Οι... υψηλές αναλύσεις που ακολουθούν κάθε σημαντικό ευρωπαϊκό αγώνα είναι ίδιον του Έλληνα οπαδού. Γράφει ο Κώστας Πετρωτός.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα λέγονται και ακούγονται μετά τη μάχη του ΠΑΟΚ με τη λονδρέζικη ομάδα.
Προσωπικά δεν "αισθάνθηκα" σε κανένα σημείο του αγώνα της Πέμπτης (15/9) πώς ο ΠΑΟΚ ακολουθούσε λάθος τρόπο στην αντιμετώπιση της Τότεναμ. Ότι ο Μπόλονι και οι παίκτες του έχαναν μία μεγάλη ευκαιρία να βάλουν δύο και τρία γκολ στα... δεύτερα του αγγλικού συλλόγου και να μπουν φουριόζοι στη φάση των ομίλων του Europa League. Με τα δικά μου μάτια, ο "Δικέφαλος" δεν έκανε τίποτα λιγότερο απ' όσα περίμενα να δω πριν το παιχνίδι, με εξαίρεση μία αδικαιολόγητη νευρικότητα και μία παραπάνω δόση, συντηρητικότητας στο πρώτο μέρος. Το πλάνο των γηπεδούχων ήταν σαφές και "φώναζε" σε κάθε στιγμή του αγώνα: Χαμηλό τέμπο, γιατί αν το ματς "ανοίξει" οι πιτσιρικάδες του Ρέντναπ θα είχαν ξεκάθαρο πλεονέκτημα, αφού η διαφορά στην ταχυδύναμη ήταν τεράστια. Όποιος έχει αντίρρηση, αρκεί να θυμηθεί τις κουρσες του Τόουνσεντ και του Γουόκερ από τα άκρα, αλλά και τις κινήσεις των Λίβερμορ, Κάρολ στη μεσαία γραμμή.
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε το ματς, βάσει των δυνατοτήτων του, αλλά και των αδυναμιών του και μία από αυτές είναι ότι δεν έχει βρει τον αντικαταστάτη του Βιτόλο. Ο Ισπανός-που έχει "ακούσει" από τον υπογράφοντα ουκ ολίγα για τον τρόπο που επέλεξε να φύγει από τον ΠΑΟΚ-μπορεί να μη διακρινόταν για τις οργανωτικές ικανότητες, διέθετε, όμως, ένα χαρακτηριστικό που έως τώρα δεν έχουμε δει σε άλλο παίκτη του φετινού ρόστερ: αποτελούσε το τέλειο στήριγμα για κάθε συμπαίκτη του στο μαρκάρισμα του αντιπάλου. Αν υπήρχε την Πέμπτη (15/9) το βράδυ Βιτόλο στο ρόστερ του ΠΑΟΚ, ο Βιεϊρίνια και ο Σαλπιγγίδης θα ήταν πιο απελευθερωμένοι στο να δημιουργήσουν και να απειλήσουν και δεν θα σπαταλούσαν μεγάλο μέρος των δυνάμεών τους για να καλύπτουν τα κενά στην πλευρά των Λίνο και Έτο αντίστοιχα.
Αντίθετα, το βράδυ της Πέμπτης (16/9) ήταν αναγκασμένοι να παίξουν ένα διπλό ρόλο και αυτό να έχει "κόστος" στην προσπάθεια του ΠΑΟΚ να "πατά" συχνά στην αντίπαλη περιοχή. Και πάλι, όμως, φάσεις βγήκαν και μάλιστα από αυτές που χαρακτηρίζονται "καθαρές" ευκαιρίες για γκολ. Δεν ήθελε, όμως η τύχη (δοκάρι Ίβιτς), ο Κουντιτσίνι (με καίριες αποκρούσεις, ειδικά στο βολ-πλανέ του Κλάους), αλλά και ο Σέρβος διαιτητής Μάζιτς (στο πέναλτι του Λίνο).
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί από την ώρα που το ματς τελείωσε και μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής (16/9) που γράφεται αυτό το άρθρο, αισθάνομαι ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ και ο Μπόλονι στήνονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα σαν να έκαναν κάποιο έγκλημα. Είναι άλλο να κάνεις κριτική και να εντοπίζεις σημεία στα οποία ο ΠΑΟΚ μπορούσε να έχει καλύτερη εικόνα και άλλο να αναπαράγεις μία μιζέρια, απλά με το πρόσχημα ότι "ΠΑΟΚ είσαι και σώνει και καλά θα τους κερδίζεις όλους". Αντί να... διυλίζουμε τον κώνωπα, ας δούμε λίγο την γενική εικόνα των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μέσα από τη σύγκριση, ας βγάλουμε το συμπέρασμα για το που πραγματικά βρίσκεται ο ΠΑΟΚ.
Υ.Γ. Κλείνοντας, οφείλω να κάνω μία διευκρίνιση. Αναφέρθηκα στο κενό του Βιτόλο κάνοντας μία σύγκριση με τον περσινό Ευρωπαίο ΠΑΟΚ. Ας μη γίνει παρανόηση με όσα κατά καιρούς έχω αναφέρει για τα μεταγραφικά και για τα κενά στην επίθεση και το κέντρο της άμυνας. Πιθανό στο να βρεθεί ο αντι-Βιτόλο, να μην χρειαστεί μεταγραφή: Θα αποδειχθεί όταν θα δούμε στο χορτάρι πανέτοιμο τον Λάζαρ.
Πηγή: olapaok.gr
Προσωπικά δεν "αισθάνθηκα" σε κανένα σημείο του αγώνα της Πέμπτης (15/9) πώς ο ΠΑΟΚ ακολουθούσε λάθος τρόπο στην αντιμετώπιση της Τότεναμ. Ότι ο Μπόλονι και οι παίκτες του έχαναν μία μεγάλη ευκαιρία να βάλουν δύο και τρία γκολ στα... δεύτερα του αγγλικού συλλόγου και να μπουν φουριόζοι στη φάση των ομίλων του Europa League. Με τα δικά μου μάτια, ο "Δικέφαλος" δεν έκανε τίποτα λιγότερο απ' όσα περίμενα να δω πριν το παιχνίδι, με εξαίρεση μία αδικαιολόγητη νευρικότητα και μία παραπάνω δόση, συντηρητικότητας στο πρώτο μέρος. Το πλάνο των γηπεδούχων ήταν σαφές και "φώναζε" σε κάθε στιγμή του αγώνα: Χαμηλό τέμπο, γιατί αν το ματς "ανοίξει" οι πιτσιρικάδες του Ρέντναπ θα είχαν ξεκάθαρο πλεονέκτημα, αφού η διαφορά στην ταχυδύναμη ήταν τεράστια. Όποιος έχει αντίρρηση, αρκεί να θυμηθεί τις κουρσες του Τόουνσεντ και του Γουόκερ από τα άκρα, αλλά και τις κινήσεις των Λίβερμορ, Κάρολ στη μεσαία γραμμή.
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε το ματς, βάσει των δυνατοτήτων του, αλλά και των αδυναμιών του και μία από αυτές είναι ότι δεν έχει βρει τον αντικαταστάτη του Βιτόλο. Ο Ισπανός-που έχει "ακούσει" από τον υπογράφοντα ουκ ολίγα για τον τρόπο που επέλεξε να φύγει από τον ΠΑΟΚ-μπορεί να μη διακρινόταν για τις οργανωτικές ικανότητες, διέθετε, όμως, ένα χαρακτηριστικό που έως τώρα δεν έχουμε δει σε άλλο παίκτη του φετινού ρόστερ: αποτελούσε το τέλειο στήριγμα για κάθε συμπαίκτη του στο μαρκάρισμα του αντιπάλου. Αν υπήρχε την Πέμπτη (15/9) το βράδυ Βιτόλο στο ρόστερ του ΠΑΟΚ, ο Βιεϊρίνια και ο Σαλπιγγίδης θα ήταν πιο απελευθερωμένοι στο να δημιουργήσουν και να απειλήσουν και δεν θα σπαταλούσαν μεγάλο μέρος των δυνάμεών τους για να καλύπτουν τα κενά στην πλευρά των Λίνο και Έτο αντίστοιχα.
Αντίθετα, το βράδυ της Πέμπτης (16/9) ήταν αναγκασμένοι να παίξουν ένα διπλό ρόλο και αυτό να έχει "κόστος" στην προσπάθεια του ΠΑΟΚ να "πατά" συχνά στην αντίπαλη περιοχή. Και πάλι, όμως, φάσεις βγήκαν και μάλιστα από αυτές που χαρακτηρίζονται "καθαρές" ευκαιρίες για γκολ. Δεν ήθελε, όμως η τύχη (δοκάρι Ίβιτς), ο Κουντιτσίνι (με καίριες αποκρούσεις, ειδικά στο βολ-πλανέ του Κλάους), αλλά και ο Σέρβος διαιτητής Μάζιτς (στο πέναλτι του Λίνο).
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί από την ώρα που το ματς τελείωσε και μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής (16/9) που γράφεται αυτό το άρθρο, αισθάνομαι ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ και ο Μπόλονι στήνονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα σαν να έκαναν κάποιο έγκλημα. Είναι άλλο να κάνεις κριτική και να εντοπίζεις σημεία στα οποία ο ΠΑΟΚ μπορούσε να έχει καλύτερη εικόνα και άλλο να αναπαράγεις μία μιζέρια, απλά με το πρόσχημα ότι "ΠΑΟΚ είσαι και σώνει και καλά θα τους κερδίζεις όλους". Αντί να... διυλίζουμε τον κώνωπα, ας δούμε λίγο την γενική εικόνα των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μέσα από τη σύγκριση, ας βγάλουμε το συμπέρασμα για το που πραγματικά βρίσκεται ο ΠΑΟΚ.
Υ.Γ. Κλείνοντας, οφείλω να κάνω μία διευκρίνιση. Αναφέρθηκα στο κενό του Βιτόλο κάνοντας μία σύγκριση με τον περσινό Ευρωπαίο ΠΑΟΚ. Ας μη γίνει παρανόηση με όσα κατά καιρούς έχω αναφέρει για τα μεταγραφικά και για τα κενά στην επίθεση και το κέντρο της άμυνας. Πιθανό στο να βρεθεί ο αντι-Βιτόλο, να μην χρειαστεί μεταγραφή: Θα αποδειχθεί όταν θα δούμε στο χορτάρι πανέτοιμο τον Λάζαρ.
Πηγή: olapaok.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου