Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Όσο υπάρχει Τότι, θα υπάρχει και μιζέρια!!

Γράφει ο Κυριάκος Κύρτσος



Είναι από τις στιγμές που μπορεί κανείς να πει ότι γράφει εκ του ασφαλούς ένα κείμενο. Διότι αν ζούσαμε στην Ρώμη και αυτό το άρθρο δημοσιευόταν στην Gazzetta για παράδειγμα, τότε ίσως να είχαμε και πρόβλημα...

Γιατί ο Φραντσέσκο Τότι αντιμετωπίζεται περίπου σαν την "ιερή αγελάδα" από τους οπαδούς της Ρόμα. Η οποία Ρόμα είναι γεγονός ότι το παλεύει. Εκματαλλεύεται την ανυπαρξία της Ίντερ και της Μίλαν και τουλάχιστον καπαρώνει την δεύτερη θέση, την οποία διεκδικεί πάντως και η Νάπολι. Θεωρητικά τα τελευταία χρόνια "κυνηγάει" και το πρωτάθλημα όμως στην πραγματικότητα ουδείς, ούτε καν οι ίδιοι οι Ρωμαίοι, πιστεύουν πραγματικά ότι θα προσπεράσουν την Γιουβέντους.

Το σημείο αναφοράς πάνω από μία δεκαετία στην Ρόμα είναι ο Φραντσέσκο Τότι. Πολύ σπουδαίος παίκτης. Αληθινός καπιτάνο. Φοράει το δέκα στην πλάτη, κινείται περίπου κάπως έτσι στο γήπεδο, σαν τα παλιά δεκάρια δηλαδή, έχει έναν δικό του τρόπο να επιβάλλεται στην ομάδα. Κανείς δεν αμφιβάλλει για την αξία του. Θα ήταν κουτό. Ένας ποδοσφαιριστής που έχει γράψει ουκ ολίγα χιλιόμετρα στο κοντέρ, ήταν διεθνής, έχει να επιδείξει μπόλικα κόλπα με την μπάλα και αρκετά εντυπωσιακά γκολ, σαφώς και δεν μπορεί ποτέ να αφαιρεθεί από την ιστορία. Θα είναι πάντα ο μεγάλος αρχηγός της Ρόμα.

Θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει σε άλλη ομάδα; Αμφιβάλλω. Ο Τότι ακόμη και δέκα χρόνια πριν, στα ακόμη καλύτερα του δηλαδή, νομίζω πως πάντα ήξερε ποιος είναι και που μπορεί να φθάσει. Δύσκολα θα μπορούσε να σταθεί στην Ρεάλ, σχεδόν αδύνατο θα ήταν να παίξει στην Γιουνάιτεντ του Φέργκιουσον, είναι αβέβαιο ακόμη και εντός πατρίδας, αν θα τον άντεχε ο οργανισμός της Γιουβέντους ή της Μίλαν που έχουν μάθει να λειτουργούν διαφορετικά. Ο Τότε ίσως λειτούργησε έξυπνα. Έμεινε στην Ρόμα, προτίμησε να είναι πρώτος στο... χωριό, έγινε ένας αυτοκράτορας της σημερινής εποχής και απλώς περίμενε στο δικό του Κολοσαίο, τα υποψήφια "θύματα".

Συχνά αυτά, είχαν την μορφή προπονητών ή ποδοσφαιριστών αλλά... της δικής του ομάδας. Κι αυτό τελικά είναι που κρατάει πίσω την Ρόμα, όσο και αν το κοινό εκστασιάζεται ακόμη και σε ένα νεύμα του... δικού του αυτοκράτορα. Ο Σπαλέτι προσπαθούσε να χωρέσει τον Τότι, φθάνοντας στο σημείο να τον "ντύσει" ακόμη και φορ. Ο Ρανιέρι πονοκεφάλιαζε συχνά με τον τρόπο που θα τον χωρέσει στην ενδεκάδα, ο Λουίς Ενρίκε ουσιαστικά πλήρωσε την κόντρα μαζί του γιατί... σκεφτόταν να τον αφήνει εκτός, ενώ ο Μοντέλα, μολονότι παλιός συμπαίκτης, απέφυγε την παγίδα και προτίμησε την σιγουριά του πάγκου της Φιορεντίνα, παρά την ηλεκτρική καρέκλα της Ρόμα. Αυτός ήξερε. Ο Ρούντι Γκαρσία δεν είχε να χάσει πολλά. Έδειξε αρχικά να τα καταφέρνει, όμως ξέρει και αυτός το πρόβλημα. Είναι ένα αλλά ουδείς τολμάει να το πει.

Όσο ο Τότι θα θέλει να παίζει ποδόσφαιρο, τόσο θα πρέπει να είναι στην ενδεκάδα της Ρόμα με ότι αυτό συνεπάγεται για έναν προπονητή που διακρίνει ότι το ποδόσφαιρο μεταλλάσεται, αλλάζει, "τρέχει" περισσότερο και ο Τότι είναι αμφίβολο αν μπορεί να το ακολουθήσει. Ο καπιτάνο συχνά θα υποδείξει τους συμπαίκτες του, ο καπιτάνο ακόμη συχνότερα θα γκρινιάξει αν γίνει αλλαγή, ο καπιτάνο θα πάρει τα πάνω του με ένα - δύο γκολ όμως αυτό θα προσθέτει πονοκέφαλο στον προπονητή γιατί θα πρέπει να τον έχει πάντα στην ενδεκάδα, είτε είναι, είτε δεν είναι στα καλά του. Ο καπιτάνο, έχει βάλει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα και κάπου εκεί η Ρόμα, αρχίζει να χάνει το παιχνίδι.

Η Ρόμα γενικότερα βγάζει συχνά μία μιζέρια. Δείχνει αυτοκαταστροφική την στιγμή που μοιάζει έτοιμη για το βήμα παραπάνω. Δεν το έκανε όταν κατέκτησε το μοναδικό πρωτάθλημα των τελευταίων πριν από μία δεκαετία και βάλε. Δεν το έκανε παρά την συχνή της παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν το έκανε ούτε τα τελευταία χρόνια, που η ποιότητα του κάλτσιο είναι τέτοια, που της επέτρεψε απουσία και άλλων "μεγάλων" να φθάνει τουλάχιστον να λέει ότι διεκδικεί. Φταίει μόνο ο Τότι; Σίγουρα όχι. Φταίει όμως σίγουρα ένα ολόκληρο σύστημα, που τον έχει ως πρωταγωνιστή. Κι όσο αυτό συνεχίζει να συμβαίνει, τόσο η Ρόμα θα ψάχνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή τι φταίει. Συνήθως θα φταίει ένας ακόμη προπονητής, που θα έχει ολοκληρώσει έναν ακόμη κύκλο και ο "καπιτάνο" θα... σκανάρει τον επόμενο που θα τον αφήνει να παίζει την μπάλα του και δεν θα του δημιουργεί πρόβλημα.

*Πηγή: metrosport.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: