Την πρώτη μέρα στο τουρνουά για τον Γκάλη, μου δόθηκε η ευκαιρία λοιπόν... Ακόμη κι αν απομονώσουμε το αγωνιστικό κομμάτι, δηλαδή όσα καταφέρνει αυτή την περίοδο ο Αρης, με αρκετά νέα πρόσωπα (κι όχι με τίποτα σπουδαίους παικταράδες), για μας που είμαστε λίγο παλιότεροι και ερχόμαστε από εκείνες τις ένδοξες εποχές, είναι οπωσδήποτε κάτι που έλειψε.
Δεν γνωρίζω που θα φτάσει ο Αρης στην προσπάθειά του να σκαρφαλώσει στην τρίτη θέση, που για τον ελληνικό χώρο μοιάζει σχεδόν με κατάκτηση πρωταθλήματος. Να σας πω την αλήθεια, αν ισχύσει η νόμος του ακριβότερου ρόστερ, υπολείπεται της ΑΕΚ, που εκτιμώ ότι ξεκινά από καλύτερη αφετηρία και με περισσότερες πιθανότητες να προηγηθεί των κίτρινων της Θεσσαλονίκης. Να προηγηθεί και του ΠΑΟΚ.
Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά; Όταν γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει αντίκρισμα και η τρίτη θέση δεν εξαργυρώνεται με κάτι σημαντικό, που θα μπορούσε να αφορά σε συμμετοχή στην Ευρωλίγκα, αφήστε καλύτερα τους άλλους να ασχολούνται...
Προφανώς όλοι θα επιθυμούν το καλύτερο δυνατό για την ομάδα τους. Προφανώς η τρίτη θέση και η κατάκτησή της, μέσα από μια σκληρή δοκιμασία, είναι μια μεγάλη υπόθεση.
Θεωρώ, ωστόσο, ότι υπάρχει κάτι πολύ πιο σπουδαίο που επιχειρεί να φτιάξει ο Άρης κι αυτό το οφείλει στο μεγαλύτερο ποσοστό στον άνθρωπο που τον χρηματοδοτεί. Κι αν είναι όσο έξυπνος δείχνει στα... διαπιστευτήρια του, τότε βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Θα ήθελα να σας μεταφέρω λοιπόν, ότι με τον Λάσκαρη κι όποιον άλλον έχει κοντά του, κρίνοντας από την ατμόσφαιρα στο τουρνουά Nick Galis, ο Άρης ανοίγει οριστικά μια νέα σελίδα από εκείνες που σε κάνουν γρήγορα να ξεχνάς το δακρυα που έριξες στο προηγούμενο μέρος του βιβλίου.
Σημασία έχει που μια μεγάλη ομάδα αποκτά πάλι ταυτότητα, ισχυρή διοίκηση, προσπαθεί να... επανέλθει στις αγορές, να διεκδικήσει μεγαλύτερο χώρο στον μπασκετικό χάρτη.
Αν μάλιστα, απομακρύνει τους μπασκετομπατέρες, που χρόνια τώρα τον κατατρώνε, τότε θα έχει λύσει ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου