Φωνάζουν οι Παναθηναϊκοί (ή μάλλον φώναζαν), φωνάζουν οι
Ολυμπιακοί, φωνάζει και η Φρόσω η χοντρή! Για ποιο πράγμα φωνάζουν; Μα
για το θέμα του προπονητή.
Οι Παναθηναϊκοί, όχι αδικαιολόγητα, έχουν μείνει στο μύθο του Ομπράντοβιτς και όποιον προπονητή και να τους φέρεις, θα τους ξυνίζει και θα τους βρωμάει.
Τον Πεδουλάκη τον έβλεπαν με μισό μάτι, αλλά στο τέλος τον αγάπησαν, αφού τους πήρε αρχικά νταμπλ και την επόμενη χρονιά το Κύπελλο, τον Αλβέρτη τον αγάπησαν και θα τον αγαπούν, γιατί είναι ο Αλβέρτης:
Η «σημαία» της ομάδας τους. Ασχέτως, που ο άνθρωπος, στο δύσκολο εγχείρημα, που ανέλαβε, τα κατάφερε και με το παραπάνω.
Οι Ολυμπιακοί από την άλλη δεν έχουν μείνει στα θαύματα του Ιωαννίδη, αλλά σε αυτά του Ιβκοβιτς. Τον Μπαρτζώκα, όταν διαδέχθηκε τον Ντούντα, δεν τον είδαν αρχικώς με άσχημο μάτι και στο τέλος της πρώτης χρονιάς τον λάτρεψαν, αφού πήρε την Ευρωλίγκα. Το ότι χάθηκε διά περιπάτου το πρωτάθλημα του το συγχώρησαν, αφού είχε κατακτηθεί το κορυφαίο ευρωπαϊκό τρόπαιο (για δεύτερη συνεχόμενη φορά). Η φθορά ή μάλλον η δυσφορία του κόσμου για τον 49χρονο προπονητή προέκυψε φέτος και κορυφώθηκε όταν ο Ολυμπιακός στο τέλος της σεζόν δεν είχε τίποτα στα χέρια του: «Εδώ και τώρα φέρτε άλλον προπονητή» ήταν το μύνημα του κόσμου. Οι Αγγελόπουλοι, όμως, κράτησαν τον Μπαρτζώκα, όχι μόνο επειδή έχει συμβόλαιο και για την επόμενη σεζόν, αλλά και επειδή τον πιστεύουν. Αλλά και για άλλους λόγους, που έχουμε αναφέρει επανειλημμένως, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τον Παναθηναϊκό.
Αλήθεια, ποιος είναι καλύτερος προπονητής από τον Μπαρτζώκα ή τον Πεδουλάκη στην Ευρώπη (εννοώντας για τις ομάδες μας); Τον Ομπράντοβιτς και τον Ιβκοβιτς βγάλτε τους από την λίστα. Ο δεύτερος για πάντα και ο πρώτος προς το παρόν δεν υπολογίζονται για την χώρα μας. Ο Μπλατ, ναι, είναι σπουδαίος προπονητής, αλλά είδατε, που πάει: στο ΝΒΑ. Ο Μεσίνα είναι κι αυτός πρώτης κλάσης προπονητής, αλλά τελευταίως δεν πρέπει να είστε και πολύ ευχαριστημένοι από τα αποτελεσματά του, έτσι δεν είναι; Αφήστε, που κι αυτός παίρνει τον δρόμο για το ΝΒΑ, αφήστε, που σε σχέση με Μπαρτζώκα και Πεδουλάκη θέλει τα εξαπλάσια χρήματα (και το εξαπλάσιο μπάτζετ, που δεν δίνουν πλέον οι «αιώνιοι»). Ποιος είναι καλύτερος λοιπόν; Ο Φλέμινγκ, ο Τρινκιέρι ή ο Μπάνκι; Αλήθεια, ο Πιανιτζιάνι, πού βρίσκεται;
Τρανή απόδειξη των όσων αναφέρουμε δεν είναι άλλη από το ότι η ΤΣΣΚΑ εμπιστεύτηκε τις τύχες της στον Δημήτρη Ιτούδη. Προς Θεού, μην παρεξηγηθούμε. Ο Ιτούδης έχει ποιότητα, που δεν έχουν δέκα προπονητές μαζί. Το γιατί το καταλαβαίνετε, το γνωρίζετε. Είναι γεννημένος προπονητής. Από την άλλη, όμως, μόλις φέτος έκανε την πρώτη του σεζόν ως χεντ κόουτς στο υψηλό επίπεδο. Προσοχή, λέμε στο υψηλό, γιατί χεντ κόουτς ήταν και στον ΠΑΟΚ (για λίγο), και στον Φίλιππο Θεσσαλονίκης και στην ΜΕΝΤ. Αλλο, όμως, το ένα επίπεδο και άλλο το άλλο. Φέτος, λοιπόν, έκανε θετική πορεία με την τουρκική Μπάνβιτ και πριν ξεκινήσει την δεύτερή του χρονιά με τους Τούρκους, ήρθε και τον άρπαξε η ΤΣΣΚΑ. Η ρωσική ομάδα με τα πάρα πολλά χρήματα νομίζετε ότι δεν ψάχτηκε να βρει έναν πιο έμπειρο, πιο «βιτρινάτο» προπονητή από τον Ιτούδη; Βεβαίως και το έκανε. Αλλά δεν βρήκε, γιατί δεν υπάρχουν. Με αποτέλεσμα να πάει στην επιλογή του Βεροιώτη προπονητή, ο οποίος, πέρα από την μεγάλη ποιότητα, που διαθέτει, είναι νέος, έχει τεράστια όρεξη και πάνω από όλα είναι Ελληνας. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ανήκει στη κορυφαία σχολή προπονητών στην Ευρώπη. Το έχουμε ξαναπεί. Εδώ και μερικά χρόνια οι Ελληνες προπονητές είναι οι κορυφαίοι στην «Γηραιά Ηπειρο». Οι Γιουγκοσλάβοι προπονητές, που άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα πριν από 25 χρόνια, βοήθησαν πολύ τα δικά μας παιδιά, τους δικούς μας προπονητές. Και οι τελευταίοι τους ξεπέρασαν με αποτέλεσμα ο Ιτούδης να έχει την ΤΣΣΚΑ, ο Κατσικάρης να ετοιμάζεται να αναλάβει την Ούνιξ Καζάν (έχει βεβαίως και την Εθνική), ο Μπαρτζώκας να έχει τον Ολυμπιακό και ένας εκ των Ζούρου, Γιαννάκη να οδεύει προς την Μπάνβιτ. Και βέβαια δεν ξεχνάμε τον Αγγέλου, που είχε φέτος την Εφές (και θα συνεχίσει ως βοηθός του Ιβκοβιτς), τον Δικαιουλάκο, που στο γυναικείο κομμάτι είναι ο κορυφαίος Ελληνας, τον Χριστόπουλο, που παλιότερα ήταν στην Μπάγερν, τον Σκουρτόπουλο, τον Κετσελίδη, τον Κουκουλεκίδη, τον Χουγκάζ, τον Γαλάνη, τον Λυκογιάννη, τον Κεραμιδά και τον Παραλίκα, που κοούτσαραν σε όχι φημισμένες μπασκετικά χώρες, τον Φραγκιά και τον Κουφό, που πήγαν στο Κατάρ. Ισως να μας ξεφεύγει κάποιος (δεν συμπεριελάβαμε συνειδητά όσους πήγαν στο εξωτερικό ως βοηθοί και είναι πολλοί), θα επανορθώσουμε σε επόμενο κείμενο…Εννοείται επίσης ότι δεν συμπεριελάβαμε τους αρκετούς σπουδαίους προπονητές, που δούλευαν και δουλεύουν στην Α1: Μαρκόπουλος, Αλεξανδρής, Καλαφατάκης, Μίσσας, Φλεβαράκης και Σφαιρόπουλος είναι οι πιο έμπειροι και έρχονται με φόρα από πίσω Παπαθεοδώρου και Βετούλας.
Ελλάδα λοιπόν ίσον δύναμη στο προπονητικό χώρο. Ελλάδα γενικώς ίσον τεράστια δύναμη στο μπάσκετ. Και όπως είπε πέρυσι στα Χανιά ο Αργύρης Πεδουλάκης «η χώρα μας εξάγει ναυτιλία και μπάσκετ». Αδικο έχει;
Υ.Γ. Ναι, πουθενά δεν αναφέρεται παραπάνω το όνομα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, του νέου προπονητή του Παναθηναϊκού. Ο Ιβάνοβιτς ανήκει, λοιπόν, στις ελάχιστες εξαιρέσεις των όσων αναφέραμε παραπάνω. Είναι υψηλής ποιότητας προπονητής και οι «πράσινοι» εκτός των άλλων εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία ότι εδώ και καιρό (συλλογικά) ο έμπειρος κόουτς ήταν στο ταμείο ανεργίας. Και ο Ιβάνοβιτς, βέβαια, δεν θα μπορούσε να χάσει την ευκαιρία, πηγαίνοντας στη μεγαλύτερη ομάδα της Ευρώπης τα τελευταία 20 χρόνια.
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου