Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

…και διηγώντας τα να κλαις!

Σαράντα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την πιο μεγάλη στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε διασυλλογικό επίπεδο. Και είναι γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν αξιοποίησε το έπος του Ουέμπλεϊ.
…και διηγώντας τα να κλαις!
Ο Παναθηναϊκός έφτανε στο Ουέμπλεϊ, έχοντας στις τάξεις του παικταράδες επιπέδου Δομάζου (κι όχι μόνο), αλλά και μια τεράστια προσωπικότητα σαν προπονητή.
Αλήθεια, πού βρίσκεται σήμερα ο Παναθηναϊκός; Οι "πράσινοι", με την κληρονομιά του 1971, έκαναν κάθε δεκαετία από μια μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία. Και την δεκαετία του ’80, αλλά κι αυτή του ’90 έφτασαν στα ημιτελικά, ενώ το 2002 πέτυχαν την είσοδο στους «8».
Από τότε, τι έγινε; Ο Παναθηναϊκός περνάει δύσκολες στιγμές και κάθε χρόνο μένει όλο και πιο μακριά από ανάλογες ευρωπαϊκές διακρίσεις.
Με αποκορύφωμα την φετινή του παρουσία στο Tσάμπιονς Λιγκ, όπου έκανε από τις χειρότερες εμφανίσεις στην ιστορία του με τραγική συγκομιδή.
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται αυτή τη στιγμή δίχως τίτλο για φέτος, χωρίς λεφτά στο ταμείο του και με τους κορυφαίους παίκτες είτε να έχουν φύγει ήδη (Ζιλμπέρτο), είτε να είναι "φευγάτοι".
Το χθες, λοιπόν, ήταν σίγουρα ένδοξο και τιμημένο. Το σήμερα, όμως, μοιάζει σκοτεινό. Και, δυστυχώς, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι για το αύριο υπάρχει ένα έντονο φως στο τούνελ.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι σε βάθος χρόνου ούτε ο Παναθηναϊκός, αλλά ούτε και γενικά το ελληνικό ποδόσφαιρο αξιοποίησαν εκείνο το θείο δώρο, δηλαδή να φτάσει ένας ελληνικός σύλλογος σε τελικό πρωταθλητριών. Αντί να δοθεί ώθηση, τελικά όλο και ξεφουσκώνουν οι διακρίσεις με τα χρόνια, ειδικά στην μετά-Μπόσμαν εποχή…
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Θα έπρεπε οι κορυφαίοι ελληνικοί σύλλογοι μέσα σε 40 χρόνια να έχουν καταφέρει να γιορτάζουν κι άλλες τέτοιες μεγάλες επετείους…
Πηγή: sportdog.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: