Αγωνιστική αστάθεια και παθητική άμυνα!!

Το τελικό αποτέλεσμα συνδέεται άρρηκτα με τη σταθερότητα και η σταθερότητα με τη φυσική κατάσταση και την προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών. Διαβάστε την ανάλυση του παιχνιδιού Λεβαδειακός-Άρης.

Οι κιτρινόμαυροι δεν κατάφεραν να κερδίσουν ούτε τον Λεβαδειακό, καθώς επέδειξαν ανάλογες αδυναμίες με αυτές των προηγούμενων παιχνιδιών. Η μεγάλη «ένταση» στις προσπάθειες των παικτών στο πρώτο ημίχρονο οδήγησαν σε σωματική καταπόνηση, με αποτέλεσμα να δοθεί στους γηπεδούχους η ευκαιρία «ανατροπής» στην «επανάληψη». Όπως είναι λογικό, οι αλλαγές προπονητών έχουν συμβάλλει στην απουσία διαμόρφωσης συγκεκριμένου αγωνιστικού πλάνου με αποτέλεσμα να παρατηρείται αγωνιστική αστάθεια κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών.
Από την πλευρά του, ο Λεβαδειακός προσπάθησε να διαφυλάξει τα μετόπισθεν παίζοντας «παθητική άμυνα» στο πρώτο ημίχρονο και αποφάσισε να «επιτεθεί» μετά το γκολ του Γιαννιώτα. Παρά το γεγονός ότι ο χρόνος κυλούσε «υπέρ» του μετά την ισοφάριση, δεν κατάφερε να μετουσιώσει την πίεση των τελευταίων λεπτών σε γκολ με αποτέλεσμα να χάσει «χρυσή ευκαιρία» για βαθμολογική αναρρίχηση.
Δύο ημίχρονα – δύο αγωνιστικά πρόσωπα
Ο Μασσάδο παράταξε σύστημα 4-2-3-1, χρησιμοποιώντας τέσσερις βραχύσωμους επιτελικούς με στόχο τον έλεγχο της κυκλοφορίας και τη διενέργεια μεταβιβάσεων «με τη μπάλα κάτω» σε μικρή απόσταση. Παρά το γεγονός ότι επέλεξε το ίδιο σύστημα με τους προκατόχους του εντούτοις προτίμησε:
   τον Ακόστα στην αριστερή πτέρυγα ώστε να συμβάλλει στην ανασταλτική λειτουργία του άξονα (γνωρίζει τη θέση του τρίτου αμυντικού χαφ «μέσα αριστερά»)
•    τον Ούμπιντεζ επιτελικό μέσο μπροστά από τα αμυντικά χαφ ώστε να συμμετέχει ενίοτε στην αμυντική λειτουργία
Σχόλιο: Ο Πορτογάλος έδωσε εντολή για συμμετοχή των επιτελικών στην ανασταλτική προσπάθεια της ομάδας, με αποτέλεσμα να διασφαλιστεί η συνοχή των γραμμών το πρώτο ημίχρονο.
Οι κιτρινόμαυροι πίεσαν «ψηλά», έπαιξαν «επιθετική άμυνα» και έλεγξαν το ρυθμό του αγώνα στο ξεκίνημα. Ωστόσο, δε δημιούργησαν πολλές ευκαιρίες διότι δεν υπάρχει καθαρόαιμος επιθετικός που θα παίξει το ρόλο του «σημείου αναφοράς» μέσα στην μεγάλη περιοχή. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες προσπάθειες επιθετικής ανάπτυξης «σταματούσαν» στα ¾ του γηπέδου λόγω «απουσίας φουνταριστού», εντούτοις κατάφεραν να προηγηθούν καθώς ο Γιαννιώτας εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα με τα μπάλα στα πόδια, το χαμηλό κέντρο βάρους και την ευελιξία του απέναντι στο «βαρύ αμυντικό δίδυμο» του Λεβαδειακού.
Σχόλιο: Το γεγονός ότι οι κιτρινόμαυροι κατάφεραν να σκοράρουν δε σημαίνει πως το σύστημα του χρησιμοποιούν παρέχει ευκαιρίες για «εύκολο γκολ». Η απουσία επιθετικού πρέπει να προβληματίσει τον Μασσάδο, καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να «σπάσει» την αμυντική γραμμή πιο οργανωμένων ομάδων. Μην  ξεχνάμε πώς και πότε προβιβάστηκε ο Λεβαδειακός στη Super League.
Το δεύτερο ημίχρονο φανέρωσε την ελλιπή προετοιμασία της ομάδας κατά τη θερινή περίοδο, τις περιορισμένες εναλλακτικές λύσεις αλλά και την απουσία παικτών με «ποδοσφαιρική προσωπικότητα»:
•    με το πέρασμα του χρόνου μειώθηκε ο ρυθμός, χάνονταν ολοένα και περισσότερες προσωπικές μονομαχίες, αυξήθηκε ο αριθμός των λαθών λόγω κόπωσης και απουσίας συγκέντρωσης
•    οι ποδοσφαιριστές δεν επέδειξαν τακτική συγκέντρωση και σημάδια «ποδοσφαιρικού εγωισμού», οπισθοχώρησαν αδικαιολόγητα με αποτέλεσμα να πιεστούν και να δεχτούν γκολ
•    δεν είχαν δυνάμεις το τελευταίο 10λεπτό ώστε να «βγάλουν» επικίνδυνες αντεπιθέσεις και να εκμεταλλευτούν τον κενό χώρο που δημιούργησε η προώθηση των γραμμών του Λεβαδειακού
Σχόλιο: Είναι, πλέον, πασιφανές ότι ο Άρης δεν «αντέχει» να αποδίδει σε υψηλό αγωνιστικό ρυθμό για δύο ημίχρονα. Η επιλογή της υψηλής πίεσης στο ξεκίνημα οδηγεί σε αγωνιστική καθίζηση στο δεύτερο ημίχρονο. Επομένως, ο Μασσάδο οφείλει να λειτουργήσει με σωστή στρατηγική ώστε να ισοσταθμίσει τη σωματική καταπόνηση ανά ημίχρονο. Η λογική του «κλεψίματος του αγώνα» στην αρχή εμπεριέχει ρίσκο και δε συμβάλλει σε επαρκή βαθμολογική συγκομιδή.
Soft ομάδα με τις περισσότερες κόκκινες κάρτες στο πρωτάθλημα
Ο Άρης παρατάσσεται σε όλα τα παιχνίδια με δύο αμυντικά χαφ, εκ των οποίων κανένα δεν έχει χαρακτηριστικά «καθαρόαιμου κόφτη». Επιπρόσθετα, κανένας προπονητής δεν έχει δώσει εντολή για «σκληρά μαρκαρίσματα» / συνεχή τάκλιν ενώ η αμυντική γραμμή δε «στήνεται ψηλά» με αποτέλεσμα να μη δημιουργούνται κενοί χώροι και ανάγκη για συχνά «φάουλ τακτικής» ώστε να αποτραπεί κάποιος αντίπαλος από θέση «τετ α τετ».  Αξίζει, τέλος,  να αναφερθεί ότι οι κιτρινόμαυροι δε διαθέτουν στο roster τους σκληροτράχηλους ποδοσφαιριστές με έφεση στο «δυνατό παιχνίδι» με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν ανασταλτική νωχελικότητα (15 γκολ κατά).
Παρόλα αυτά, ο Άρης έχει δεχτεί 7 κόκκινες κάρτες δηλαδή τις περισσότερες από κάθε άλλη ομάδα στο πρωτάθλημα. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν στο 50% των παιχνιδιών ο αντίπαλος αγωνίζεται με «παίκτη παραπάνω», ενώ η ομάδα στερείται τις υπηρεσίες βασικών ποδοσφαιριστών από τα επόμενα παιχνίδια. Παράλληλα, έχει δεχτεί περισσότερες από 55 κίτρινες κάρτες .

Η πρώτη κόκκινη κάρτα στην καριέρα του Λαζαρίδη προκλήθηκε από αυτό το μαρκάρισμα

Το overlap.gr δεν ασχολείται με τις διαιτητικές αποφάσεις. Πάγια πολιτική μας είναι να εστιάζουμε στο «τακτικό κομμάτι» και να σχολιάζουμε την αγωνιστική συμπεριφορά των ομάδων. Αναφέρουμε, ωστόσο, τον αριθμό κόκκινων / κίτρινων καρτών του Άρη διότι η συχνότητα με την οποία εμφανίζονται επηρεάζει άμεσα το επίπεδο απόδοσης της ομάδας και το σύστημα των προπονητών. Συγκεκριμένα:
•    οι αποβολές αναγκάζουν την ομάδα να «οπισθοχωρήσει» και ωθούν τον αντίπαλο να ρισκάρει και να επιτεθεί με περισσότερους παίκτες στα καρέ του Βελλίδη
•    οι κίτρινες κάρτες μειώνουν την ένταση και τη συχνότητα των μαρκαρισμάτων διότι οι ποδοσφαιριστές φοβούνται ότι σε πιθανή «σκληρή διεκδίκηση» θα αποβληθούν
Σχόλιο: Δεν κρίνουμε την ορθότητα των διαιτητικών αποφάσεων. Αυτό που επισημαίνουμε είναι πως ο σύλλογος οφείλει να βρει «αντίδοτο» διότι οι περιορισμένες δυνατότητες των παικτών μειώνονται ακόμα περισσότερο από το «φόρτωμα» με κάρτες.
Ρίσκο από τον Παράσχο μετά την αποβολή Λαζαρίδη
Η αριθμητική υπεροχή των γηπεδούχων σε συνδυασμό με τη σωματική κόπωση των φιλοξενούμενων, «ανάγκασαν» τον Παράσχο με «ανεβάσει τις γραμμές» του 3 μέτρα και να «ρίξει στο παιχνίδι» τους Παπαδόπουλο-Σουμπίνιο. Δηλαδή, ακολούθησε τη «στρατηγική Δώνη» ο οποίος επίσης είχε ρισκάρει με ανάλογο τρόπο στα τελευταία δύο παιχνίδια εναντίον των κιτρινόμαυρων.
Αποτέλεσμα ήταν η «πολιορκία» της εστίας του Βελλίδη κατά το τελευταίο 15λεπτο χωρίς όμως να επιτευχθεί το νικητήριο τέρμα, λόγω ανωριμότητας / ανικανότητας των επιθετικών του Λεβαδειακού και ατυχίας στην τελευταία φάση.
Σχόλιο: Οι γηπεδούχοι εκμεταλλεύτηκαν την αριθμητική υπεροχή, αλλά όχι τις ευκαιρίες.

Δεν πρόκειται για φάση από κόρνερ, αλλά για οργανωμένη επίθεση του Λεβαδειακού. Ο αριθμός των παικτών στην περιοχή αντικατοπτρίζει την εικόνα του παιχνιδιού μετά το 80ο λεπτό

Συμπέρασμα
Ο Άρης αποτελεί μία εκ των ελάχιστων ομάδων της Super League που δεν έχει αποκτήσει, ακόμα, συγκεκριμένη «αγωνιστική ταυτότητα». Οι συνεχείς αλλαγές προπονητών, οι αλλαγές προσώπων στη βασική 11άδα, οι αποδεσμεύσεις και ο παροπλισμός ποδοσφαιριστών δημιουργούν εικόνα ομάδας σε αποσύνθεση. Τα αποτελέσματα είναι, λοιπόν, φυσικό επακόλουθο του κακού προγραμματισμού, της ανεπαρκούς διαχείρισης του έμψυχου δυναμικού και των οικονομικών προβλημάτων της διοίκησης. Οι «αισιόδοξοι» δε θα πρέπει να ξεχνούν ότι αντίπαλος ήταν ο νεοφώτιστος Λεβαδειακός και όχι μία ομάδα με στόχο να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα.
Στην αντίπερα όχθη, η ομάδα του Κομπότη απέδειξε ότι διαθέτει κίνητρο ώστε να «παλέψει» για τη σωτηρία της μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές. Η ποιότητα των ποδοσφαιριστών καθιστά δύσκολο το εγχείρημα της παραμονής, αλλά κανένας δε μπορεί να στερήσει το όνειρο από μία ομάδα που χτίστηκε βιαστικά και προσπαθεί ακόμα να βρει τα πατήματά της στα «σαλόνια της Super League».

πηγή: overlap.gr