Γιατί προφανώς το κεφάλαιο του αρχηγού έχει κλείσει για τον Ολυμπιακό - άσχετα αν για τον Παπαδόπουλο οι πύλες του λιμανιού είναι ανοιχτές εις το διηνεκές - και σημασία έχει η ομάδα, ο σύλλογος και όχι τα πρόσωπα.
Όσο και όποτε σκαλίζονται παρόμοιες υποθέσεις βλάπτουν τους εσωτερικούς συσχετισμούς, διασαλεύουν την τάξη και την ηρεμία και, φευ, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να ανταλλάσσονται πυρά με ...νόημα και φωτογραφίσεις με ...φόντο την εναντίωση, να τραβάει μακριά μια υπόθεση που ανήκει στο παρελθόν, ό,τι έγινε έγινε και βρέθηκε το happy end για να ζήσουν όλοι καλά και η ομάδα καλύτερα.
Αυτό είναι και το "ρεζουμέ" της στάσης Μίτσελ απέναντι στον Αβράμη. Η προτεραιότητα που έδωσε στην ομάδα, για το καλό του συλλόγου. Και καμιά φορά είναι κάποια πράγματα που δεν λέγονται, δεν εξηγούνται με απλή ...αριθμητική ή ...μέθοδο των τριών, γιατί εμπίπτουν στους αποκαλούμενους άγραφους νόμους ηθικής, σκέψης και πνευματικών αποστάσεων.
Εξηγώ: Κατά βάση, λέει λίγα πράματα, η στατιστική που επικαλέστηκε ο Μίτσελ για το χρόνο συμμετοχής και χρησιμοποίησης του πρώην ποδοσφαιριστή του.
Η "απόσταση τους" αφορούσε μια πολύ πιο λεπτή έννοια στη ζυγαριά της αγωνιστικής και αθλητικής αναγνώρισης.
Ο Μίτσελ πράγματι υπολόγιζε τον Παπαδόπουλο, τον έβαζε και έπαιζε, τον σεβόταν ως αρχηγό και εκ των λίγων πια παλαιότερων στην ομάδα καθώς και ως ηγετική μορφή της γενιάς των Ελλήνων παικτών που "μένουν Ρέντη".
Ο διεθνής στόπερ από την πλευρά του, ήθελε να του "γυρίζει" αλλιώς ο Ισπανός προπονητής την αναγνώριση και το σεβασμό του. Λογίζοντάς τον ως βασική μονάδα του, ως το πρόσωπο από το οποίο θα άρχιζε η λίστα της σύνθεσης της άμυνας.
Όπως παλιά. Πριν από τη διαβολεμένη ταλαιπωρία-ατυχία του και την τιτάνια, διετή σχεδόν, προσπάθεια επάνακμψής του στο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού που βρισκόταν ως την καταραμένη στιγμή του Euro 2012.
Και σου λέει ο Αβραάμ: "Καλά όσο υπήρχε ο Μανωλάς, ήτανε και ο Σιόβας που εξελίχθηκε και έδεσαν εξαιρετικό ντουέτο. Ύστερα πάλι αναπληρωματικός ήμουνα, στον πάγκο, δεύτερη τουλάχιστον επιλογή παρέμεινα και προτιμήθηκαν αγορές παικτών (Μαρκάνο το χειμώνα, Μποτία το καλοκαίρι) παρά να παίζω εγώ".
Ο Παπαδόπουλος δεν άντεχε "οργανικά", βαθιά μέσα του, να είναι δεύτερος. Εγωιστικό; Υπερβολικό; Παράλογο; Παράδοξο σίγουρα όχι, αφού τα συναισθήματα και οι αντιδράσεις είναι ανθρώπινες. Άποψη του. Γνώμη του, επιμονή ή και εμμονή του.
Αδιαπραγμάτευτος εν ονόματι του συνόλου
Ο Μίτσελ πάλι διαχώρησε τον σεβασμό προς τον αθλητή, "κάπτεν" και άνθρωπο, με το αγωνιστικό καλό του Ολυμπιακού. Έκρινε, θεώρησε, πίστευε ότι ο Αβραάμ Παπαδόπουλος θα ήταν στα "καλά", τα "γερά" παιχνίδια πρώτος αναπληρωματικός και επιλογή από τον πάγκο. Όχι βασικός, αναντικατάστατος. Οπότε δεν θα ξεκινάει.
Φυσικά και επέμεινε, δίνοντας πολλές ευκαιρίες και συζητώντας πολύ συχνά επί ενάμιση χρόνο μαζί του. Δεν έκανε όμως ποτέ πίσω, αδιαφορώντας για τα όσα έβλεπε το "μάτι του προπονητή". Ήταν αδέκαστος απέναντι στο όφελος της ομάδας, χωρίς επηρεασμούς από συναισθηματισμούς και ηθικές αξίες. Αποφάσισε μέσα σε έξι μήνες να εισηγηθεί τις μεταγραφές των Μαρκάνο, Μποτία και να έρθουν και οι Αμπιντάλ, Αυλωνίτης.
Νομίζω ότι ο καθένας από την πλευρά του έχει τα δίκια του. Δηλαδή το πώς προσέγγισε την υπόθεση. Υπό υποκειμενικό πρίσμα ο Αβράμης, υπό όσο το δυνατό πιο αντικειμενικό, για το συνολικό καλό, ο Μίτσελ. Και υποστηρίζω τη γνώμη της αντικειμενικότητας του Ισπανού τεχνικού, διότι στον τομέα αυτό, πράγματι τον δικαιώνουν οι αριθμοί Αποδεικνύουν ότι δεν ήταν εμπαθής με τον Ερυθρόλευκο αρχηγό. Αν μη τι άλλο.
Το αν είχε δίκιο - προπονητικά, αγωνιστικά, ουσιαστικά για την ομάδα - θα φανεί με το πλήρωμα του χρόνου.
- Οι Μήτρογλου, Μιλιβόγεβιτς θα παίξουν με τον ΟΦΗ για να βρει ρυθμό ο πρώτος και να μπει στο πετσί του νέου περιβάλλοντος ο δεύτερος. Προκύπτει από τα λεγόμενα Μίτσελ στη NOVA.
- Τον Φουστέρ και κάθε "παλιοκαραβάνα" από τις πολύ λίγες πια του δυναμικού των πρωταθλητών (Μανιάτης, κλπ.) θα τους περιμένει μέχρι τη ...σέντρα της Τρίτης στο Champions League. Κόντρα στην Ατλέτικο θα πάει λογικά με "σημαία" την ...παλαιότητα και ωριμότητα μέσω παραστάσεων τέτοιων μεγάλων αγώνων...
- Όταν λέμε "ο κατάλληλος άνθρωπος στο κατάλληλο πόστο" τον Καραγκούνη εννοούμε, επιβλητική φιγούρα με κοστούμι στα αποδυτήρια της Εθνικής και στα γραφεία της ΕΠΟ. Σε κάθε περίπτωση πάντως το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν αποφεύγει, εκτιμώ, την περίοδο εσωστρέφειας, προβληματισμού και έντονου σκεπτικισμού. Θέλει πολλή προσοχή και υπευθυνότητα από όλους μας, ώστε να μη διαλυθεί ό,τι με μόχθο και αγωνιστικούς θριάμβους (εξωπραγματικούς κάποιες φορές για την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα) οικοδομήθηκε από το έπος του ΄04 μέχρι σήμερα.
- Αφού κάναμε "ντα-ντα" την Εθνική Ομάδα που δεν έβαλε ο ομοσπονδιακός προπονητής τον "παίκτη μας" να παίξει (παγκόσμια πρωτοτυπία η ...επίθεση γι΄ αυτό το λόγο, με ...επίσημη ανακοίνωση, στην ΕΠΟ) βγάζουμε κλίμα αηδίας από μεριάς του για τις συνθήκες που επικρατούν. Οπότε: Άμα επέλθει συμφωνία θα είναι ...θρίαμβος Ιβάν που τον έπεισε να μείνει στην ψωροκώσταινα, για χάρη του και χάρη του ΠΑΟΚ. Άμα πάλι φύγει, θα τον έχουν εκδιώξει το "κατεστημένο" και ...ο Ολυμπιακός. Εφόσον παίζουν στην Εθνική Ερυθρόλευκοι, ο Ολυμπιακός ...φταίει. Για τα πάντα άλλωστε, δεν έχουμε πει!*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου