Σε
αυτόν τον... μάταιο κόσμο, που εν πολλοίς προσδιορίζεται από τις ατάκες
στα social media, δυο τέτοιες, προερχόμενες από συναδέλφους και φίλους
μου έδωσαν το έναυσμα που έψαχνα για να φλυαρήσω: πρώτα ο Μανώλης
Γρηγοράκης που έγραψε "το τι έχει ακούσει ο... Κουφός δεν λέγεται" και
ύστερα ο Γιώργος Αδαμόπουλος ο οποίος διερωτήθηκε το προφανές...
"Καταλήξατε ποιος είναι πιο κακός; Ο Μαζιώτης ή ο Κουφός;"
Τούτο το δεύτερο δεν κάνει μονάχα ρίμα: κάνει και αλήθεια, διότι με τη μανία που έχει το ελληναριό να πλακώνεται για ψύλλου πήδημα κι αφού χορτάσαμε από τους καυγάδες για τους Γερμανούς και τους Αργεντινούς, η υπόθεση του (Κώστα) Κουφού άνοιξε πεδίον δόξης λαμπρόν!
Θεωρώ πως οποιαδήποτε περαιτέρω κουβέντα είναι εκ του περισσού; υπάρχει στ' αλήθεια κάποιος που να δίνει δίκιο στον μορφονιό από το Κάντον του Οχάιο (με ρίζες από την Πιπερίτσα Μεσσηνίας και από την Κόρινθο) ή υπάρχει στ' αλήθεια κάποιος που καλύφθηκε, πολλώ δε άλλο πείσθηκε από την απολογία του στον Νίκο Παπαϊωάννου (sport24);
Παρ' όλα αυτά και επειδή διαβιούμε και λειτουργούμε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, κάθε (σύμφωνη ή αντίθετη) άποψη είναι δεκτή!
Αφήνοντας στην άκρη τον όποιο θυμό μπορώ να έχω για την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά , χωρίς να έχω σκοπό να θίξω την (γνήσια ή επίπλαστη) ελληνικότητα του Κουφού και προσπερνώντας την οργίλη αντίδραση του Κατσικάρη, θα προτιμούσα να προσεγγίσω το ζήτημα με ψυχραιμία και να το θέσω σε καθαρά αγωνιστική βάση...
Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακιά του ώρα: τουθόπερ να πάει στην ευχή της Παναγίας ο Κουφός και να μην ξανακληθεί ποτέ πια κι από κανέναν προπονητή, διότι όπως λέει και το τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκας, "να δεις που κάποτε, θα μας πούνε και μαλάκες, να δεις που κάποτε θα μας πούνε και χαζούς".
Και μαλάκες, και χαζούς και προ πάντων... Αμερικανάκια!
Απλώς λυπάμαι τον κόπο και τις θυσίες του (νομικού συμβούλου της ΕΟΚ και συν τοις άλλοις πνευματικού πατέρα γενεών και γενεών των μικρών εθνικών ομάδων) Γιώργου Κόνιαρη που από την πρώτη στιγμή και για κάμποσα χρόνια έκανε τη γκουβερνάντα του Κουφού!
Αυτό είναι που λένε νταντά πολυτελείας!
Δεν θέλω να μπω στην καθ' όλα επικίνδυνη (ως προς τη ροπή στην πατριδοκαπηλία και στον άκρατο σοβινισμό) κουβέντα για το πόσο Ελληνας είναι ή αισθάνεται ο Κουφός: Δεν είναι αυτό άλλωστε το ζητούμενο, ούτε το μείζον στην υπόθεση της "χυλόπιτας" που μας έριξε έτι περαιτέρω ο λεγάμενος. Παρεμπιπτόντως την έκφραση έτι περαιτέρω (moreover and in addition, όπως το λένε και στο Μέμφις) είχα χρόνια να την ακούσω ή να την ακούσω ή να τη δω γραμμένη και πολύ μου άρεσε που την κατέβασε από το ράφι χθες το βράδυ σε κάποια αποστροφή ρης μετάδοσης του αγώνα Ελλάδα-Κροατία, ο Ιάκωβος Φιλιππούσης...
Κλείνω εδώ τη γραμματολογική παρένθεση και επιστρέφω στο προκείμενο: εάν ο Κουφός δεν θέλει μια (και μια δεύτερη και μια τρίτη και μια τέταρτη) φορά να παίξει στην Εθνική, η Εθνική πλέον δεν πρέπει να τον θέλει χίλιες τέσσερις. Αλλά, προσοχή: ας κριθεί για τη συμπεριφορά του και για το "modus lavorandi" του, όχι για το πόσο Ελληνας είναι και για το πόσο αξίζει να φέρει την υπηκοότητα και το διαβατήριο της πατρίδας των γονιών του...
Επειδή μάλιστα έχω δει τις παλιές φωτογραφίες από το οικογενειακό άλμπουμ, που με πολύ καμάρι κουβαλάει πάντοτε στην τσάντα της η κυρία Κάθυ Κουφού, μου φαίνεται αδιανόητο να ακυρώσω τη θέρμη και τον ενθουσιασμό του όταν τον έβαζαν σημαιοφόρο στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου ή τον έντυναν τσολιά στις εκδηλώσεις της ελληνικής κοινότητας του Κάντον για την 265η Μαρτίου!
Στον αντίποδα όμως, απορώ με τα ήξεις-αφήξεις του και παραφράζοντας την περιβόητη ατάκα του Κωνσταντίνου Καραμανλή (το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από τους παρακρατικούς), διερωτώμαι "ποιος κυβερνά αυτόν τον παίκτη";
Ο εαυτός του, η ομάδα του στο ΝΒΑ, η μαμά του, η αρραβωνιάρα του ή ο ατζέντης του;
Μέχρι και εάν ποτέ δοθεί μια απάντηση σε αυτό το αγωνιώδες ερώτημα, ας παραμερίσουμε την αγανάκτηση και τους αφορισμούς και ας μείνουμε στο αγωνιστικό σκέλος της υπόθεσης: τι επί πλέον όφελος θα αποκόμιζε η Εθνική από την παρουσία του Κουφού και πόσο θα της κοστίσει η απουσία του;
Εάν η κουβέντα αυτή άνοιγε πριν από πέντε-έξι χρόνια, που ο Κουφός ήταν ακόμη ένα τεσσαροτριάρι σε κορμί σέντερ με έφεση στο περιφερειακό σουτ και δεδομένου του τρέχοντος πλουραλισμού στα τεσσάρια, που δυστυχώς πέρυσι παρέσυρε τον Τρινκιέρι και εξελίχθηκε σε πληθωρισμό (εξ ου και η μη πρόσκληση του Φώτση από τον Φώτη) δεν θα μου καιγόταν καρφάκι! Αλλά από τη στιγμή κατά την οποία ως παίκτης του ΝΒΑ ο Κουφός έβαλε μυϊκό όγκο και μεταμορφώθηκε σε κλασικό παίκτη ρακέτας (με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη θωράκιση του "ζωγραφιστού") σε συνδυασμό με την απουσία του Σχορτσανίτη, το κενό ενδέχεται να αποβεί μεγαλύτερο.
Αλλά, ιδού ο φουνταριστός Βουγιούκας, ιδού o Mπουρούσης σε ρόλο faux center (όταν προτιμά να παίζει με πρόσωπο), ιδού και ο Θεσπιεύς γίγας, ο Μπόγρης!
Δεν ειρωνεύομαι τον Γιώργο, ίσα ίσα, πιστεύω ότι (με την απόδοση του στην εφετινή σεζόν και με την αδιαμφισβήτητη πρόοδο του) εδικαιούτο μιας ευκαιρίας και ορθώς έπραξε ο Κατσικάρης που του την έδωσε!
Εδώ οφείλω να προσθέσω ότι πέρα από επαρκής η ανεπαρκής, (αναλόγως με τα μέτρα ενός εκάστου εξ ημών) παίκτης και πέρα από όλα όσα του καταμαρτυρεί η αδηφάγα πιάτσα από την περίοδο των "παιδικών ασθενειών" ή από την προσωπική ζωή του (λες και θα πρέπει να κρίνεται ως επαγγελματίας στον χώρο του από το τι κάνει στο κρεβάτι του), ο Μπόγρης είναι πλέον μια πολύ ώριμη προσωπικότητα. Συν τοις άλλοις-κι επειδή απέκτησα ιδίαν πείραν από μια εξαιρετική συνέντευξη στον OTE TV μετά τη λήξη της σειράς των μικρών τελικών- τολμώ να γράψω ότι είναι μακράν ο καλύτερος "αναγνώστης" και αναλυτής του παιχνιδιού σε επίπεδο τακτικής.
Το μισό από αυτό που βλέπει και σχολιάζει, να παίξει θα τον κάνει να φαίνεται στα μάτια μας σαν τον...Τιμ Ντάνκαν!
Η φασαρία με τον Κουφό παρέχει ένα επί πλέον κίνητρο στους ψηλούς της Εθνικής ομάδας, κυρίως στην περίοδο της προετοιμασίας και μέχρι τη στιγμή που ο Κατσικάρης θα ανακοινώσει τους δώδεκα οι οποίοι θα επιβιβαστούν στο αεροπλάνο με προορισμό τη Σεβίλλη.
Διάβολε, εδώ φιλοδοξούμε να (προσπαθήσουμε να) αναπληρώσουμε με κάθε δυνατή αλχημεία το κενό κοτζάμ Σπανούλη, δεν θα βρούμε τον αντί-Κουφό;
Κάποιος σίγουρα θα μπορεί να συνεννοηθεί με τον Καλάθη για να τελειώνει τα pick n' roll που θα στήνει ο Νικ, κάποιος επίσης θα θυσιάσει το κορμί του για τη βρώμικη δουλειά, κάποιοι, διάβολε, θα ρεφάρουν αυτούς τους 7.7 πόντους που έχει να επιδείξει ο Κουφός ως μέσο όρο στους 16 (5+11) αγώνες του στο Ευρωμπάσκετ του 2009 και στο Ευρωμπάσκετ του 2011. Στον αντίποδα πάλι δεν αγνοείς έναν παίκτη που τελείωσε την κανονική περίοδο στο ΝΒΑ με 6.4 πόντους και 5.2 ριμπάουντ σε 17 λεπτά συμμετοχής, αλλά ξα του, που λένε και στο χωριό μου.
ΥΓ: Μολονότι στην εποχή της νεανικής αθωότητας ή... ενοχής του, ο Μπόγρης μπλέχτηκε -με την ανοχή του Σιγάλα και της ΕΟΚ- σε εκείνη την υπόθεση των εσωτερικών καυγάδων και του τσακωμού με τον Καλάθη (στο Ευρωμπάσκετ Νέων Ανδρών του 2008 στη Ρίγα, παρόντος επίσης και του Μιχάλη Τσαϊρέλη), νομίζω πως ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει γιατρέψει τις πληγές. Συναντήθηκαν άλλωστε και συμβίωσαν επί δυο σεζόν (2009-11) στον Παναθηναϊκό και σε τελική ανάλυση, εάν ο Καλάθης του κρατάει ακόμη μούτρα, την Τρίτη το πρωί που θα ανέβουν μαζί στο λεωφορείο για το Καρπενήσι, μπορεί να του δώσει μια αγκαλιά, να κάνει μαζί του ένα high five και να του ψιθυρίσει στο αυτί, "μωρό μου σόρι"!!!
ΥΓ-2: Υποκύπτω στον πειρασμό του unfair και συνάμα κτυπώ ξύλο για να μην έχουμε ντράβαλα και με δαύτον, αλλά εάν-ο μη γένοιτο-λείψει ο Καλάθης, αυτό θα είναι πολύ μεγαλύτερο (αγωνιστικό) πλήγμα από την απουσία του Κουφού...
"Καταλήξατε ποιος είναι πιο κακός; Ο Μαζιώτης ή ο Κουφός;"
Τούτο το δεύτερο δεν κάνει μονάχα ρίμα: κάνει και αλήθεια, διότι με τη μανία που έχει το ελληναριό να πλακώνεται για ψύλλου πήδημα κι αφού χορτάσαμε από τους καυγάδες για τους Γερμανούς και τους Αργεντινούς, η υπόθεση του (Κώστα) Κουφού άνοιξε πεδίον δόξης λαμπρόν!
Θεωρώ πως οποιαδήποτε περαιτέρω κουβέντα είναι εκ του περισσού; υπάρχει στ' αλήθεια κάποιος που να δίνει δίκιο στον μορφονιό από το Κάντον του Οχάιο (με ρίζες από την Πιπερίτσα Μεσσηνίας και από την Κόρινθο) ή υπάρχει στ' αλήθεια κάποιος που καλύφθηκε, πολλώ δε άλλο πείσθηκε από την απολογία του στον Νίκο Παπαϊωάννου (sport24);
Παρ' όλα αυτά και επειδή διαβιούμε και λειτουργούμε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, κάθε (σύμφωνη ή αντίθετη) άποψη είναι δεκτή!
Αφήνοντας στην άκρη τον όποιο θυμό μπορώ να έχω για την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά , χωρίς να έχω σκοπό να θίξω την (γνήσια ή επίπλαστη) ελληνικότητα του Κουφού και προσπερνώντας την οργίλη αντίδραση του Κατσικάρη, θα προτιμούσα να προσεγγίσω το ζήτημα με ψυχραιμία και να το θέσω σε καθαρά αγωνιστική βάση...
Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακιά του ώρα: τουθόπερ να πάει στην ευχή της Παναγίας ο Κουφός και να μην ξανακληθεί ποτέ πια κι από κανέναν προπονητή, διότι όπως λέει και το τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκας, "να δεις που κάποτε, θα μας πούνε και μαλάκες, να δεις που κάποτε θα μας πούνε και χαζούς".
Και μαλάκες, και χαζούς και προ πάντων... Αμερικανάκια!
Απλώς λυπάμαι τον κόπο και τις θυσίες του (νομικού συμβούλου της ΕΟΚ και συν τοις άλλοις πνευματικού πατέρα γενεών και γενεών των μικρών εθνικών ομάδων) Γιώργου Κόνιαρη που από την πρώτη στιγμή και για κάμποσα χρόνια έκανε τη γκουβερνάντα του Κουφού!
Αυτό είναι που λένε νταντά πολυτελείας!
Δεν θέλω να μπω στην καθ' όλα επικίνδυνη (ως προς τη ροπή στην πατριδοκαπηλία και στον άκρατο σοβινισμό) κουβέντα για το πόσο Ελληνας είναι ή αισθάνεται ο Κουφός: Δεν είναι αυτό άλλωστε το ζητούμενο, ούτε το μείζον στην υπόθεση της "χυλόπιτας" που μας έριξε έτι περαιτέρω ο λεγάμενος. Παρεμπιπτόντως την έκφραση έτι περαιτέρω (moreover and in addition, όπως το λένε και στο Μέμφις) είχα χρόνια να την ακούσω ή να την ακούσω ή να τη δω γραμμένη και πολύ μου άρεσε που την κατέβασε από το ράφι χθες το βράδυ σε κάποια αποστροφή ρης μετάδοσης του αγώνα Ελλάδα-Κροατία, ο Ιάκωβος Φιλιππούσης...
Κλείνω εδώ τη γραμματολογική παρένθεση και επιστρέφω στο προκείμενο: εάν ο Κουφός δεν θέλει μια (και μια δεύτερη και μια τρίτη και μια τέταρτη) φορά να παίξει στην Εθνική, η Εθνική πλέον δεν πρέπει να τον θέλει χίλιες τέσσερις. Αλλά, προσοχή: ας κριθεί για τη συμπεριφορά του και για το "modus lavorandi" του, όχι για το πόσο Ελληνας είναι και για το πόσο αξίζει να φέρει την υπηκοότητα και το διαβατήριο της πατρίδας των γονιών του...
Επειδή μάλιστα έχω δει τις παλιές φωτογραφίες από το οικογενειακό άλμπουμ, που με πολύ καμάρι κουβαλάει πάντοτε στην τσάντα της η κυρία Κάθυ Κουφού, μου φαίνεται αδιανόητο να ακυρώσω τη θέρμη και τον ενθουσιασμό του όταν τον έβαζαν σημαιοφόρο στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου ή τον έντυναν τσολιά στις εκδηλώσεις της ελληνικής κοινότητας του Κάντον για την 265η Μαρτίου!
Στον αντίποδα όμως, απορώ με τα ήξεις-αφήξεις του και παραφράζοντας την περιβόητη ατάκα του Κωνσταντίνου Καραμανλή (το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από τους παρακρατικούς), διερωτώμαι "ποιος κυβερνά αυτόν τον παίκτη";
Ο εαυτός του, η ομάδα του στο ΝΒΑ, η μαμά του, η αρραβωνιάρα του ή ο ατζέντης του;
Μέχρι και εάν ποτέ δοθεί μια απάντηση σε αυτό το αγωνιώδες ερώτημα, ας παραμερίσουμε την αγανάκτηση και τους αφορισμούς και ας μείνουμε στο αγωνιστικό σκέλος της υπόθεσης: τι επί πλέον όφελος θα αποκόμιζε η Εθνική από την παρουσία του Κουφού και πόσο θα της κοστίσει η απουσία του;
Εάν η κουβέντα αυτή άνοιγε πριν από πέντε-έξι χρόνια, που ο Κουφός ήταν ακόμη ένα τεσσαροτριάρι σε κορμί σέντερ με έφεση στο περιφερειακό σουτ και δεδομένου του τρέχοντος πλουραλισμού στα τεσσάρια, που δυστυχώς πέρυσι παρέσυρε τον Τρινκιέρι και εξελίχθηκε σε πληθωρισμό (εξ ου και η μη πρόσκληση του Φώτση από τον Φώτη) δεν θα μου καιγόταν καρφάκι! Αλλά από τη στιγμή κατά την οποία ως παίκτης του ΝΒΑ ο Κουφός έβαλε μυϊκό όγκο και μεταμορφώθηκε σε κλασικό παίκτη ρακέτας (με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη θωράκιση του "ζωγραφιστού") σε συνδυασμό με την απουσία του Σχορτσανίτη, το κενό ενδέχεται να αποβεί μεγαλύτερο.
Αλλά, ιδού ο φουνταριστός Βουγιούκας, ιδού o Mπουρούσης σε ρόλο faux center (όταν προτιμά να παίζει με πρόσωπο), ιδού και ο Θεσπιεύς γίγας, ο Μπόγρης!
Δεν ειρωνεύομαι τον Γιώργο, ίσα ίσα, πιστεύω ότι (με την απόδοση του στην εφετινή σεζόν και με την αδιαμφισβήτητη πρόοδο του) εδικαιούτο μιας ευκαιρίας και ορθώς έπραξε ο Κατσικάρης που του την έδωσε!
Εδώ οφείλω να προσθέσω ότι πέρα από επαρκής η ανεπαρκής, (αναλόγως με τα μέτρα ενός εκάστου εξ ημών) παίκτης και πέρα από όλα όσα του καταμαρτυρεί η αδηφάγα πιάτσα από την περίοδο των "παιδικών ασθενειών" ή από την προσωπική ζωή του (λες και θα πρέπει να κρίνεται ως επαγγελματίας στον χώρο του από το τι κάνει στο κρεβάτι του), ο Μπόγρης είναι πλέον μια πολύ ώριμη προσωπικότητα. Συν τοις άλλοις-κι επειδή απέκτησα ιδίαν πείραν από μια εξαιρετική συνέντευξη στον OTE TV μετά τη λήξη της σειράς των μικρών τελικών- τολμώ να γράψω ότι είναι μακράν ο καλύτερος "αναγνώστης" και αναλυτής του παιχνιδιού σε επίπεδο τακτικής.
Το μισό από αυτό που βλέπει και σχολιάζει, να παίξει θα τον κάνει να φαίνεται στα μάτια μας σαν τον...Τιμ Ντάνκαν!
Η φασαρία με τον Κουφό παρέχει ένα επί πλέον κίνητρο στους ψηλούς της Εθνικής ομάδας, κυρίως στην περίοδο της προετοιμασίας και μέχρι τη στιγμή που ο Κατσικάρης θα ανακοινώσει τους δώδεκα οι οποίοι θα επιβιβαστούν στο αεροπλάνο με προορισμό τη Σεβίλλη.
Διάβολε, εδώ φιλοδοξούμε να (προσπαθήσουμε να) αναπληρώσουμε με κάθε δυνατή αλχημεία το κενό κοτζάμ Σπανούλη, δεν θα βρούμε τον αντί-Κουφό;
Κάποιος σίγουρα θα μπορεί να συνεννοηθεί με τον Καλάθη για να τελειώνει τα pick n' roll που θα στήνει ο Νικ, κάποιος επίσης θα θυσιάσει το κορμί του για τη βρώμικη δουλειά, κάποιοι, διάβολε, θα ρεφάρουν αυτούς τους 7.7 πόντους που έχει να επιδείξει ο Κουφός ως μέσο όρο στους 16 (5+11) αγώνες του στο Ευρωμπάσκετ του 2009 και στο Ευρωμπάσκετ του 2011. Στον αντίποδα πάλι δεν αγνοείς έναν παίκτη που τελείωσε την κανονική περίοδο στο ΝΒΑ με 6.4 πόντους και 5.2 ριμπάουντ σε 17 λεπτά συμμετοχής, αλλά ξα του, που λένε και στο χωριό μου.
ΥΓ: Μολονότι στην εποχή της νεανικής αθωότητας ή... ενοχής του, ο Μπόγρης μπλέχτηκε -με την ανοχή του Σιγάλα και της ΕΟΚ- σε εκείνη την υπόθεση των εσωτερικών καυγάδων και του τσακωμού με τον Καλάθη (στο Ευρωμπάσκετ Νέων Ανδρών του 2008 στη Ρίγα, παρόντος επίσης και του Μιχάλη Τσαϊρέλη), νομίζω πως ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει γιατρέψει τις πληγές. Συναντήθηκαν άλλωστε και συμβίωσαν επί δυο σεζόν (2009-11) στον Παναθηναϊκό και σε τελική ανάλυση, εάν ο Καλάθης του κρατάει ακόμη μούτρα, την Τρίτη το πρωί που θα ανέβουν μαζί στο λεωφορείο για το Καρπενήσι, μπορεί να του δώσει μια αγκαλιά, να κάνει μαζί του ένα high five και να του ψιθυρίσει στο αυτί, "μωρό μου σόρι"!!!
ΥΓ-2: Υποκύπτω στον πειρασμό του unfair και συνάμα κτυπώ ξύλο για να μην έχουμε ντράβαλα και με δαύτον, αλλά εάν-ο μη γένοιτο-λείψει ο Καλάθης, αυτό θα είναι πολύ μεγαλύτερο (αγωνιστικό) πλήγμα από την απουσία του Κουφού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου