ADVERTISEMENT
Φέτος θα πρέπει να κρατήσουμε τον πήχυ πιο χαμηλά. Με τα δεδομένα του Οκτώβρη, νομίζω ότι θα είναι ευτύχημα αν φτάσει μία ελληνική ομάδα στο φάιναλ-φορ.
Ο Ολυμπιακός παραέχει πολλά στοιχήματα και αινίγματα στη σύνθεσή του για να θεωρηθεί σίγουρο χαρτί. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται πιο ισορροπημένος και έτοιμος, αλλά πέρασαν χρόνια από το τελευταίο του φάιναλ-φορ.
Μάλλον αουτσάιντερ τείνω να τους χαρακτηρίσω παρά φαβορί. Ίσως χρειαστούν και γενναίες διορθωτικές κινήσεις, ιδίως οι "κόκκινοι". Ο δρόμος προς το Βερολίνο θα είναι φέτος ανηφορικός.
Διαβάζεται, βεβαίως, και διαφορετικά η εξίσωση. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ο Ολυμπιακός του 2009 (ή του 2012 ή του 2013 ή του 2015), ο Παναθηναϊκός δεν είναι ο Παναθηναϊκός του 2009 (ή του 2007 ή του 2011 ή του 2012), αλλά και οι ανταγωνιστές τους βρίσκονται ένα ή περισσότερα σκαλιά πιο χαμηλά από την ΤΣΣΚΑ και τη Μπαρτσελόνα του Βερολίνου. Ή και από τη Ρεάλ της Μαδρίτης…
Η πρωταθλήτρια του 2015 ξεκίνησε τη σεζόν με τα πόδια βαριά από το Ευρωμπάσκετ, όπου σχεδόν όλοι οι βασικοί της ομάδας καταπονήθηκαν. Έδιωξαν μάλιστα δύο παίκτες-κλειδιά του αμυντικού σχεδίου που έγινε πέρυσι φαρμακερό Plan B, τους Ρίβερς και Σλότερ. Δικαιούται τον τίτλο του φαβορί λόγω στέμματος, αλλά ήδη φαίνεται λιγότερο σκληροτράχηλη και πιο ευάλωτη. Μετράει μόνο ήττες στα επίσημα παιχνίδια της.
Η ΤΣΣΚΑ αποχαιρέτισε τους Κιριλένκο, Κάουν και Ουίμς και απέφυγε τις ηχηρές μετεγγραφές. Ο Χίγκινς, ο Φρίλαντ, ο Κραβτσόφ δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Μήπως όμως ταιριάζει καλύτερα στην «αρκούδα» ο ρόλος του αουτσάιντερ; Δυσκολεύομαι να πιστέψω τη φετινή της σύνθεση και δυσκολεύομαι να πιστέψω οποιαδήποτε ομάδα έχει τον Τεόντοσιτς καθισμένο στο τιμόνι της.
Η Φενέρμπαχτσε έχει τη σφραγίδα του Ομπράντοβιτς ανάγλυφη στο νέο της σχήμα, αλλά άφησε να φύγουν οι ακρογωνιαίοι λίθοι που οδήγησαν την περυσινή ομάδα στο φάιναλ-φορ: ο MVP της διοργάνωσης Μπιέλιτσα, ο Γκάουντλοκ, ο Ζήσης, ο Πρέλτζιτς. Ο Ντίξον και ο Σλούκας θα μοιραστούν τα κλειδιά, ο Άντιτς και ο Ντατόμε τα καθήκοντα του Μπιέλιτσα, ο Ούντο χρεώνεται το 5άρι, ο χρυσοπληρωμένος Κάλινιτς τη στολή του καμικάζι. Και εδώ κάτι λείπει…
Η Μπαρτσελόνα ανανέωσε τη γραμμή ψηλών με τους αθλητικούς Σάμιουελς-Λαουάλ δίπλα στον Τόμιτς και έφερε τον αξιόλογο Ρίμπας (και τον Αρόγιο) στο πλευρό του αφηνιασμένου Σατοράνσκι. Είναι όμως έτοιμη να απογαλακτιστεί από τον Ναβάρο και να αντλήσει ψήγματα προσωπικότητας από άλλες πηγές; Θα έχει ενδιαφέρον η παρουσία των Περπέρογλου, Βεζένκοφ.
Η Μακάμπι ποντάρει σε ένα περιφερειακό δίδυμο με περίσσευμα ταλέντου και πιθανό έλλειμμα χημείας: Φάρμαρ, Ρότσεστι. Στρατολόγησε και τον περιζήτητο σέντερ Εμπάκουε, αλλά και τον Βραζιλιάνο μπλοκέρ Φαβεράνι. Θα δώσει τρέξιμο και θέαμα, αλλά δεν παύει να είναι στοίχημα. Το τραύμα του αποκλεισμού από τους περυσινούς τελικούς της ισραηλινής Λίγκας θα μείνει για καιρό ανοιχτό.
Η Εφές των Ιβκοβιτς-Αγγέλου έφτιαξε γραμμή ψηλών με ελατήρια στα πόδια (Ντάνστον, Τάιους, Σάριτς κ.α.), αλλά κράτησε αναλλοίωτη την περυσινή συνταγή στην περιφέρεια, αποδεσμεύοντας μάλιστα τον πολύτιμο αμυντικό Ντρέιπερ. Η συμμετοχή νεαρών Τούρκων όπως ο Οσμάν παραμένει αυτοσκοπός. Ο Κρστιτς θα αργήσει να επιστρέψει.
Δεν βλέπω άλλη ομάδα που να δικαιούται ξεχωριστή παράγραφο σε αυτή την πρώτη, επιφανειακή παρουσίαση. Υπάρχουν, πάντως, ουκ ολίγα μαύρα άλογα, ικανά να προκαλέσουν θόρυβο: η Καρσίγιακα, η Χίμκι, η Μάλαγα, ίσως κάποιος άλλος.
Ισχύει, στην Ευρωλίγκα, αυτό που ίσχυε και στο Ευρωμπάσκετ. Δεν υπάρχουν φόβητρα, αλλά η δυναμικότητα των μεσαίων ομάδων είναι αισθητά ανεβασμένη.
Τα δύο πρώτα ταξίδια των ομάδων μας, του Παναθηναϊκού στο Κράσνονταρ στην πρεμιέρα και του Ολυμπιακού στη Βιτόρια μία εβδομάδα αργότερα, θα προσφέρουν αποκαλυπτικά crash tests για φίλους και εχθρούς. Όπως και το μεταξύ τους ντέρμπι, την ερχόμενη Δευτέρα.
Δεν αρκεί ως δείγμα γραφής ο προημιτελικός του Κυπέλλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου