Το sport-fm.gr επιχειρεί να αναλύσει τις αιτίες πίσω από την κακή πορεία και την πτώση του Παναθηναϊκού. Οι κακές επιλογές προπονητών και παικτών που οδήγησαν στην παρατεταμένη κρίση.
Είναι πλέον σαφές… Ο Παναθηναϊκός διανύει περίοδο παρατεταμένης
κρίσης. Αυτό θα φάνταζε ίσως και φυσιολογικό στη σεζόν μετά την
αποχώρηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και πολλών βασικών παικτών της ομάδας,
αλλά τότε δεν συνέβη. Οι «πράσινοι» κατέκτησαν δύο νταμπλ κι έφτασαν
δύο φορές στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας χάνοντας την πρόκριση στο νήμα
από Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ (3-2).
Κάπου εκεί άρχισαν τα λάθη και το sport-fm.gr επιχειρεί να ρίξει φως στις κινήσεις που έφεραν τη σταδιακή πτώση τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, και είχαν σαν αποτέλεσμα την κακή περσινή ευρωπαϊκή πορεία και την απώλεια του πρωταθλήματος, αλλά και τη μέχρι στιγμής προβληματική εικόνα της ομάδας την τρέχουσα περίοδο.
Ο πετυχημένος Πεδουλάκης κρίθηκε «λίγος»
Η επιλογή του Αργύρη Πεδουλάκη αμφισβητήθηκε από πολλούς, ωστόσο ουδείς αμφιβάλλει πως πέτυχε στο έργο του. Παρέλαβε μια ομάδα που είχε διατηρήσει μόνο Διαμαντίδη και Φώτση στο δυναμικό της και κλήθηκε να διαδεχτεί την… ασήκωτη κληρονομιά του Ομπράντοβιτς, αλλά ο «Άρτζι» πρόσδωσε μια ξεκάθαρη φιλοσοφία στην ομάδα. Μπορεί το μπάσκετ που έπαιζαν οι «πράσινοι» να μην ήταν θελκτικό, ωστόσο ήταν μια ομάδα με περιορισμένο ταλέντο και μικρότερο μπάτζετ από τα προηγούμενα χρόνια, που όμως έπαιζε εξαιρετική άμυνα και είχε ταυτότητα και χαρακτήρα. Έγιναν ως επί το πλείστον εξαιρετικές επιλογές παικτών, με τους Λάσμε, Γκιστ, Ματσιούλις και Ματσιούλις να έρχονται με λίγα χρήματα και να εκτοξεύουν τις μετοχές τους σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Μετά το νταμπλ με «σκούπα» απέναντι στον Ολυμπιακό και την παραλίγο πρόκριση στο Final Four σωστά ανανεώθηκε η εμπιστοσύνη στον Αργύρη Πεδουλάκη. Όμως ο πήχης είχε ανέβει και ο «Άρτζι» κρίθηκε ανεπαρκής, παρότι κατέκτησε 3/3 εγχώριους τίτλους. Η διοίκηση της ΚΑΕ τού χρέωσε το μη ελκυστικό θέαμα, τη μη αξιοποίηση των νεαρών παικτών και κάποιες κακές ήττες στην Ευρωλίγκα, με αποτέλεσμα να τον απομακρύνει. Με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη υπηρεσιακό, πλαισιωμένο από τους Δημήτρη Πρίφτη και Σωτήρη Μανωλόπουλο, ο Παναθηναϊκός άλλαξε ελάχιστα φιλοσοφία, αλλά πέτυχε. Πάλεψε στο μέτρο του δυνατού την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ στα προημιτελικά και κατέκτησε το πρωτάθλημα επιστρέφοντας από το 1-2 απέναντι στον Ολυμπιακό.
«Χάλασε» η πετυχημένη συνταγή
Το καλοκαίρι που ακολούθησε έγιναν μαζεμένα όσα λάθη δεν είχαν γίνει στην πιο δύσκολη περίοδο της μετα-Ομπράντοβιτς εποχής. Η διοίκηση της ΚΑΕ δεν προτίμησε να κρατήσει το πετυχημένο σχήμα των Αλβέρτη-Πρίφτη (με τον τελευταίο να κάνει έκτοτε σπουδαία δουλειά στον Άρη) και πόνταρε στον Ντούσκο Ιβάνοβιτς με το «βαρύ» βιογραφικό, αλλά και τις ιδιορρυθμίες. Ο απόμακρος χαρακτήρας και οι σκληρές προπονήσεις δεν βοήθησαν στο να «κερδίσει» τους παίκτες.
Στο μεταξύ αποχώρησαν, μολονότι ήθελαν πολύ οι ίδιοι να παραμείνουν, παίκτες που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε «κορμό», όπως οι Λάσμε, Ματσιούλις και Μπράμος, ενώ οι ξένοι που ήρθαν, με εξαίρεση τον συνεπή Μπατίστα και τον-με εκλάμψεις-Σλότερ δεν πρόσφεραν. Ο εύκολος αποκλεισμός από την ΤΣΣΚΑ στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας ήρθε να προστεθεί στη δεδομένη (και δημόσια εκφρασμένη) δυσαρέσκεια για τη μη αξιοποίηση των νεαρών Ελλήνων παικτών, με αποτέλεσμα το Μάιο να γίνει αλλαγή προπονητή. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης απέφυγε ευγενικά να επωμιστεί ξανά το φορτίο και ανέλαβαν να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη οι Σωτήρης Μανωλόπουλος και Άρης Λυκογιάννης. Με τους Παππά και Μπατίστα να εξουδετερώνονται από τραυματισμούς, τον Γκιστ επίσης αλλά λόγω τιμωρίας και τις έσχατες προσθήκες των Μόργκαν και Κούπερ ανήμπορες να βοηθήσουν, το «σκούπισμα» από τον ανώτερο και συμπαγή από την αρχή της σεζόν Ολυμπιακό ήταν μάλλον φυσιολογική εξέλιξη στους τελικούς.
Τα λάθη συνεχίστηκαν
Οι «πράσινοι» δεν έμαθαν από τα λάθη τους. Η επιλογή του Σάσα Τζόρτζεβιτς για την τεχνική ηγεσία είχε σίγουρα ρίσκο. Πρώτον γιατί μπορεί να ήταν πετυχημένος ως προπονητής της εθνικής Σερβίας αλλά σε συλλογικό επίπεδο δεν είχε να επιδείξει αξιόλογο έργο και δεύτερον γιατί θα μπορούσε να ήταν διαθέσιμος στα τέλη του Σεπτεμβρίου, μετά τις υποχρεώσεις του στο Ευρωμπάσκετ, απέχοντας από την προετοιμασία. Η διοίκηση της ΚΑΕ έκανε γενναία αύξηση στο μπάτζετ, ωστόσο οι επιλογές αποδείχτηκαν αποτυχημένες. Ο Παναθηναϊκός έδωσε πολλά χρήματα για να φέρει Καλάθη και Ραντούλιτσα, αλλά… Ο μεν πρώτος φαίνεται πως δεν αρκεί για να λύσει με τον 35χρονο Διαμαντίδη όλα τα προβλήματα σε άμυνα και επίθεση στην περιφέρεια, ειδικά μετά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν Μποχωρίδης και Παππάς. Ο δε δεύτερος πλαισιώθηκε από τον ισοΰψή (όπως και ο 18χρονος Παπαγιάννης) Κούζμιτς, τη στιγμή που αρχικά είχε γίνει προσπάθεια απόκτησης ενός πιο αθλητικού ψηλού (Λάσμε, Τάιους). Ο Σάσα Πάβλοβιτς δεν δικαίωσε σε καμία περίπτωση το «βαρύ» βιογραφικό του κι έμεινε ο φθηνότερος όλων, Τζέιμς Φελντέιν, να είναι η μοναδική πετυχημένη προσθήκη. Φτάσαμε τέλη Ιανουαρίου και ο Παναθηναϊκός πασχίζει να βρει αγωνιστική ταυτότητα, παρουσιάζοντας χτυπητές αδυναμίες σε άμυνα και επίθεση, ενώ οι υποσχέσεις για χρησιμοποίηση των ταλαντούχων Ελλήνων παικτών της ομάδας (Χαραλαμπόπουλος, Παπαγιάννης κλπ.) έμειναν στα λόγια. Κι όλα αυτά την ώρα που μία θέση ξένου παραμένει… άδεια από την αρχή της περιόδου, ενώ οι ανάγκη ενίσχυσης «φωνάζει».
Αποφάσεις πριν να είναι αργά
Κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θέλει να δει την ομάδα του και πάλι στην κορυφή, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είναι όμως πασιφανές, πλέον, πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αποφάσεις εδώ και τώρα για να μη χαθεί μία ακόμη χρονιά, που συν τοις άλλοις είναι και η τελευταία του εμβληματικού αρχηγού του, Δημήτρη Διαμαντίδη. Πάνω από όλα, ωστόσο, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ΣΩΣΤΕΣ αποφάσεις και επιλογές για να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας του.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Κάπου εκεί άρχισαν τα λάθη και το sport-fm.gr επιχειρεί να ρίξει φως στις κινήσεις που έφεραν τη σταδιακή πτώση τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, και είχαν σαν αποτέλεσμα την κακή περσινή ευρωπαϊκή πορεία και την απώλεια του πρωταθλήματος, αλλά και τη μέχρι στιγμής προβληματική εικόνα της ομάδας την τρέχουσα περίοδο.
Ο πετυχημένος Πεδουλάκης κρίθηκε «λίγος»
Η επιλογή του Αργύρη Πεδουλάκη αμφισβητήθηκε από πολλούς, ωστόσο ουδείς αμφιβάλλει πως πέτυχε στο έργο του. Παρέλαβε μια ομάδα που είχε διατηρήσει μόνο Διαμαντίδη και Φώτση στο δυναμικό της και κλήθηκε να διαδεχτεί την… ασήκωτη κληρονομιά του Ομπράντοβιτς, αλλά ο «Άρτζι» πρόσδωσε μια ξεκάθαρη φιλοσοφία στην ομάδα. Μπορεί το μπάσκετ που έπαιζαν οι «πράσινοι» να μην ήταν θελκτικό, ωστόσο ήταν μια ομάδα με περιορισμένο ταλέντο και μικρότερο μπάτζετ από τα προηγούμενα χρόνια, που όμως έπαιζε εξαιρετική άμυνα και είχε ταυτότητα και χαρακτήρα. Έγιναν ως επί το πλείστον εξαιρετικές επιλογές παικτών, με τους Λάσμε, Γκιστ, Ματσιούλις και Ματσιούλις να έρχονται με λίγα χρήματα και να εκτοξεύουν τις μετοχές τους σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Μετά το νταμπλ με «σκούπα» απέναντι στον Ολυμπιακό και την παραλίγο πρόκριση στο Final Four σωστά ανανεώθηκε η εμπιστοσύνη στον Αργύρη Πεδουλάκη. Όμως ο πήχης είχε ανέβει και ο «Άρτζι» κρίθηκε ανεπαρκής, παρότι κατέκτησε 3/3 εγχώριους τίτλους. Η διοίκηση της ΚΑΕ τού χρέωσε το μη ελκυστικό θέαμα, τη μη αξιοποίηση των νεαρών παικτών και κάποιες κακές ήττες στην Ευρωλίγκα, με αποτέλεσμα να τον απομακρύνει. Με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη υπηρεσιακό, πλαισιωμένο από τους Δημήτρη Πρίφτη και Σωτήρη Μανωλόπουλο, ο Παναθηναϊκός άλλαξε ελάχιστα φιλοσοφία, αλλά πέτυχε. Πάλεψε στο μέτρο του δυνατού την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ στα προημιτελικά και κατέκτησε το πρωτάθλημα επιστρέφοντας από το 1-2 απέναντι στον Ολυμπιακό.
«Χάλασε» η πετυχημένη συνταγή
Το καλοκαίρι που ακολούθησε έγιναν μαζεμένα όσα λάθη δεν είχαν γίνει στην πιο δύσκολη περίοδο της μετα-Ομπράντοβιτς εποχής. Η διοίκηση της ΚΑΕ δεν προτίμησε να κρατήσει το πετυχημένο σχήμα των Αλβέρτη-Πρίφτη (με τον τελευταίο να κάνει έκτοτε σπουδαία δουλειά στον Άρη) και πόνταρε στον Ντούσκο Ιβάνοβιτς με το «βαρύ» βιογραφικό, αλλά και τις ιδιορρυθμίες. Ο απόμακρος χαρακτήρας και οι σκληρές προπονήσεις δεν βοήθησαν στο να «κερδίσει» τους παίκτες.
Στο μεταξύ αποχώρησαν, μολονότι ήθελαν πολύ οι ίδιοι να παραμείνουν, παίκτες που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε «κορμό», όπως οι Λάσμε, Ματσιούλις και Μπράμος, ενώ οι ξένοι που ήρθαν, με εξαίρεση τον συνεπή Μπατίστα και τον-με εκλάμψεις-Σλότερ δεν πρόσφεραν. Ο εύκολος αποκλεισμός από την ΤΣΣΚΑ στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας ήρθε να προστεθεί στη δεδομένη (και δημόσια εκφρασμένη) δυσαρέσκεια για τη μη αξιοποίηση των νεαρών Ελλήνων παικτών, με αποτέλεσμα το Μάιο να γίνει αλλαγή προπονητή. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης απέφυγε ευγενικά να επωμιστεί ξανά το φορτίο και ανέλαβαν να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη οι Σωτήρης Μανωλόπουλος και Άρης Λυκογιάννης. Με τους Παππά και Μπατίστα να εξουδετερώνονται από τραυματισμούς, τον Γκιστ επίσης αλλά λόγω τιμωρίας και τις έσχατες προσθήκες των Μόργκαν και Κούπερ ανήμπορες να βοηθήσουν, το «σκούπισμα» από τον ανώτερο και συμπαγή από την αρχή της σεζόν Ολυμπιακό ήταν μάλλον φυσιολογική εξέλιξη στους τελικούς.
Τα λάθη συνεχίστηκαν
Οι «πράσινοι» δεν έμαθαν από τα λάθη τους. Η επιλογή του Σάσα Τζόρτζεβιτς για την τεχνική ηγεσία είχε σίγουρα ρίσκο. Πρώτον γιατί μπορεί να ήταν πετυχημένος ως προπονητής της εθνικής Σερβίας αλλά σε συλλογικό επίπεδο δεν είχε να επιδείξει αξιόλογο έργο και δεύτερον γιατί θα μπορούσε να ήταν διαθέσιμος στα τέλη του Σεπτεμβρίου, μετά τις υποχρεώσεις του στο Ευρωμπάσκετ, απέχοντας από την προετοιμασία. Η διοίκηση της ΚΑΕ έκανε γενναία αύξηση στο μπάτζετ, ωστόσο οι επιλογές αποδείχτηκαν αποτυχημένες. Ο Παναθηναϊκός έδωσε πολλά χρήματα για να φέρει Καλάθη και Ραντούλιτσα, αλλά… Ο μεν πρώτος φαίνεται πως δεν αρκεί για να λύσει με τον 35χρονο Διαμαντίδη όλα τα προβλήματα σε άμυνα και επίθεση στην περιφέρεια, ειδικά μετά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν Μποχωρίδης και Παππάς. Ο δε δεύτερος πλαισιώθηκε από τον ισοΰψή (όπως και ο 18χρονος Παπαγιάννης) Κούζμιτς, τη στιγμή που αρχικά είχε γίνει προσπάθεια απόκτησης ενός πιο αθλητικού ψηλού (Λάσμε, Τάιους). Ο Σάσα Πάβλοβιτς δεν δικαίωσε σε καμία περίπτωση το «βαρύ» βιογραφικό του κι έμεινε ο φθηνότερος όλων, Τζέιμς Φελντέιν, να είναι η μοναδική πετυχημένη προσθήκη. Φτάσαμε τέλη Ιανουαρίου και ο Παναθηναϊκός πασχίζει να βρει αγωνιστική ταυτότητα, παρουσιάζοντας χτυπητές αδυναμίες σε άμυνα και επίθεση, ενώ οι υποσχέσεις για χρησιμοποίηση των ταλαντούχων Ελλήνων παικτών της ομάδας (Χαραλαμπόπουλος, Παπαγιάννης κλπ.) έμειναν στα λόγια. Κι όλα αυτά την ώρα που μία θέση ξένου παραμένει… άδεια από την αρχή της περιόδου, ενώ οι ανάγκη ενίσχυσης «φωνάζει».
Αποφάσεις πριν να είναι αργά
Κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θέλει να δει την ομάδα του και πάλι στην κορυφή, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είναι όμως πασιφανές, πλέον, πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αποφάσεις εδώ και τώρα για να μη χαθεί μία ακόμη χρονιά, που συν τοις άλλοις είναι και η τελευταία του εμβληματικού αρχηγού του, Δημήτρη Διαμαντίδη. Πάνω από όλα, ωστόσο, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ΣΩΣΤΕΣ αποφάσεις και επιλογές για να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου