Ημέρα απεργίας, αλλά και βραδιά ΠΑΟΚ, η Τετάρτη.
Από νωρίς είχα κανονίσει με φίλους να δούμε το ματς το βράδυ στο σπίτι
μου με τη σχετική προμήθεια από γνωστή σουβλακερί. Γράφει ο Μιχάλης
Τσόχος.
Όταν το συζητάγαμε, όλοι μας λίγο πολύ δεν το πιστεύαμε ότι μπορεί να
γίνει. Ο αισιόδοξος της παρέας έλεγε «Κρίμα που δεν του κάνει η
ισοπαλία, μπορεί να το πάρει το Χ και να κρατήσει το αήττητο ο ΠΑΟΚ», οι
υπόλοιποι μιλούσαν κάπως αφηρημένα για τον ρυθμό που πιάνουν οι Αγγλοι
στην έδρα τους, για την Τότεναμ που είναι σε διαστημική κατάσταση και
άλλα συναφή σχόλια που σου έδιναν την εντύπωση ότι βλέπουν να γράφει το
κοντέρ. Εγώ πάλι δεν είχα πολυσκεφτεί το ματς. Εμεινα σε μία τυπική
διαπίστωση. «Ο Βιερίνια δεν παίζει…».
Και το ματς άρχισε. Γκολ ο «Σάλπι» και το… ηλεκτρικό ρεύμα διαπέρασε τον καναπέ. Οι τέσσερις άνδρες της παρέας ήταν ήδη στο κέντρο του σαλονιού, οι δύο είχαν πλησιάσει την τηλεόραση (λες και θα έμπαιναν μέσα να πάρουν αγκαλιά τον σκόρερ) και ο ένας είχε γονατίσει στο χαλί και το πανηγύριζε με ψηλά τις γροθιές αλά Σάλπι. Η εικόνα για μένα τον πέμπτο άνδρα της παρέας που εκείνη την ώρα έβαζα πάγο στο ποτήρι μου, πίσω από το πάσο που χωρίζει σαλόνι με κουζίνα, και το μόνο που είχα προλάβει να κάνω ήταν να ψελλίσω απλά ένα «γκολ» ήταν σαν την εικόνα της διαφήμισης της μπύρας όπου οι τύποι στο σαλόνι έχουν φορέσει τις φανέλες και είναι όρθιοι μπροστά στον καναπέ ακούγοντας τον εθνικό ύμνο.
«Να δεις που κάτι μεγάλο θα γίνει απόψε» σκέφτηκα από μέσα μου. Τη σκέψη μου διέκοψε η φωνή του μοναδικού άνδρα της παρέας που απλώς είχε πεταχτεί από τον καναπέ και είχε φωνάξει γκολ. «Ρε εσείς δεν παραγγείλαμε…». «Πάρε ότι θες μωρέ» ήταν η απάντηση που πήρε και τα πρώτα τσιγάρα είχαν ανάψει. Αφού έψαξε λίγο στο ίντερνετ το τηλέφωνο γιατί δεν έβρισκε το προσπέκτους από τη σουβλακερί και εγώ δεν σηκωνόμουν με τίποτα από τον καναπέ έχοντας καρφωμένα τα μάτια μου στην τηλεόραση, κάλεσε για την παραγγελία. «Ναι καλησπέρα, δύο με γύρο από όλα, δύο με μπιφτέκι χωρίς κρεμμύδι, ένα…».
«Γκολ, γκολ ναι ρε ΠΑΟΚ, άντε γαμώ την πουτάνα μου, μπράβο ρε μικρέ, ο Κλάους ρε, γκολ, γκολ, γκολ». Το σαλόνι είχε μετατραπεί σε «θύρα 4», μέχρι και… αραβικό κασκόλ είχε βγει και ανέμιζε ανάμεσα μας. Το ματς δεν είχε καν ζεσταθεί και το σπίτι είχε πάρει φωτιά. Ο ΠΑΟΚ χάνει και ευκαιρία για 3-0 και όλοι μας τρίβουμε τα μάτια μας με αυτό που βλέπουμε επί 30 λεπτά.
Στο 33’ του ματς χτυπάει το κουδούνι. Τα σουβλάκια έχουν ήδη φτάσει. Ρημάδα κρίση στο 15’ παραγγέλνεις στο 33’ έχουν έρθει κιόλας. Ο ψύχραιμος πληρώνει και αρχίζει την μοιρασιά. Η πρώτη μπουκιά είναι γρουσούζικη. «Όχι ρε πέναλτι, όχι και κόκκινη…». «Δεν είναι χέρι, στήθος έχει βρει παιδιά είμαι σίγουρος». Νεκρική σιγή μέχρι το πρώτο ριπλέι. «Κοράκι, λαμόγιο, χασάπη…» είναι μερικά από τα ήπια σχόλια που ακούγονται. Η βωμολοχία διακόπτεται από τον ψύχραιμο της παρέας. «Σας το’ πα όχι σουβλάκια είναι γκαντεμιά…».
Τα σουβλάκια με δημοκρατικές διαδικασίες μένουν στην άκρη μέχρι το ημίχρονο. Ανάβουν ξανά τα τσιγάρα.
Στο μεταξύ διαπιστώνω ότι το twitter στο οποίο ανά τακτά χρονικά διαστήματα γράφω για τον ΠΑΟΚ έχει πάρει φωτιά. Πάρτε μία γεύση…
Νίκος Χατζηνικολάου: «ΠΑΟΚ όνειρο απόψε, έφεραν γούρι οι ευχές μου».
Βασίλης Σαμπράκος: «Εκπληκτικό, 2-0 ο ΠΑΟΚ».
Ελενα (φίλη μου). «Παρακαλούνται οι παίκτες του ΠΑΟΚ να φέρουν πίσω εκτός από τα σώβρακα της Τότεναμ και τα Ελγίνεια»
Χρήστος Παναγιωτόπουλος (διευθυντής ειδήσεων MEGA): «Ελα ρε ΠΑΟΚΑΡΑ».
Εγώ έχω γράψει κάτι για τέλειο ματς του ΠΑΟΚ, κάτι ευχές στον Ολλανδό διαιτητή να βρει ζεστές παντόφλες και κάτι για το επάγγελμά του που είναι χασάπης (από μικρό με διέκρινε η ψυχραιμία μου…)
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά και τα ποτήρια έχουν γεμίσει με μπύρες… Από το να σας περιγράψω τι έγινε στο σαλόνι ας δούμε πως έζησα το ματς (σχόλια ανά πέντε λεπτά έγραφα για να μην τρώω τα νύχια μου) στο twitter.
55’. «Σε κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις γιατί οι μπασκετικοί ανακάλυψαν το time out. Κράτα ρε ΠΑΟΚ».
65’ «Ακόμη στο 65’ είναι το ματς; Νομίζω ότι έχω δει τρία ημίχρονα. Κάνε κάτι σωστό ρε Ολλανδέ, σφύρα το…»
68’ «Ρε Κώστα, ούτε βαλσαμωμένη δεν την πιάνεις απόψε. Κάνε μία σωστή έξοδο».
70’ «Μέχρι να καταλάβω ότι το ακύρωσε έχασα χωρίς υπερβολή δύο μήνες από τη ζωή μου. ΠΑΟΚ μου το χρωστάς»
75’. Δεν γράφω αλλά κάνω retweet το σχόλιο του Σαμπράκου. «Εκτοντάδες χιλιάδες άνθρωποι παίζουμε άμυνα με τον ΠΑΟΚ».
80’. «Ρε τι ζούμε βραδιάτικα. Αναψα και μάλιστα δύο φορές το αναμμένο μου τσιγάρο. Και είναι ακόμη στο 80’ το ματς».
87’. «Διώξε ρε παιδί μου, διώξε»
Λήξη. «Ναι ρε ΠΑΟΚΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ».
Μυθική πρόκριση, ανεπανάληπτη. Ματς αξέχαστο πραγματικά. Ακόμη και εκείνη η ιστορική πρόκριση που είχε πάρει στο «Χάιμπουρι» και μάλιστα ήμουν μέσα και είχα περιγράψει το ματς για λογαριασμό του NOVA ΣΠΟΡ FM, με τούτο εδώ το πράγμα δεν συγκρίνεται. Ακόμη και εκείνη η μαγική βραδιά των παιδικών μου χρόνων με την Μπάγερν Μονάχου με αυτό δεν συγκρίνεται. Μοναδικό, αξεπέραστο, κατόρθωμα για να το θυμόμαστε για πάντα.
Και τελικά κατάλαβα γιατί ενώ σε λίγο θα ξημερώσει εγώ είμαι ακόμη μπροστά στον υπολογιστή και έχω γράψει χίλιες λέξεις για αυτόν τον ΠΑΟΚ. Πρώτον γιατί οι Κινέζοι λένε μαλακίες και μία εικόνα δεν φτάνει για να αποτυπώσει αυτή την πρόκριση και δεύτερον γιατί ήθελα να έχω κρατημένες όλες τις στιγμές αυτής της βραδιάς, να μην μου ξεφύγει καμία, ώστε μετά από χρόνια όταν θα την διηγούμαι στην κόρη μου, να θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες και να μπορώ να της εξηγήσω, γιατί όταν της λέω αυτό το παραμύθι, πάντα βουρκώνω.
Καληνύχτα ΠΑΟΚ και όνειρα γλυκά…
Πηγή: Sportfm.gr
Και το ματς άρχισε. Γκολ ο «Σάλπι» και το… ηλεκτρικό ρεύμα διαπέρασε τον καναπέ. Οι τέσσερις άνδρες της παρέας ήταν ήδη στο κέντρο του σαλονιού, οι δύο είχαν πλησιάσει την τηλεόραση (λες και θα έμπαιναν μέσα να πάρουν αγκαλιά τον σκόρερ) και ο ένας είχε γονατίσει στο χαλί και το πανηγύριζε με ψηλά τις γροθιές αλά Σάλπι. Η εικόνα για μένα τον πέμπτο άνδρα της παρέας που εκείνη την ώρα έβαζα πάγο στο ποτήρι μου, πίσω από το πάσο που χωρίζει σαλόνι με κουζίνα, και το μόνο που είχα προλάβει να κάνω ήταν να ψελλίσω απλά ένα «γκολ» ήταν σαν την εικόνα της διαφήμισης της μπύρας όπου οι τύποι στο σαλόνι έχουν φορέσει τις φανέλες και είναι όρθιοι μπροστά στον καναπέ ακούγοντας τον εθνικό ύμνο.
«Να δεις που κάτι μεγάλο θα γίνει απόψε» σκέφτηκα από μέσα μου. Τη σκέψη μου διέκοψε η φωνή του μοναδικού άνδρα της παρέας που απλώς είχε πεταχτεί από τον καναπέ και είχε φωνάξει γκολ. «Ρε εσείς δεν παραγγείλαμε…». «Πάρε ότι θες μωρέ» ήταν η απάντηση που πήρε και τα πρώτα τσιγάρα είχαν ανάψει. Αφού έψαξε λίγο στο ίντερνετ το τηλέφωνο γιατί δεν έβρισκε το προσπέκτους από τη σουβλακερί και εγώ δεν σηκωνόμουν με τίποτα από τον καναπέ έχοντας καρφωμένα τα μάτια μου στην τηλεόραση, κάλεσε για την παραγγελία. «Ναι καλησπέρα, δύο με γύρο από όλα, δύο με μπιφτέκι χωρίς κρεμμύδι, ένα…».
«Γκολ, γκολ ναι ρε ΠΑΟΚ, άντε γαμώ την πουτάνα μου, μπράβο ρε μικρέ, ο Κλάους ρε, γκολ, γκολ, γκολ». Το σαλόνι είχε μετατραπεί σε «θύρα 4», μέχρι και… αραβικό κασκόλ είχε βγει και ανέμιζε ανάμεσα μας. Το ματς δεν είχε καν ζεσταθεί και το σπίτι είχε πάρει φωτιά. Ο ΠΑΟΚ χάνει και ευκαιρία για 3-0 και όλοι μας τρίβουμε τα μάτια μας με αυτό που βλέπουμε επί 30 λεπτά.
Στο 33’ του ματς χτυπάει το κουδούνι. Τα σουβλάκια έχουν ήδη φτάσει. Ρημάδα κρίση στο 15’ παραγγέλνεις στο 33’ έχουν έρθει κιόλας. Ο ψύχραιμος πληρώνει και αρχίζει την μοιρασιά. Η πρώτη μπουκιά είναι γρουσούζικη. «Όχι ρε πέναλτι, όχι και κόκκινη…». «Δεν είναι χέρι, στήθος έχει βρει παιδιά είμαι σίγουρος». Νεκρική σιγή μέχρι το πρώτο ριπλέι. «Κοράκι, λαμόγιο, χασάπη…» είναι μερικά από τα ήπια σχόλια που ακούγονται. Η βωμολοχία διακόπτεται από τον ψύχραιμο της παρέας. «Σας το’ πα όχι σουβλάκια είναι γκαντεμιά…».
Τα σουβλάκια με δημοκρατικές διαδικασίες μένουν στην άκρη μέχρι το ημίχρονο. Ανάβουν ξανά τα τσιγάρα.
Στο μεταξύ διαπιστώνω ότι το twitter στο οποίο ανά τακτά χρονικά διαστήματα γράφω για τον ΠΑΟΚ έχει πάρει φωτιά. Πάρτε μία γεύση…
Νίκος Χατζηνικολάου: «ΠΑΟΚ όνειρο απόψε, έφεραν γούρι οι ευχές μου».
Βασίλης Σαμπράκος: «Εκπληκτικό, 2-0 ο ΠΑΟΚ».
Ελενα (φίλη μου). «Παρακαλούνται οι παίκτες του ΠΑΟΚ να φέρουν πίσω εκτός από τα σώβρακα της Τότεναμ και τα Ελγίνεια»
Χρήστος Παναγιωτόπουλος (διευθυντής ειδήσεων MEGA): «Ελα ρε ΠΑΟΚΑΡΑ».
Εγώ έχω γράψει κάτι για τέλειο ματς του ΠΑΟΚ, κάτι ευχές στον Ολλανδό διαιτητή να βρει ζεστές παντόφλες και κάτι για το επάγγελμά του που είναι χασάπης (από μικρό με διέκρινε η ψυχραιμία μου…)
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά και τα ποτήρια έχουν γεμίσει με μπύρες… Από το να σας περιγράψω τι έγινε στο σαλόνι ας δούμε πως έζησα το ματς (σχόλια ανά πέντε λεπτά έγραφα για να μην τρώω τα νύχια μου) στο twitter.
55’. «Σε κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις γιατί οι μπασκετικοί ανακάλυψαν το time out. Κράτα ρε ΠΑΟΚ».
65’ «Ακόμη στο 65’ είναι το ματς; Νομίζω ότι έχω δει τρία ημίχρονα. Κάνε κάτι σωστό ρε Ολλανδέ, σφύρα το…»
68’ «Ρε Κώστα, ούτε βαλσαμωμένη δεν την πιάνεις απόψε. Κάνε μία σωστή έξοδο».
70’ «Μέχρι να καταλάβω ότι το ακύρωσε έχασα χωρίς υπερβολή δύο μήνες από τη ζωή μου. ΠΑΟΚ μου το χρωστάς»
75’. Δεν γράφω αλλά κάνω retweet το σχόλιο του Σαμπράκου. «Εκτοντάδες χιλιάδες άνθρωποι παίζουμε άμυνα με τον ΠΑΟΚ».
80’. «Ρε τι ζούμε βραδιάτικα. Αναψα και μάλιστα δύο φορές το αναμμένο μου τσιγάρο. Και είναι ακόμη στο 80’ το ματς».
87’. «Διώξε ρε παιδί μου, διώξε»
Λήξη. «Ναι ρε ΠΑΟΚΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ».
Μυθική πρόκριση, ανεπανάληπτη. Ματς αξέχαστο πραγματικά. Ακόμη και εκείνη η ιστορική πρόκριση που είχε πάρει στο «Χάιμπουρι» και μάλιστα ήμουν μέσα και είχα περιγράψει το ματς για λογαριασμό του NOVA ΣΠΟΡ FM, με τούτο εδώ το πράγμα δεν συγκρίνεται. Ακόμη και εκείνη η μαγική βραδιά των παιδικών μου χρόνων με την Μπάγερν Μονάχου με αυτό δεν συγκρίνεται. Μοναδικό, αξεπέραστο, κατόρθωμα για να το θυμόμαστε για πάντα.
Και τελικά κατάλαβα γιατί ενώ σε λίγο θα ξημερώσει εγώ είμαι ακόμη μπροστά στον υπολογιστή και έχω γράψει χίλιες λέξεις για αυτόν τον ΠΑΟΚ. Πρώτον γιατί οι Κινέζοι λένε μαλακίες και μία εικόνα δεν φτάνει για να αποτυπώσει αυτή την πρόκριση και δεύτερον γιατί ήθελα να έχω κρατημένες όλες τις στιγμές αυτής της βραδιάς, να μην μου ξεφύγει καμία, ώστε μετά από χρόνια όταν θα την διηγούμαι στην κόρη μου, να θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες και να μπορώ να της εξηγήσω, γιατί όταν της λέω αυτό το παραμύθι, πάντα βουρκώνω.
Καληνύχτα ΠΑΟΚ και όνειρα γλυκά…
Πηγή: Sportfm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου