ράμος τα έχει όλα: ταχύτητα, δύναμη, τεχνική, εξυπνάδα και θα μπορούσε να θεωρηθεί κάποια στιγμή ως ο διάδοχος μου», είχε ομολογήσει δημοσίως μετά από μία συνάντηση του με τον ίδιο το 2010 ο Πάολο Μαλντίνι. Ο Ιταλός επέστρεψε στο θέμα τον περασμένο Αύγουστο, για να εξηγήσει τα πως, τα γιατί και για να προσφέρει τις συμβουλές του: «Ο Σέρχιο Ράμος βρίσκεται ελάχιστα πίσω από τον Τιάγκο Σίλβα. Ωστόσο, για να γίνει ο κορυφαίος και να παίζει τέλεια, οφείλει να κάνει δύο συγκεκριμένα πράγματα. Το ένα είναι να μην χάνει την προσήλωση του σε στιγμές του αγώνα, κάτι που βλέπω ότι του συμβαίνει συχνά. Το δεύτερο είναι το να παίζει σε αυτή την θέση και να μην αλλάζει ποτέ, ώστε να εξελίσσεται διαρκώς μέσα από τις εμπειρίες του. Τότε ναι, θα γίνει ο κορυφαίος!»
Οταν μιλάει έτσι ο Μαλντίνι, δεν υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσεις. Το ζήτημα όμως είναι ο Πέρεθ να ακούσει και να σκεφτεί καλύτερα την περίπτωση του παίκτη που στο παρελθόν έχει παραδεχτεί ότι είναι ο αγαπημένος του. Τα 8 εκατ. ο Σέρχιο Ράμος τα αξίζει-τα ιδρώνει και με το παραπάνω. Εάν δεν ικανοποιήσει την επιθυμία του, τότε αργά ή γρήγορα θα τον χάσει. Μέχρι τότε όμως σίγουρα θα έχει τον ηγέτη της άμυνας του ξενερωμένο. Γιατί αυτός είναι ο ηγέτης και κανένας Πέπε. Ο Σέρχιο Ράμος είναι το αγωνιστικό παρόν και το μέλλον του συλλόγου και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εξελιχτεί σε περίπτωση Κλοντ Μακελελέ. Τότε που (2003) αντί ο Φλορεντίνο να του κάνει μία μικρή αύξηση που ζητούσε (σ.σ.: ήταν ο κορυφαίος της ομάδας), τον πούλησε στην Τσέλσι, λέγοντας το αξιομνημόνευτο: «Μην ανησυχείτε, θα πάρουμε καλύτερο», για να αγοράσει λίγο καιρό αργότερα τον Τόμας Γκράβεσεν και μετά από μία χρονιά τον Πάμπλο Γκαρσία...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου