ΤΟ
γιατί ο Ολυμπιακός παίρνει επί πέντε συνεχόμενα χρόνια το πρωτάθλημα
στην Ελλάδα, δεν το βλέπουν μόνο όσοι δεν θέλουν να το δουν. Το…φοβερό
και τρομερό άλλοθι της διαιτησίας δεν μπορεί, όσο κι αν το μεγεθύνουν με
φακούς-τέρατα, να διώξει την πραγματικότητα, που είναι μία: ο
Ολυμπιακός έχει όλη αυτή την πενταετία πολύ καλύτερη ομάδα απ΄ όλους.
Κι εκεί που ξεγυμνώνονται…απροκάλυπτα, είναι στην Ευρώπη. Γιατί αφού ο Ολυμπιακός τα παίρνει τα πρωταθλήματα με τη διαιτησία, στην Ευρώπη γιατί στέκεται άξια μπροστά στα θηρία του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ οι ανταγωνιστές του καταρρέουν στο Γιουρόπα; Εδώ, ωστόσο, δεν μπορεί να απαντήσει ούτε ο καλύτερος προπαγανδιστής. Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε και το γυρίζουμε στα…κοριόπολις και στις εγκληματικές οργανώσεις και στους ανακριτές και τους εισαγγελείς. Θυμόμαστε και ολίγη παράγκα κι είμαστε μια χαρά!
Μόνο που η πραγματικότητα είναι σκληρή. Επί μία ολόκληρη πενταετία, στην οποία ο Ολυμπιακός παίρνει σερί τα πρωταθλήματα στην Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει είναι το εξής απλό:
Ο μεν Ολυμπιακός κερδίζει Γιουνάϊτεντ, Γιουβέντους, Ατλέτικο, Μπενφίκα, Ντόρτμουντ, Άρσεναλ, Μαρσέϊγ (αλλά και τις πρωταθλήτριες Άντερλεχτ, Μονπελιέ, Μάλμε) στο Τσάμπιονς Λιγκ, στη μεγαλύτερη διοργάνωση του κόσμου, όπου σε τέσσερις σερί σεζόν «πιάνει» εννιά με δέκα πόντους στους ομίλους.
Ο δε Παναθηναϊκός έχει κερδίσει μόνο τη Μάδεργουελ Σκοτίας και τη Μίντιλαντ Δανίας-και δη σε προκριματικά, καλοκαίρι δηλαδή. Άντε και τη Μάριμπορ Σλοβενίας, μόνο μέσα στη Λεωφόρο-και τελικά τερμάτισε πίσω της στη φάση των ομίλων. Προσέξτε, σε 30 ευρωπαϊκά παιχνίδια, εκ των οποίων μόλις τα έξι ήταν σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ, κέρδισε τα τρία!!! Ένα στα δέκα!!! Σε πέντε χρόνια.
Κι ο ΠΑΟΚ εδώ και μία τριετία, στην οποία τερματίζει δεύτερος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, έχει κερδίσει μόνο Ζίμπρου Μολδαβίας, Μινσκ Λευκορωσίας, Σαχτάρ Καζακστάν και Μπνέϊ Γιεχούντα Ισραήλ! Σε 24 ματς επιπέδου τα 20 Γιουρόπα Λιγκ και τα τέσσερα προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ, έχει τέσσερις νίκες με αυτές τις τριτοκοσμικές ομάδες. Μέχρι εκεί! Την δε πρώτη διετία της πενταετούς κυριαρχίας του Ολυμπιακού, ο ΠΑΟΚ ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπής στο Γιουρόπα Λιγκ με νίκες επί Βιγιαρεάλ και Τότεναμ και πρόκριση επί της Φενέρμπαχτσε. Όμως στο πρωτάθλημα πάτωνε. Τερμάτιζε τρίτος και τέταρτος, 25 βαθμούς πίσω. Πολύ απλά γιατί δεν μπορούσε να συνδυάσει καλή πορεία στην Ευρώπη κι ανταγωνιστικότητα στο πρωτάθλημα.
Είναι η ίδια ακριβώς απάντηση στο ερώτημα γιατί κάποτε ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, ενώ πήγαινε καλά στην Ευρώπη. Πολύ απλά, γιατί ήταν σε αδυναμία να τα συνδυάσει. Δεν άντεχε μέχρι τέλους της σεζόν τις παράλληλες υποχρεώσεις. Κι ο Ολυμπιακός, που είχε σποραδικές τότε επιτυχίες στην Ευρώπη, είχε το πλεονέκτημα να είναι πιο ξεκούραστος ως ομάδα. Δεν χρειάζεται…σοφία.
Προσέξτε: κάποιες φορές θα την πατήσεις στην Ευρώπη. Δεν μπορείς πάντα να πηγαίνεις μια χαρά. Συμβαίνουν αυτά και στις μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη. Αλλά εδώ βλέπουμε ότι συμβαίνει κατά κόρον αυτό που αναλύω. Δεν έχουμε καν την κλασική εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Για να μην πάω στους αποκλεισμούς τους στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ από Μέταλιστ, Σταντάρ Λιέγης κι ΟΒ Δανίας (αλλά κι από Σάλκε, Μάλαγα, Άγιαξ), με χαμένες ευκαιρίες να μπουν στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός τους έφταιγε;
Και σε ό,τι αφορά την…περιβόητη σοφιστεία ότι ο Ολυμπιακός τα καταφέρνει και στην Ευρώπη καλύτερα από τους άλλους γιατί «παίρνει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ», να θυμίσω ότι όταν ξεκίνησε αυτή η πενταετία, το 2010-11 δηλαδή, ο Ολυμπιακός είχε μείνει από αρχές Αυγούστου έξω από κάθε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός ήταν απευθείας σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Ολυμπιακός επένδυσε κάποια εκατομμύρια κι έφτιαξε ομάδα για να «παίρνει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ». Πουλάει πλέον και παίκτες, αλλά αγοράζει και παίκτες.
Ο Παναθηναϊκός τι έκανε; Έδιωξε εκείνο το καλοκαίρι, του 2011, έχοντας πάρει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ…, τον Ζιλμπέρτο και τον Σαλπιγγίδη. Το επόμενο τον Σισέ και τον Σιμάο. Το μεθεπόμενο τον Λέτο, τον Καραγκούνη, τον Κατσουράνη, το Λάζαρο, το Βύντρα και το Νίνη. Και μετά τον Καρνέζη και τον Καπίνο. Για να γράψω μόνο μία ντουζίνα από τις δύο-τρεις ντουζίνες που έφυγαν. Και τι έφερε πέντε χρόνια; Ένα Μπεργκ. Τίποτα άλλο, ουσιαστικά.
Ο ΠΑΟΚ με τον μεγιστάνα Ιβάν Σαββίδη τι έκανε; Ας πούμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε λεφτά. Στον ΠΑΟΚ έριξε ο Σαββίδης λεφτά για να φτιάξει ομάδα, όπως είχε ρίξει ο Μαρινάκης όταν μπήκε; Ποιους παίκτες έφερε για να κάνουν τη διαφορά; Ο ΠΑΟΚ τη διετία προ Σαββίδη ήταν με το κεφάλι ψηλά στην Ευρώπη. Έκανε βήματα μπροστά. Με το Σαββίδη τι έκανε στην Ευρώπη τρία χρόνια ο ΠΑΟΚ; Μία τρύπα στο νερό έκανε. Στην Ελλάδα τον εμπόδισε η…διαφθορά. Στην Ευρώπη τι έκανε ρε παιδί μου; Αλλά με τι παίκτες να κάνει; Με περασμένης ηλικίας πρώην του Παναθηναϊκού, με δανεικούς και κάποιους «πεθαμένους» (ποδοσφαιρικά) Ολλανδούς;
Είναι έτσι η, δεν είναι;…
Κι εκεί που ξεγυμνώνονται…απροκάλυπτα, είναι στην Ευρώπη. Γιατί αφού ο Ολυμπιακός τα παίρνει τα πρωταθλήματα με τη διαιτησία, στην Ευρώπη γιατί στέκεται άξια μπροστά στα θηρία του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ οι ανταγωνιστές του καταρρέουν στο Γιουρόπα; Εδώ, ωστόσο, δεν μπορεί να απαντήσει ούτε ο καλύτερος προπαγανδιστής. Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε και το γυρίζουμε στα…κοριόπολις και στις εγκληματικές οργανώσεις και στους ανακριτές και τους εισαγγελείς. Θυμόμαστε και ολίγη παράγκα κι είμαστε μια χαρά!
Μόνο που η πραγματικότητα είναι σκληρή. Επί μία ολόκληρη πενταετία, στην οποία ο Ολυμπιακός παίρνει σερί τα πρωταθλήματα στην Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει είναι το εξής απλό:
Ο μεν Ολυμπιακός κερδίζει Γιουνάϊτεντ, Γιουβέντους, Ατλέτικο, Μπενφίκα, Ντόρτμουντ, Άρσεναλ, Μαρσέϊγ (αλλά και τις πρωταθλήτριες Άντερλεχτ, Μονπελιέ, Μάλμε) στο Τσάμπιονς Λιγκ, στη μεγαλύτερη διοργάνωση του κόσμου, όπου σε τέσσερις σερί σεζόν «πιάνει» εννιά με δέκα πόντους στους ομίλους.
Ο δε Παναθηναϊκός έχει κερδίσει μόνο τη Μάδεργουελ Σκοτίας και τη Μίντιλαντ Δανίας-και δη σε προκριματικά, καλοκαίρι δηλαδή. Άντε και τη Μάριμπορ Σλοβενίας, μόνο μέσα στη Λεωφόρο-και τελικά τερμάτισε πίσω της στη φάση των ομίλων. Προσέξτε, σε 30 ευρωπαϊκά παιχνίδια, εκ των οποίων μόλις τα έξι ήταν σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ, κέρδισε τα τρία!!! Ένα στα δέκα!!! Σε πέντε χρόνια.
Κι ο ΠΑΟΚ εδώ και μία τριετία, στην οποία τερματίζει δεύτερος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, έχει κερδίσει μόνο Ζίμπρου Μολδαβίας, Μινσκ Λευκορωσίας, Σαχτάρ Καζακστάν και Μπνέϊ Γιεχούντα Ισραήλ! Σε 24 ματς επιπέδου τα 20 Γιουρόπα Λιγκ και τα τέσσερα προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ, έχει τέσσερις νίκες με αυτές τις τριτοκοσμικές ομάδες. Μέχρι εκεί! Την δε πρώτη διετία της πενταετούς κυριαρχίας του Ολυμπιακού, ο ΠΑΟΚ ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπής στο Γιουρόπα Λιγκ με νίκες επί Βιγιαρεάλ και Τότεναμ και πρόκριση επί της Φενέρμπαχτσε. Όμως στο πρωτάθλημα πάτωνε. Τερμάτιζε τρίτος και τέταρτος, 25 βαθμούς πίσω. Πολύ απλά γιατί δεν μπορούσε να συνδυάσει καλή πορεία στην Ευρώπη κι ανταγωνιστικότητα στο πρωτάθλημα.
Είναι η ίδια ακριβώς απάντηση στο ερώτημα γιατί κάποτε ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, ενώ πήγαινε καλά στην Ευρώπη. Πολύ απλά, γιατί ήταν σε αδυναμία να τα συνδυάσει. Δεν άντεχε μέχρι τέλους της σεζόν τις παράλληλες υποχρεώσεις. Κι ο Ολυμπιακός, που είχε σποραδικές τότε επιτυχίες στην Ευρώπη, είχε το πλεονέκτημα να είναι πιο ξεκούραστος ως ομάδα. Δεν χρειάζεται…σοφία.
Προσέξτε: κάποιες φορές θα την πατήσεις στην Ευρώπη. Δεν μπορείς πάντα να πηγαίνεις μια χαρά. Συμβαίνουν αυτά και στις μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη. Αλλά εδώ βλέπουμε ότι συμβαίνει κατά κόρον αυτό που αναλύω. Δεν έχουμε καν την κλασική εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Για να μην πάω στους αποκλεισμούς τους στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ από Μέταλιστ, Σταντάρ Λιέγης κι ΟΒ Δανίας (αλλά κι από Σάλκε, Μάλαγα, Άγιαξ), με χαμένες ευκαιρίες να μπουν στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός τους έφταιγε;
Και σε ό,τι αφορά την…περιβόητη σοφιστεία ότι ο Ολυμπιακός τα καταφέρνει και στην Ευρώπη καλύτερα από τους άλλους γιατί «παίρνει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ», να θυμίσω ότι όταν ξεκίνησε αυτή η πενταετία, το 2010-11 δηλαδή, ο Ολυμπιακός είχε μείνει από αρχές Αυγούστου έξω από κάθε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός ήταν απευθείας σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Ολυμπιακός επένδυσε κάποια εκατομμύρια κι έφτιαξε ομάδα για να «παίρνει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ». Πουλάει πλέον και παίκτες, αλλά αγοράζει και παίκτες.
Ο Παναθηναϊκός τι έκανε; Έδιωξε εκείνο το καλοκαίρι, του 2011, έχοντας πάρει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ…, τον Ζιλμπέρτο και τον Σαλπιγγίδη. Το επόμενο τον Σισέ και τον Σιμάο. Το μεθεπόμενο τον Λέτο, τον Καραγκούνη, τον Κατσουράνη, το Λάζαρο, το Βύντρα και το Νίνη. Και μετά τον Καρνέζη και τον Καπίνο. Για να γράψω μόνο μία ντουζίνα από τις δύο-τρεις ντουζίνες που έφυγαν. Και τι έφερε πέντε χρόνια; Ένα Μπεργκ. Τίποτα άλλο, ουσιαστικά.
Ο ΠΑΟΚ με τον μεγιστάνα Ιβάν Σαββίδη τι έκανε; Ας πούμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε λεφτά. Στον ΠΑΟΚ έριξε ο Σαββίδης λεφτά για να φτιάξει ομάδα, όπως είχε ρίξει ο Μαρινάκης όταν μπήκε; Ποιους παίκτες έφερε για να κάνουν τη διαφορά; Ο ΠΑΟΚ τη διετία προ Σαββίδη ήταν με το κεφάλι ψηλά στην Ευρώπη. Έκανε βήματα μπροστά. Με το Σαββίδη τι έκανε στην Ευρώπη τρία χρόνια ο ΠΑΟΚ; Μία τρύπα στο νερό έκανε. Στην Ελλάδα τον εμπόδισε η…διαφθορά. Στην Ευρώπη τι έκανε ρε παιδί μου; Αλλά με τι παίκτες να κάνει; Με περασμένης ηλικίας πρώην του Παναθηναϊκού, με δανεικούς και κάποιους «πεθαμένους» (ποδοσφαιρικά) Ολλανδούς;
Είναι έτσι η, δεν είναι;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου