Ο Αντώνης Καρπετόπουλος σχολιάζει το ντέρμπι της Τούμπας μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού.
Kαι τα δυο περσινά ματς του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα ελάχιστη σχέση έχουν με αυτό της Κυριακής:
όσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο ΠΑΟΚ είναι διαφορετικές ομάδες από πέρυσι. Μάλιστα, όποια ομάδα από τις δύο παρουσιάσει στο γήπεδο τις καινούριες της αρετές, αυτές δηλαδή που πέρυσι δεν είχε, κατά τη γνώμη μου θα κερδίσει. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό δεν είναι δεδομένο.
Ερωτηματικό
Στην περίπτωση του ΠΑΟ το δικό μου μεγάλο ερωτηματικό είναι αν η πρόοδός του είναι αποτέλεσμα σχεδίου ή αποτέλεσμα της σοβαρότητας των παικτών μετά τους ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς. Ο περσινός ΠΑΟ ήταν μια ομάδα παικτών –δηλαδή μια ομάδα της οποίας η τύχη βασίζονταν όχι στην εκτέλεση εντολών του προπονητή, αλλά στη φόρμα κάποιων προσωπικοτήτων που έκαναν τη διαφορά. Αυτοί οι παίκτες ήταν λίγοι, πλην όμως σπουδαίοι: αναφέρομαι στον Σισέ, στον Ζιλμπέρτο, στον Κατσουράνη, στον καθοριστικό στην άμυνα Καντέ, στον Λέτο και στον Καραγκούνη. Στη περσινή σεζόν ο ΠΑΟ δεν τους είχε σχεδόν ποτέ όλους αυτούς ταυτόχρονα φορμαρισμένους. Φέτος, αντίθετα, αυτή τη στιγμή έχει κάποιους σε σπουδαία φόρμα. Ο Λέτο κι ο Κατσουράνης είναι οι δύο που ξεχωρίζουν, αλλά αναμφίβολα φορμαρισμένοι είναι και ο Κουίνσι, ο Σιμάο και ο Κλέιτον. Αν κάνω λάθος και η βελτίωση της ομάδας δεν οφείλεται στη φόρμα των ηγετών της, αλλά σε ένα πλάνο που εκτελείται, τότε αυτό στην Τούμπα θα φανεί. Γιατί αμφιβάλω για το πλάνο; Διότι οι αγώνες που ο ΠΑΟ παίζει καλά είναι λίγοι, αλλά και διότι οι αντίπαλοι απέναντι στους οποίους ο ΠΑΟ άρεσε δεν έκαναν σπουδαία ματς. Τα καλά εφετινά παιγνίδια του ΠΑΟ (με Εργοτέλη, ΠΑΣ και Ξάνθη στην πρώτη ώρα) ήταν παραστάσεις για ένα ρόλο.
Σχέδιο
Σχέδιο είδα μέχρι το παιγνίδι του Καραϊσκάκη στον ΠΑΟΚ. Η ανάπτυξη από το πλάι, η αξιοποίηση του Βιερίνια και του Φωτάκη και κυρίως του Αθανασιάδη, η επιθετική άμυνα και οι οργανωμένες αντεπιθέσεις ύστερα από πρέσινγκ (αυτό που ονομάζουμε transition game) με έκαναν να πιστεύω ότι κάτι νέο γεννιέται στη Θεσσαλονίκη από τον Μπόλονι. Μετά ήρθαν οι τραυματισμοί, οι δηλώσεις του Ιβιτς που έδειξαν ότι κάποιοι δεν είναι ευχαριστημένοι από το καινούργιο παιγνίδι και το φρενάρισμα πάνω στο καλύτερο. Αν ο Μπόλονι μπει στη λογική της διαχείρισης (δηλαδή αρχίσει να ψάχνει τρόπους ώστε να παίζουν όλοι και να μη μουρμουράνε), ο ΠΑΟΚ στην καλύτερη των περιπτώσεων θα επαναλάβει την περσινή του σεζόν.
Χάβος
Πέρυσι ο Χάβος στη διαχείριση του ΠΑΟΚ πήρε άριστα. Μόνο που από ένα σημείο κι έπειτα υπήρξε όμηρος των ποδοσφαιριστών του: όταν αυτοί είχαν κέφια ή πωρώνονταν, ο ΠΑΟΚ έμοιαζε μια χαρά ομάδα, όταν δεν υπήρχε πώρωση, η ομάδα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος. Ετσι βλέπαμε έναν ΠΑΟΚ που μπροστά στο κοινό του έτρωγε σίδερα (οι παίκτες έκαναν στα πιο πολλά ντέρμπι αληθινές καταθέσεις ψυχής), αλλά στην Αθήνα π.χ. έχανε εύκολα, γιατί για τους παίκτες μία ήττα στο ΟΑΚΑ ή στο Καραϊσκάκη θεωρούνταν εντός προγράμματος. Ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα με τον ΠΑΟ είχε παίξει δύο ολότελα διαφορετικά ματς σε διάστημα δύο μηνών! Στο ματς που έχασε, έπαιξε πολύ επιθετικά, πίεσε ψηλά και έχασε ένα πλήθος από ευκαιρίες. Στο ματς που κέρδισε, περίμενε τον ΠΑΟ, τον έπαιξε σαν τη γάτα με το ποντίκι, τον χτύπησε στο τέλος στις αντεπιθέσεις με τον Ελ Ζαάρ και τον Βιερίνια. Ο Χάβος έπρεπε να κρατάει τους παίκτες «ζεστούς» και ετοιμοπόλεμους. Εχω μεγάλες αμφιβολίες για το αν ο Μπόλονι μπορεί να κάνει κάτι αντίστοιχο.
Λογική
Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μου φαίνεται ότι ο Ρουμάνος έπειτα από τρεις μήνες στη Θεσσαλονίκη μπαίνει λίγο στη λογική του συμβιβασμού: ο ΠΑΟΚ του στα τρία τελευταία ματς (ΟΦΗ, Σαμρονκ και Αρη) έτρεξε και πίεσε λιγότερο, δημιούργησε λιγότερο, πρέσαρε λιγότερο. Αν ο ΠΑΟΚ επαναλάβει αυτές τις εμφανίσεις, η μόνη ελπίδα του Μπόλονι είναι οι παίκτες να εμφανιστούν τουλάχιστον όσο ψυχωμένοι ήταν πέρυσι: αν το σχέδιο έχει πάει λίγο στην άκρη, το μόνο που μπορεί να κάνει την ομάδα αποτελεσματική είναι το περίσσιο πάθος –αυτό που π.χ. δεν υπήρχε ούτε με τον ΟΦΗ ούτε στο ματς με τους ερασιτέχνες Ιρλανδούς. Κάποιοι στη Θεσσαλονίκη ισχυρίζονται ότι οι αντίπαλοι προπονητές διάβασαν το παιγνίδι του Μπόλονι και βρήκαν τρόπους να το εξουδετερώσουν: αυτό στην περίπτωση του «Αναστό» π.χ. ισχύει. Ομως σε μία τέτοια περίπτωση η λύση δεν είναι να εγκαταλείψεις το παιγνίδι σου, αλλά να το κάνεις ακόμα πιο αποδοτικό, δηλαδή να προσπαθήσεις πιο πολύ.
Νικητής
Ο ΠΑΟ θα κερδίσει, αν μας δείξει ότι έχει όντως σχέδιο και ότι δεν είναι όλα αποτέλεσμα της διάθεσης των καλών του μονάδων. Ο ΠΑΟΚ θα κερδίσει, αν μας ξαναδείξει στο γήπεδο όσα έκανε στο ματς με την ΑΕΚ, που παραμένει το πιο ολοκληρωμένο του παιγνίδι τα τελευταία χρόνια. Ο ΠΑΟ πρέπει να αποδείξει, ο ΠΑΟΚ πρέπει να λύσει απορίες. Αυτός που θα καταφέρει να ανταποκριθεί στην πρόκληση, θα κερδίσει.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη χθεσινή Sportday
Πηγή: sday.gr
όσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο ΠΑΟΚ είναι διαφορετικές ομάδες από πέρυσι. Μάλιστα, όποια ομάδα από τις δύο παρουσιάσει στο γήπεδο τις καινούριες της αρετές, αυτές δηλαδή που πέρυσι δεν είχε, κατά τη γνώμη μου θα κερδίσει. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό δεν είναι δεδομένο.
Ερωτηματικό
Στην περίπτωση του ΠΑΟ το δικό μου μεγάλο ερωτηματικό είναι αν η πρόοδός του είναι αποτέλεσμα σχεδίου ή αποτέλεσμα της σοβαρότητας των παικτών μετά τους ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς. Ο περσινός ΠΑΟ ήταν μια ομάδα παικτών –δηλαδή μια ομάδα της οποίας η τύχη βασίζονταν όχι στην εκτέλεση εντολών του προπονητή, αλλά στη φόρμα κάποιων προσωπικοτήτων που έκαναν τη διαφορά. Αυτοί οι παίκτες ήταν λίγοι, πλην όμως σπουδαίοι: αναφέρομαι στον Σισέ, στον Ζιλμπέρτο, στον Κατσουράνη, στον καθοριστικό στην άμυνα Καντέ, στον Λέτο και στον Καραγκούνη. Στη περσινή σεζόν ο ΠΑΟ δεν τους είχε σχεδόν ποτέ όλους αυτούς ταυτόχρονα φορμαρισμένους. Φέτος, αντίθετα, αυτή τη στιγμή έχει κάποιους σε σπουδαία φόρμα. Ο Λέτο κι ο Κατσουράνης είναι οι δύο που ξεχωρίζουν, αλλά αναμφίβολα φορμαρισμένοι είναι και ο Κουίνσι, ο Σιμάο και ο Κλέιτον. Αν κάνω λάθος και η βελτίωση της ομάδας δεν οφείλεται στη φόρμα των ηγετών της, αλλά σε ένα πλάνο που εκτελείται, τότε αυτό στην Τούμπα θα φανεί. Γιατί αμφιβάλω για το πλάνο; Διότι οι αγώνες που ο ΠΑΟ παίζει καλά είναι λίγοι, αλλά και διότι οι αντίπαλοι απέναντι στους οποίους ο ΠΑΟ άρεσε δεν έκαναν σπουδαία ματς. Τα καλά εφετινά παιγνίδια του ΠΑΟ (με Εργοτέλη, ΠΑΣ και Ξάνθη στην πρώτη ώρα) ήταν παραστάσεις για ένα ρόλο.
Σχέδιο
Σχέδιο είδα μέχρι το παιγνίδι του Καραϊσκάκη στον ΠΑΟΚ. Η ανάπτυξη από το πλάι, η αξιοποίηση του Βιερίνια και του Φωτάκη και κυρίως του Αθανασιάδη, η επιθετική άμυνα και οι οργανωμένες αντεπιθέσεις ύστερα από πρέσινγκ (αυτό που ονομάζουμε transition game) με έκαναν να πιστεύω ότι κάτι νέο γεννιέται στη Θεσσαλονίκη από τον Μπόλονι. Μετά ήρθαν οι τραυματισμοί, οι δηλώσεις του Ιβιτς που έδειξαν ότι κάποιοι δεν είναι ευχαριστημένοι από το καινούργιο παιγνίδι και το φρενάρισμα πάνω στο καλύτερο. Αν ο Μπόλονι μπει στη λογική της διαχείρισης (δηλαδή αρχίσει να ψάχνει τρόπους ώστε να παίζουν όλοι και να μη μουρμουράνε), ο ΠΑΟΚ στην καλύτερη των περιπτώσεων θα επαναλάβει την περσινή του σεζόν.
Χάβος
Πέρυσι ο Χάβος στη διαχείριση του ΠΑΟΚ πήρε άριστα. Μόνο που από ένα σημείο κι έπειτα υπήρξε όμηρος των ποδοσφαιριστών του: όταν αυτοί είχαν κέφια ή πωρώνονταν, ο ΠΑΟΚ έμοιαζε μια χαρά ομάδα, όταν δεν υπήρχε πώρωση, η ομάδα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος. Ετσι βλέπαμε έναν ΠΑΟΚ που μπροστά στο κοινό του έτρωγε σίδερα (οι παίκτες έκαναν στα πιο πολλά ντέρμπι αληθινές καταθέσεις ψυχής), αλλά στην Αθήνα π.χ. έχανε εύκολα, γιατί για τους παίκτες μία ήττα στο ΟΑΚΑ ή στο Καραϊσκάκη θεωρούνταν εντός προγράμματος. Ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα με τον ΠΑΟ είχε παίξει δύο ολότελα διαφορετικά ματς σε διάστημα δύο μηνών! Στο ματς που έχασε, έπαιξε πολύ επιθετικά, πίεσε ψηλά και έχασε ένα πλήθος από ευκαιρίες. Στο ματς που κέρδισε, περίμενε τον ΠΑΟ, τον έπαιξε σαν τη γάτα με το ποντίκι, τον χτύπησε στο τέλος στις αντεπιθέσεις με τον Ελ Ζαάρ και τον Βιερίνια. Ο Χάβος έπρεπε να κρατάει τους παίκτες «ζεστούς» και ετοιμοπόλεμους. Εχω μεγάλες αμφιβολίες για το αν ο Μπόλονι μπορεί να κάνει κάτι αντίστοιχο.
Λογική
Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μου φαίνεται ότι ο Ρουμάνος έπειτα από τρεις μήνες στη Θεσσαλονίκη μπαίνει λίγο στη λογική του συμβιβασμού: ο ΠΑΟΚ του στα τρία τελευταία ματς (ΟΦΗ, Σαμρονκ και Αρη) έτρεξε και πίεσε λιγότερο, δημιούργησε λιγότερο, πρέσαρε λιγότερο. Αν ο ΠΑΟΚ επαναλάβει αυτές τις εμφανίσεις, η μόνη ελπίδα του Μπόλονι είναι οι παίκτες να εμφανιστούν τουλάχιστον όσο ψυχωμένοι ήταν πέρυσι: αν το σχέδιο έχει πάει λίγο στην άκρη, το μόνο που μπορεί να κάνει την ομάδα αποτελεσματική είναι το περίσσιο πάθος –αυτό που π.χ. δεν υπήρχε ούτε με τον ΟΦΗ ούτε στο ματς με τους ερασιτέχνες Ιρλανδούς. Κάποιοι στη Θεσσαλονίκη ισχυρίζονται ότι οι αντίπαλοι προπονητές διάβασαν το παιγνίδι του Μπόλονι και βρήκαν τρόπους να το εξουδετερώσουν: αυτό στην περίπτωση του «Αναστό» π.χ. ισχύει. Ομως σε μία τέτοια περίπτωση η λύση δεν είναι να εγκαταλείψεις το παιγνίδι σου, αλλά να το κάνεις ακόμα πιο αποδοτικό, δηλαδή να προσπαθήσεις πιο πολύ.
Νικητής
Ο ΠΑΟ θα κερδίσει, αν μας δείξει ότι έχει όντως σχέδιο και ότι δεν είναι όλα αποτέλεσμα της διάθεσης των καλών του μονάδων. Ο ΠΑΟΚ θα κερδίσει, αν μας ξαναδείξει στο γήπεδο όσα έκανε στο ματς με την ΑΕΚ, που παραμένει το πιο ολοκληρωμένο του παιγνίδι τα τελευταία χρόνια. Ο ΠΑΟ πρέπει να αποδείξει, ο ΠΑΟΚ πρέπει να λύσει απορίες. Αυτός που θα καταφέρει να ανταποκριθεί στην πρόκληση, θα κερδίσει.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη χθεσινή Sportday
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου