Πρώτα απ όλα, θα ήθελα να γίνει ρεπορτάζ από τους ημι-ρεπόρτερ ΠΑΟΚ που αναφέρθηκαν στο γιατί ο Μίτσελ απέρριψε τον Μαντούρο και να απαντηθεί το ερώτημα για το αν είναι αλήθεια αυτό που γράφει το σάιτ του ΠΑΟΚ για τη σχέση Μίτσελ και Μαντούρο.
«Οι Νυχτερίδες του έκαναν πρόταση ανανέωσης, ο πρώην προπονητής του Ουνάι Εμερι προσπάθησε να τον πάρει μαζί του στη Σπαρτάκ Μόσχας, ωστόσο, ο Μαντούρο ήθελε μια νέα πρόκληση δίχως ν’ αφήσει την Ισπανία κι έτσι επέλεξε τη Σεβίλλη. Ο φημισμένος τεχνικός διευθυντής των Ανδαλουσιανών, ο Μόντσι, μαζί με τον Μίτσελ που τότε ήταν στον πάγκο της ομάδας, έφτασαν μέχρι το Αμστερνταμ για να τον πείσουν να υπογράψει τριετές συμβόλαιο» γράφει η ΠΑΕ ΠΑΟΚ στο σάιτ της. Περιμένω απάντηση γιατί εμείς τα μπουγατσοβλαχάκια, δεν είμαστε ικανοί ρεπόρτερ και πάντα αναζητάμε την στήριξη της γενιάς του non paper.
Πάμε λίγο παρακάτω, έτσι ώστε να εξηγήσω σε γραφικούς που δεν πιάνουν τα προφανή τι ακριβώς έγραψα στα δύο τελευταία μου άρθρα.
Πρώτον, στο κομμάτι της απαξίωσης των αντιπάλων, απέδειξα πόσο εύκολο είναι για εμένα και πιστεύω για πολλούς άλλους να απαξιώσουν με μεστή επιχειρηματολογία την κάθε κίνηση του αντιπάλου.
Στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού το κάνουν συνεχώς γιατί θεωρούν πως είναι καβάλα στο άλογο. Προσωπικά εγώ, ως ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ και υποστηρικτής του, δεν βλέπω κανέναν να είναι καβάλα στο άλογο και το πράγμα είναι προφανές.
Μπορεί να μην έχω σαράντα τίτλους – που κάποιοι δεν θα έπρεπε να μετράνε γιατί ήταν φάιναλ φορ – αλλά έχω περάσει πολύ ωραία στη ζωή μου δίπλα στον ΠΑΟΚ. Έχω λίγους τίτλους, έζησα καμιά δεκαριά σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, έχω ταξιδέψει παντού σε Ελλάδα, Ευρώπη και Ασία τελευταία, έχω πάει Αφρική για αποστολή, έχω τους κολλητούς μου που γνώρισα από τον ΠΑΟΚ από τότε που ήμασταν μωρά παιδιά, είναι και αυτοί οικογένειά μου πλέον, πήγαινα σε όποιο γήπεδο γούσταρα είτε μου έδιναν εισιτήρια, είτε όχι, είτε μου το επέτρεπε η αστυνομία, είτε όχι.
Έκανα βόλτες στην Αθήνα όταν οι αντίπαλοι οπαδοί θεωρούσαν επιτυχία να έχουν καρτ ποστάλ της Θεσσαλονίκης και γενικά θεωρώ τον εαυτό μου οπαδικά και εν τέλει δημοσιογραφικά χορτάτο.
Έχω και εγώ τουπέ το οποίο μάλιστα το έχτισα με τα δικά μου … μπαλάκια και όχι με των μεγαλομετόχων μου. Και καβάλα στο άλογο, δεν είναι κανένας για εμένα και την οικογένειά που χτίστηκε γύρω από τον ΠΑΟΚ από τότε που ήμουν μωρό.
Τέσσερα έχω φάει πολλές φορές. Μου είχε βάλει ο Αθηναϊκός του Σπίνουλα, ήμουν εκεί. Ο Ιωνικός του Αφάς και εκεί ήμουν. Ο Άρης του Κολτσίδα και εκεί ήμουν, όπως και με την επιστροφή του από την β΄ στη Τούμπα. Όταν μάθαμε τον Χαριστέα.
Είχα χάσει και δύο μπουκάλια βότκα σε στοίχημα εκείνη τη μέρα από δύο φίλους μου Αριανούς που τα ήπιαν σφηνάκι – σφηνάκι αργά, όλο το βράδυ στο μπαρ που δούλευα τότε. Είναι κομμάτι του ποδοσφαίρου και αυτό, το αποδέχομαι.
Έχω δει και πέντε από τον Παναθηναϊκό και πέντε από τον Ολυμπιακό. Και εκεί ήμουν. Και για να κατανοήσετε τη νοοτροπία μου, καλά που έφαγα τέσσερα από τον Ολυμπιακό και όχι δύο. Γιατί ο Σαββίδης σίγουρα μπήκε στη διαδικασία να σκεφτεί για το τι κάνει λάθος. Γιατί ο Στέφενς άλλαξε νοοτροπία, έγινε πιο διαλλακτικός με πολλά κωλύματα του από τότε. Μακάρι να έτρωγα και πέντε, τώρα που είμαι σε μεταβατικό στάδιο και πρέπει να οργανωθώ για να νικήσω το… τέρας.
Έγραψα χθες για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ των φτωχών. Όχι, δεν συγκρίνω την ΜανΓιου με τον ΠΑΟΚ. Θα ήταν ηλίθιο, θα ήταν ασέβεια απέναντι στους αναγνώστες που νιώθουν.
Έγραψα απλά πως στο ποδόσφαιρο αυτά τα παιχνίδια τα θυμάσαι. Παιχνίδια χαμένα που αλλάζουν χέρια σε λίγα λεπτά. Που βοηθάνε τις ομάδες που τα κερδίζουν να χτίσουν μία νοοτροπία νικητή, ακόμη και στις κακές τους μέρες.
Έγραψα πως ήμασταν κακοί, έγραψα για τα λάθη του Στέφενς, έγραψα όλα όσα αφορούν την πραγματική εικόνα του αγώνα.
Και είδα ένα παιχνίδι που δύο ομάδες τα έδιναν όλα, χωρίς δεύτερες σκέψεις μέχρι το τελευταίο λεπτό. Που οι παίκτες μάλωναν, που χτυπούσαν ο ένας τον άλλο, που έπεφταν στη μπάλα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί πόσα τέτοια βλέπουμε στο πρωτάθλημά μας κάθε χρόνο;
Εγώ θα το θυμάμαι αυτό το παιχνίδι γιατί ήμουν εκεί. Το χάρηκα, πανηγύρισα τα γκολ σα μικρό παιδί. Αυτό ουσιαστικά μετέφερα.
Αυτά είχα να γράψω, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
ΥΓ Επειδή πρέπει να παραδέχεσαι και τα λάθη σου, ο χαρακτηρισμός "αυτιστικός" ήταν άστοχος και αποσύρθηκε. Προφανώς και γράφτηκε όχι για να προσβάλει ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Εννοείται πως αυτοί θα το κατανοήσουν, όμως θα βρεθούν άλλοι που θα εκμεταλλευτούν αυτή την κακιά μου στιγμή.
ΥΓ Σήμερα σε ιστοσελίδα που ελέγχει μάνατζερ, εμφανίστηκε πως ο ΠΑΟΚ θέλει τον Φυτανίδη. Ο ίδιος δεν ήξερε τίποτα, το ίδιο και ο Ατρόμητος, προφανώς και ο ΠΑΟΚ. Και ο μάνατζερ έχει παίκτη στον ΠΑΟΚ, τον οποίο μαθηματικά οδηγεί στη … καταδίκη.
ΥΓ Η υπόθεση Μάρτενς έχει δρόμο για να έρθει ο παίκτης από τώρα. Μέχρι τα μέσα του μηνός θα έχει φανεί.
ΥΓ Ο ΠΑΟΚ με τον Γκαρσία χωρίζουν τελικά. Ο Ουρουγουανός θέλει να παίζει και είναι δικαίωμά του. Και δικαίωμα του προπονητή να υπολογίζει αυτούς που πιστεύει.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου