Η επιστολή που έστειλε ο Κοντονής σε UEFA και FIFA βγήκε στη
δημοσιότητα για τις αλλαγές που και τις διευκρινήσεις που απαιτούν οι
ομοσπονδίες στον αθλητικό νόμο.
Αναλυτικά :
«Αγαπητοί κύριοι,
Πριν
απ΄ όλα, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ειλικρινά για την παραπάνω
επιστολή που μου αποστείλατε, δίνοντας έτσι έμπρακτη συνέχεια στον
εποικοδομητικό διάλογο που – για πρώτη φορά – έχουμε εγκαθιδρύσει για το
καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όπως σας είπα και κατά τη
συζήτηση που είχαμε σήμερα, μελετήσαμε με προσοχή τα σχόλια, τις
παρατηρήσεις και προτάσεις που περιλαμβάνονται στην ανωτέρω επιστολή
σας. Πιστεύουμε ότι ορισμένα από τα σημεία που θίγετε δεν απαιτούν παρά
αποσαφήνιση και διευκρινήσεις, ενώ πράγματι κάποια άλλα μπορούν να
υιοθετηθούν, με αντίστοιχη προσαρμογή του περιεχομένου του νομοσχεδίου.
Ειδικότερα (ακολουθώντας τη σειρά που ακολουθείται στην επιστολή σας):
(i)
Άρθρο 1 (3) Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία (άλλωστε, κι εσείς βεβαίως
ρητά το αναγνωρίζετε στην επιστολή σας) ότι αποτελεί ανάγκη – αλλά και
υποχρέωση – των κρατικών αρχών να λαμβάνουν μέτρα με σκοπό την
αντιμετώπιση των φαινομένων βίας, του χουλιγκανισμού και του ρατσισμού,
στο χώρο του ποδοσφαίρου, στο πλαίσιο της θεμελιώδους αρμοδιότητάς τους
να διασφαλίζουν τη δημόσια τάξη και τη δημόσια ασφάλεια, για όλους τους
πολίτες, στο πλαίσιο οποιασδήποτε εκδήλωσης, αθλητικής ή μη.
Την
ανάγκη αυτή και μόνον (κι εφόσον βέβαια υπάρξουν οι σοβαρές περιπτώσεις
τέλεσης επεισοδίων κλπ που αναφέρονται στην παρ. 2 του συγκεκριμένου
άρθρου) υπηρετούν τα μέτρα που θεσπίζονται στη συγκεκριμένη διάταξη, τα
οποία μπορεί να λάβει ο υπουργός αθλητισμού, όχι ασφαλώς για να παρέμβει
στο αθλητικό γίγνεσθαι, αλλά στο πλαίσιο της προαναφερόμενης
αρμοδιότητάς του για διασφάλιση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας,
αποκλειστικά (όπως αυτό ρητά ορίζεται στη διάταξη) για λόγους πρόληψης,
δηλαδή προς αποτροπή επανάληψης τέτοιων σοβαρών ή και χειρότερων
φαινομένων στο μέλλον.
Παρόλο που η δυνατότητα αυτή του υπουργού
ουδόλως θίγει τη δυνατότητα της FIFA και της UEFA – την οποία
υπενθυμίζετε με την επιστολή σας – να προβαίνουν μόνες τους, όποτε
κρίνουν ότι συντρέχει λόγος, στη λήψη ανάλογων μέτρων, σύμφωνα με όσα
σχετικά προβλέπονται στους Κανονισμούς τους, για να μην υπάρχει κανένα
περιθώριο παρερμηνειών ως προς τη βούληση της ελληνικής Πολιτείας και
προκειμένου ν΄ αποκλεισθεί κάθε δυνατότητα αυθαίρετης εκ μέρους του
υπουργού απόφασης, λαμβάνοντας υπόψη την επισήμανσή σας αυτή, θα
επιφέρουμε σχετική αλλαγή στο κείμενο του νομοσχεδίου, προσθέτοντας ρητά
ότι πριν από τη λήψη οποιασδήποτε τέτοιας απόφασης θα προηγείται
διαβούλευση και θα ζητείται η γνώμη της ελληνικής, ευρωπαϊκής ή
παγκόσμιας, αντίστοιχα (ανάλογα με τη διοργάνωση την οποία αφορά),
Ομοσπονδίας, οι δε τυχόν επιβαλλόμενες απαγορεύσεις θα δύνανται να
εκτίονται την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
(ii) Άρθρο
2(1) Πιστεύουμε ότι υπάρχει παρανόηση ως προς το σημείο αυτό: η
συγκεκριμένη διάταξη του νομοσχεδίου δεν εμποδίζει καθόλου,
αλλά απεριόριστα επιτρέπει – όπως ζητάτε κι εσείς με την επιστολή σας –
σε κάθε ομάδα να διαλέξει ως έδρα οποιοδήποτε γήπεδο θέλει που διαθέτει
το συγκεκριμένο εξοπλισμό. Μόνο σε περίπτωση που αυτό δεν συμβεί
(δηλαδή, πρακτικά, μόνον εφόσον κάποια ομάδα απλά δεν επιθυμεί να
συμμορφωθεί με το νόμο), ρητά τότε ορίζεται, όπως είναι αυτονόητο, ότι η
ομάδα αυτή δεν μπορεί να συμμετέχει στις σχετικές διοργανώσεις.
Όσον
δε αφορά στο κόστος, είναι προφανές ότι αυτό αφορά κατά πρώτο λόγο
αυτούς που θα κάνουν χρήση των συγκεκριμένων αθλητικών εγκαταστάσεων,
δηλαδή τις ομάδες. Πλην όμως, ο νόμος καθόλου δεν εμποδίζει τα
ενδιαφερόμενα μέρη να διευθετήσουν συμβατικά μεταξύ τους το ζήτημα αυτό,
παρέχει μάλιστα τη δυνατότητα στις διοργανώτριες αρχές να
διαδραματίσουν έναν κεντρικό ρόλο, αναλαμβάνοντας οι ίδιες, για
λογαριασμό των ομάδων, εφόσον οι τελευταίες επιθυμούν, τη διεκπεραίωση
όλων των σχετικών ζητημάτων με τους ιδιοκτήτες.
Ειδικά για την
επόμενη αγωνιστική περίοδο και μόνο, θα δοθεί η δυνατότητα σε όποια
ομάδα το επιθυμεί, να έχει ως έδρα γήπεδο που δεν πληροί τις
προϋποθέσεις του νόμου, στο οποίο όμως οι αγώνες της θα διεξάγονται
κεκλεισμένων των θυρών.
(iii) Άρθρο 5(1) Αντιλαμβανόμαστε την
ευαισθησία σας στο συγκεκριμένο ζήτημα. Νομίζουμε ότι αντιστοίχως κι
εσείς αντιλαμβάνεσθε ότι η νομοθετική πρωτοβουλία μας για το θέμα
εδράζεται αποκλειστικά στην αναμφισβήτητη και επείγουσα ανάγκη
αναβάθμισης της αξιοπιστίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, η οποία έχει
πολλαπλά τρωθεί την τελευταία περίοδο από γνωστά σε όλους φαινόμενα και
γεγονότα. Η ανάγκη αυτή, την οποία συμμερίζεστε κι εσείς, μας οδήγησε
στην επιλογή των τακτικών δικαστών (οι οποίοι φέρουν το τεκμήριο
φερεγγυότητας) για τη στελέχωση των πειθαρχικών οργάνων του ελληνικού
ποδοσφαίρου και, μάλιστα, σε μονομελή σύνθεση, για να επιτυγχάνεται
αφενός μεγαλύτερη συναίσθηση ευθύνης και, αφετέρου, μεγαλύτερη ταχύτητα
και διαφάνεια.
Ασφαλώς η νομοθετική αυτή πρόβλεψη παρέχει στο
μέγιστο δυνατό βαθμό, ιδιαίτερα στα μάτια της ελληνικής φίλαθλης κοινής
γνώμης, τα εχέγγυα νομικής γνώσης και αμεροληψίας, ικανοποιώντας την
έντονη σήμερα ανάγκη εμπέδωσης αισθήματος εμπιστοσύνης, ουδόλως δε
παρέχει στην Πολιτεία οποιαδήποτε δυνατότητα παρέμβασης στο αυτοδιοίκητο
του ποδοσφαίρου, αφού καμία απολύτως ανάμειξη δεν θα έχει στην επιλογή
των δικαστών, οι οποίοι θα κληρώνονται από το Πρωτοδικείο.
Επισημαίνουμε
δε ότι προβήκαμε στην πρωτοβουλία μας αυτή έχοντας προηγουμένως
συζητήσει με την ελληνική Ομοσπονδία σχετικά, η οποία μας είχε εκφράσει
την κατ΄ αρχήν σύμφωνη γνώμη της για το θέμα. Αξίζει μάλιστα να
σημειωθεί ότι στο καταστατικό της ΕΠΟ προβλέπεται ήδη η συμμετοχή
τακτικών δικαστών, κάτι το οποίο σήμερα δεν εφαρμόζεται και το οποίο
πλέον, με τη ρύθμιση αυτή που εισάγουμε, θα καταστεί εφαρμόσιμο.
(iv)
Άρθρο 5(5) Αφού διευκρινίσουμε ότι το προβλεπόμενο στη διάταξη αυτή
τέλος δεν προορίζεται να διατεθεί στους δικαστές που θα συμμετέχουν στα
δικαιοδοτικά όργανα, αλλά στην Πολιτεία (από την οποία και μόνο κανονικά
θα αμείβονται), λαμβάνοντας υπόψη το σχόλιό σας, προτιθέμεθα αφενός να
προσθέσουμε στη διάταξη ότι πριν την έκδοση της προβλεπόμενης κοινής
υπουργικής απόφασης θα ζητηθεί ηγνώμη της ΕΠΟ, αφετέρου δε να
προβλέψουμε διετή αναστολή/μετάθεση της ισχύος της.
(v) Άρθρο
7(1) Συμφωνούμε με την παρατήρησή σας. Θα κατοχυρωθεί στο νόμο η αρχή
της αμοιβαιότητας στο θέμα αυτό, θεσπίζοντας αντίστοιχη υποχρέωση των
ελληνικών Αρχών να ενημερώνουν σχετικώς αμελλητί την ΕΠΟ.
(vi)
Άρθρο 7(3) Νομίζουμε ότι η παρατήρησή σας καλύπτεται ήδη από την εν λόγω
διάταξη, αφού ρητά προβλέπεται ότι σε περίπτωση μετάθεσης αγώνα (η
οποία είναι δυνατή μόνον εφόσον περιέλθουν στον υπουργό αθλητισμού
εκθέσεις από τις συνεργαζόμενες με τη FIFA ή την UEFA εταιρίες), η νέα
ημέρα και ώρα διεξαγωγής του προσδιορίζεται όχι αυθαίρετα από τον
υπουργό, αλλά σε συνεννόηση τόσο με την οικεία διοργανώτρια αρχή όσο και
με τις ίδιες τις ομάδες.
(vii) Όσον αφορά στα λοιπά σημεία, για τα οποία απλά θέτετε ορισμένα ερωτήματα, διευκρινίζουμε ότι:
-Άρθρο
5(2) Ο θεσμός αυτός (του «ποδοσφαιρικού εισαγγελέα») δεν θεσπίζεται με
το νέο αυτό νόμο, αλλά προβλέπεται ήδη και λειτουργεί σήμερα χωρίς
πρόβλημα.
-Άρθρο 5(3) Η διαγραφή της φράσης «εκτός του ποδοσφαίρου» γίνεται ενόψει της διάταξης του άρθρου 5.1 (βλ. Παραπάνω).
-Άρθρο
6 Πέραν του ότι δεν πρόκειται για αθλητικό/ποδοσφαιρικό ζήτημα, αλλά
για ζήτημα που συνδέεται με την καταπολέμηση της διαφθοράς, αλλά και της
χειραγώγησης αγώνων (η οποία έχει και τεράστιες κοινωνικές και
οικονομικές επιπτώσεις, αναγόμενες στο άμεσο ενδιαφέρον και έννομο
συμφέρον του κράτους), η υποχρέωση αυτή υποβολής δηλώσεων πόθεν
έσχες υφίσταται σήμερα (κατατίθενται μάλιστα στην Επιτροπή
Επαγγελματικού Αθλητισμού), με το νομοσχέδιο δε απλά προβλέπεται η
δυνατότητα και του υπουργού αθλητισμού να λαμβάνει γνώση τους για τη
διεξαγωγή σχετικών ελέγχων, ύστερα πάντα από ενημέρωση της αρμόδιας
(ανεξάρτητης) Αρχής για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων.
-Άρθρο
8(2) Η διαγραφή αυτή γίνεται διότι ήταν παράλογο – και μείωνε πολύ τη
δυνατότητα ελέγχου και αποτροπής συμπεριφορών βίας – τα πρόσωπα που
ανήκουν στο ειδικό σώμα παρατηρητών της ΔΕΑΒ να μη μπορούν να έχουν
γνώση των όσων συμβαίνουν (όχι σπάνια μάλιστα…) στα αποδυτήρια των
ομάδων και των διαιτητών. Δεν μπορεί να υπάρχει σε κανένα σημείο της
ελληνικής επικράτειας κανένα άσυλο βίας, για την καταπολέμηση της
οποίας, άλλωστε, και μόνο, είναι επιφορτισμένα τα πρόσωπα αυτά, χωρίς
καμία βεβαίως εκ μέρους τους δυνατότητα παρέμβασης σε άλλα (αγωνιστικά,
λειτουργικά, οργανωτικά) θέματα.
(vii) Για την ολοκλήρωση της
ενημέρωσής σας, παρόλο που δεν γίνεται σχετικά λόγος στην επιστολή σας
(αφού κατά το χρόνο σύνταξής της δεν είχατε ακόμη τότε λάβει γνώση του
τελικού περιεχομένου του νομοσχεδίου), είναι ασφαλώς αναγκαίο ν΄
αναφερθούμε και στο άρθρο 15 του νομοσχεδίου, που προβλέπει την
κατάργηση του άρθρου 29 παρ. 12 του ν. 3479/2006.
Προς αποτροπή
παρερμηνειών και επειδή έχει ήδη γίνει σχετικά πολύ λόγος στα ΜΜΕ σε
λάθος βάση, διευκρινίζουμε κατηγορηματικά ότι με την παραπάνω κατάργηση
ουδόλως καταργείται ή θίγεται το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Αυτό που
καταργείται είναι μόνο η ανωτέρω, νομοτεχνικά κακότεχνη και
δικαιοπολιτικά απαράδεκτη στην επιλεκτική γενικότητά της, διάταξη. Το
αυτοδιοίκητο – και όχι αυτόνομο – του ποδοσφαίρου, όπως και των λοιπών
αθλημάτων, προϋπήρχε της διάταξης αυτής και, ασφαλώς, θα συνεχίσει να
υπάρχει και μετά την κατάργησή της, στο βαθμό που το Σύνταγμα και οι
σχετικοί διεθνείς κανόνες το προσδιορίζουν.
Άλλωστε, ακριβώς αυτό
ήταν πάντοτε το επιχείρημα υπέρ του αυτοδιοίκητου: ότι δεν μπορεί να
καταργείται ή να παραβιάζεται με νόμο. Κάτι το οποίο, για τον ίδιο
ακριβώς λόγο, σημαίνει και ότι δεν χρειάζεται το νόμο για να υπάρχει (αν
ήταν έτσι, θα κινδύνευε να χαθεί με μια απλή νομοθετική αλλαγή).
Το
αν υπάρχει δε ή όχι παραβίαση του αυτοδιοίκητου κρίνεται κάθε φορά
ανάλογα με το αν κάποια συγκεκριμένη διάταξη προβαίνει σε κάποια
ανεπίτρεπτη παρέμβαση επί ζητήματος που ανάγεται στο αυτοδιοίκητο (όπως
λχ. αυτό θα συνέβαινε αν ένας νόμος επιχειρούσε ν΄ αλλάξει τους κανόνες
διεξαγωγής ενός ποδοσφαιρικού αγώνα). Τέτοιες παραβιάσεις εμείς ούτε
κάνουμε ούτε έχουμε την πρόθεση να κάνουμε, είμαστε δε έτοιμοι να
προβούμε στη Βουλή σε κάθε αναγκαία σχετική διευκρινιστική δήλωση, ακόμη
και ρητώς στο κείμενο της αιτιολογικής έκθεσης του νόμου.
Ελπίζουμε
ότι κατόπιν των ανωτέρω μπορούμε να προχωρήσουμε στην υπηρέτηση της
κοινής μας επιδίωξης, που είναι η αναβάθμιση του ελληνικού ποδοσφαίρου,
συνεχίζοντας συστηματικά τον απαραίτητο αυτόν διάλογο που έχουμε
καλόπιστα ξεκινήσει».
*Πηγή: arenafm.gr*
Πέμπτη 30 Απριλίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου