Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Ένας τελικός δίχως μετάλλιο...!!

Η καλύτερη Γαλλία όλων των εποχών, ήταν με την πλάτη στον τοίχο, απέναντι στη χειρότερη Ελλάδα της τελευταίας 25ετίας. Κι όμως… Το ματς χάθηκε στις λεπτομέρειες. Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος.
Ένας τελικός δίχως μετάλλιο...
Σε ένα πεντάπεντο μέσα σε 10 δευτερόλεπτα, σε δύο χαμένες βολές. Αλλά και στα 3/20 τρίποντα.
Δυστυχώς κόστισε η απειρία. Ηταν αδύνατο να παίξουν 40 λεπτά Μπουρούσης, Φώτσης και Ζήσης. Όταν βγήκαν για να πάρουν ανάσες ο Ζήσης και ο Μπουρούσης στην αρχή του τετάρτου δεκαλέπτου, όλα πήραν το δρόμο που ήθελαν οι Γάλλοι. Εκείνο το φάουλ εκτός φάσης την ώρα που ευστοχούσε ο Ντε Κολό άλλαξε τη ροή του αγώνα. Το 45-40 υπέρ της Ελλάδας στο 31’ έγινε σε χρόνο 0 45-45. Και λίγο μετά, 45-49. Το σερί 0-9, έφτανε και περίσσευε στους Τρικολόρ.
Πάρκερ και Μπατούμ ανέλαβαν δράση και έκαναν τη διαφορά, την ίδια στιγμή που ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης έβλεπαν το ματς από την τηλεόραση. Αν ήταν στο Κάουνας, οι Γάλλοι θα ήταν τώρα στο καναβάτσο. Όπως φάνηκε από όλη την εξέλιξη του Ευρωμπάσκετ, οι περιφερειακοί είναι το Α και το Ω. Ο Ζήσης μόνος δεν αρκεί. Ο Καλάθης έχει δρόμο μπροστά του για να γίνει ηγέτης. Μέλλον υπάρχει. Αυτοί που χρειάζονταν στη Λιθουανία, απουσίαζαν. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Και είναι ξεκάθαρο πως η πλήρης Ελλάδα, μπορούσε να πάρει άλλο ένα μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ. Τώρα θα παλέψει για την είσοδο στην 6αδα. Ακόμα και γι αυτό, αουτσάιντερ είναι.
Τα όριά της τα έφτασε με την συμμετοχή στην 6αδα. Υπέρβαση δεν έκανε, αν και έφτασε κοντά. Αν πάρει το εισιτήριο για το Προολυμπιακό θα είναι 100% πετυχημένη. Ακόμα κι αν το χάσει, δεν θα είναι αποτυχημένη. Αλλοι πρέπει να νιώθουν αποτυχημένοι…
Όπως και να έχει, αυτή η ομάδα κατέθεσε την ψυχή της. Και πρέπει να τα δώσει όλα στο ματς που θα κρίνει την είσοδο στην 6αδα. Το ότι η Εθνική είναι απογοητευμένη, δείχνει και το μεγαλείο της. Ακόμα και με τόσα προβλήματα, κανείς δεν συμβιβάστηκε. Κανείς δεν κρύφτηκε πίσω από τους απόντες. Ολοι έψαξαν για το κάτι παραπάνω κι επειδή δεν το πέτυχαν, στεναχωρήθηκαν περισσότερο κι απ’ όσο έπρεπε.
Όμως υπάρχει και άλλο ένα ματς. Ενας τελικός δίχως μετάλλιο. Δεν αξίζει στην Εθνική μπάσκετ να μείνει εκτός χορού για ένα χρόνο. Μια νίκη κόντρα στη Σερβία μπορεί να σημαίνει κάτι μεγάλο το καλοκαίρι του 2012.\
Πηγή: Sportfm.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: