Όλοι θέλουμε να δούμε την Εθνική στο ψηλότερο σκαλί του κόσμου κι αν αυτό δεν είναι εφικτό, θέλουμε να τη δούμε να πετυχαίνει. Πρέπει, όμως, να ορίσουμε τί σημαίνει επιτυχία, ώστε να έχουμε και… μονάδες μέτρησης.
Χωρίς να θεωρώ ότι η άποψή μου επί του θέματος είναι η σωστότερη, προσωπικά χωρίζω την επιτυχία σε δύο κομμάτια: στο θεωρητικό και στο πρακτικό. Θεωρητικά πετυχημένη είναι μια ομάδα που μπαίνει στο γήπεδο, τα δίνει όλα, παλεύει για κάθε μπάλα και στο τέλος, ακόμα κι αν έχει χάσει στο σκορ, δεν έχει ηττηθεί.
Αυτό όμως είναι γενικόλογο και… θεωρητικό, οπότε πάμε στο πρακτικό: Στην αφετηρία μπαίνουν 24 ομάδες, χωρισμένες σε τέσσερις ομίλους των έξι. Η Εθνική κληρώθηκε (είναι μάλλον γνωστό) στον δεύτερο όμιλο με Αργεντινή, Σενεγάλη, Φιλιππίνες, Κροατία και Πουέρτο Ρίκο. Δεδομένου ότι τέσσερις από τους έξι θα συνεχίσουν, το να μην προκριθεί η "επίσημη αγαπημένη" στους "16" συνιστά αποτυχία μεγατόνων.
Η πρόκριση στη δεύτερη φάση, όμως, δεν συνιστά επιτυχία. Για να μην βάλουμε τον πήχη στους 20 πόντους και να πανηγυρίσουμε που περάσαμε από πάνω, θαρρώ ότι πρέπει να συμφωνήσουμε πως η πρόκριση στους "16" είναι "υποχρέωση" και λογικό επακόλουθο της δυναμικής του ελληνικού μπάσκετ.
Στη δεύτερη φάση έχουμε χιαστί αγώνες κι εμείς διασταυρωνόμαστε με τον πρώτο όμιλο, όπου μετέχουν οι: Ισπανία, Σερβία, Αίγυπτος, Ιράν, Βραζιλία και Γαλλία. Χωρίς να περάσει κανείς από τους Δελφούς και να αναζητήσει χρησμούς, λογικά Αίγυπτος και Ιράν θα αποτελέσουν τους… σάκους του μποξ.
Δεδομένο είναι πως δεν υπάρχει εξόχως εύκολος αντίπαλος στο διάβα μας, όποια θέση κι αν κατακτήσουμε στην πρώτη φάση. Ισπανία (και ως γηπεδούχος), Γαλλία, Σερβία και Βραζιλία δεν αποτελούν χαμηλό εμπόδιο. Κι αν και είναι πολύ νωρίς για υπολογισμούς, η Εθνική μας έχει τη δυνατότητα να βγει πρώτη ή δεύτερη, αν ξεκινήσει καλά το τουρνουά.
Η Αργεντινή δεν θα έχει τον Τζινόμπιλι, η Κροατία έχει μια… παραδοσιακή αφέλεια στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα μεγάλα τουρνουά (χωρίς να της λείπει το ταλέντο), το Π. Ρίκο διαθέτει παίκτες με φυσικά προσόντα, αθλητικούς, αλλά όχι την καλύτερη τακτική στον πλανήτη. Υπό συνθήκες μπορούμε να πάμε ψηλά, σίγουρα να αποφύγουμε την -ενδεχομένως καταστροφική- τέταρτη θέση.
Εκ των συμφραζομένων και του χώρου που κατανάλωσα, θαρρώ πως προκύπτει ότι στα δικά μου μάτια η πρόκριση στους "8" μόνο δεδομένη δεν είναι κι ενδεχομένως είναι το σημείο… επιτυχίας για μια Εθνική, η οποία για πρώτη φορά μετά από χρόνια (μοιάζουν με "αιώνες") ουσιαστικά παίζει χωρίς ηγέτη στην επίθεση.
Η απουσία του Βασίλη Σπανούλη βάζει ένα πρόβλημα στον Φώτη Κατσικάρη: Ποιος θα πάρει την μπαγκέτα; Ο Νίκος Ζήσης δεν είναι στην πρώτη νιότη, ο Κώστας Παπανικολάου, ο Γιώργος Πρίντεζης κι ο Γιάννης Μπουρούσης είναι παίκτες με έφεση στο σκοράρισμα, ποτέ τους όμως δεν ήταν "το πρώτο βιολί" μιας ομάδας. Μιας βραδιάς ίσως; Ενός τουρνουά όχι. Ως τώρα…
Συνολικά οι 16, εκ των οποίων θα προκύψει η 12άδα της αποστολής, είναι παίκτες που μπορούν να προσφέρουν, άλλος λιγότερα, άλλος περισσότερα, αλλά κανείς δεν μοιάζει με πρώτη ματιά να είναι το "σημάδι" στην επίθεση, αυτός που θα πάρει την μπάλα όταν θα… "καίει".
Μπορεί η συλλογικότητα να υπερβεί του ταλέντου; Μπορεί να πετύχει ομάδα χωρίς ηγέτη, χωρίς χαρισματικό σκόρερ, χωρίς αυτόν που θα υποχρεώσει την αντίπαλη άμυνα να ξοδέψει όλη της την ενέργεια για να τον σταματήσει;
Η απάντηση θα δοθεί από τους διεθνείς στα παρκέ της Σεβίλλης και κυρίως σε αυτό της Μαδρίτης, όπου θα διεξαχθεί η δεύτερη φάση. Σε κάθε περίπτωση έχουμε μια ομάδα που έρχεται από στραπάτσα, με πολλές απουσίες, μια ομάδα που δεν αλλάζει δέρμα αλλά πρέπει να αλλάξει νοοτροπία.
Δεν θα είναι εύκολη η αποστολή, αλλά μήπως ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση για την "επίσημη αγαπημένη" να φτάσει εκεί που έφτασε; Η υπέρβαση είναι το σήμα κατατεθέν της. Μπορεί να το έχουμε κάνει αρκετές φορές, όμως η υπέρβαση είναι εξαίρεση κι όχι κανόνας.
Για την ώρα ελπίζουμε κι ευχόμαστε. Όσο περνά ο χρόνος και πλησιάζουμε προς το τζάμπολ, ας θυμηθούμε ότι ο αθλητισμός είναι κομμάτι της ζωής. Έχει κι επιτυχίες, έχει κι αποτυχίες… Όπως και να ΄χει, μετά από δύο συνεχόμενες αποτυχίες, με συμμετοχή μέσω wild card, χωρίς ηγέτη στην επίθεση (στα χαρτιά τουλάχιστον), η "επίσημη αγαπημένη" αναζητεί την μπασκετική της Ιθάκη, στην Ισπανία.Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου