Ο Ουρουγουανός προστίθεται λοιπόν στη φροντ λάιν και μένει να δούμε αν αποκτήθηκε για τη θέση του βασικού σέντερ ή για τον ρόλο που είχε πάντα σε όλες τις ομάδες που αγωνίζονταν στην Ευρωλίγκα, αυτόν δηλαδή του χρήσιμου «ψηλού» που έρχονταν από τον πάγκο και πολλές φορές έδινε περισσότερες λύσεις από τον βασικό.
Ο Μπατίστα είναι αυτό που λέμε «παλιάς κοπής σέντερ», από τους λίγους που έχουν απομείνει στην Ευρώπη με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Διαθέτει στοιχεία που έλειψαν πολύ από τον περσινό Παναθηναϊκό (π.χ. παιχνίδι με πλάτη), αποτελεί σημείο αναφοράς στη ρακέτα και προσδίδει όγκο και δύναμη σε άμυνα και επίθεση. Εχει εξαιρετικά τελειώματα με το αριστερό χέρι, μπορεί να ξεκινήσει την προσπάθεια του από τα 3-4 μέτρα, βάζοντας στην πλάτη του τον αντίπαλο και ομολογώ πως πολλές φορές οι επιθετικές κινήσεις του μοιάζουν να είναι καρμπόν μ' αυτές του Νίκολα Πρκάτσιν, του Κροάτη που για ένα φεγγάρι πέρασε από τον Παναθηναϊκό.
Σαφέστατα λοιπόν, οι «πράσινοι» προσθέτουν έναν παίκτη με χαρακτηριστικά που στερήθηκαν, αλλά τώρα θα αναζητούν αυτά που είχαν και τα έχασαν με την αποχώρηση του Λάσμε.
Ο Μπατίστα μπορεί να αποδεχτεί χρησιμότατο «εργαλείο» στα χέρια του Ιβάνοβιτς, αλλά παραδοσιακά δεν ήταν ο σέντερ πάνω στον οποίο «στήνονταν» οι φροντ λάιν των ομάδων στην Ευρωλίγκα. Κάνοντας μια αναδρομή στην καριέρα του διαπιστώνει κανείς πως σε καμία από τις Μακάμπι, Κάχα Λαμποράλ, Εφές δεν ξεκινούσε ως βασικός και πάντα οι προπονητές του επέλεγαν έναν άλλον ψηλό για τη θέση του βασικού σέντερ.
Για παράδειγμα, την πρώτη του χρονιά στη Μακάμπι (2007-08) ξεκίνησε βασικός σε δύο από τα 13 παιχνίδια που αγωνίστηκε, την επόμενη χρονιά ήρθε και στα 5 ματς από τον πάγκο, το 2010-11 με τον Ιβάνοβιτς έπαιξε τρεις φορές ως βασικός, στην Εφές (2011-12) μόλις 5 από τα 16 ματς, ενώ τη σεζόν 2012-13 πρόλαβε να παίξει 4 ματς ως αναπληρωματικός.
Σαφέστατα και ισχύει το «δεν έχει σημασία ποιος ξεκινάει, αλλά ποιος τελειώνει τα παιχνίδια», αλλά σε μεγάλο βαθμό καταδεικνύει ότι όλοι οι προπονητές αναγνώριζαν μεν τη χρησιμότητά του - άλλωστε αυτό ήταν το χαρακτηριστικό που του δίνει δουλειά όλα αυτά τα χρόνια - αλλά πάντα αναζητούσαν κάτι καλύτερο για τη θέση του βασικού σέντερ.
Με λίγα λόγια, αν ο Μπατίστα προορίζεται για τη θέση του δεύτερου ψηλού, τότε πρόκειται για καλή περίπτωση, αν πάλι λογίζεται για βασικός τότε θα κληθεί να παίξει έναν ρόλο που τον είχε στην Καρσίγιακα και την Φουενλαμπράδα, αλλά δεν τον είχε σε υψηλό επίπεδο στην Ευρωλίγκα.
Ανεξάρτητα πάντως από την υπόθεση του Μπατίστα και τον ρόλο που θα έχει στον νέο Παναθηναϊκό, το ευχάριστο για τους «πράσινους» είναι πως αποφάσισαν να πάνε παρακάτω και να αφήσουν στην άκρη - προς το παρόν τουλάχιστον - την υπόθεση του Καλάθη. Μετά τον Σλότερ και τον Μπατίστα, οι πρωταθλητές φαίνεται πως έχουν βάλει πλώρη για πλέι μέικερ που σημαίνει ότι έχουν αποφασίσει να κλείσουν τις «τρύπες» και να αφήσουν για το τέλος την πιθανή υπέρβαση με τον Νικ.
Υ.Γ.: Η απόφαση του Κουφού δεν με εξέπληξε, το αντίθετο θα έλεγα. Την επόμενη μέρα της ανακοίνωσης των ονομάτων, όταν μαζί με τον Βασίλη Σκουντή φιλοξενήσαμε στον αέρα του Sentra 103,3 τον Φώτη Κατσικάρη, τον ρώτησα για το αν «είμαστε σίγουροι για την παρουσία του Κουφού». Σαφέστατα και δεν γνώριζα κάτι, αλλά είναι τέτοια η νοοτροπία του Κουφού όλα αυτά τα χρόνια που δεν με έχει πείσει πως είναι «δεμένος» με την Εθνική ομάδα.
Ουδέποτε ήταν προτεραιότητά του τα καλοκαίρια και δεν νομίζω πως θα γίνει και ποτέ. Το «αντιαθλητικό φάουλ» στην φετινή άρνηση ήταν το γεγονός ότι ειδοποίησε τέσσερις μέρες πριν από την προετοιμασία και δεν είχε το θάρρος να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει με τον ομοσπονδιακό τεχνικό. Σχόλια τύπου «δεν είναι Ελληνας» ή «αφαιρέστε του την υπηκοότητα και το διαβατήριο» είναι εθνικιστικές κορώνες και υπερβολές του λαού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου