Είναι δεδομένο ότι η ζωή κάνει κύκλους και πολλές φορές φέρνει τα
πράγματα όπως κανένας δεν το περιμένει. Μάλιστα, όταν αυτό γίνεται στο
ποδόσφαιρο έχει ακόμα περισσότερη... πλάκα για τους ουδέτερους, αφού οι
τιφόζι της Γιούβε έδειξαν από την αρχή ότι δεν βλέπουν σαν ένα
καλοστημένο αστείο την πρόσληψη του Αλέγκρι. Εκτός από το ότι η γυναίκα
του είχε στο παρελθόν γράψει ότι οι Μπιανκονέρι είναι η «ντροπή της
Ιταλίας», οι επιδόσεις του Μαξ τα τελευταία χρόνια δεν ήταν τέτοιες που
να κάνουν έναν οπαδό της Μεγάλης Κυρίας να αφήσει στην άκρη όλα τα
υπόλοιπα και να «πωρωθεί» με την ομάδα που θα δει να δημιουργείται. Ο
ίδιος πάντως έχει τη μεγάλη ευκαιρία να δώσει απαντήσεις προς όλες τις
κατευθύνσεις και φυσικά να γράψει ιστορία. Ακολουθεί ο δεκάλογος για τον
πρώην τεχνικό της Μίλαν, που μόλις έπιασε δουλειά στην Γιουβέντους.
Καλά πράγματα έρχονται σε αυτούς που περιμένουν
Τον Ιανουάριο του 2014 η Μίλαν παρότι βρέθηκε 0-2 μπροστά στην έδρα της Σασουόλο δέχθηκε ανατροπή-κάζο και έχασε 4-3 από μία ομάδα που έπαιζε για πρώτη χρονιά στην Serie A . Ηταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους Ροσονέρι οι οποίοι παρότι είχαν δείξει απίστευτη υπομονή, απέλυσαν τον Αλέγκρι. Από τότε μέχρι σήμερα, στα χέρια του Ιταλού τεχνικού έφτασαν δύο προτάσεις από τις οποίες άλλος στη θέση του θα μπορούσε εύκολα να έχει πει «ναι» στη μία. Οι επιλογές ήταν η Εθνική Ελλάδας και η Λάτσιο, όμως ο Μαξ επέλεξε να τις αρνηθεί και τις δύο. Λίγους μήνες αργότερα, βλέπει τον εαυτό του να είναι ο νέος τεχνικός της Γιουβέντους σε ένα σενάριο που αν κάποιος το φανταζόταν θα έμπαινε στην κατηγορία του διεστραμμένου μυαλού.
Αυστηρός δικαστής οι τιφόζι
Οι συνθήκες εργασίας είναι κάτι πολύ σημαντικό για τον καθένα έτσι ώστε να μπορέσει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στη δουλειά του και ισχύει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό για τους προπονητές. Ο Αλέγκρι ξεκινά στην Γιουβέντους με μεγάλο disadvantage αφού αμέσως μετά την επισημοποίηση της πρόσληψής του, οι τιφόζι έκαναν «ντου» στο προπονητικό κέντρο βρίζοντας τον ίδιο και φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του Κόντε. Μεγάλο ρόλο στην κατάσταση αυτή έχει παίξει ότι η σύντροφός του είχε γράψει πιο παλιά ότι η Γιούβε είναι «η ντροπή της Ιταλίας», ενώ η θητεία του στην Μίλαν και η συνεχής κόντρα και η ανταλλαγή δηλώσεων με τον Κόντε το 2012 βαραίνουν το κλίμα. Αν στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, μείνει πίσω στη μάχη για το Scudetto ή αν κάνει μία βαριά ήττα, ο Μαξ δεν θα έχει τη στήριξη του προκατόχου του, ούτε το βάρος θα πέσει στους παίκτες. Αν και για την όλη κατάσταση βασικός υπεύθυνος είναι ο Ανιέλι, ο Αλέγκρι θα έχει έξτρα βαθμό δυσκολίας στο νέο του project.
Reunion με Πίρλο
Ενα από τα μεγαλύτερα «εγκλήματα» των τελευταίων ετών στην Ιταλία αλλά και σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο διέπραξε πριν τρία χρόνια ο Αλέγκρι αφήνοντας τον 32χρονο τότε, Αντρέα Πίρλο, να φύγει ελεύθερος από την Μίλαν και τώρα τον βρίσκει και πάλι μπροστά του. Ο Μαξ προτιμούσε για το κέντρο παίκτες με καλύτερη φυσική κατάσταση και μεαμυντικά χαρακτηριστικά, προσπάθησε να βάλει τον Maestro ακόμα και στα αριστερά και η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Τώρα, η διοίκηση της Γιούβε φέρνει τους δύο άνδρες ξανά στο ίδιο στρατόπεδο. Ο Πίρλο μετά το «άδειασμα» από τους Ροσονέρι είχε τεράστιο κίνητρο και επιβεβαίωσε την αξία του σε μία σούπερ τριετία με την Γιούβε, πρόλαβε να απαξιώσει τον Μαξ στην αυτοβιογραφία του και πλέον τον έχει ξανά προπονητή. Αυτό που μένει να δούμε για να ολοκληρωθεί το μαγικό σκηνικό είναι να αφήσει ο Αλέγκρι τον Πίρλο εκτός της λίστας για το Champions League.
Φέρνει μαζί... τραυματισμούς
Κάτι το οποίο στην Γιουβέντους είχαν να το λένε αυτά τα τελευταία χρόνια, ήταν η σταθερότητα και η αγωνιστική συνέπεια σχεδόν όλων των παικτών της, με εξαίρεση τον μόνιμα τραυματία, Σιμόνε Πέπε. Τραυματισμοί υπήρχαν πολύ σπάνια στους Μπιανκονέρι, οι οποίοι πλέον πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται το ενδεχόμενο να αποκτήσουν αυτό το... κουσούρι, αφού επί των ημερών του στην Μίλαν, ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι ζήτημα ήταν να είχε στα χέρια του πλήρες ρόστερ για διαδοχικές αγωνιστικές. Η παρουσία του Μαξ στο Τορίνο θα δείξει αν ήταν απλά μία Διαβολική σύμπτωση ή αν είναι τελικά ο κανόνας.
Χειρότερος στο man management, καλύτερος τακτικά
Είναι λογικό και απόλυτα κατανοητό οι τιφόζι της Γιουβέντους να ξενέρωσαν με την αποχώρηση του Κόντε και η κατάστασή τους να επιδεινώθηκε με την πρόσληψη του Αλέγκρι, όμως αν δούμε/δουν τα πράγματα πιο ψύχραιμα, υπάρχουν κάποιοι τομείς στους οποίους ο πρώην αλενατόρε της Μίλαν μπορεί να πει ότι είναι από πάνω. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο Κόντε είναι αυτή τη στιγμή από τους κορυφαίους στον κόσμο στο man management. Διαχειρίζεται άριστα την ψυχολογική κατάσταση των παικτών, μετατρέπει κάθε την όποια κατάσταση σε νέο κίνητρο και αυτό που φαίνεται πιο πολύ απ' όλα: τους πωρώνει απίστευτα, τους κάνει να θέλουν για παίζουν για εκείνον. Ο Αλέγκρι σίγουρα δεν το έχει αυτό, όμως σε τακτικό επίπεδο έχει δείξει κάτι παραπάνω. Η πορεία του τον έφερε να αλλάζει πιο συχνά συστήματα και σίγουρα έχει κάνει κάτι που ο προκάτοχός του δεν μπόρεσε. Να παρουσιάσει μία άριστα στημένη ομάδα κόντρα σε πολύ ποιοτικότερο αντίπαλο, να τον κλειδώσει και να παίξει τρομερό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια -που στο πρωτάθλημα βρίσκονταν σε ελεύθερη πτώση- οι Ροσονέρι έκαναν εκπληκτικές εμφανίσεις κόντρα στην Μπαρτσελόνα, την κρατούσαν στο «μηδέν», έκαναν καθαρές νίκες σε βάρος της. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτό ήταν έργο Αλέγκρι και κάτι που ο Κόντε δεν κατάφερε στα δύο ευρωπαϊκά χρόνια με την Γιούβε.
Εχει στρωμμένη ομάδα, προσωπικότητες, θα πάει καλά
Μπορεί τα τελευταία χρόνια η Μίλαν να έγραψε τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της, όμως εκτός από τις προηγούμενες δύο τραγικές σεζόν (πωλήσεις των κορυφαίων, αποχωρήσεις θρύλων), δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αλέγκρι είχε και τις δύο πρώτες στο «Σαν Σίρο». Το 2010-11 όταν είχε υπό τις οδηγίες του Ιμπραΐμοβιτς, Τιάγκο Σίλβα, Ζέεντορφ, Πίρλο, Ιντζάγκι, Νέστα, Γκατούζο, έφερε στην Μίλαν το πρώτο Scudetto μετά το 2004 και την επόμενη, και ενώ μέχρι το τελευταίο κομμάτι ήταν μπροστά ακόμα και στο +4, το έχασε στο νήμα από την Γιουβέντους σε μία κάθε άλλο παρά τυχερή χρονιά για την Μίλαν (ακυρωθέν γκολ Μουντάρι, ατέλειωτοι τραυματισμοί, γκολ). Το ξεκινημά του στην Γιούβε είναι ανάλογο με εκείνο στους Ροσονέρι, αφού στο Τορίνο θα βρει Μπουφόν, Κιελίνι, Εβρά, Βιδάλ, Πίρλο, Τέβες, παίκτες με τεράστια προσωπικότητα που μπορούν να 'κρατήσουν' την ομάδα σε αυτή τη μεταβατική περίοδο. Οπως ο ίδιος πρόλαβε να πει, δεν θα πειράξει πολλά πράγματα στην Γιουβέντους, την οποία βρίσκει έτοιμη και μπορεί να κρατήσει ακόμα και το 3-5-2. Με στρωμμένη ομάδα και παίκτες με δυνατό χαρακτήρα ο Αλέκρι θα τα πάει πολύ καλά αφού δεν έχει το «κόλλημα» να αφήσει το δικό του στίγμα και θα ακολουθήσει τον αυτόματο.
Προσαρμοστικότητα
Μπορεί επειδή είχε συνηθίσει να ζει με τους τραυματισμούς, μπορεί επειδή είναι πιο ανοικτόμυαλος. Ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει, όμως ο Αλέγκρι στην Μίλαν χρησιμοποιούσε αρκετά διαφορετικά συστήματα ανάλογα με τους παίκτες που είχε στη διάθεσή του αλλά και όταν χρειαζόταν ανάλογα με τον αντίπαλο. Το αγαπημένο του είναι το 4-3-1-2, συχνά επέλεγε το 4-3-3 ενώ και στους Ροσονέρι είχε πειραματιστεί με άμυνα τριών. Ο Μαξ -σε αντίθεση με τα όσα έδειξε ο Κόντε- μπορεί να παρατάξει την ομάδα με πολλούς τρόπους και αυτό είναι κάτι που ενδεχομένως να βγει σε καλό για την Μεγάλη Κυρία, η οποία υπήρχαν φορές που εγκλωβιζόταν στην εμμονή του Κόντε σε ένα σύστημα και δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί την ποιότητα και το ταλέντο των παικτών της.
Board friendly
Πέρα από το γεγονός ότι πέρυσι έβγαλε τον πρώτο γύρο με τέσσερις νίκες και είχε την Μίλαν οριακά στη ζώνη του υποβιβασμού, ο Αλέγκρι δεν διαθέτει «νεύρο» σαν προπονητής. Δεν θα αντιδράσει με κάτι που θα γίνει στην ομάδα, ούτε θα πάει κόντρα στη διοίκηση και συχνά κατηγορήθηκε στην Μίλαν για το ότι είναι ένα «πιόνι» αφού πάντα συμφωνεί και ανέχεται οτιδήποτε πει και κάνει ο σύλλογος προκειμένου να κρατήσει τη δουλειά του. Δεν δημιούργησε κανένα θέμα όταν το ίδιο καλοκαίρι αποχώρησαν από το «Σαν Σίρο» Ιμπραΐμοβιτς και Τιάγκο Σίλβα και σίγουρα δεν θα πει τίποτα αν σε μερικές εβδομάδες την κάνει από το Τορίνο ένας εκ των Βιδάλ, Πογκμπά. Σε πλήρη αντίθεση με τη στάση του Κόντε, ο Μαξ, δεν αντιδρά σε τίποτα και η προσωπικότητά του δεν έχει τον δυναμισμό του Κόντε. Αν κάποιος παικταράς φύγει ξαφνικά, δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Ο... ευαίσθητος παράγοντας Ευρώπη
Μετά από μία μαύρη διετία με δύο σερί 7ες θέσεις η Γιουβέντους βρήκε τον τρόπο να καθιερωθεί στην κορυφή του calcio, σε τέτοιο σημείο που η κατάκτηση του πρωταθλήματος θεωρούταν κάτι το αυτονόητο. Επόμενο στάδιο δεν ήταν άλλο από την πρόοδο και στην Ευρώπη και παρότι πέρυσι ήρθε αποκλεισμός από τον όμιλο, οι Μπιανκονέρι με προσεκτικές και μελετημένες προσθήκες έδιναν στους οπαδούς τους την εντύπωση ότι κάνουν σταθερά βήματα προς την elite του Champions League. Πλέον είναι στο χέρι του Αλέγκρι να οδηγήσει την Γιουβέντους πιο ψηλά και να δώσει στους τιφόζι της μία χαρά που την έχουν περισσότερη ανάγκη από το τέταρτο σερί πρωτάθλημα. Με την Μίλαν παρουσίασε ένα δυνατό σύνολο έχοντας χειρότερο υλικό και τώρα, με περισσότερη ποιότητα στα χέρια του, καλείται να κάνει τους Γιουβεντίνους να τον δουν διαφορετικά. Η Ευρώπη είναι η ευκαιρία του.
Προσεχώς, στο κλαμπ των θρύλων
Πρόκειται για μία ευκαιρία που δεν παρουσιάζεται κάθε μέρα και όταν έρχεται πρέπει να την αρπάζεις από τα μαλλιά. Η πρόκληση για τον Αλέγκρι είναι πλέον τεράστια, αφού έχει τη δυνατότητα με την κατάκτηση του Scudetto να κλείσει όλα τα στόματα που τον αμφισβήτησαν και παράλληλα να μπει σε ένα κλειστό κλαμπ με τους προπονητές που έχουν πάρει πρωτάθλημα Ιταλίας με δύο διαφορετικές ομάδες. Αν το κάνει, με μόλις δύο major τίτλους καριέρας θα μπει δίπλα σε τεχνικούς-μύθους όπως είναι οι Τζιοβάνι Τραπατόνι(Γιουβέντους, Ιντερ), Φάμπιο Καπέλο (Μίλαν, Ρόμα, Γιουβέντους) αλλά και στους πιο παλιούς Φούλβιο Μπερναρντίνι (Φιορεντίνα, Μπολόνια), Τόνι Καρνιέλι (Τορίνο, Ιντερ), Νιλς Λίντχολμ (Μίλαν, Ρόμα).
Τον Ιανουάριο του 2014 η Μίλαν παρότι βρέθηκε 0-2 μπροστά στην έδρα της Σασουόλο δέχθηκε ανατροπή-κάζο και έχασε 4-3 από μία ομάδα που έπαιζε για πρώτη χρονιά στην Serie A . Ηταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους Ροσονέρι οι οποίοι παρότι είχαν δείξει απίστευτη υπομονή, απέλυσαν τον Αλέγκρι. Από τότε μέχρι σήμερα, στα χέρια του Ιταλού τεχνικού έφτασαν δύο προτάσεις από τις οποίες άλλος στη θέση του θα μπορούσε εύκολα να έχει πει «ναι» στη μία. Οι επιλογές ήταν η Εθνική Ελλάδας και η Λάτσιο, όμως ο Μαξ επέλεξε να τις αρνηθεί και τις δύο. Λίγους μήνες αργότερα, βλέπει τον εαυτό του να είναι ο νέος τεχνικός της Γιουβέντους σε ένα σενάριο που αν κάποιος το φανταζόταν θα έμπαινε στην κατηγορία του διεστραμμένου μυαλού.
Αυστηρός δικαστής οι τιφόζι
Οι συνθήκες εργασίας είναι κάτι πολύ σημαντικό για τον καθένα έτσι ώστε να μπορέσει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στη δουλειά του και ισχύει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό για τους προπονητές. Ο Αλέγκρι ξεκινά στην Γιουβέντους με μεγάλο disadvantage αφού αμέσως μετά την επισημοποίηση της πρόσληψής του, οι τιφόζι έκαναν «ντου» στο προπονητικό κέντρο βρίζοντας τον ίδιο και φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του Κόντε. Μεγάλο ρόλο στην κατάσταση αυτή έχει παίξει ότι η σύντροφός του είχε γράψει πιο παλιά ότι η Γιούβε είναι «η ντροπή της Ιταλίας», ενώ η θητεία του στην Μίλαν και η συνεχής κόντρα και η ανταλλαγή δηλώσεων με τον Κόντε το 2012 βαραίνουν το κλίμα. Αν στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, μείνει πίσω στη μάχη για το Scudetto ή αν κάνει μία βαριά ήττα, ο Μαξ δεν θα έχει τη στήριξη του προκατόχου του, ούτε το βάρος θα πέσει στους παίκτες. Αν και για την όλη κατάσταση βασικός υπεύθυνος είναι ο Ανιέλι, ο Αλέγκρι θα έχει έξτρα βαθμό δυσκολίας στο νέο του project.
Reunion με Πίρλο
Ενα από τα μεγαλύτερα «εγκλήματα» των τελευταίων ετών στην Ιταλία αλλά και σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο διέπραξε πριν τρία χρόνια ο Αλέγκρι αφήνοντας τον 32χρονο τότε, Αντρέα Πίρλο, να φύγει ελεύθερος από την Μίλαν και τώρα τον βρίσκει και πάλι μπροστά του. Ο Μαξ προτιμούσε για το κέντρο παίκτες με καλύτερη φυσική κατάσταση και μεαμυντικά χαρακτηριστικά, προσπάθησε να βάλει τον Maestro ακόμα και στα αριστερά και η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Τώρα, η διοίκηση της Γιούβε φέρνει τους δύο άνδρες ξανά στο ίδιο στρατόπεδο. Ο Πίρλο μετά το «άδειασμα» από τους Ροσονέρι είχε τεράστιο κίνητρο και επιβεβαίωσε την αξία του σε μία σούπερ τριετία με την Γιούβε, πρόλαβε να απαξιώσει τον Μαξ στην αυτοβιογραφία του και πλέον τον έχει ξανά προπονητή. Αυτό που μένει να δούμε για να ολοκληρωθεί το μαγικό σκηνικό είναι να αφήσει ο Αλέγκρι τον Πίρλο εκτός της λίστας για το Champions League.
Φέρνει μαζί... τραυματισμούς
Κάτι το οποίο στην Γιουβέντους είχαν να το λένε αυτά τα τελευταία χρόνια, ήταν η σταθερότητα και η αγωνιστική συνέπεια σχεδόν όλων των παικτών της, με εξαίρεση τον μόνιμα τραυματία, Σιμόνε Πέπε. Τραυματισμοί υπήρχαν πολύ σπάνια στους Μπιανκονέρι, οι οποίοι πλέον πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται το ενδεχόμενο να αποκτήσουν αυτό το... κουσούρι, αφού επί των ημερών του στην Μίλαν, ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι ζήτημα ήταν να είχε στα χέρια του πλήρες ρόστερ για διαδοχικές αγωνιστικές. Η παρουσία του Μαξ στο Τορίνο θα δείξει αν ήταν απλά μία Διαβολική σύμπτωση ή αν είναι τελικά ο κανόνας.
Χειρότερος στο man management, καλύτερος τακτικά
Είναι λογικό και απόλυτα κατανοητό οι τιφόζι της Γιουβέντους να ξενέρωσαν με την αποχώρηση του Κόντε και η κατάστασή τους να επιδεινώθηκε με την πρόσληψη του Αλέγκρι, όμως αν δούμε/δουν τα πράγματα πιο ψύχραιμα, υπάρχουν κάποιοι τομείς στους οποίους ο πρώην αλενατόρε της Μίλαν μπορεί να πει ότι είναι από πάνω. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο Κόντε είναι αυτή τη στιγμή από τους κορυφαίους στον κόσμο στο man management. Διαχειρίζεται άριστα την ψυχολογική κατάσταση των παικτών, μετατρέπει κάθε την όποια κατάσταση σε νέο κίνητρο και αυτό που φαίνεται πιο πολύ απ' όλα: τους πωρώνει απίστευτα, τους κάνει να θέλουν για παίζουν για εκείνον. Ο Αλέγκρι σίγουρα δεν το έχει αυτό, όμως σε τακτικό επίπεδο έχει δείξει κάτι παραπάνω. Η πορεία του τον έφερε να αλλάζει πιο συχνά συστήματα και σίγουρα έχει κάνει κάτι που ο προκάτοχός του δεν μπόρεσε. Να παρουσιάσει μία άριστα στημένη ομάδα κόντρα σε πολύ ποιοτικότερο αντίπαλο, να τον κλειδώσει και να παίξει τρομερό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια -που στο πρωτάθλημα βρίσκονταν σε ελεύθερη πτώση- οι Ροσονέρι έκαναν εκπληκτικές εμφανίσεις κόντρα στην Μπαρτσελόνα, την κρατούσαν στο «μηδέν», έκαναν καθαρές νίκες σε βάρος της. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτό ήταν έργο Αλέγκρι και κάτι που ο Κόντε δεν κατάφερε στα δύο ευρωπαϊκά χρόνια με την Γιούβε.
Εχει στρωμμένη ομάδα, προσωπικότητες, θα πάει καλά
Μπορεί τα τελευταία χρόνια η Μίλαν να έγραψε τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της, όμως εκτός από τις προηγούμενες δύο τραγικές σεζόν (πωλήσεις των κορυφαίων, αποχωρήσεις θρύλων), δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αλέγκρι είχε και τις δύο πρώτες στο «Σαν Σίρο». Το 2010-11 όταν είχε υπό τις οδηγίες του Ιμπραΐμοβιτς, Τιάγκο Σίλβα, Ζέεντορφ, Πίρλο, Ιντζάγκι, Νέστα, Γκατούζο, έφερε στην Μίλαν το πρώτο Scudetto μετά το 2004 και την επόμενη, και ενώ μέχρι το τελευταίο κομμάτι ήταν μπροστά ακόμα και στο +4, το έχασε στο νήμα από την Γιουβέντους σε μία κάθε άλλο παρά τυχερή χρονιά για την Μίλαν (ακυρωθέν γκολ Μουντάρι, ατέλειωτοι τραυματισμοί, γκολ). Το ξεκινημά του στην Γιούβε είναι ανάλογο με εκείνο στους Ροσονέρι, αφού στο Τορίνο θα βρει Μπουφόν, Κιελίνι, Εβρά, Βιδάλ, Πίρλο, Τέβες, παίκτες με τεράστια προσωπικότητα που μπορούν να 'κρατήσουν' την ομάδα σε αυτή τη μεταβατική περίοδο. Οπως ο ίδιος πρόλαβε να πει, δεν θα πειράξει πολλά πράγματα στην Γιουβέντους, την οποία βρίσκει έτοιμη και μπορεί να κρατήσει ακόμα και το 3-5-2. Με στρωμμένη ομάδα και παίκτες με δυνατό χαρακτήρα ο Αλέκρι θα τα πάει πολύ καλά αφού δεν έχει το «κόλλημα» να αφήσει το δικό του στίγμα και θα ακολουθήσει τον αυτόματο.
Προσαρμοστικότητα
Μπορεί επειδή είχε συνηθίσει να ζει με τους τραυματισμούς, μπορεί επειδή είναι πιο ανοικτόμυαλος. Ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει, όμως ο Αλέγκρι στην Μίλαν χρησιμοποιούσε αρκετά διαφορετικά συστήματα ανάλογα με τους παίκτες που είχε στη διάθεσή του αλλά και όταν χρειαζόταν ανάλογα με τον αντίπαλο. Το αγαπημένο του είναι το 4-3-1-2, συχνά επέλεγε το 4-3-3 ενώ και στους Ροσονέρι είχε πειραματιστεί με άμυνα τριών. Ο Μαξ -σε αντίθεση με τα όσα έδειξε ο Κόντε- μπορεί να παρατάξει την ομάδα με πολλούς τρόπους και αυτό είναι κάτι που ενδεχομένως να βγει σε καλό για την Μεγάλη Κυρία, η οποία υπήρχαν φορές που εγκλωβιζόταν στην εμμονή του Κόντε σε ένα σύστημα και δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί την ποιότητα και το ταλέντο των παικτών της.
Board friendly
Πέρα από το γεγονός ότι πέρυσι έβγαλε τον πρώτο γύρο με τέσσερις νίκες και είχε την Μίλαν οριακά στη ζώνη του υποβιβασμού, ο Αλέγκρι δεν διαθέτει «νεύρο» σαν προπονητής. Δεν θα αντιδράσει με κάτι που θα γίνει στην ομάδα, ούτε θα πάει κόντρα στη διοίκηση και συχνά κατηγορήθηκε στην Μίλαν για το ότι είναι ένα «πιόνι» αφού πάντα συμφωνεί και ανέχεται οτιδήποτε πει και κάνει ο σύλλογος προκειμένου να κρατήσει τη δουλειά του. Δεν δημιούργησε κανένα θέμα όταν το ίδιο καλοκαίρι αποχώρησαν από το «Σαν Σίρο» Ιμπραΐμοβιτς και Τιάγκο Σίλβα και σίγουρα δεν θα πει τίποτα αν σε μερικές εβδομάδες την κάνει από το Τορίνο ένας εκ των Βιδάλ, Πογκμπά. Σε πλήρη αντίθεση με τη στάση του Κόντε, ο Μαξ, δεν αντιδρά σε τίποτα και η προσωπικότητά του δεν έχει τον δυναμισμό του Κόντε. Αν κάποιος παικταράς φύγει ξαφνικά, δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Ο... ευαίσθητος παράγοντας Ευρώπη
Μετά από μία μαύρη διετία με δύο σερί 7ες θέσεις η Γιουβέντους βρήκε τον τρόπο να καθιερωθεί στην κορυφή του calcio, σε τέτοιο σημείο που η κατάκτηση του πρωταθλήματος θεωρούταν κάτι το αυτονόητο. Επόμενο στάδιο δεν ήταν άλλο από την πρόοδο και στην Ευρώπη και παρότι πέρυσι ήρθε αποκλεισμός από τον όμιλο, οι Μπιανκονέρι με προσεκτικές και μελετημένες προσθήκες έδιναν στους οπαδούς τους την εντύπωση ότι κάνουν σταθερά βήματα προς την elite του Champions League. Πλέον είναι στο χέρι του Αλέγκρι να οδηγήσει την Γιουβέντους πιο ψηλά και να δώσει στους τιφόζι της μία χαρά που την έχουν περισσότερη ανάγκη από το τέταρτο σερί πρωτάθλημα. Με την Μίλαν παρουσίασε ένα δυνατό σύνολο έχοντας χειρότερο υλικό και τώρα, με περισσότερη ποιότητα στα χέρια του, καλείται να κάνει τους Γιουβεντίνους να τον δουν διαφορετικά. Η Ευρώπη είναι η ευκαιρία του.
Προσεχώς, στο κλαμπ των θρύλων
Πρόκειται για μία ευκαιρία που δεν παρουσιάζεται κάθε μέρα και όταν έρχεται πρέπει να την αρπάζεις από τα μαλλιά. Η πρόκληση για τον Αλέγκρι είναι πλέον τεράστια, αφού έχει τη δυνατότητα με την κατάκτηση του Scudetto να κλείσει όλα τα στόματα που τον αμφισβήτησαν και παράλληλα να μπει σε ένα κλειστό κλαμπ με τους προπονητές που έχουν πάρει πρωτάθλημα Ιταλίας με δύο διαφορετικές ομάδες. Αν το κάνει, με μόλις δύο major τίτλους καριέρας θα μπει δίπλα σε τεχνικούς-μύθους όπως είναι οι Τζιοβάνι Τραπατόνι(Γιουβέντους, Ιντερ), Φάμπιο Καπέλο (Μίλαν, Ρόμα, Γιουβέντους) αλλά και στους πιο παλιούς Φούλβιο Μπερναρντίνι (Φιορεντίνα, Μπολόνια), Τόνι Καρνιέλι (Τορίνο, Ιντερ), Νιλς Λίντχολμ (Μίλαν, Ρόμα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου