Πρώτα η ομάδα και αυτό ήταν το σημαντικότερο, αφού μπήκε για τα καλά στο μάτι της Μπάγερν -έπειτα από πολλά χρόνια- και ξανακέρδισε την χαμένη ευρωπαϊκή της αίγλη. Η αξιοζήλευτη αγάπη των οπαδών των Βεστφαλών για τον σύλλογο σήκωσε τον Κλοπ στην κορυφή, καθώς από τον Μάιο του 2008 όταν του παραδόθηκαν τα κλειδιά απέκτησε σταδιακά το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει ώστε να ξυπνήσει το ανενεργό DNA της ομάδας... να πρωταγωνιστεί.
Όχι, δεν ήταν όλα ρόδινα. Ειδικά οι δύο πρώτες χρονιές του, αν κριθούν βάσει αποτελεσμάτων δεν είχαν κάτι το αξιοσημείωτο, πλην του πρώτου μηνύματος προς τους Βαυαρούς με την κατάκτηση του Σούπερ Καπ. Είχαν όμως όλα εκείνα τα μικρά κομμάτια που έκαναν τον 47χρονο τον Μάγο της Κοιλάδας του Ρουρ.
Σταδιακά, ο γεννημένος στην Στουτγκάρδη τεχνικός έγινε το απόλυτο αφεντικό. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως σε λίγες ομάδες θυμάσαι πρώτα το όνομα του προπονητή. Άσχετα αν στο ρόστερ ανήκαν οι Κελ, Μπάριος, Γκέτσε, Λεβαντόφσκι ή Ρόις, η πλειοψηφία λέει ακόμη και τώρα «η Ντόρτμουντ του Κλοπ».
Οι καρποί της δουλειάς του δεν άργησαν να έρθουν. Δύο σερί πρωταθλήματα (το ένα ντάμπλ 2011-12) ήταν αρκετά όχι μόνο για να ξαναφέρουν την Ντόρτμουντ στην γερμανική ελίτ αλλά και για να προκαλέσουν μεγάλη εσωστρέφεια στο εσωτερικό της Μπάγερν. Διπλή χαρά για κάθε οπαδό της ομάδας. Μαζί με την εγχώρια, χτίστηκε και η ευρωπαϊκή πορεία με τον Κλοπ να δείχνει πως έχει και το ταλέντο και το «τσαγανό» να κρατήσει και τα δύο καρπούζια κάτω απ' την μασχάλη. Το 2012-13, μπορεί να έχασε τον τελικό από τους Βαυαρούς, όμως η πρόκριση της Ντόρτμουντ στον τελικό έπειτα από την «τεσσάρα» στην Ρεάλ στα ημιτελικά ήταν το pick της θητείας του.
Την φετινή σεζόν όλα πήγαν στραβά, κυρίως στην Γερμανία, όπου οι Βεστφαλοί έκαναν υπολογισμούς ακόμη και για τα σενάρια υποβιβασμού ενώ τώρα το τρένο για μια θέση στην Ευρώπη παραμένει στο -6. Χάθηκε η χημεία; Χρειάζονταν πιο δραστικές μεταγραφικές κινήσεις και να καλυφθεί ουσιαστικά το κενό του Λεβαντόφσκι; Ό,τι και να είναι από αυτά ο Κλοπ φαίνεται πως τα πήρε όλα πάνω του με τους χειρισμούς του. Ποτέ δεν άφησε αιχμές για την διοίκηση ή τους παίκτες του, αφήνοντας να εννοηθεί πως είναι ο πρώτος που ευθύνεται.
Όλη αυτή η ποδοσφαιρική μαγκιά του Γερμανού την στιγμή που ανακοίνωσε πως «δεν πάει άλλο και το καλοκαίρι φτάνει το φινάλε στον πάγκο», είναι αυτή που «έσβησε» από τα μάτια των οπαδών της Ντόρτμουντ τις λύπες και κράτησε μόνο τις χαρές! Μεγαλύτερο δε παράσημο από το γεγονός πως οι υποψήφιοι εργοδότες του τον βλέπουν ως έναν άκρως πετυχημένο προπονητή δεν γίνεται να υπάρξει. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου