«Πριν καλά-καλά μάθει ο κόσμος πως ήθελα να παίζω μπάσκετ, ήμουν ένα παιδί στο Βορειοανατολικό Οχάιο. Εκεί έμαθα να περπατώ. Εκεί έμαθα να τρέχω. Εκεί να κλαίω, εκεί μάτωσα. Αποτελεί μεγάλο μέρος στην καρδιά μου. Εκεί οι άνθρωποι με είδαν να μεγαλώνω. Πολλές φορές νιώθω πως είμαι παιδί τους! Το πάθος τους ξεχειλίζει πολλές φορές, αλλά με οδηγεί. Θέλω να τους δίνω ελπίδα όποτε μπορώ. Θέλω να τους εμπνέω, η σχέση μου με την περιοχή εκεί είναι πάνω απ’ το μπάσκετ. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει αυτό πριν τέσσερα χρόνια. Το ξέρω, όμως, πλέον.
Θυμάστε το 2010 που καθόμουν στο "Boys and Girls Club"; Σκεφτόμουν πως αυτό είναι πολύ δύσκολο, το ένιωθα. Άφηνα πίσω μου κάτι που είχα δώσει πολύ χρόνο για να το δημιουργήσω. Αν μπορούσα να κάνω όλα αυτά απ’ την αρχή, προφανώς θα έκανα άλλες επιλογές, αλλά και πάλι τα άφησα όλα πίσω. Το Μαϊάμι για μένα ήταν ανέκαθεν το καλύτερο κολέγιο για τα άλλα παιδιά. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια με βοήθησαν να μεγαλώσω και να γίνω αυτός που είμαι τώρα. Έγινα καλύτερος παίκτης και καλύτερος άνθρωπος. Έμαθα από μια ομάδα που ήταν εκεί όπου ήθελα να πάω. Το Μαϊάμι θα είναι για πάντα το δεύτερο σπίτι μου. Χωρίς τις εμπειρίες που είχα εκεί, θα μπορούσα με τίποτα να κάνω ό,τι κάνω τώρα.
Πήγα στο Μαϊάμι λόγω του Ουέιντ και του Μπος. Κάναμε θυσίες για να πετύχουμε. Πίστευα πως μπορούσαμε να χτίσουμε κάτι μαγικό όλοι μαζί. Και αυτό καταφέραμε! Το πιο δύσκολο κομμάτι που αφήνω πίσω είναι αυτό που χτίσαμε. Μίλησα ήδη με κάποια παιδιά απ’ την ομάδα και θα μιλήσω και με τους άλλους. Τίποτα δεν θα αλλάξει αυτά που κατορθώσαμε. Είμαστε αδέρφια για πάντα. Θέλω να ευχαριστήσω τους Άρισον και Ράιλι που μου έδωσαν αυτά τα υπέροχα τέσσερα χρόνια.
Κάνω αυτή τη μεγάλη δήλωση γιατί θέλω μια ευκαιρία να εξηγήσω τα πράγματα χωρίς να με διακόψει κάποιος. Δεν θέλω κανείς να νομίζει πως δεν μπορούσα να τα βρω με τον Σποέλστρα ή ότι δεν μπορούσα να τα βρω με τον Ράιλι ή ότι δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε την ομάδα. Αυτό δεν είναι αλήθεια σίγουρα.
Δεν θα κάνω κάποια συνέντευξη Τύπου ή κάποιο πάρτι. Μετά από αυτό, θα ξεκινήσει η δουλειά. Όταν έφυγα απ’ το Κλίβελαντ, είχα μια αποστολή. Ήθελα να κατακτήσω πρωταθλήματα και το πετύχαμε δύο φορές. Στο Μαϊάμι ήξεραν ήδη αυτό το συναίσθημα. Η πόλη μας δεν είχε αυτή τη δυνατότητα για πολύ, πολύ μεγάλο διάστημα. Στόχος μου παραμένει να κατακτήσω όσο το δυνατόν περισσότερους τίτλους, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να ξαναφέρω το τρόπαιο στο Βορειοανατολικό Οχάιο.
Πάντα πίστευα ότι θα γυρίσω στο Κλίβελαντ και θα τελειώσω την καριέρα μου εκεί. Απλά δεν ήξερα το πότε. Μετά το τέλος της σεζόν, το να μείνω ελεύθερος δεν ήταν καν σκέψη. Αλλά έχω δύο αγόρια και η σύζυγός μου, Σαβάνα, είναι έγκυος. Οπότε άρχισα να σκέφτομαι πως θα ήταν να μεγαλώσω την οικογένειά μου στη γενέτειρά μου. Κοίταξα και άλλες ομάδες, αλλά δεν θα άφηνα το Μαϊάμι για καμία άλλη εκτός από το Κλίβελαντ. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο σωστό μου φαινόταν. Το γράμμα από τον Νταν Γκίλμπερτ, οι φανέλες που καίγονταν, το να τα βλέπω όλα αυτά ήταν πολύ σκληρό για μένα. Τα συναισθήματά μου ήταν ακόμα πιο μπερδεμένα. Ήταν εύκολο να πω: “ΟΚ, δεν θέλω να έχω καμία επαφή με αυτούς τους ανθρώπους πια”, αλλά μετά σκέφτεσαι και την άλλη πλευρά. Τι θα γινόταν, αν ήμουν ένα παιδί που έχει πρότυπο έναν αθλητή και αυτός ο αθλητής με έκανε να θέλω να γίνω καλύτερος στη ζωή μου και μετά έφευγε. Πως θα αντιδρούσα; Έχω συναντηθεί με τον Νταν, πρόσωπο με πρόσωπο, άντρας προς άντρα. Το λύσαμε. Όλοι κάνουν λάθη. Έχω κάνει και εγώ λάθη. Ποιος είμαι για να κρατήσω κακία;
Δεν υπόσχομαι το πρωτάθλημα. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να κατακτηθεί. Δεν είμαστε έτοιμοι αυτή τη στιγμή, σε καμία περίπτωση. Φυσικά, θέλω να κερδίζω την επόμενη σεζόν, αλλά είμαι ρεαλιστής. Θα είναι μία μακρά διαδικασία, πολύ μακρύτερη απ’ ό,τι ήταν το 2010. Η υπομονή μου θα δοκιμαστεί. Το ξέρω αυτό. Θα συμμετέχω σε μία κατάσταση, με μία νεαρή ομάδα και έναν νέο προπονητή. Θα είμαι ο “παλιότερος”. Αλλά, με συναρπάζει η ιδέα το να συντονίσω μία ομάδα και να τη βοηθήσω να φτάσουν σε ένα σημείο, που δεν ήξεραν ότι μπορούν να φτάσουν. Βλέπω τον εαυτό ως μέντορα και είμαι ενθουσιασμένος που θα ηγηθώ αυτών των ταλαντούχων νεαρών. Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω τον Κάιρι Ίρβινγκ να γίνει ένας από τους καλύτερους πλέι μέικερ στο πρωτάθλημα. Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω να εξελιχθούν ο Τριστάν Τόμπσον και ο Ντιόν Γουέιτερς και δεν βλέπω την ώρα να συναντήσω τον Άντερσον Βαρεζάο, έναν από τους αγαπημένους μου συμπαίκτες.
Δεν πρόκειται, όμως, για το ρόστερ ή την οργάνωση. Νιώθω ότι η πρόσκλησή μου είναι πάνω από το μπάσκετ. Έχω μία ευθύνη να ηγηθώ με παραπάνω από έναν τρόπους και το παίρνω αυτό πολύ σοβαρά. Η παρουσία μου μπορούσε να κάνει τη διαφορά στο Μαϊάμι, αλλά νομίζω ότι μπορεί να σημαίνει περισσότερα στην πόλη απ’ όπου κατάγομαι. Θέλω τα παιδιά στο Βορειοανατολικό Οχάιο, όπως τα εκατοντάδες του λυκείου Άκρον, που επιχορηγώ μέσα από το ίδρυμά μου να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει καλύτερο μέρος να μεγαλώσουν. Ίσως μερικά από αυτά, να γυρίσουν σπίτι τους μετά το κολέγιο και να ξεκινήσουν μία οικογένεια ή να ανοίξουν μία επιχείρηση. Αυτό θα έκανε να χαμογελάω. Η κοινωνία μας που έχει υποφέρει τόσο πολύ, χρειάζεται όλο το ταλέντο που μπορεί να έχει.
Στο Βορειοανατολικό Οχάιο, τίποτα δεν έχει χαριστεί. Όλα έχουν κερδηθεί. Δουλεύεις για αυτά που έχεις.
Είμαι έτοιμος να αποδεχθώ την πρόκληση. Γυρίζω σπίτι μου».Πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου