Στον αθλητισμό, αυτό που μετράει είναι η ουσία, αλλά πολλές
φορές, ακόμα μεγαλύτερη σημασία, έχουν οι μικρές λεπτομέρειες που
χαράζουν πορείες και δείχνουν πολλά για τον χαρακτήρα των ομάδων. Ο
Ολυμπιακός κατάφερε να πετύχει τον στόχο του κόντρα στον Παναθηναϊκό,
παίρνοντας προβάδισμα για τη πρώτη θέση στην κανονική περίοδο, όμως
περισσότερο και από αυτό, αλλά και την επική εμφάνιση του πρώτου
ημιχρόνου, μετράει το γεγονός πως προπονητής και παίκτες, κατάφεραν μέσα
σε 48 ώρες να συσπειρωθούν, να αφήσουν πίσω την ντροπιαστική εμφάνιση
του Κάουνας και να επιστρέψουν.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Αυτό δείχνει νοοτροπία πρωταθλητή και γεμίζει με αισιοδοξία πως στον μήνα «φωτιά» που ακολουθεί για να διορθωθούν οι ανορθογραφίες στην Ευρωλίγκα, οι «ερυθρόλευκοι» θα καταφέρουν και πάλι να βγουν απ’ τα σχοινιά. Το πρωτάθλημα άλλωστε, έχει ακόμα πολύ δρόμο, αφού όλα κρίνονται τον Ιούνιο. Μέχρι τότε και οι δύο ομάδες θα είναι διαφορετικές και σε ρόστερ, αλλά και σε αγωνιστική κατάσταση, οπότε από σήμερα το πρωί η σκέψη πρέπει να καθαρίσει από ενθουσιασμούς και να έχει μόνο μία λέξη: Ευρωλίγκα. Αν νομίζει κανείς πως είναι εύκολο ένας οργανισμός να σηκώνει τόσο άμεσα ανάστημα και να επιβάλετε πλήρως του μεγάλου του αντιπάλου, πλανάται. Και γι’ αυτό αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους (με πρώτο τον προπονητή), αφού η διαχείριση των μικρών ή μεγάλων κρίσεων στον Ολυμπιακό, έχει μετατραπεί σε επιστήμη.
Αγωνιστικά, το ντέρμπι άφησε δύο ηχηρά διδάγματα στον Ολυμπιακό. Πρώτον, πως δε πρέπει ποτέ να ξεχνάει στα αποδυτήρια τη συνταγή με την οποία έχει φτιαχτεί φέτος, την άμυνα. Με εξαίρεση την τρίτη περίοδο που λόγω χαλάρωσης και φυσιολογικής αντίδρασης του Παναθηναϊκού ήταν κάκιστη, ήταν αυτή που έβαλε το τρένο ξανά στις ράγες. Δεύτερον, το ότι θα πρέπει να ζήσει και να πεθάνει με το transition παιχνίδι. Όσο πιο πολύ τρέχουν οι παίκτες του Σφαιρόπουλου, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουν να τα καταφέρουν. Ακόμα και στο πέντε εναντίον πέντε, οφείλουν τα πάντα να γίνονται με ταχύτητα στη σκέψη και στην εκτέλεση, ειδάλλως ο εγκλωβισμός, ακόμα και από ομάδες όπως η Ζαλγκίρις, θα είναι αναπόφευκτος.
Η επιστροφή του Λοτζέσκι και η σταδιακή είσοδος του Παπανικολάου στο rotation θα βοηθήσει στο έπακρο, καθώς εκτός από επιθετική βοήθεια, αμφότεροι θα δώσουν ανάσες και ενέργεια. Η αύρα του δεύτερου, που χθες λες και δεν είχε περάσει μία μέρα από τότε που έφυγε ήταν ολοφάνερη στο ΣΕΦ. Αρκεί να δει κανείς πως πανηγύριζε… Το άρτια διαβασμένο από τον Σφαιρόπουλο παιχνίδι, με έμφαση στο ένας εναντίον ενός (εξ’ ου και οι λιγότερες ασίστ), το ρίσκο με τον Καλάθη, αλλά και όλα όσα όμορφα έδειξε στο παρκέ ο Ολυμπιακός, είχαν και άριστους εκτελεστές. Όταν ο Σπανούλης μπαίνει έτσι στα παιχνίδια, εμπνέει και τους υπόλοιπους. Όταν ο Χάκετ πραγματοποιεί την καλύτερή του εμφάνιση στην Ελλάδα, ο Στρόμπερι κάνει όσους τον αμφισβητούσαν να ξεροκαταπίνουν, ο Μιλουτίνοφ βάζει σε σκέψεις για το αν χρειάζεται και άλλος ψηλός (άποψή μου είναι ότι χρειάζεται), ο Αθηναίου παίζει με αυτοπεποίθηση και καρδιά βασικού και οι υπόλοιποι βάζουν έστω και ένα λιθαράκι, είναι δύσκολο να χάσουν οι πρωταθλητές.
Ιδιαίτερα όταν μένουν μόνοι (διότι η αμφισβήτηση που υφίστανται μετά από μία-δύο ήττες δεν έχει προηγούμενο) και νιώθουν την πίεση από παντού. Το DNA είναι τέτοιο πλέον, που μόνο εντύπωση δε θα πρέπει να προκαλούν βραδιές και αλλαγή εικόνας σαν τις χθεσινές, όταν ο Ολυμπιακός είναι… πληγωμένος. Αδυνατώ να φανταστώ τι θα γινόταν σε ενδεχόμενη τρίτη σερί ήττα από τον Παναθηναϊκό μέσα στη σεζόν. Σίγουρα αρκετοί θα ζητούσαν… κεφάλια, οι ίδιοι που πριν τρεις εβδομάδες έκλειναν εισιτήριο για Βερολίνο! Δεν είναι έτσι όμως η αγάπη και η στήριξη και αυτό θα πρέπει κάποιοι να το καταλάβουν. Όπως επίσης πρέπει να καταλάβουν ότι ο Ολυμπιακός εδώ και δυόμισι μήνες, παίζει χωρίς τον πιο νευραλγικό παίκτη του καλοκαιρινού του σχεδιασμού (Γιάνγκ) και εδώ και πενήντα μέρες χωρίς τον καλύτερό του σουτέρ (Λοτζέσκι). Γνωρίζετε πολλές ομάδες που θα την έβγαζαν «καθαρή»;
Με όσα μεγάλα έχει κάνει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια, δικαιούται στην τελική και μία αποτυχία. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρει φέτος στην Ευρωλίγκα, δε σημαίνει απολύτως τίποτε. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να πηγαίνει κάθε χρόνο στο Final Four. Παίζουν και οι άλλοι. Τώρα που είπα Final Four, την Πέμπτη υπάρχει επιστροφή στον τόπο του περυσινού… εγκλήματος. Η Ρεάλ περιμένει με άγριες διαθέσεις για να ρεφάρει την ήττα στο ντέρμπι της προηγούμενης εβδομάδας, αλλά και ο Ολυμπιακός, έχει παραπάνω από έναν λόγους για να είναι… θυμωμένος. Η πρώτη ευκαιρία για ανατροπή των δεδομένων στον όμιλο του… διαβόλου είναι μπροστά. Με εμφάνιση όπως αυτή του πρώτου ημιχρόνου χθες, όλα γίνονται…
Υ.Γ. Μακάρι στο μέλλον να δούμε ανάλογες στιγμές με οπαδούς άλλων ομάδων να φωτογραφίζονται με αντίπαλους έξω από τα αποδυτήρια. Αξίζουν συγχαρητήρια και στους Διαμαντίδη και Φώτση, αλλά και σε αυτούς που ζήτησαν τη φωτογραφία. Επιτέλους υγεία... Αυτό έχουμε ανάγκη.
Υ.Γ.1: Ο Σπανούλης με όλα όσα έχει ακούσει από οπαδούς -και όχι μόνο- του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια, έχει μία δικαιολογία για το αχρείαστο σουτ στο τέλος του ματς. Ο Παππάς, ποια έχει να λέει στον Χάκετ: «που πας με αυτό το μαλλί;», την ώρα που ο αντίπαλός του πάει να του ζητήσει συγγνώμη για ένα σκληρό φάουλ; *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου