Το κακό ξεκίνησε από το ΟΑΚΑ, μεταφέρθηκε στη Δράμα, στο Μιλάνο, στο ΣΕΦ και επέστρεψε στο ΟΑΚΑ. Πέντε ήττες σε τόσο μικρό διάστημα δεν είναι εύκολο να της αντέξει μια ομάδα υψηλού επιπέδου, πολύ δε περισσότερο ο Ολυμπιακός, που ήταν αήττητος για 23 αναμετρήσεις. Και οι μόνες αναλαμπές ήταν οι νίκες επί της Φενέρ και του Πανιωνίου, γιατί οι ερυθρόλευκοι κόντεψαν να χάσουν ακόμα και από την ΑΕΝΚ στο ΣΕΦ.
Το τάιμινγκ είναι άσχημο για τους πρωταθλητές Ευρώπης, που χαίρουν στήριξης εδώ και καιρό, αλλά βελτίωση δεν υπάρχει. Μόνο εκλάμψεις. Είναι πρόβλημα ενέργειας; Είναι ντεφορμάρισμα; Φταίνε οι απουσίες του Λο και του Πέτγουεϊ; Ολες οι δικαιολογίες είναι πραγματικές, μέχρι όμως ενός ορίου. Είναι λογικό για μια ομάδα να έχει κάμψει σε μια τόσο μεγάλη αγωνιστική σεζόν, αλλά για τον Ολυμπιακό ήρθε σε στιγμή που δεν έπρεπε. Διότι χάθηκε το Κύπελλο, η πρωτιά στην κανονική περίοδο και υπάρχει κίνδυνος να βγει εντελώς το τρένο από τις ράγες του και στην Ευρωλίγκα.
Ναι, είναι νωρίς ακόμα και τα λάθη μπορεί να διορθωθούν στη συνέχεια, αλλά αν πορευτεί με τέτοια λογική ο Ολυμπιακός, θα φτάσει προς αδιέξοδο. Δεν είναι φυσικά ούτε ώρα για έντονη κριτική και... καταδίκες, έστω κι αν πολλοί εκ φύσεως βρίσκονται με το δάκτυλο στη σκανδάλη. Δεν δέχονται, δεν αποδέχονται, την ήττα, είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν ακόμα και μια ομάδα παικτών και προπονητών που τους έχουν κάνει υπερήφανους σε πολλές περιπτώσεις. Αυτό όμως είναι το άλλο όριο... Διότι τη δεδομένη χρονική στιγμή, χρειάζεται μεν ηρεμία και συγκέντρωση στο στόχο που είναι το ματς με την Λαμποράλ Κούτσα, αλλά και ευθύνη απέναντι στην κατάσταση.
Όπως δεν είναι η ώρα της καταδίκης, έτσι δεν είναι σωστό να επικρατήσει το "δεν πειράζει, μια ήττα κάναμε". Όχι γιατί ο Ολυμπιακός έχασε στο ΟΑΚΑ δίχως να μπορεί να βρει έστω μια δικαιολογία. Έχασε όχι λόγω ντεφορμαρίσματος, αλλά λόγω μπάσκετ. Δεν ήταν φοβερός και τρομερός ο Παναθηναϊκός, απλά καλύτερος από τον ανύπαρκτο Ολυμπιακό ήταν.
Δυστυχώς οι ερυθρόλευκοι είναι και προβλέψιμοι και στατικοί. Πέρα από την ψυχολογία τους, θα χρειαστεί να αλλάξουν και τον τρόπο παιχνιδιού τους. Για την ακρίβεια να εκτελούν το πλάνο για 40 λεπτά, όχι να σταματούν αν μια-δυο επιθέσεις δεν πετύχουν... Αν η μπάλα "κολλάει" στα χέρια, θα "κολλάει" και όλη η ομάδα.
Όχι μόνο απέναντι στον Παναθηναϊκό, που έχει βρει το... κουμπί του Ολυμπιακού ακόμα και όταν είναι σε καλή κατάσταση ή καλά ψυχολογικά (όπως στο Κύπελλο), αλλά πλέον κόντρα σε όλες τις υψηλού επιπέδου ομάδες της Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός έχει δείξει σε όλους ποιος είναι ο τρόπος να κερδίσουν τον Ολυμπιακό και ο Μπαρτζώκας πρέπει να βρει τη λύση. Να επιμείνει. Το ίδιο και ο Σπανούλης, που είναι υποχρεωμένος να βγει μπροστά πριν να είναι αργά.
Ναι, είναι προσαρμοσμένες όλες οι άμυνες πάνω του, αλλά έχει δείξει πως όταν αυτός το πιστεύει, κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Να εκμεταλλευτεί και τις δικές του ικανότητες, αλλά και των συμπαικτών του. Απέναντι στον Παναθηναϊκό είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει και ψυχολογικό πρόβλημα, αλλά οι μεγάλοι παίκτες διαφέρουν από τους υπόλοιπους γιατί κάνουν κάτι περισσότερο. Κάτι πάνω από τα συστήματα και τις τακτικές. Δεν μπορεί η άμυνα με τις αλλαγές και τους ψηλούς αντιπάλους να μοιάζει με ανυπέρβλητο τείχος. Όπως δεν μπορεί ο Σλούκας να είναι κάθε μέρα και χειρότερος. Αν δεν βγει κι αυτός μπροστά, λύση δεν υπάρχει για τους ερυθρόλευκους.
Για να τελειώνουμε. Ο Ολυμπιακός έχει και πρόβλημα ενέργειας και απουσίες και την ψυχολογία χαμηλά. Όλα μαζί. Πάνω απ' όλα όμως δεν παίζει μπάσκετ. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, που έχει φέρει τον Ολυμπιακό σε πολύ δύσκολη θέση. Όχι όμως και με την πλάτη στον τοίχο. Προς το παρόν τουλάχιστον. Το ματς στη Βιτόρια είναι κομβικό. Με νίκη ο Ολυμπιακός πατάει γερά στο έδαφος ως προς την πρόκριση στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα και είναι ζωντανός στο κυνήγι του πλεονεκτήματος έδρας. Με ήττα, απομακρύνεται το αβαντάζ έδρας και υπάρχει θέμα ακόμα και για την πρόκριση.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο Ολυμπιακός δεν θα είχε τίποτα να φοβηθεί για το ματς με την Λαμποράλ. Ο κανονικός Ολυμπιακός - αυτός που έπαιζε μπάσκετ μέχρι τις 22 Δεκέμβρη - δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Τώρα δείχνει να μην έχει τα κατάλληλα ψυχικά αποθέματα. Είναι υποχρεωμένος να τα βρει... Όχι αύριο, αλλά... χθες. Και να παλεύει σε κάθε φάση σαν να είναι τελευταία. Να κάνει φάουλ, να μην αφήνει κανένα εύκολο σουτ. Αυτός είναι ο τρόπος να αρχίσει η αντεπίθεση. Και ναι, δικαιολογίες υπάρχουν. Αλλά φτάνει πια και με τις δικαιολογίες...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου