Ούτε τελικός, ούτε παρηγοριά!..!!

Μικρός τελικός. Όχι, κύριε. Ούτε μικρός είναι, ούτε τελικός. Ο τελικός είναι ένας. Όπως το κύπελλο που θα πάρει ο νικητής του μουντιάλ είναι ένα. Ο Αποδυτηριάκιας γράφει στον sportdog! Κακώς, κάκιστα το λένε ο μεγάλος τελικός. Αφού, όμως, βάζουν στο έργο και δεύτερο τελικό, τον «μικρό» τελικό, παίρνει έτσι το χαρακτηρισμό του «μεγάλου» ο κανονικός, ο πραγματικός τελικός.
Τελικός της παρηγοριάς, το λένε επίσης τον «μικρό» τελικό. Ανοησίες. Η ομάδα που χάνει την ευκαιρία του τελικού, του «μεγάλου» τελικού δεν θα την παρηγορήσει ο «μικρός» τελικός, ακόμα κι αν τον κερδίσει. Δεν λέει τίποτα η 3η θέση. Είναι αποτυχία, δεν είναι παρηγοριά.
Όσο για την Ολλανδία, βαρύ να το πεις, όμως έχει το νόημα της η κουβέντα. Ευτυχώς(!) που δεν προκρίθηκε στον τελικό. Πάλι να τον χάσει; Σε τρεις τελικούς έφθασε και δεν ήπιε νέκταρ. Το 1974, το 1978 και το 2010. Να φθάσει πάλι τελικό, το 2014, και να το ξαναχάσει; Άσε, καλύτερα να χάσει κι έναν «μικρό» τελικό.

ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ του Μαραντόνα με τον Μέσι, γράφει ο apodytiriakias.gr

Δεν τον είδα τον αρχιπαικταρά Μέσι στον ημιτελικό Αργεντινής – Ολλανδίας. Αναφέρομαι στον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο, αυτός είναι, ο Μέσι. Και στο κρίσιμο παιχνίδι που οδηγούσε στον τελικό ο Μέσι δεν πρόσφερε περισσότερα από τον όποιον συμπαίκτη του.
Γιατί είδες στο ματς τον Ρόμπεν; Μιλάω για τον Νο 2 αρχιπαικταρά του μουντιάλ. Ούτε ο τρίτος της κορυφής, ο Βραζιλιάνος Νεϋμαρ ήταν παρών στον ημιτελικό της ομάδας του με την Γερμανία. Λόγω τραυματισμού, ευτυχώς γι’ αυτόν. Το θεωρώ απίθανο και με Νεϋμάρ, η Βραζιλία να γλύτωνε τη συντριβή.
Επί του θέματος. Πού είναι οι μεγάλοι παίκτες στην πιο μεγάλη διοργάνωση, στο μουντιάλ. Πιο σωστό είναι να αναρωτηθείς πού είναι οι αποκαλύψεις, οι παίκτες που έλαμψαν και δεν τους ήξερες. Παληός είναι ο Ολλανδός, ο Βραζιλιάνος είχε ήδη δείξει την αξία του, ενώ όλοι αναγνωρίζουν την υπεροχή του Αργεντίνου.
Κι αυτοί, όμως, οι τρεις λίγα πράγματα στο μουντιάλ. Πινελιές. Όχι επιβλητική παρουσία. Αμέσως μετά την εκπληκτική του απόδοση με Κόστα Ρίκα ο Ρόμπεν χάθηκε στο επόμενο ματς. Κουράστηκε το παλληκάρι. Ο δε Μέσι απέδειξε πανηγυρικά ότι είναι σολίστας, όχι ηγέτης. Καμμία σχέση με τον Μαραντόνα.
Ο Μαραντόνα ήταν ο αρχηγός των δέκα συμπαικτών του. Αυτός τους οργάνωνε, αυτός τους αξιοποιούσε. Μεγάλη κουβέντα αυτή, όμως και μεγάλη αλήθεια. Ανώνυμους συμπαίκτες στην εθνική ομάδα είχε ο Μαραντόνα και τους έδινε πνοή, τους έκανε να φαίνονται παικταράδες. Ενώ επρόκειτο για μετριότητες. Τέτοιο χάρισμα δεν το έχει ο Μέσι, ένας υψηλής κλάσεως ποδοσφαιριστής προβλέψιμος!
Φοβερό, ε; Ο Μέσι, χωρίς τις εμπνεύσεις και τη φαντασία του Μαραντόνα, με κινήσεις σχεδόν στερεότυπες δεν είναι αντιμετωπίσιμος. Φοβερό, ε; Προβλέψιμος, όμως όχι και  αντιμετωπίσιμος.

Πηγή: sportdog.gr