Την
προηγούμενη φορά που η Εθνική ομάδα έψαχνε τον νέο της προπονητή, τον
καιρό που η διοίκηση της ΕΠΟ αποφάσιζε να φτάσει στο τέλος της
συνεργασίας με τον Βασιλιά Οτο Ρεχάγκελ και προβληματιζόταν για την
επιλογή του διαδόχου του, ο Τάκης Φύσσας συμμετείχε πολύ ενεργά στη
διαδικασία. Δεν είχε τον πρώτο λόγο, αλλά η συμβολή του στη διαδικασία
και η επιρροή που άσκησε στον τότε πρόεδρο της Ομοσπονδίας Σοφοκλή
Πιλάβιο ήταν καθοριστική. Και δεν είναι μόνο αυτό το μερίδιο που του
αναλογεί στην επιτυχία της συνεργασίας με τον Φερνάντο Σάντος, τον
προπονητή που έσπασε κάθε ρεκόρ αήττητης Εθνικής και την έφτασε στην 2η
μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορικά, στο Euro 2012, και στην πρόκριση στο
Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ο σημερινός τεχνικός διευθυντής έβαλε τον
Πορτογάλο προπονητή στο κλίμα, τον μύησε στα μυστικά της πιο
επιτυχημένης Εθνικής, τον βοήθησε να προσαρμοστεί αμέσως και να
συνεχίσει την συνταγή, την οποία ο Σάντος κατάλαβε, μέσα από τη
συναναστροφή με τον Φύσσα. Τον βοήθησε να κατανοήσει πώς να αποφύγει τις
ατσαλιές, τον βοήθησε να αντιληφθεί πόσο και πώς έπρεπε να αλλάξει τη
συνταγή ώστε να φέρει βελτίωση και όχι κινδύνους να χαλάσει το κλίμα.
Στη σημερινή συγκυρία ο Φύσσας, που έκανε ότι μπορούσε προκειμένου να επηρεάσει τον Σάντος υπέρ της παραμονής του, είναι στην πραγματικότητα ο παράγοντας με την μεγαλύτερη ευθύνη για την επόμενη ημέρα της Εθνικής ομάδας. Επεσε πάνω του η ευθύνη αφενός επειδή δεν υπήρχε μια προφανής εγχώρια επιλογή, όπως προ 4ετίας, αλλά και επειδή η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ δεν έχει, όπως άλλωστε και η προηγούμενη, την τεχνογνωσία και την αντίληψη για να κάνει μόνη την επιλογή. Αυτή η δουλειά άλλωστε είναι μέσα στη φύση των καθηκόντων του, και ορθώς η διοίκηση της ΕΠΟ του αφήνει, τουλάχιστον ως στιγμής, πάνω του την ευθύνη.
Ο Φύσσας ξεκίνησε να κάνει τη δουλειά με αίσθημα ευθύνης αλλά και σύγχρονη αντίληψη. Εφάρμοσε και εφαρμόζει την ευρωπαϊκή μέθοδο στην αναζήτηση. Επιδίωξε να συναντήσει τους προπονητές που του φάνηκαν στην πρώτη ανάγνωση ως κατάλληλοι, επαρκείς και συμβατοί με την ελληνική φιλοσοφία, το έψαξε και το ψάχνει δίχως να αρκείται στο να διαβάζει βιογραφικά ή να ακούει τις προτάσεις και τις συστάσεις των ατζέντηδων.
Και τώρα φτάνει η στιγμή. Η στιγμή που η κοινωνία της Εθνικής, μαζί με την κοινωνία των ποδοσφαιρόφιλων που την αγαπούν, τρέμει στην ιδέα και στο άκουσμα σεναρίων τύπου Ταρντέλι, δηλαδή ενός προπονητή δίχως βιογραφικό που θα πείθει ότι έχει ξανακάνει τη δουλειά και ότι δεν θα ξανακάνει τη δουλειά του ομοσπονδιακού προπονητή με τον τρόπο που την έκαναν, είτε αναγκάζονταν είτε όχι, οι περισσότεροι εκ των προκατόχων του Ρεχάγκελ και του Σάντος.
Οι ποδοσφαιριστές, όπως και οι ποδοσφαιρόφιλοι, τρέμουν στην ιδέα μιας Εθνικής με “φυτευτό” προπονητή, ο οποίος θα λειτουργεί ως ενεργούμενο ή θα λυγίζει εύκολα τη μέση για να κάνει τεμενάδες, χάρες, θελήματα, ρουσφέτια, νταραβέρια. Απαντες τρέμουν στην ιδέα της επιλογής ενός προπονητή που θα επηρεάζεται από διοικήσεις, παράγοντες, συλλόγους, ατζέντηδες κλπ. και ακουμπούν πάνω στον Φύσσα με την ελπίδα ή και την πίστη ότι αυτός θα σταθεί στο ύψος της ιστορικής ευθύνης του και θα προλάβει το κακό.
Οχι, δεν θα βοηθήσει κανέναν μια εξέλιξη με “φυτευτό” προπονητή και τον Φύσσα να παραιτείται επειδή δεν συμφωνεί, ή επειδή θα βλέπει το κακό να έρχεται. Το ζητούμενο είναι η πρόληψη. Δηλαδή να πείσει ο σημερινός τεχνικός διευθυντής την ΕΠΟ για την ορθότητα μιας επιλογής και το λάθος μιας άλλης, ώστε να προλάβει το κακό, δηλαδή να προσληφθεί ένας κανονικός προπονητής, ο οποίος δεν θα παίρνει από “ελληνικά λόγια”.
Μέχρι σήμερα ο πρόεδρος της ΕΠΟ δείχνει να εμπιστεύεται στον τεχνικό διευθυντή την επιλογή. Κι είναι ευχή για την Εθνική ομάδα αυτό. Είναι ευχή να διαλέξει ο Φύσσας, ακόμη και αν τα αποτελέσματα δεν τον δικαιώσουν. Διότι η δική του επιλογή δεν θα είναι ούτε μαντεψιά, ούτε ζαριά, ούτε ρουσφέτι. Η λογική λέει ότι ο τεχνικός διευθυντής θα βάλει το ISO του μόνο σε έναν κανονικό και συμβατό με την Εθνική προπονητή. Κάπου εδώ βάζω τελεία, αφήνω το πληκτρολόγιο και σταυρώνω τα δάχτυλά μου με την ευχή στο τέλος του μήνα, όταν η ΕΠΟ θα κάνει την απόφαση γνωστή, να έχω να σας διηγηθώ την ιστορία μιας ορθής επιλογής με κριτήρια ποδοσφαιρικά και αξιοκρατικά και όχι την ιστορία μιας φυτευτής επιλογής και της παραίτησης του τεχνικού διευθυντή.
Στη σημερινή συγκυρία ο Φύσσας, που έκανε ότι μπορούσε προκειμένου να επηρεάσει τον Σάντος υπέρ της παραμονής του, είναι στην πραγματικότητα ο παράγοντας με την μεγαλύτερη ευθύνη για την επόμενη ημέρα της Εθνικής ομάδας. Επεσε πάνω του η ευθύνη αφενός επειδή δεν υπήρχε μια προφανής εγχώρια επιλογή, όπως προ 4ετίας, αλλά και επειδή η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ δεν έχει, όπως άλλωστε και η προηγούμενη, την τεχνογνωσία και την αντίληψη για να κάνει μόνη την επιλογή. Αυτή η δουλειά άλλωστε είναι μέσα στη φύση των καθηκόντων του, και ορθώς η διοίκηση της ΕΠΟ του αφήνει, τουλάχιστον ως στιγμής, πάνω του την ευθύνη.
Ο Φύσσας ξεκίνησε να κάνει τη δουλειά με αίσθημα ευθύνης αλλά και σύγχρονη αντίληψη. Εφάρμοσε και εφαρμόζει την ευρωπαϊκή μέθοδο στην αναζήτηση. Επιδίωξε να συναντήσει τους προπονητές που του φάνηκαν στην πρώτη ανάγνωση ως κατάλληλοι, επαρκείς και συμβατοί με την ελληνική φιλοσοφία, το έψαξε και το ψάχνει δίχως να αρκείται στο να διαβάζει βιογραφικά ή να ακούει τις προτάσεις και τις συστάσεις των ατζέντηδων.
Και τώρα φτάνει η στιγμή. Η στιγμή που η κοινωνία της Εθνικής, μαζί με την κοινωνία των ποδοσφαιρόφιλων που την αγαπούν, τρέμει στην ιδέα και στο άκουσμα σεναρίων τύπου Ταρντέλι, δηλαδή ενός προπονητή δίχως βιογραφικό που θα πείθει ότι έχει ξανακάνει τη δουλειά και ότι δεν θα ξανακάνει τη δουλειά του ομοσπονδιακού προπονητή με τον τρόπο που την έκαναν, είτε αναγκάζονταν είτε όχι, οι περισσότεροι εκ των προκατόχων του Ρεχάγκελ και του Σάντος.
Οι ποδοσφαιριστές, όπως και οι ποδοσφαιρόφιλοι, τρέμουν στην ιδέα μιας Εθνικής με “φυτευτό” προπονητή, ο οποίος θα λειτουργεί ως ενεργούμενο ή θα λυγίζει εύκολα τη μέση για να κάνει τεμενάδες, χάρες, θελήματα, ρουσφέτια, νταραβέρια. Απαντες τρέμουν στην ιδέα της επιλογής ενός προπονητή που θα επηρεάζεται από διοικήσεις, παράγοντες, συλλόγους, ατζέντηδες κλπ. και ακουμπούν πάνω στον Φύσσα με την ελπίδα ή και την πίστη ότι αυτός θα σταθεί στο ύψος της ιστορικής ευθύνης του και θα προλάβει το κακό.
Οχι, δεν θα βοηθήσει κανέναν μια εξέλιξη με “φυτευτό” προπονητή και τον Φύσσα να παραιτείται επειδή δεν συμφωνεί, ή επειδή θα βλέπει το κακό να έρχεται. Το ζητούμενο είναι η πρόληψη. Δηλαδή να πείσει ο σημερινός τεχνικός διευθυντής την ΕΠΟ για την ορθότητα μιας επιλογής και το λάθος μιας άλλης, ώστε να προλάβει το κακό, δηλαδή να προσληφθεί ένας κανονικός προπονητής, ο οποίος δεν θα παίρνει από “ελληνικά λόγια”.
Μέχρι σήμερα ο πρόεδρος της ΕΠΟ δείχνει να εμπιστεύεται στον τεχνικό διευθυντή την επιλογή. Κι είναι ευχή για την Εθνική ομάδα αυτό. Είναι ευχή να διαλέξει ο Φύσσας, ακόμη και αν τα αποτελέσματα δεν τον δικαιώσουν. Διότι η δική του επιλογή δεν θα είναι ούτε μαντεψιά, ούτε ζαριά, ούτε ρουσφέτι. Η λογική λέει ότι ο τεχνικός διευθυντής θα βάλει το ISO του μόνο σε έναν κανονικό και συμβατό με την Εθνική προπονητή. Κάπου εδώ βάζω τελεία, αφήνω το πληκτρολόγιο και σταυρώνω τα δάχτυλά μου με την ευχή στο τέλος του μήνα, όταν η ΕΠΟ θα κάνει την απόφαση γνωστή, να έχω να σας διηγηθώ την ιστορία μιας ορθής επιλογής με κριτήρια ποδοσφαιρικά και αξιοκρατικά και όχι την ιστορία μιας φυτευτής επιλογής και της παραίτησης του τεχνικού διευθυντή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου