Η δυστοκία στην εξεύρεση επενδυτικών λύσεων είναι η
μεγάλη ευκαιρία του ελληνικού ποδοσφαίρου να επιστρέψει στις ρίζες του.
Γράφει ο Κυριάκος Θωμαϊδης.
Η μοναδική συζήτηση που γίνεται τον τελευταίο καιρό στο ελληνικό
ποδόσφαιρο έχει να κάνει με τη σαουδαραβική επένδυση στον Παναθηναϊκό ή
με την αναζήτηση ξένων κεφαλαίων από την ΑΕΚ. Οι οικονομικές συνθήκες
της χώρας δικαιολογημένα υποχρεώνουν κάποιους να στρέφουν το βλέμμα στην
εσπερία, καθώς εσωτερικές επιχειρηματικές λύσεις δεν φαίνονται στον
ορίζοντα.
Η στήλη έχει συμφωνήσει με την ανάγκη εξεύρεσης επενδυτικών λύσεων από το εξωτερικό, αλλά οφείλει να επισημάνει τη δυστοκία που παρατηρείται, ειδικά στην περίπτωση της ΑΕΚ. Κι επειδή το θέμα δεν αφορά μόνο μία ομάδα, ενδείκνυται η αναζήτηση άλλων προσφορότερων λύσεων. Τη δεκαετία του '70 όταν οι ελληνικές ομάδες άρχισαν να φέρνουν καραβιές ξένων ποδοσφαιριστών, ο Αλκέτας Παναγούλιας είχε επισημάνει την ανάγκη τόνωσης του ελληνικού στοιχείου που θα έδινε πόντους και στην εθνική μας ομάδα. Εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να τον ακούσει κανείς γιατί η Ελλάδα βρισκόταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης και οι ποδοσφαιροπαράγοντες προτιμούσαν φτασμένους ξένους παίκτες για να αποθεώνονται από τους φανατικούς των ομάδων τους.
Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης του ελληνικού ποδοσφαίρου συνεχίστηκε μέχρι σήμερα και δημιούργησε τις στρεβλώσεις που βλέπουμε. Ουδέποτε δημιουργήθηκε εθνική ποδοσφαιρική σχολή, ελάχιστες εξαιρέσεις ξένων απέδωσαν και οι παράγοντες ενδιαφέρονταν περισσότερο για το ύψος των τηλεοπτικών δικαιωμάτων παρά για το πώς θα φέρουν κόσμο στο γήπεδο.
Με αυτό τον τρόπο απογοητεύτηκαν χιλιάδες ελληνόπουλα που ονειρεύονταν να φορέσουν τη φανέλα της μεγάλης ομάδας και χάθηκαν άλλα τόσα ταλέντα. Η παραγωγική διαδικασία έμεινε άγνωστη έκφραση για τους ιδιοκτήτες των ομάδων, οι οποίοι επέμεναν να κερδίζουν από διαφανείς χορηγίες και αδιαφανείς αντιλήψεις. Μάλιστα, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 υπήρχε ομάδα που το 93% των εσόδων της ήταν από τηλεοπτικά δικαιώματα! Κι αυτό τη στιγμή που μία από τις πλουσιότερες ομάδες στον κόσμο, η Τσέλσι, καλύπτει μόλις το 14% του προϋπολογισμού της από τα κέρδη των τηλεοπτικών μεταδόσεων.
Η φούσκα έσκασε με σχετική καθυστέρηση και μεγάλες ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν το δρόμο της αυτοδιαχείρισης. Αυτό το διοικητικό μοντέλο φαίνεται ελκυστικό, αλλά αποκλείεται να έχει μέλλον αν οι παράγοντες δεν επενδύσουν στα ελληνόπουλα. Ο ΠΑΟΚ έχει μία εξαιρετική ομάδα στις ηλικίες κάτω των 18 ετών, όμως στην πρώτη του ενδεκάδα παίζουν ο 35χρονος Γκαρσία και ο Ιβιτς. Πού να βρεθεί χώρος για τους πιτσιρικάδες οι οποίοι γίνονται αντικείμενο θαυμασμού στους αγώνες των εφηβικών ομάδων...
Πηγή: Εξέδρα
Η στήλη έχει συμφωνήσει με την ανάγκη εξεύρεσης επενδυτικών λύσεων από το εξωτερικό, αλλά οφείλει να επισημάνει τη δυστοκία που παρατηρείται, ειδικά στην περίπτωση της ΑΕΚ. Κι επειδή το θέμα δεν αφορά μόνο μία ομάδα, ενδείκνυται η αναζήτηση άλλων προσφορότερων λύσεων. Τη δεκαετία του '70 όταν οι ελληνικές ομάδες άρχισαν να φέρνουν καραβιές ξένων ποδοσφαιριστών, ο Αλκέτας Παναγούλιας είχε επισημάνει την ανάγκη τόνωσης του ελληνικού στοιχείου που θα έδινε πόντους και στην εθνική μας ομάδα. Εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να τον ακούσει κανείς γιατί η Ελλάδα βρισκόταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης και οι ποδοσφαιροπαράγοντες προτιμούσαν φτασμένους ξένους παίκτες για να αποθεώνονται από τους φανατικούς των ομάδων τους.
Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης του ελληνικού ποδοσφαίρου συνεχίστηκε μέχρι σήμερα και δημιούργησε τις στρεβλώσεις που βλέπουμε. Ουδέποτε δημιουργήθηκε εθνική ποδοσφαιρική σχολή, ελάχιστες εξαιρέσεις ξένων απέδωσαν και οι παράγοντες ενδιαφέρονταν περισσότερο για το ύψος των τηλεοπτικών δικαιωμάτων παρά για το πώς θα φέρουν κόσμο στο γήπεδο.
Με αυτό τον τρόπο απογοητεύτηκαν χιλιάδες ελληνόπουλα που ονειρεύονταν να φορέσουν τη φανέλα της μεγάλης ομάδας και χάθηκαν άλλα τόσα ταλέντα. Η παραγωγική διαδικασία έμεινε άγνωστη έκφραση για τους ιδιοκτήτες των ομάδων, οι οποίοι επέμεναν να κερδίζουν από διαφανείς χορηγίες και αδιαφανείς αντιλήψεις. Μάλιστα, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 υπήρχε ομάδα που το 93% των εσόδων της ήταν από τηλεοπτικά δικαιώματα! Κι αυτό τη στιγμή που μία από τις πλουσιότερες ομάδες στον κόσμο, η Τσέλσι, καλύπτει μόλις το 14% του προϋπολογισμού της από τα κέρδη των τηλεοπτικών μεταδόσεων.
Η φούσκα έσκασε με σχετική καθυστέρηση και μεγάλες ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν το δρόμο της αυτοδιαχείρισης. Αυτό το διοικητικό μοντέλο φαίνεται ελκυστικό, αλλά αποκλείεται να έχει μέλλον αν οι παράγοντες δεν επενδύσουν στα ελληνόπουλα. Ο ΠΑΟΚ έχει μία εξαιρετική ομάδα στις ηλικίες κάτω των 18 ετών, όμως στην πρώτη του ενδεκάδα παίζουν ο 35χρονος Γκαρσία και ο Ιβιτς. Πού να βρεθεί χώρος για τους πιτσιρικάδες οι οποίοι γίνονται αντικείμενο θαυμασμού στους αγώνες των εφηβικών ομάδων...
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου