Ένα
πολύ μεγάλο τεστ του Ολυμπιακού στο τελευταίο του φιλικό ήταν να
αντιδράσει στο πρεσάρισμα που κάνει η Μάντσεστερ Σίτι, ως μία μεγάλη
ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ, που σέβεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Οι
ερυθρόλευκοι είχαν αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα και στο ξεκίνημα του
φιλικού με τη Λίβερπουλ και δεν είχαν τότε πάρει καλό βαθμό στο
συγκεκριμένο κομμάτι.
Αυτή τη φορά προσπάθησαν να αντιδράσουν με μεγαλύτερη συνέπεια. Η οδηγία του Μίτσελ ήταν σαφής: όσο το δυνατόν πιο καλή κι ασφαλή κυκλοφορία της μπάλας. Η συνταγή ήταν σωστή. Αλλά απέναντι σε ένα τέτοιο αντίπαλο, με τόσους παικταράδες, δεν είναι εύκολο να αποφύγεις τους κινδύνους. Θα τον βρουν τον τρόπο να σε διασπάσουν κάποιες φορές, με τον συνδυασμό τεχνικής και ταχύτητας που μπορούν να καταθέσουν στο χορτάρι.
Αυτό που είναι πιο εύκολο κι αποτελεί, φαντάζομαι, ένα από τα λίγα σημεία για τα οποία παραπονιέται ο Μίτσελ, είναι η αποφυγή κάποιων αβίαστων λαθών. Αυτό που λέμε το «πούλημα της μπάλας», την στιγμή που ζητάει όσο το δυνατόν πιο "ασφαλή" κυκλοφορία της, με απλές πάσες κι όχι εξεζητημένα πράγματα. Θυμάμαι πρόχειρα τον Σιόβα, τον Τσόρι, τον Κασάμι και τον Μπουχαλάκη, να κάνουν τέτοια εύκολα και μεγάλα λάθη. Το να σε πιέσει ο αντίπαλος και να χάσεις την μπάλα, είναι νορμάλ. Το να την πουλάς, όμως, είναι ζήτημα. Γιατί πολύ απλά, με τον Ολυμπιακό να κάνει ψηλά άμυνα και την άλλη ομάδα να είναι υψηλού επιπέδου, σχεδόν κάθε τέτοιο λάθος, θα «μεταφράζεται» σε φάση.
Είναι ένα ευάλωτο από πέρσι σημείο του Ολυμπιακού, στο οποίο πρέπει να εστιάσουν περισσότερο ο Μίτσελ, το επιτελείο του κι οι ποδοσφαιριστές. Γιατί στο Τσάμπιονς Λιγκ το λάθος πληρώνεται. Ο Αβραάμ έκανε ένα «μισό» διώξιμο σε ολόκληρο το β΄ημίχρονο, στο οποίο πραγματικά δέσποζε στην άμυνα. Ε, από αυτή την «μισή» απόκρουση, έβγαλε αμέσως φάση η Σίτι-και θα έβγαζε και γκολ, εάν ο Ρομπέρτο δεν έδιωχνε το σουτ φαρμάκι του Σίλβα…Ο Μανωλάς κινήθηκε απερίσκεπτα στη φάση με το Σίλβα κι αμέσως ο Ισπανός έπεσε και κέρδισε το πέναλτι. Αμφιβάλλω αν ήταν, όμως όταν δίνεις την αφορμή στον παίκτη της μεγάλης ομάδας να πάρει ένα πέναλτι, δεν θα την αφήσει να πάει χαμένη...
Όμως, νομίζω πως η μεγάλη υπόθεση στη δοκιμασία του πρωταθλητή Ελλάδας κόντρα στην πρωταθλήτρια Αγγλίας ήταν η διπλή αντίδραση του Ολυμπιακού όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ. Η Σίτι προηγήθηκε δύο φορές κι ο Ολυμπιακός ισοφάρισε και τις δύο. Μόνο μικρό πράγμα δεν είναι. Ίσα ίσα. Πρόκειται για κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Και να προσέξουμε ότι και τις δύο φορές, η ισοφάριση ήρθε με γκολ «γρήγορα». Σκόραρε η Σίτι και μέσα σε λίγα λεπτά ο Ολυμπιακός ισοφάριζε.
Κι ακριβώς εδώ είναι το μυστικό σε τέτοιες καταστάσεις: να σηκώνεις αμέσως το κεφάλι και να επιτίθεσαι σωστά για να χτυπήσεις με τον ίδιο τρόπο που σε χτύπησαν. Αν δεν τα καταφέρεις να σκοράρεις γρήγορα, ο αντίπαλος, ιδίως αν είναι σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, γιγαντώνεται και μετά είναι δύσκολο να του κάνεις τη ζημιά-ποιο εύκολο είναι να σου ξανακάνει αυτός ζημιά. Αντίθετα, αν καταφέρεις και σκοράρεις γρήγορα, θα του κόψεις τα πόδια για κάποια λεπτά και θα πάρεις κι εσύ πάνω σου ψυχολογικά. Συνήθως, επαναλαμβάνω με τέτοιους μεγάλους αντιπάους, η, ισοφαρίζεις γρήγορα η, ποτέ!
Έχει δε μεγάλη σημασία ότι ο Ολυμπιακός αντέδρασε βγάζοντας πολύ οργανωμένες φάσεις κι από αυτές τα δύο γκολ. Δεν ήταν ισοφαρίσεις από ένα στημένο η, μία κόντρα επίθεση-όχι ότι θα μας χάλαγε βέβαια... Ήταν καλά χτισμένες επιθέσεις, με άψογες αλλαγές της μπάλας (στο 1-1 με φοβερές πάσες Σάμαρη, Σαβιόλα, Μανιάτη και στο 2-2 περνώντας μέσα από τα πόδια Μανιάτη, Ντοσεβί, Μαζουακού, Γκαζαριάν) και κατάληξη το σέντερ φορ, που από εκεί και πέρα έπρεπε να κάνει τη δουλειά του…
Παρεμπιπτόντως, νομίζω ότι ο Ολυμπιακός εντόπισε τον γκολτζή σέντερ φορ που θέλει να κάνει προσθήκη στο ρόστερ του. Και πρέπει να αναμένουμε πιά την εξέλιξη της υπόθεσης...
Αυτή τη φορά προσπάθησαν να αντιδράσουν με μεγαλύτερη συνέπεια. Η οδηγία του Μίτσελ ήταν σαφής: όσο το δυνατόν πιο καλή κι ασφαλή κυκλοφορία της μπάλας. Η συνταγή ήταν σωστή. Αλλά απέναντι σε ένα τέτοιο αντίπαλο, με τόσους παικταράδες, δεν είναι εύκολο να αποφύγεις τους κινδύνους. Θα τον βρουν τον τρόπο να σε διασπάσουν κάποιες φορές, με τον συνδυασμό τεχνικής και ταχύτητας που μπορούν να καταθέσουν στο χορτάρι.
Αυτό που είναι πιο εύκολο κι αποτελεί, φαντάζομαι, ένα από τα λίγα σημεία για τα οποία παραπονιέται ο Μίτσελ, είναι η αποφυγή κάποιων αβίαστων λαθών. Αυτό που λέμε το «πούλημα της μπάλας», την στιγμή που ζητάει όσο το δυνατόν πιο "ασφαλή" κυκλοφορία της, με απλές πάσες κι όχι εξεζητημένα πράγματα. Θυμάμαι πρόχειρα τον Σιόβα, τον Τσόρι, τον Κασάμι και τον Μπουχαλάκη, να κάνουν τέτοια εύκολα και μεγάλα λάθη. Το να σε πιέσει ο αντίπαλος και να χάσεις την μπάλα, είναι νορμάλ. Το να την πουλάς, όμως, είναι ζήτημα. Γιατί πολύ απλά, με τον Ολυμπιακό να κάνει ψηλά άμυνα και την άλλη ομάδα να είναι υψηλού επιπέδου, σχεδόν κάθε τέτοιο λάθος, θα «μεταφράζεται» σε φάση.
Είναι ένα ευάλωτο από πέρσι σημείο του Ολυμπιακού, στο οποίο πρέπει να εστιάσουν περισσότερο ο Μίτσελ, το επιτελείο του κι οι ποδοσφαιριστές. Γιατί στο Τσάμπιονς Λιγκ το λάθος πληρώνεται. Ο Αβραάμ έκανε ένα «μισό» διώξιμο σε ολόκληρο το β΄ημίχρονο, στο οποίο πραγματικά δέσποζε στην άμυνα. Ε, από αυτή την «μισή» απόκρουση, έβγαλε αμέσως φάση η Σίτι-και θα έβγαζε και γκολ, εάν ο Ρομπέρτο δεν έδιωχνε το σουτ φαρμάκι του Σίλβα…Ο Μανωλάς κινήθηκε απερίσκεπτα στη φάση με το Σίλβα κι αμέσως ο Ισπανός έπεσε και κέρδισε το πέναλτι. Αμφιβάλλω αν ήταν, όμως όταν δίνεις την αφορμή στον παίκτη της μεγάλης ομάδας να πάρει ένα πέναλτι, δεν θα την αφήσει να πάει χαμένη...
Όμως, νομίζω πως η μεγάλη υπόθεση στη δοκιμασία του πρωταθλητή Ελλάδας κόντρα στην πρωταθλήτρια Αγγλίας ήταν η διπλή αντίδραση του Ολυμπιακού όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ. Η Σίτι προηγήθηκε δύο φορές κι ο Ολυμπιακός ισοφάρισε και τις δύο. Μόνο μικρό πράγμα δεν είναι. Ίσα ίσα. Πρόκειται για κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Και να προσέξουμε ότι και τις δύο φορές, η ισοφάριση ήρθε με γκολ «γρήγορα». Σκόραρε η Σίτι και μέσα σε λίγα λεπτά ο Ολυμπιακός ισοφάριζε.
Κι ακριβώς εδώ είναι το μυστικό σε τέτοιες καταστάσεις: να σηκώνεις αμέσως το κεφάλι και να επιτίθεσαι σωστά για να χτυπήσεις με τον ίδιο τρόπο που σε χτύπησαν. Αν δεν τα καταφέρεις να σκοράρεις γρήγορα, ο αντίπαλος, ιδίως αν είναι σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, γιγαντώνεται και μετά είναι δύσκολο να του κάνεις τη ζημιά-ποιο εύκολο είναι να σου ξανακάνει αυτός ζημιά. Αντίθετα, αν καταφέρεις και σκοράρεις γρήγορα, θα του κόψεις τα πόδια για κάποια λεπτά και θα πάρεις κι εσύ πάνω σου ψυχολογικά. Συνήθως, επαναλαμβάνω με τέτοιους μεγάλους αντιπάους, η, ισοφαρίζεις γρήγορα η, ποτέ!
Έχει δε μεγάλη σημασία ότι ο Ολυμπιακός αντέδρασε βγάζοντας πολύ οργανωμένες φάσεις κι από αυτές τα δύο γκολ. Δεν ήταν ισοφαρίσεις από ένα στημένο η, μία κόντρα επίθεση-όχι ότι θα μας χάλαγε βέβαια... Ήταν καλά χτισμένες επιθέσεις, με άψογες αλλαγές της μπάλας (στο 1-1 με φοβερές πάσες Σάμαρη, Σαβιόλα, Μανιάτη και στο 2-2 περνώντας μέσα από τα πόδια Μανιάτη, Ντοσεβί, Μαζουακού, Γκαζαριάν) και κατάληξη το σέντερ φορ, που από εκεί και πέρα έπρεπε να κάνει τη δουλειά του…
Παρεμπιπτόντως, νομίζω ότι ο Ολυμπιακός εντόπισε τον γκολτζή σέντερ φορ που θέλει να κάνει προσθήκη στο ρόστερ του. Και πρέπει να αναμένουμε πιά την εξέλιξη της υπόθεσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου