Ο Ιτούδης λοιπόν γράφεται στην ιστορία ως ο Ελληνας προπονητής που έχει αναλάβει την μεγαλύτερη ομάδα στο εξωτερικό και σε λιγότερο από ένα χρόνο εξαργυρώνει το όνομα που «έφτιαξε» δίπλα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, καταφέρνοντας μάλιστα να πάει σε μεγαλύτερη ομάδα από τον κουμπάρο του.
Οταν με μια καλή σεζόν ως πρώτος προπονητής στην άσημη Μπάνβιτ, φτάνεις στο σημείο να γίνεται επιλογή για την ΤΣΣΚΑ, τότε είναι η στιγμή που αισθάνεσαι δικαιωμένος για την υπομονή που έκανες να είσαι πάντα στη σκιά του «μεγάλου».
Ο Ιτούδης αναλαμβάνει να πετύχει κάτι που δεν το δοκιμάσει ξανά. Να ηγηθεί μιας πολύ μεγάλης ομάδας που «διψάει» για τίτλους, διαχειρίζοντας ως πρώτος προπονητής το «πλούσιο» υλικό που θα έχει στα χέρια του.
Είναι διαφορετικό να είσαι ο συνεργάτης και διαφορετικό αυτός που αποφασίζεις για όλα. Μπορεί το project να εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο, αλλά φανταστείτε να ήσασταν στη θέση του τι δικαίωση θα νιώθατε, πρώτον για τα χρόνια δουλειάς και δεύτερον για την απόφαση του καλοκαιριού του 2013 να χαράξετε τον δικό σας δρόμο.
Κι αν ο Ιτούδης αισθάνεται μια φορά το ρίσκο, η ΤΣΣΚΑ προχώρησε σε ένα πλάνο εντελώς διαφορετικό απ' αυτά που μας είχε συνηθίσει. Οι Ρώσοι, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, ακολούθησαν μια μπασκετική λογική που μπορεί μεν να είναι διαφορετική, αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον να την παρακολουθήσουμε.
Προπονητές τύπου Ομπράντοβιτς, Ιβκοβιτς ήταν αλλού, το χαρτί του Μεσίνα «κάηκε», ο Μπλατ είχε βάλει πλώρη για το ΝΒΑ και οι Ρώσοι αποφάσισαν να ποντάρουν στην έκπληξη, μην έχοντας άλλες επιλογές από το πρώτο ράφι. Επέλεξαν ένα από τα next best think, προφανώς δέχτηκαν να αλλάξουν και τη λογική με την οποία προσέγγιζαν το αγωνιστικό κομμάτι και παράδωσαν την σκυτάλη στην Ιτούδη γνωρίζοντας πως «αν τους κάτσει» ενδεχομένως να έχουν βρει (επιτέλους) την υγειά τους.
Είναι δεδομένο ότι η ΤΣΣΚΑ θα έχει άλλη λογική την επόμενη σεζόν, ανεξάρτητα αν θα πετύχει η όχι το πλάνο. Αυτό το flat, άνευρο πράγμα που βλέπαμε σε όλα τα παιχνίδια, λες και επρόκειτο για μια ομάδα χωρίς προσωπικότητα και πάθος, δεν θα έχει καμία σχέση με την συνολική φιλοσοφία του Ιτούδη και επομένως των παικτών που θα επιλεγούν.
Η ΤΣΣΚΑ θα παρουσιαστεί σίγουρα με διαφορετικό χαρακτήρα και μένει να δούμε στην πράξη αν ο Ιτούδης θα καταφέρει να διαχειριστεί το μεγάλο καράβι που λέγεται ΤΣΣΚΑ και που οι απαιτήσεις του δεν έχουν καμία σχέση με την Μπάνβιτ. Η γνώση που έχει του φτάνει και περισσεύει, η εμπειρία δίπλα στον «μεγάλο» ήταν μάθημα ζωής, η διαχείριση προσώπων και καταστάσεων από τη θέση του πρώτου προπονητή θα κρίνει και το πείραμα...
Y.Γ: Καλός ο Καλάθης, ακόμη καλύτερα τα 2 εκατομμύρια δολάρια που του προτείνει ο Παναθηναϊκός, δικαιολογημένη ακόμη και η δυσκολία του να αποφασίσει, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να περιμένει για πάντα. Οι «πράσινοι» θα πρέπει να ενεργοποιήσουν το plan B, αντιλαμβανόμενοι βεβαίως από την άλλη πως όποια κι αν είναι η εναλλακτική, δεν θα είναι η ηγετική μορφή του «αύριο» με τον οποίο θα συνδυαστεί η ελληνοποίηση. Ο Καλάθης συγκεντρώνει κάποια από τα χαρακτηριστικά της επόμενης μέρας, τα οποία σίγουρα δεν μπορεί να τα εξασφαλίσει ένας Αμερικανός ή κοινοτικός όσο καλός κι αν είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου