Στο ποδόσφαιρο, όπως στη ζωή, οι κακοί είναι που αυτοί
μαγνητίζουν τα βλέμματα. Με αφορμή τον αγριεμένο Ντ. Κόστα, το
sport-fm.gr θυμάται περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που δεν ήταν παιδιά
για... σπίτι.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Κάποτε, ο Ερίκ Καντονά είχε πει πως «η μπάλα είναι σαν τη
γυναίκα, γιατί της αρέσει να τη χαϊδεύουν». Έλα όμως που σε μερικές
κυρίες, αρέσουν εκτός από τα χάδια, τα σκληρά, κακά και... άτακτα
αγόρια.
Η μπάλα, ούσα γένους θηλυκού, εκτός από τα χάδια της, που υπάρχουν πολλοί άλλωστε που της τα προσφέρουν απλόχερα, καμιά φορά χρειάζεται και την αγριάδα της. Για το λόγο αυτό, εκεί έξω στα γήπεδα όπως συμβαίνει και στη ζωή, εκτός από τα καλά και τρυφερά αγόρια, υπάρχουν και τα... κακά παιδιά.
Είναι εκείνα που προσφέρουν το αλατοπίπερο στο άθλημα και κάνουν άπαντες, να ασχολούνται μαζί τους.
Στο πρόσφατο παιχνίδι της Τσέλσι με τη Γιουνάιτεντ, ο Ντιέγκο Κόστα, έδειξε το σκληρό αντρικό προφίλ του, κάνοντας τον Λοράν Κοσιελνί να μοιάζει με δαρμένο σκυλί.
Όσο και να μην συμφωνεί κανείς με τη βία εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα «κακά παιδιά», πάντα έχουν αυτό το κάτι παραπάνω, κάνοντας άλλους να τους λατρεύουν και άλλους να λατρεύουν να τους μισούν.
Ο κατάλογος, όπως και στον κινηματογράφο, είναι σαφώς μεγάλος. Εμείς απλά, επιλέξαμε μερικούς από αυτούς που λατρέψαμε.
Πέπε: Ο «kick boxer»
Αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής θα μπορούσε να είναι «kick boxer». Άλλωστε, ο 32χρονος πλέον αμυντικός της Ρεάλ, έχει δείξει πολλάκις το ταλέντο του και στις πολεμικές τέχνες.
Κάθε παιχνίδι για τον Πέπε, αποτελεί μια νέα πρόκληση. Αν κάνει κάποιος το λάθος και τα βάλει μαζί του, το μόνο σίγουρο είναι πως θα πονέσει.
Λουίς Σουάρες: Ο «σαγόνιας»
Αν είχε δαγκώσει κάποιον αντίπαλο του, μόνο μια φορά, θα μιλούσαμε για μεμονωμένο περιστατικό... τρέλας. Ωστόσο σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση.
Ο Ουρουγουανός όμως, έχει δαγκώσει το τελευταίο διάστημα περισσότερους ανθρώπους, απ’ όσους όλοι μαζί οι καρχαρίες στο Μαϊάμι.
Πάντως το τελευταίο διάστημα, δείχνει να ηρεμεί, αλλά με τον Σουάρες δεν μπορείς να χαλαρώσεις ποτέ.
Βίνι Τζόουνς: Ο «καρυ(δ)οθραύστης
Μάλλον ο Πολ Γκασκόιν, όταν ακούει το όνομα Βίνι Τζόουνς ακόμα θα πονάει... στα χαμηλά και θα θυμάται εκείνο το ματς κυπέλλου του 1987 ανάμεσα στη Νιουκάστλ και τη Γουίμπλεντον, όταν ο αντίπαλος του, κόντεψε να του ξεριζώσει τους όρχεις.
Αναμφίβολα ο Βίνι Τζόουνς ήταν ένας από τους πιο σκληρούς των γηπέδων. Ήταν μια πραγματική μηχανή καυγάδων και δικαιούται μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των «κακών παιδιών».
Πλέον είναι κινηματογραφικός και τηλεοπτικός αστέρας, αλλά ο ρόλος του, ως... σκληρού του ποδοσφαίρου, αξίζει όσκαρ.
Ερίκ Καντονά: Ο «καρατίστας»
Ίσως ο Γάλλος πρώην ποδοσφαιριστής της Γιουνάιτεντ, να έχει στο ενεργητικό του ένα από τα πιο ιδιαίτερα ξεσπάσματα.
Ποτέ δεν φημιζόταν για την ψυχραιμία του, αλλά ούτε για τον καλό του χαρακτήρα.
Όμως η κλωτσιά που έριξε σε οπαδό, σε ένα παιχνίδι με την Κρίσταλ Πάλας τον Μάιο του 1996, έχει μείνει στην ιστορία, ως μια από τις πιο βρώμικες στιγμές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Μεγαλώνοντας ο «βασιλιάς» Έρικ θα αναθεωρήσει δηλώνοντας πως «οφείλεις να μην αντιδράς στις προκλήσεις της εξέδρας».
Τζενάρο Γκατούζο: Ο «μαφιόζος»
Θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στο «Νονό», υποδυόμενος τον Ιταλό μαφιόζο. Επιπλέον, θα μπορούσε να είναι ακόμα και μαφιόζος στην πραγματικότητα. Όχι από αυτούς που κινούν το παρασκήνιο, αλλά από εκείνους που κάνουν τις βρώμικες δουλειές.
Ο «Ρίνο» είχε νεύρα. Για την ακρίβεια, είχε πολλά νεύρα και φρόντιζε να τα δείχνει, σε κάθε στιγμή μέσα στο γήπεδο.
Μάρκο Ματεράτσι: Η «σιγανοπαπαδιά»
Αυτό που είπε ο Ματεράτσι στον Ζιντάν σε εκείνο τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006, είναι ένα από τα αιωνίως αναπάντητα ερωτήματα.
Αν και κανείς δεν κατάλαβε ποτέ τι του είπε, και μόνο που ανάγκασε ένα από τα καλύτερα παιδιά του ποδοσφαίρου, όπως ο Ζιζού, να στιγματίσει την καριέρα του, έχει μια θέση ανάμεσα στα «κακά παιδιά».
Ελίζαμπεθ Λάμπερτ: Η «κυρία»
Προφανώς το όνομα της συγκεκριμένης κυρίας δε σας λέει κάτι, όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Έλα όμως που αν δείτε τα βίντεο με τα κατορθώματα της, θα διαπιστώσετε πως την γνωρίζετε από την καλή, αλλά κυρίως από την ανάποδη.
Η συγκεκριμένη παίκτρια είναι τόσο «βρώμικη» που κερδίζει με το σπαθί της μια θέση ανάμεσα στους σκληρούς άνδρες.
Μάλιστα, διαθέτει σε σχέση με το αντρικό ποδόσφαιρο, το προνόμιο οι αντίπαλες της να έχουν μακριά μαλλιά, τα οποία τραβάει όποτε νευριάζει.
Bonus: O «Έλληνας»
Το ελληνικό ποδόσφαιρο η αλήθεια είναι πως έχει βγάλει πολλά «κακά παιδιά».
Σε κάποιον όμως αξίζει ειδική μνεία και αυτός δεν είναι άλλος, από τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Βάιο Καραγιάννη, που λίγο έλειψε να σκοτώσει τον Ρομάριο, τον Οκτώβριο του 1992, σε ένα ματς της ΑΕΚ με την Αϊντχόφεν για το Κύπελλο UEFA.
Ο Καραγιάννης δεν ήταν «κακό παιδί», αλλά έχει προσφέρει μια πολύ δυνατή ποδοσφαιρική στιγμή.
Η καρατιά του Καραγιάννη στον Βραζιλιάνο έχει μείνει αξέχαστη.
Η μπάλα, ούσα γένους θηλυκού, εκτός από τα χάδια της, που υπάρχουν πολλοί άλλωστε που της τα προσφέρουν απλόχερα, καμιά φορά χρειάζεται και την αγριάδα της. Για το λόγο αυτό, εκεί έξω στα γήπεδα όπως συμβαίνει και στη ζωή, εκτός από τα καλά και τρυφερά αγόρια, υπάρχουν και τα... κακά παιδιά.
Είναι εκείνα που προσφέρουν το αλατοπίπερο στο άθλημα και κάνουν άπαντες, να ασχολούνται μαζί τους.
Στο πρόσφατο παιχνίδι της Τσέλσι με τη Γιουνάιτεντ, ο Ντιέγκο Κόστα, έδειξε το σκληρό αντρικό προφίλ του, κάνοντας τον Λοράν Κοσιελνί να μοιάζει με δαρμένο σκυλί.
Όσο και να μην συμφωνεί κανείς με τη βία εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα «κακά παιδιά», πάντα έχουν αυτό το κάτι παραπάνω, κάνοντας άλλους να τους λατρεύουν και άλλους να λατρεύουν να τους μισούν.
Ο κατάλογος, όπως και στον κινηματογράφο, είναι σαφώς μεγάλος. Εμείς απλά, επιλέξαμε μερικούς από αυτούς που λατρέψαμε.
Πέπε: Ο «kick boxer»
Αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής θα μπορούσε να είναι «kick boxer». Άλλωστε, ο 32χρονος πλέον αμυντικός της Ρεάλ, έχει δείξει πολλάκις το ταλέντο του και στις πολεμικές τέχνες.
Κάθε παιχνίδι για τον Πέπε, αποτελεί μια νέα πρόκληση. Αν κάνει κάποιος το λάθος και τα βάλει μαζί του, το μόνο σίγουρο είναι πως θα πονέσει.
Λουίς Σουάρες: Ο «σαγόνιας»
Αν είχε δαγκώσει κάποιον αντίπαλο του, μόνο μια φορά, θα μιλούσαμε για μεμονωμένο περιστατικό... τρέλας. Ωστόσο σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση.
Ο Ουρουγουανός όμως, έχει δαγκώσει το τελευταίο διάστημα περισσότερους ανθρώπους, απ’ όσους όλοι μαζί οι καρχαρίες στο Μαϊάμι.
Πάντως το τελευταίο διάστημα, δείχνει να ηρεμεί, αλλά με τον Σουάρες δεν μπορείς να χαλαρώσεις ποτέ.
Βίνι Τζόουνς: Ο «καρυ(δ)οθραύστης
Μάλλον ο Πολ Γκασκόιν, όταν ακούει το όνομα Βίνι Τζόουνς ακόμα θα πονάει... στα χαμηλά και θα θυμάται εκείνο το ματς κυπέλλου του 1987 ανάμεσα στη Νιουκάστλ και τη Γουίμπλεντον, όταν ο αντίπαλος του, κόντεψε να του ξεριζώσει τους όρχεις.
Αναμφίβολα ο Βίνι Τζόουνς ήταν ένας από τους πιο σκληρούς των γηπέδων. Ήταν μια πραγματική μηχανή καυγάδων και δικαιούται μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των «κακών παιδιών».
Πλέον είναι κινηματογραφικός και τηλεοπτικός αστέρας, αλλά ο ρόλος του, ως... σκληρού του ποδοσφαίρου, αξίζει όσκαρ.
Ερίκ Καντονά: Ο «καρατίστας»
Ίσως ο Γάλλος πρώην ποδοσφαιριστής της Γιουνάιτεντ, να έχει στο ενεργητικό του ένα από τα πιο ιδιαίτερα ξεσπάσματα.
Ποτέ δεν φημιζόταν για την ψυχραιμία του, αλλά ούτε για τον καλό του χαρακτήρα.
Όμως η κλωτσιά που έριξε σε οπαδό, σε ένα παιχνίδι με την Κρίσταλ Πάλας τον Μάιο του 1996, έχει μείνει στην ιστορία, ως μια από τις πιο βρώμικες στιγμές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Μεγαλώνοντας ο «βασιλιάς» Έρικ θα αναθεωρήσει δηλώνοντας πως «οφείλεις να μην αντιδράς στις προκλήσεις της εξέδρας».
Τζενάρο Γκατούζο: Ο «μαφιόζος»
Θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στο «Νονό», υποδυόμενος τον Ιταλό μαφιόζο. Επιπλέον, θα μπορούσε να είναι ακόμα και μαφιόζος στην πραγματικότητα. Όχι από αυτούς που κινούν το παρασκήνιο, αλλά από εκείνους που κάνουν τις βρώμικες δουλειές.
Ο «Ρίνο» είχε νεύρα. Για την ακρίβεια, είχε πολλά νεύρα και φρόντιζε να τα δείχνει, σε κάθε στιγμή μέσα στο γήπεδο.
Μάρκο Ματεράτσι: Η «σιγανοπαπαδιά»
Αυτό που είπε ο Ματεράτσι στον Ζιντάν σε εκείνο τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006, είναι ένα από τα αιωνίως αναπάντητα ερωτήματα.
Αν και κανείς δεν κατάλαβε ποτέ τι του είπε, και μόνο που ανάγκασε ένα από τα καλύτερα παιδιά του ποδοσφαίρου, όπως ο Ζιζού, να στιγματίσει την καριέρα του, έχει μια θέση ανάμεσα στα «κακά παιδιά».
Ελίζαμπεθ Λάμπερτ: Η «κυρία»
Προφανώς το όνομα της συγκεκριμένης κυρίας δε σας λέει κάτι, όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Έλα όμως που αν δείτε τα βίντεο με τα κατορθώματα της, θα διαπιστώσετε πως την γνωρίζετε από την καλή, αλλά κυρίως από την ανάποδη.
Η συγκεκριμένη παίκτρια είναι τόσο «βρώμικη» που κερδίζει με το σπαθί της μια θέση ανάμεσα στους σκληρούς άνδρες.
Μάλιστα, διαθέτει σε σχέση με το αντρικό ποδόσφαιρο, το προνόμιο οι αντίπαλες της να έχουν μακριά μαλλιά, τα οποία τραβάει όποτε νευριάζει.
Bonus: O «Έλληνας»
Το ελληνικό ποδόσφαιρο η αλήθεια είναι πως έχει βγάλει πολλά «κακά παιδιά».
Σε κάποιον όμως αξίζει ειδική μνεία και αυτός δεν είναι άλλος, από τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Βάιο Καραγιάννη, που λίγο έλειψε να σκοτώσει τον Ρομάριο, τον Οκτώβριο του 1992, σε ένα ματς της ΑΕΚ με την Αϊντχόφεν για το Κύπελλο UEFA.
Ο Καραγιάννης δεν ήταν «κακό παιδί», αλλά έχει προσφέρει μια πολύ δυνατή ποδοσφαιρική στιγμή.
Η καρατιά του Καραγιάννη στον Βραζιλιάνο έχει μείνει αξέχαστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου