Όταν ακόμη και ο πρώτος σου σκόρερ και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος μένει στα ρηχά και σε κάθε παιχνίδι αγκομαχάς επειδή ο αντίπαλος έχει πολλές επιλογές "πρωταγωνιστών", δεν μπορείς να γείρεις και υπέρ σου την πλάστιγγα
Είναι πολλοί οι λόγοι της ήττας του ΠΑΟΚ στον 3ο μικρό τελικό μέσα στο "φλογισμένο Παλατάκι". Πολύ εύκολα θα έλεγε κανείς ότι φταίνε όλοι από την ομάδα για να "καλυφθεί", αλλά δεν είναι ούτε μόνο αυτοί… Αρχίζοντας ωστόσο από το ρόστερ, πρέπει να κάνουμε παρατηρήσεις που σχεδόν όλοι μας γνωρίζουμε και γνωρίζαμε, αλλά είτε δεν θέλαμε να τις παραδεχθούμε έγκαιρα είτε και δεν μας ένοιαζαν όσο έρχονταν οι νίκες…
Η πρώτη εξ αυτών είναι ότι ναι μεν ο "Δικέφαλος" έπαιξε πολύ καλά σε ομαδικό επίπεδο στα περισσότερα φετινά παιχνίδια του - προ και μετά "Λάζου" - αλλά έχασε τον Παπαδόπουλο και δεν τον αντικατέστησε ποτέ. Και δέκα Μπούλιαν να φέρεις ούτε το μικρό του δαχτυλάκι δεν καλύπτουν. Και δεν είναι μόνο η αγωνιστική του ποιότητα, αλλά και η ηγετική του δυνατότητα και η προσωπικότητα που έπαιζε τεράστιο ρόλο στα αποδυτήρια. Αλλά αυτό φρόντισαν όλοι εντέχνως να το ξεχάσουν εύκολα.
Όχι, βέβαια, δεν έφταιγε αυτό για την πρόσφατη ήττα από τον συμπολίτη αλλά και μόνο που χάθηκε η πιο σημαντική προσωπικότητα και περιορίστηκε το ρόστερ σε παίκτες με πολύ μικρότερο "εκτόπισμα" (όχι ύψους ή όγκου εννοούμε), δεν υπήρχε τελικά κανένας άλλος πλην του προπονητή που θα μπορούσε να "ξεσηκώσει" τους πνιγμένους από το άγχος παίκτες του ΠΑΟΚ. Και ο Ρολ Μάρσαλ και ο Ντόζιερ που "τράβαγαν" το σκορ στα παιχνίδια του β΄ γύρου, στερούνται προφανώς αυτή την ικανότητα. Και ο Γκετσέφσκι δεν μπόρεσε ούτε αυτός να την αναλάβει. Την ίδια ώρα στο αντίπαλο του ΠΑΟΚ "στρατόπεδο", στα δύσκολα και στα κρίσιμα ματς κυριάρχησαν πότε ο Μπράουν, πότε ο δευτεραθλητής κόσμου Σλούκας πότε ο 35χρονος Χαραλαμπίδης που όμως έχει φάει πολλά "ψωμιά" στα παρκέ και ξέρει και πότε – την Πέμπτη – ο Χατζηβρέττας που όσο κι αν "γερνάει" και είναι αγωνιστικά απαξιωμένος, δεν παύει να είναι ένας πολύ καλός παίκτης, με μία ντουζίνα μετάλλια και "κούπες", άλλοτε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και σίγουρα ισχυρή προσωπικότητα.
Ακόμη λοιπόν κι αν ο Μαρκόπουλος έβαζε συστήματα φύλαξης του ενός ή του άλλου, προέκυπτε σε κάθε παιχνίδι ένας ακόμη με προσωπικότητα, να δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Αντίθετα ο ΠΑΟΚ έμενε με 2-3 παίκτες ικανούς να "σηκώσουν στις πλάτες" τους την ομάδα κι αυτοί οι 2-3 μπλοκαρισμένοι από την αναμενόμενα σχεδιασμένη άμυνα του συμπολίτη πάνω τους, "θόλωσαν". Χώρια τις πολυήμερες διακοπές του Μάρσαλ στις ΗΠΑ που τώρα βγαίνουν και τις "πληρώνει" η ομάδα (που τον "χρυσοπλήρωσε" πριν το τέλος της σαιζόν).
Δεν άδραξαν την ευκαιρία
Καλώς ή κακώς κάποιοι από τους "βασικότερους" δεν θα συνεχίσουν στον ΠΑΟΚ στην νέα σαιζόν. Και εδώ "μπαίνει" και το καχύποπτο ερώτημα για το αν μπορεί να είναι και αδιάφοροι ορισμένοι εξ αυτών… Αλλά ας αφήσουμε οποιαδήποτε θεωρία συνωμοσίας κι ας πάμε στην ουσία. Αποδεδειγμένα το μπάτζετ του αντιπάλου του είναι μεγαλύτερο – έως και διπλάσιο – από αυτό του "Δικεφάλου". Την ώρα που ο Στίγγερς κόστισε μετά βίας 4.500 ευρώ (κι αποδείχθηκε πολύ "λίγος" για τα συγκεκριμένα παιχνίδια μέχρι τώρα), ο Σλούκας κοστίζει 120.000 ευρώ έστω και δανεικός. Και όταν ο Μπούλιαν ήρθε με 2.000 ευρώ για 1,5 μήνα, ο Μπάβτσιτς κόστισε 20.000! Ότι πληρώνεις, παίρνεις λένε οι Αμερικανοί του αθλήματος και ήξεραν πρώτοι απ΄ όλους τι σημαίνει αυτό. Αλλά ακόμη κι αν στο παρκέ δεν "παίζει" το χρήμα, αλλά το πάθος, η πίστη και η διάθεση, που ήταν όλοι όσοι έπρεπε να "ματώνουν" τις φανέλες; Και περισσότερο οι νεαρότεροι; Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να στηριχθεί σε νεαρούς που κι αυτοί τελικά μαζί με μερικούς από τους "πρεσβύτερους" θα πάρουν σίγουρα την άγουσα. Και γενικά όσοι από το ρόστερ δεν άδραξαν την μοναδική ευκαιρία που τους δόθηκε, πως θα έχουν θέση στην ομάδα;
"Πλήρωσε" και τα ριμπάουντ
Ακόμη όμως κι αν θεωρήσουμε ότι ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να σταματήσει και τις "προσωπικότητες" του αντιπάλου του, δεν τήρησε σε κανένα από τα τρία παιχνίδια την θεμελιώδη του υποχρέωση να πάρει τα ριμπάουντ. Ο Άρης ήταν σαν να παίζει πάντα με παίκτη παραπάνω στην διεκδίκησή τους και τα σχεδόν 10 παραπάνω επιθετικά που πήρε στον 3ο μικρό τελικό (να μην ξεχνάμε και τα 30 αμυντικά που σημαίνουν ισάριθμες χαμένες επιθέσεις και στους 59 πόντους που πέτυχε ο ΠΑΟΚ, δείχνει ότι πόσο χαμηλά έφθασε η επίθεση του…), ήταν σχεδόν όλα "μαχαιριά στην καρδιά" με τις δεύτερες επιθέσεις και τελικά με τα καλάθια. Απαράδεκτοι όλοι στην ομάδα για την απώλεια αυτή, απαράδεκτοι γιατί το ριμπάουντ δεν είναι θέμα προετοιμασίας ή συστημάτων αλλά θέμα συγκέντρωσης, επιθυμίας κι επιμονής. Και όσο για τα επιθετικά ριμπάουντ, ακόμη κι εκεί ο «Δικέφαλος» δεν τα αξιοποίησε όπως θα έπρεπε…
Υ.Γ. Αφήνουμε τελευταία την διαιτησία. Και μπορεί σε κάποιους να θεωρείται μεμψιμοιρία με τέτοια άσχημη εμφάνιση στον 3ο μικρό τελικό, να ασχολείται κανείς με τους "γκρίζους". Αλλά όσοι μπορούν να δουν ξεκάθαρα, ακόμη και φάση με τη φάση θα διακρίνουν τελικά τι ρόλο έπαιξαν σε βάρος του ΠΑΟΚ τόσο ο Αναστόπουλος (μετράει καμιά 10αριά ήττες του "Δικεφάλου" φέτος και πέρσι και η συμπεριφορά του ξεχειλίζει από εμπάθεια) όσο και οι Πηλοίδης και Ψαριανός. Τέτοια διαιτησία δεν είχε ποτέ σαν φιλοξενούμενος ο ΠΑΟΚ στο Αλεξάνδρειο. Να πάει δηλαδή και να βγάλει το παιχνίδι με τρεις μόνο παίκτες με τρία φάουλ ενώ θα έκανε σκληρή άμυνα και να βγάλει το 4ο δεκάλεπτο μόνο με ένα φάουλ εις βάρος του… Σα δεν ντρέπονται αυτοί και η ΚΕΔ που τους όρισε.
Πηγή: olapaok.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου