Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1976 είχε παίξει στη Μόσχα η ΑΕΚ με την Ντιναμό για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Γράφει ο Νίκος Κατσαρός.
Ακριβώς έξω από το γήπεδο υπήρχε ένας σταθμός του μετρό. Οταν τελείωσε
το παιχνίδι, πήγαμε να πάρουμε το τρένο για να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο,
αλλά διαπιστώσαμε ότι ο σταθμός ήταν κλειστός!
Οπως μάθαμε μετά, υπήρχε εντολή να μη λειτουργεί το μετρό όταν γίνονται ποδοσφαιρικοί αγώνες για λόγους... ασφαλείας. Οι αρχές δεν ήθελαν συγκεντρώσεις μεγάλου αριθμού ατόμων και ειδικά φιλάθλων, γιατί δεν ήξεραν πώς μπορούσαν να εξελιχθούν.
Αυτά που συνέβαιναν στη Σοβιετική Ενωση, μου θύμισαν οι προχθεσινές «επιχειρήσεις» αποκαθήλωσης των πανό στα γήπεδα. Η σύνθεση του πλήθους που μαζεύεται στις εξέδρες των γηπέδων κάθε βδομάδα είναι πολυσυλλεκτική. Κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που το αποτελούν είναι ότι αγαπάνε το ποδόσφαιρο, είτε είναι φτωχοί είτε αστοί είτε εύποροι, νέοι, ηλικιωμένοι, γέροι.
Αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του κοινωνικού ιστού της κάθε χώρας. Σε δύσκολες εποχές, όπως αυτή που περνάει τώρα η Ελλάδα, όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος αποκτά ένα επιπλέον κοινό στοιχείο. Και το γήπεδο είναι ο πλέον πρόσφορος χώρος για να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να διαμαρτυρηθούν για όσο υφίσταται. Τα πανό που υψώνονται τις τελευταίες εβδομάδες στα γήπεδα αποτελούν μια ήπια διαμαρτυρία, που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάθε εβδομάδα θα εκδηλώνεται πιο έντονα και με διαφορετικούς τρόπους.
Μέχρι τώρα πολλοί θεωρούσαν σκόπιμη την απροθυμία της πολιτείας να καταπολεμήσει τη βία στους αθλητικούς χώρους επειδή τη βόλευε. Με την έννοια ότι προτιμούσε να εκτονώνεται ο κόσμος στα γήπεδα, παρά στους δρόμους. Φοβάμαι ότι έφτασε η ώρα που οι αρχές θα προτιμούν να μείνουν οι διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους.
Οι φίλαθλοι -και δεν εννοώ οι χούλιγκαν- έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν αστείρευτη φαντασία, ευρηματικότητα, αλλά και αποφασιστικότητα. Επιπλέον οι αθλητικοί χώροι δεν προσφέρονται για επιχειρήσεις καταστολής, γι' αυτό άλλωστε και οι δυνάμεις ασφαλείας αποφεύγουν να επεμβαίνουν μέσα στα γήπεδα.
Η κατάσταση στη χώρα δεν είναι μόνο δύσκολη, αλλά και πολυσύνθετη. Κι ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει παγκοσμίως ιστορικό ξεσηκωμών που ξεκίνησαν από τα γήπεδα. Χρειάζεται συνεπώς ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίζονται οι αντιδράσεις των πολιτών-φιλάθλων στους αθλητικούς χώρους.
Πηγή: Goal
Οπως μάθαμε μετά, υπήρχε εντολή να μη λειτουργεί το μετρό όταν γίνονται ποδοσφαιρικοί αγώνες για λόγους... ασφαλείας. Οι αρχές δεν ήθελαν συγκεντρώσεις μεγάλου αριθμού ατόμων και ειδικά φιλάθλων, γιατί δεν ήξεραν πώς μπορούσαν να εξελιχθούν.
Αυτά που συνέβαιναν στη Σοβιετική Ενωση, μου θύμισαν οι προχθεσινές «επιχειρήσεις» αποκαθήλωσης των πανό στα γήπεδα. Η σύνθεση του πλήθους που μαζεύεται στις εξέδρες των γηπέδων κάθε βδομάδα είναι πολυσυλλεκτική. Κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που το αποτελούν είναι ότι αγαπάνε το ποδόσφαιρο, είτε είναι φτωχοί είτε αστοί είτε εύποροι, νέοι, ηλικιωμένοι, γέροι.
Αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του κοινωνικού ιστού της κάθε χώρας. Σε δύσκολες εποχές, όπως αυτή που περνάει τώρα η Ελλάδα, όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος αποκτά ένα επιπλέον κοινό στοιχείο. Και το γήπεδο είναι ο πλέον πρόσφορος χώρος για να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να διαμαρτυρηθούν για όσο υφίσταται. Τα πανό που υψώνονται τις τελευταίες εβδομάδες στα γήπεδα αποτελούν μια ήπια διαμαρτυρία, που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάθε εβδομάδα θα εκδηλώνεται πιο έντονα και με διαφορετικούς τρόπους.
Μέχρι τώρα πολλοί θεωρούσαν σκόπιμη την απροθυμία της πολιτείας να καταπολεμήσει τη βία στους αθλητικούς χώρους επειδή τη βόλευε. Με την έννοια ότι προτιμούσε να εκτονώνεται ο κόσμος στα γήπεδα, παρά στους δρόμους. Φοβάμαι ότι έφτασε η ώρα που οι αρχές θα προτιμούν να μείνουν οι διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους.
Οι φίλαθλοι -και δεν εννοώ οι χούλιγκαν- έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν αστείρευτη φαντασία, ευρηματικότητα, αλλά και αποφασιστικότητα. Επιπλέον οι αθλητικοί χώροι δεν προσφέρονται για επιχειρήσεις καταστολής, γι' αυτό άλλωστε και οι δυνάμεις ασφαλείας αποφεύγουν να επεμβαίνουν μέσα στα γήπεδα.
Η κατάσταση στη χώρα δεν είναι μόνο δύσκολη, αλλά και πολυσύνθετη. Κι ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει παγκοσμίως ιστορικό ξεσηκωμών που ξεκίνησαν από τα γήπεδα. Χρειάζεται συνεπώς ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίζονται οι αντιδράσεις των πολιτών-φιλάθλων στους αθλητικούς χώρους.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου